Apartament Williama Shiroyamy

Nadira była nieprzytomna przez całą drogę, z parku aż do samego apartamentu Williama. Otrzymanie podwójnej dawki nasennego środku, sprawiło że nie budziła się przez najbliższe godziny. Nieświadoma niczego, nie wiedziała co też brat uczynił z jej samochodem. Ani też nią samą. Spała jak znana wszystkim "śpiąca królewna". Nawet jak William powrócił, nie obudziła się. Z czterech godzin, musiało upłynąć osiem, aby szlachetna poruszyła powiekami. Przekręciła także głowę, próbując całkowicie się wybudzić z długiego snu. Poruszyła także rękoma i nogami, ale poczuła opór. Coś ją trzymało. Otworzyła oczy i rozejrzała pół przytomnie po pomieszczeniu. Nie znała go. Chciała przysunąć do siebie ręce, ale tez nie mogła. Spojrzała w narożniki i zauważyła, że jest do łóżka przywiązana. Przeklęła w myślach, nie mając na nic siły. Ani też na użycie mocy. Czuła się tak, jakby miała ochotę dalej się przespać. Po chwili dopiero dotarło do niej, co się stało. William. Musiał ją gdzieś zabrać. Tylko gdzie?
- Gdzie... Gdzie jestem?
Rzuciła pytanie w przestrzeń i jeżeli brat ukazał się jej oczom, spojrzała na niego z niepokojem ale też i zmęczeniem, spowodowanym osłabieniem organizmu. Wyglądała bladziej niż za co dzień.

Cóż za miłe powitanie z jego strony. Niemiłe jednak było powtarzanie jej słów. W tym czasie powoli dochodziła do siebie na tyle, by kontaktować ze światem. Ale osłabiona była nadal. Chcąc nie chcąc, musiała się nasłuchać bzdur ze strony swojego przybranego brata. Szarpnęła się ponownie w łańcuchach, spoglądając nawet na te na rękach, jakby chciała spróbować się uwolnić. Innym słowy, nie słuchała go. Dopiero gdy zobaczyła w jego dłoni nóż rzeźnicki, wytrzeszczyła oczy. Nie zdążyła zadać pytania, co zamierza zrobić, bowiem do czynności już przeszedł. Za pomocą tego narzędzia, zaczął zdejmować z niej ubrania. Rozcinając każdą część. Wielka szkoda. Nie miała teraz w co by się ubrać. Nawet bielizny jej pozbawił.
- Że co? Odbiło Ci? Jesteś wariatem!
Miała jeszcze siły by się na niego wydrzeć. A po chwili, poczuła uderzenie młotem w stopę. Syknęła zaciskając zęby i zamykając oczy. Za drugim razem to aż miała ochotę głowę schować w ramieniu.
- Przestań! - Bolało. Ale nie krzyknęła z odczucia bólu, tylko na niego:
- Puknij się tym w łeb, to zobaczysz jak boli! Czego ode mnie chcesz?
Spojrzała na niego z bólem i wymieszaną z nim złością. Dłonie zacisnęła na łańcuchach, co by miało pomagać jej się podciągnąć w górę, ale niestety to tylko pomagało jej w trzymaniu czegoś. Nie miała jak uciec od tego, co zamierzał jej robić.

Komplement, który jej w niczym nie pomógł. Wampir uderzał w kostkę tak mocno, że ją rozwalił. Szlachetna w tym momencie zamknęła oczy, zacisnęła zęby i dłonie w pięści, odwracając głowę, starała się nie krzyknąć. Bolało i to mocno, że aż wolała nogą nie poruszać.
Nie wykonała jego polecenia, jakoby miała go poprosić o zaprzestanie, bowiem podświadomie wiedziała, że wampir i tak zrobi swoje. Zatem milczała. Gdy wampir skończył i obszedł łóżko, uchyliła lekko powieki słuchając tego, co wobec niej zaplanował. Chciał ją wykorzystać do własnych celów i to rodzinnych. Stała się kartą przetargową. Wiedziała już na czym stoi ta cała sytuacja. Co mogło być gorsze? Tortury? Służenie? Czy może śmierć? Decyzję musiała podjąć szybko.
Nie pozwoliła mu rozprostować swojej dłoni, ale kiedy użył mocy, musiała ustąpić. A potem poczuła uderzenie w mały palec. Jęknęła na powrót zamykając oczy.
- Będę... Ci posłuszna...
Może i nie była to dobra decyzja, ale może przy tym, uda się jej w jakiś sposób, zlikwidować brata.

Że ją wypuści tak szybko, nie brała tego pod uwagę, wiedząc jaka jest teraz jej rola. Umierać jej także było za wcześnie. Ma przecież córkę. A nie chciała jej zostawiać samą. Musiała cokolwiek wymyślić, aby nie tylko stąd uciec, ale też i zabić Williama. Służąc mu, może będzie miała tę przyjemną okazję.
Nie poprosiła, ale nie chciała też otrzymywać bólu. Nie jest masochistką. W dodatku William sam zaprzestał uderzania młotkiem, przystępując do rytuału krwi. A żeby móc naciąć jej nadgarstek, musiał uwolnić jedną z jej rąk. Niechętnie przyjęła jego krople krwi, więc jeżeli jego "pakt" miał się powieść, musiał ją wręcz do tego zmusić. Później pozostawiona została sama w nieznanym jej nadal pomieszczeniu.
Podjęła próby uwolnienia się, ale z powodu osłabienia, nie była wstanie użyć pełni swojej siły i mocy. Czuła się jak niewolnica na torturach jak w średniowieczu.
Coś tam William montował, ale nie wiedziała co. Po chwili jednak wrócił po nią i na pewno nie odbyło się bez małego szarpania. Nie chciała mu ułatwiać zadania, więc trochę się pomęczył z związaniem jej łańcuchem. Tak i tak zawisła nad podłogą. Znów musiała na niego czekać, próbując się w tym czasie uwolnić. Łańcuch mocno trzymał, jej nadgarstki. Gdyby to był sznur, jakoś by sobie poradziła. Ale nie z łańcuchem.
Gdy zobaczyła Williama z rozgrzanym prętem, jej wzrok przybrał wyraz dużego zaskoczenia. Nie dała mu się nabić na to coś. Gdy próbował, sprawnym ruchem zdrowej nogi uderzyła w jego rękę, aby upuścił to co trzymał.
- Proszę przestań. Raniąc mnie czy torturując niczego nie zyskasz. Zakładnik nie powinien odnosić ran, chyba że druga strona nie wywiązuje się z zadania.
Być może William działał na własnych zasadach, ale ona próbowała ocalić w tym przypadku siebie. Nie widziało się jej mieć pręt w brzuchu i w dodatku rozgrzany. Przez tę drogę z pomieszczenia do pomieszczenia, pewnie zdążył wystygnąć.

Victor nie wiedział jeszcze o swojej wnuczce, lecz Nadira miała zamiar mu w końcu ją przedstawić. Ojciec ma prawo wiedzieć o takich sprawach, lecz obawiała się jego reakcji na wieść i mężu. Kogo poślubiła. Bała się też tego, że może on tego związku nie zaakceptować i skończy jak jej siostra. No ale to w końcu czystokrwisty z dość dobrej rodziny, lecz wadą trudną do zwalczenia. Kobieciarz. Mieć takiego męża jest ciężko.
Mimo osłabienia i okaleczenia jednej nogi, zebrała w sobie siły, aby spróbować chociaż odepchnąć ten pręt od siebie i zwalić go z ręki brata. Niestety nie udało się tak, jakby to zaplanowała.
Jego odpowiedź się jej nie podobała. Serce jej zaczęło bardziej walić, kiedy poczuła opór w poruszaniu się ciałem. A raczej jego unieruchomienie. Mogła jedynie poruszać rękoma ale tylko dłońmi. Zaniknęła mocno oczy a ciało napięło się, kiedy pręt został wbity w jej brzuch i to jeszcze gorący. Niemal wypalał jej dziurę. Przy przekręcaniu, zacisnęła zęby mocno i dłonie. Niestety z ust wydobył się cichy jęk. Na jego słowa nie odpowiedziała. Nic nie będą miały znaczenia a on i tak robić będzie swoje. Jej pozostawało tylko to wszystko ponownie przetrwać, by móc wrócić do córki... Tym razem, Kyubi jej chyba nie pomoże... Wolał Elvirę niż ją...

Niestety. Elvira sprawnie ściągnęła Kyubiego na swoją stronę, kiedy Nadira potrzebowała pilnie pomocy. No ale skąd on mógł wiedzieć? Wszak uciekł biedny z domu, samotny i szlachetna zamiast pomóc zagubionemu mężowi, wolała dać focha. Śmiechy, chichy. Cóż... Burmistrz jaki właśnie zmierzał do mieszkania swojego dobrego kumpla Willa, nie miał pojęcia o zaistniałej sytuacji. Teraz musiał myśleć o ojcu, który zaś wpakował się w kłopoty i groziło mu niebezpieczeństwo. Chyba będzie dobrze, jak Barabal da mu szlaban na wychodzenie z zamku. Jako ojciec miał prawo tak uczynić.
Dotarł na odpowiednie piętro, zatrzymując się przy drzwiach od apartamentu. Zapukał parę razy i jeśli Will go zaprosi, wejdzie do środka. A tam widok Nadiry wcale nie poruszy, toć to wróg kolejny. Fałszywa i samolubna księżniczka - Jak dobrze, że Will ją dopadł. Niech zna swoje miejsce.

Przebicie brzucha rozgrzanym prętem, nie było przyjemne. Wręcz bolesne. Szlachetna czuła, jak owy pręt naruszał wnętrze narządu a krew spłynęła z rany ciurkiem. Nie doprowadzało to do krwawienia, ponieważ rana ta była "przypieczona" od gorącego narzędzia. Bardziej wypalona wewnętrznie, jakby wywiercono otwór w jej ciele.
Przy kolejnych i głębszych próbach wbijania i kręcenia, Zaciskała mocniej oczy i zęby a także dłonie. Z pod powiek zaczęły zbierać się łzy z odczuwanego bólu. Cicho nie mogła tak wisieć i znosić to, co robił jej brat. Z jej ust dało się usłyszeć jęki bólu.
Dręczenie zostało przerwane. Szlachetna minimalnie odczuła ulgę, kiedy William wyjął pręt, ale kolejna fala bólu przybyła, wraz z przebiciem uda prętem. Syknęła z bólu, uchylając powieki aby ujrzeć pręt wystający z uda. Krew spłynęła małym strumykiem po nodze.
Oczekując jego powrotu, wyczuła znany jej zapach. Samuru. Nie pomyliła się, widząc do przed sobą, kiedy zostawił wprowadzony do pomieszczenia. Jeszcze jego tutaj brakowało. Więc brat miał układy z Kuroiaishitami. Czy mogło być jeszcze gorzej? Nie pozostawało jej nic innego, jak czekać na kolejne upokorzenia i tortury, które w rzeczywistości, nie miały żadnych podstaw by ją karać. Istna zabawa z pierwszą lepszą osobą. Sam William się do tego przyznał. Szkoda, że nie mógł sobie złapać innego wampira do tego. Bawiłby się znacznie lepiej. Nadira nie da im tej satysfakcji i sprawi, żeby zanudzili się i dali jej w końcu spokój.

Samuru niemal turlał się po ścianie i drzwiach, czekając aż dobroduszny inaczej Will otworzy je. I kiedy tak wreszcie nastąpiło, szlachetny wpełznął do środka. Wnętrze go nie interesowało, wszak nie raz tutaj przebywał. Spojrzał na Willa beznamiętnie.
- Będę się świetnie bawił, kiedy upije się w trzy dupy i skończę żywot w jakimś łóżeczku.
Odburczał, udając się za gospodarzem mieszkania. No, no... piwniczka. A tam? Właśnkee Nadira. Bez żadnego wzruszenia wpatrywał się w okaleczoną szlachetną i zapach krwi, flaków unosił się w powietrzu, niczym kobiece perfumy. Na słowa Willa uniósł brew. Brzmiały one tak... dziwacznie. Burmistrz postąpił parę kroków do kumpla, kładąc mu dłoń na karku.
- Myślisz, że ta tłusta kwoka będzie dobra do naszych wspólnych zabaw na piętrze?
Uśmiechnął się cierpko, puszczając szlachetnego. Bądź co bądź, brzmiało to dwuznacznie, poza tym co kogo to obchodzi? Samuru tolerował Willa i było to widać gołym okiem. Gad do gada ciągnąć będzie. W dodatku nadawał się idealnie na znajomego do picia, nie wspominając o brudnych interesach.
- Zagrałbym w kółko i krzyżyk.
Odezwał się nagle, sięgając po jakąś brzytwe. Przyglądał się jej z zaciekawieniem, a później pokazał ją Willowi. Zagra z młodym wampirem? Tak ładnie żądał.

Ubliżali jej, ale też i było widać, że dobrze się dogadywali. William nawet przystanął na propozycję Samuru, odnośnie zagrania w "kółko i krzyżyk". Jednakże nie spodobała się jej przegrana, jaką sobie ustalili. Westchnęła z rezygnacji, starając się za bardzo nie poruszać, co by nie sprawiać sobie większego bólu, chociażby w nodze. Osłabienie tak na nią działało, że nawet w chwili pozostawienia jej samej, nie myślała o ucieczce, bo i tak nic z tego nie wyjdzie. Czekała aż brat wróci z gościem i dokończy to co zaczął. Tak też się stało.
Nie odzywała się nic. Starała się także nie patrzeć na żadnego z nich. Nie reagowała na ich słowa, uważając że to nie o niej mówią. Sami siebie tak nazywali, więc mają poważny problem ze swoimi głowami. A żeby brat mógł sobie "rysować" po jej plecach, musiał pierw zgarnąć jej długie włosy na bok, za ramię, ponieważ ręce miała nad głową związane to coś z nimi trzeba było zrobić. Szlachetna czuła, cięcie ostrego narzędzia na swoim ciele i "rysowanie" pewnych wzorków. Przymknęła oczy przygryzając wargę. Wytrzyma. Musi.

Ślepia błysnęły na samą myśl o porcji alkoholu. Samuru miał tak przymusową chęć zamoczenia ust w jakimś wysoko procentowym trunku i upić się na umur. A kto wie? Może i do tego spora działka czegoś mocniejszego? Wszak jest wampirem i jemu chyba nie powinno to szkodzić.
- Właściwie tylko alkohol mi wystarcza.
Odparł, dając sobie sprawę, że nie musi mieć łóżka i panienki. Wystarczy iż się porządnie opije, a wszystko co męczące odejdzie w niepamięć.
- Nie, nie chcę, Will. Ta Świnka nie zasługuje na Ciebie. Ona zasługuje na śmierdzącego knura i tym knurem mógłby być Naizen.
Skrzywił się lekko, klepiąc kumpla po ramieniu, jakby mu współczuł rodziny. Biedak. Odebrano mu Głowę rodu żeby mógł ją przejąć jakiś pedał. Bleeee. Aż mu ciarki po plerach przeszły. Przejechał palcem wskazującym wzdłuż kręgosłupa Willa, posyłając mu nieco wredny uśmieszek. Dlaczego Will nie jest od Kuroiashita? Byłoby mu lepiej z podobnymi sobie, a nie ta sztywna Shiroyama.
- Świetny rodzaj kary.
Przyznał, samemu sięgając po ostre narzędzie, którym to była właśnie brzytwa. Strasznie wpadła w oko Sama i aż grzech jej nie używać. Podszedł do szlachtnej pleców i żeby pomóc Willowi, uchwycił włosy szlachetnej, szarpiąc nimi mocno ku górze. Przyglądał się arcydziełu jaki to utworzył kumpel. A więc on grał kółkami? Samuru musi wziąć przepiękne krzyżyki! Ostre ostrze brzytwy poszły w ruch. Burmistrz głęboko zagłębił ostrze, żeby spowodować jeszcze większy ból Nadirze. Również nie przejmował się krwią. Oblizał ją ze swoich palców, czekając aż Will postawi swój znaczek. No i tak im zeszło... Samuru postawił ostatni zwycięski krzyżyk, a żeby zaznaczyć wygraną naciął skórę na miejscu wygranych krzyżyków. Nie szkodzi, że rozwalił bardziej jej ranę. Grunt iż nie będzie musiał jej ruchać! Spojrzał na Willa z nutą triumfu.
- Będę podawał Ci nawilżone chusteczki.
Zakpił, nie mogąc powstrzymać lekkiego śmiechu. Biedny Will... musi zgwałcić Nadire. A żeby było jeszcze gorzej naszej szlachetnej, Samuru zatopił brzytwę między żebrami żeby uszkodzić jej płuco.

Przezywali, nie wiadomo nawet kogo tak nazywali, ale chyba nażarli się jakichś prochów że już świnie widzą. Szlachetna nie reagowała na ich docinki, stwierdzając, że mówią kompletnie o kimś innym. Mieli widocznie swoje rolnicze tematy. Może któryś z nich zamierza prowadzić własne gospodarstwo z hodowlą świń? Interesujące plany na nowy biznes.
Obu panom przeszkadzały jej włosy. Miała szczerą nadzieję, że jak już, to odgarną je na bok. Wtedy nie będą im przeszkadzały. Ale nie. Jeden i drugi musiał za nie szarpać. Skrzywiła się znacznie a przy mocniejszym pociągnięciu, że aż głowę musiała odchylić do tyłu, zacisnęła mocniej zęby. Wtedy czuła coś w z rodzaju obcinania. Jej piękne długie włosy zostały ścięte... A później dokończyli grę w kółko i krzyżyk, gdzie to William skończył jako przegrany. Samuru otrzymał zadanie za przykucie jej do łóżka. Zapewne to uczynił, ale nie opiszę jakie były odczucia szlachetnej, bo nie wiadomo co w ogóle zrobił.
Gdy Nadira leżała już jakkolwiek przypięta do łóżka, braciszek zaczął bawić się butelką i kaleczyć jej nogę a później, dokonał coś niewybaczalnego. Czarnowłosa zacisnęła zęby i zamknęła oczy, cierpliwie znosząc ból jaki jej zadawał. Nie wydobyła z siebie żadnego dźwięku.

Tak, też prawda. Naizen to gej i on zna się tylko na jednych otworach. O cholera, aż Samuru na mdłości wzięło. Skrzywił się, patrząc na kumpla. Naprawdę, koleś został niesprawiedliwe potraktowany. Od kiedy homo siedzi we władzy? Wiadomo, że To coś będzie wpychało swoje mądrości i poglądy.
- Tylko Ty i Sophie jesteście normalni w tej całej rodzinie i najgorzej pokrzywdzeni. Chociaż Twoja blond włosa siostra ma nazwisko moje, więc... odizolowała się całkiem od Shiroyama. Może Ty przyklej się do jakiejś damy od nas i wstąpisz w nasze szeregi?
Co za propozycja! Lecz co się dziwić? Bądź co bądź, Samuru coś tam z honoru ma i o tych dobrych znajomych umie zadbać. A Will... to taka igiełka ze stosu siana. Nie każdy może otrzymać od Samuru tyle zaufania oraz tolerancji.
- Tak, wkurwiają i to bardzo.
Puścił je, kiedy Will zamierzał się nimi zająć. I z obojętnością przyglądał się całemu fryzjerskiemu zabiegowi. Nie no, fach w ręku murowany.
- Łaaaa... Will, ja nie wiedziałem, że masz taki talent w rękach.
Odezwał się, biorąc w palce pozostałości po włosach na głowie wampirzycy. Te które zostały, pozbierał z podłogi, wszak miał jakiś plan.
- Nakarmimy ją później jej własnymi włosami?
Spodoba się szlachetnemu taki pomysł? Oby, bo Samcio lubi wkładać ręce głęboko w obce przełyko, wielokroć tak torturował swoje ofiary. Miło popatrzeć jak przy tym ofiary się bardzo męczą. Ot, lepsze od durnego serialowatego tasiemca.
Niestety przegrał. Został więc ukarany! Samuru oparł się tyłkiem o szafkę, jeśli taka była, bo jak nie to o ścianę i obserwował co chce uczynić Will. Kiedy miał zająć się ulokowaniem Nad i skrępować ją obojętnie czym... Oczywiście wykonał zadanie. Nadira na łóżku, a jej ręce (nadgarstki) oraz nogi (stopy) zostały przebite rurkami, które znalazł. Mało tego, użył mocy, żeby nieco rozpuścić metal w ranach. Dodatkowy ból.
A jak Will wrócił z towarzyszkami w postaci butelek, z przyjemnością się poczęstował. Fakt, Nadiry nie da się zgwałcić widząc ją.
- Dobra, Will. Nie mogę pozwolić żebyś patrzył na jej twarz. Wysmaruje ją smarem i podpale. Masz coś na składzie?
Zaczął się rozglądać po pomieszczeniu, szukając swoich przedmiotów do wykonania planu, ale zamiast tego, znalazł wiertarkę. Pomachał nią, chwaląc się znaleziskiem.
- A może wywierć jej dziurę w macicy i przez nią wyprujemy flaki?
Co jak co, Sam sądził, że to wspaniały pomysł i oczywiście na pamiątkę, zrobił Nadirze zdjęcie telefonem. Miło popatrzeć na ból tej zapatrzonej w siebie suki. Ach i on naprawdę liczy, że wywalą truchło szlachetnej przez okno! A nóż widelec trafi na ulicę i rozjedzie ją dodatkowo tir?

Ich pomysły były bardzo przerażające. Ledwo zaczynała kontaktować z otoczeniem. Nie reagowała na to, że brat robił jej zdjęcia. Najboleśniejsze okazało się być przykuwanie do łóżka rurkami i to pewnie metalowymi. Przy ich wbijaniu aż jęknęła z bólu a ciało zadrżało. Najgorsze w tym wszystkim było roztapianie metalu w ranach. Tu już nie wytrzymała i poza krzykiem i jękami, miała odruchy cofnięcia do siebie rąk i nóg. To jednak nic nie dawało. Takie "przymocowanie" do łóżka, unieruchomiło ją na dobre. Jedynie głową mogła kręcić. W jej oczach już dawno zebrały się łzy z bólu.
Pomysły jakie między sobą wymieniali, przyprawiały ją o strach. Gwałt z butelki i przez brata jakoś zniosła. Nawet jeżeli był bolesny i ten wpuścił się w nią. Zaciskała mocno powieki i zęby. Przy tym nie wydała z siebie żadnego dźwięku. Do gwałtów przywykła. A gdy skończył, mogła chwilę odetchnąć. To jednak nie sprawiło, że całkowicie ulżyło, ponieważ ręce i nogi bolały niemiłosiernie... Co będzie dalej? Kiedy to się skończy?

Tak, Sophie jest jego małżonką, choć ich małżeństwo do wzorowych nie należy. Są dalej od siebie, niż bliżej jak być powinno. Może to czas nadrobić? Patrząc na Nadire... to Kanapa naprawdę jest świetlikiem w Shiroyama bagnie. Tak samo jak Will. Gdyby Sam nie był takim bezuczuciowym ciulem, zapłakałby na ich smutny los.
- Dlatego musisz być po naszej stronie. Pomogą Ci też i inni z mojego rodu.
Prawda. Kuroiashita bronią swoich i mimo jak bardzo źle to wygląda, większość z zamku położyć łap na bliskich nie da i jednym z takich osobników jest Ringo, a nawet i Hiro czy Elvira. To takie piękne.
- Najważniejsze, że się do nich nie przyznajesz.
Wzruszył ramionami. Może znajdzie kogoś dla Willa? Na przykład ta córka Barabala, Leahn. Taka samotna się włóczy, dobra do szpiku kości ale przy Willu może by wyszła ba prawdziwego zbrodniarza? Dlatego na słowa odnośnie panny, uśmiechnął się.
- Chyba mam kogoś.
A jeśli nie Leahn, to Lotte. Trzeba odgórnie ustalić ożenek żeby Willa jak najszybciej ocalić. A wracając... Nadira na maksa upokorzona. Na zawsze zostanie zapamiętana w pamięci telefonów, Samuru oczywiście wydrukuje zdjęcie i oprawi je sobie w ramkę, żeby razem z Sophie mogli je podziwiać, bo jak wiadomo i Blondyna ma straszny wyjeb na swoją siostrę.
- Jednak mam lepszy pomysł. Kończ swoją karę.
W Samurowatej głowie już miał niesamowicie okropny plan. I skoro wiertarka odpadała, odłożył ją. Szkoda. Chętnie ujrzałby jeszcze bardziej brzydsze wnętrze szlachetnej. Cóż.... Może innym razem? I chciał nagranie? Będzie je miał! Młody wampir zaczął telefonem nagrywać cały akt gwałtu, później prześle filmik kumplowi. Niech ma, a w razie czego, to zawsze Samuru może wpuścić go w sieć. Dwa źródła podłego nagrania.
Po zakończeniu, trzeba było się przygotować.
- Wiesz, że kłody potrafią latać?
Zagadał, kierując się do salonu. Otworzył szeroko okno, po czym przez nie wyjrzał. Idealna pora na lot. Wrócił po szlachetną.
- To już koniec, Will. Dziwka musi już nas opuścić.
Rzekł sucho, kierując się do ciała Nad. Była umęczona, straciła mnóstwo krwi, a ból dekoncentrował. Musiałaby być jakimś jebanym robocopem żeby nagle zacząć atakować i byłoby to przesadzone, ot co. Wyrwał rury z jej kończyn, choć jedną z nich wbił w istniejącą dziurę w brzuchu. Kolejny ruch, było uderzeniem w głowę żeby Nadira nieco straciła na kontakcie z rzeczywistością. Ściągnął ją za nogi z łóżka, nie przejmując się zbytnio tym, że mogła się nieco poobijać w drodze do salonu. Liczył iż Will szedł z nimi. Będąc w pokoju, Samuru przygotował się do tak zwanego Popieprz i Wypieprz przez okno! Lecz to Will popieprzył Nadire. Wziął wampirzycę na ręce jak jakąś jebaną księżniczkę i z zamachu wyrzucił ją przez okno. Nie byli za wysoko, wampir przeżyje aczkolwiek mocno się poturbuje. No chyba że się na coś nabije albo trafi na ulicę i coś ją rozjedzie. Podszedł do okna, zaś przez nie wyglądając. Chciała szybciej stąd wyjść? Miała to zapewnione w trybie błyskawicznym!

zt dla Nadiry