Kostnica

Gdzie Kanibal lubi przebywać najbardziej jeśli to miejsce nie jest zamkiem ani burgerlandem? Kostnica szpitalna! O tak! T o tutaj jest cała masa zwłok, lekarzy itd! Bestii a wielkim wyszczerzem na mordzie miała się właśnie w to miejsce udać i zapchać żołądek smakowitymi frykasami. Kto mu zabroni? No chyba nikt! Ha! Normalnie panisko się z niego zrobiło, że szok!
Skoro budynek leży w oddzielnej części szpitala dostał się bez trudu. Po drodze musiał ubić jednego strażnika i pielęgniarkę. Ach, ciepła posoka śmiertelników, a laseczka okazała się dojrzałą dziewicą. Co dalej? Ano pogasił światła by nikt nie musiał mu przeszkadzać, a ochroniarz siedzący przed monitoringiem mógł stwierdzić iż jakiś lekarz wszystko pogasił w celu oszczędzenia prądu. Takie tam ekologiczne podejście. Potwór od razu rozpoczął szukanie. Ciemność mu nie przeszkadzała, ba idealnie widział w ciemnościach! Szybko powyszukiwał byle jakie trupy, nogi, ręce itd. By powywalać wszystko na środek podłogi ponurego pomieszczenia. O tak, śmierć była tutaj wyczuwalna. I na bezczelnego usiadł sobie przy swoim mini stosiku, biorąc pierwszą, lepszą część. O! Trafił na nogę! Po zapachu oznajmia że odcięto ją niedawno. I co? Ano smacznego! Od razu zaczął pozbywać mięsa oraz wszelakich tkanek z odciętej kończyny.

Nuż cholera jasna! Jak zwykle ktoś mu musi przerwać darmowe żarcie! Bestia z głośnym łoskotem odrzuciła nogę na podłogę, odwracając się w stronę lekarza. I to światło... Normalnie oślepiło potworka, który to musiał otrzeć swoje słodkie, gadzie oczka. Jak, jak on mógł! Normalnie, zaraz zacznie się turlać po podłodze, zgrywając rozwydrzone, rozpieszczone dziecko. Nie, nieee.. Nie popatrzysz jak Kanibal słodko tarza się po podłożu. Nie w takim miejscu przynajmniej.
Środki uspokajające? Ależ on jest spokojny, tylko ciut zgłodniał. Ciągłe słuchanie burczącego brzucha nie jest za fajne, zwłaszcza gdy z takim nie da się dyskutować. Czy ten lekarz to rozumiał? Wątpię.
Chwycił za nogę, jaką niedawno obgryzał, machnąwszy ją przed oczyma pracownikowi placówki.
- A macie murzyna?
Ta, pytanie jak w jakiejś restauracji. Ach, dla bestii takie miejsce jest jak restauracja. Oblizał się, obgryzając nogę dalej. Tak jakoś nerwy minęły, wraz z ponownym ugryzieniem kończyny. Co lekarz zrobi? No ja nie wiem. Może założy śliniak gościowi? Biedak zaś się ufajda i będzie wyglądał paskudnie. Hach zaś go skrzyczy, o.

Łolaboga. Ludzie jedzą kurczaki, Kanibal je ludzi i inne wampiry. Czy to coś złego? Gorzej jakby zajadał się żywym mięchem, a nie ukrywam że lubuje się i w takich. Przełknął spory kawał mięsiwa, patrząc na zdenerwowanego pana w bieli. Uśmiechnął się krzywo, na słowa mężczyzny. Czyżby biedak się przestraszył? Nie ma co się dziwić, potworzasty pokazał dwa rzędy ostrych jak brzytwa zębisk.
Pokręcił głową na kolejne pytanie. Ależ on biedny, Kanibalek się nim zajmie w jak najokrutniejszy sposób.
- Szukam żarcia! I tylko żarcia, nikogo, niczego więcej! Jestem głodny! Kapujesz ludzka pało?!
Uroczo, doprawdy. Myślał że spotkał chorego psychiczne zbiega z zakładu psychiatrycznego? No blisko, bo potworkowi taki zakład by się przydał, no i porządny odwyk. W każdym bądź razie, będąc blisko lekarza oraz trzymając jedną nogę w łapie, miał chwycić lekarzynę za kitel. Ale, ale... On miał igłę! Środek uspokajający, igła, strach... Bestia cofnęła się gwałtownie, ryknąwszy iście nieludzko.
- Zabiję cię, skurwielu! Urwę łeb z płucami i wsadzę do dupy twojej matki!
Ileż złości w jego głosie, a obroża zaczęła działać. Prąd przeszedł po ciele, zmuszając do opanowania się. Kilka wdechów, wydechów - chwilowa ulga, lecz ciało boli.
Drżący na ciele, nie mógł spojrzeć na strzykawkę. Zagryzał wargę aż do krwi, ach, gniew stara się wyjść za wszelką cenę. Co uczynić? Podpalił lekarza! Żywa pochodnia, machająca łapami we wszystkie strony. Nadal trzymał utkwiony wzrok w podłogę, zatykając usta dłońmi. U licha, przeklęta fobia! Ale, ale... Co poradzić, to nie jego wina. Jeśli mężczyzna spłonął, ogień zanikł. Wtedy bestyjka powróci do przerwanych czynności, siadając sobie na podłodze. Znalazł jakąś rękę. Ze zwierzęcą chciwością zaczął ją pochłaniać.

Uspokoić? Wolne żarty! Przerwano mu posilanie się, doktorek miał stracha, a to bestyjka wyczuwa. Wiedział, że ma dominację nad sytuacją, ba, zaatakuje pracownika. Ale, ale... Tak nie będzie! Bowiem ten został podpalony, jak tylko pokazał broń masowego rażenia, mianowicie igłę! Wtedy już koniec starań opanowania potwora, który nie potrafił kontrolować drżenia i przerażenia, jakie zawitało. Zaś otarł ślepia, nie widząc wpadających strażników.
Dopiero po usłyszeniu ich, podniósł wzrok, ten dziki, pełen stresu wzrok. Nawet mięso, jakim niedawno się zajadał, podeszło mu pod gardło (niestrawność?). Cóż... Przełknął ślinę, następnie obnażając szczęki wydał warkot jak jakiś zwierz! Mierzyli do niego z broni. Czyżby chcieli postrzelić chorego psychicznie wampirka? Nie! Nie ma mowy. Prychnął złowieszczo, będąc gotowym do ataku. Tylko, co uczynił? Podpalił patałachów, sam także zszedł z pola widzenia, nie chcąc być postrzelonym. Ukrył się za stołem, mając pod łapą ludzką, czarną nogę! Mieli murzyna! Oby tylko nic złego się nie stało.
A jak wpadną Szarzy? Synalek nie będzie zadowolony, ba, jego własny ojciec zaś psuje mu opinię. Ach, także może być źle, kiedy Oświata dowie się o jego krwawych psotach. Wtedy żonka mu już nie pomoże, sama się przecież wtedy narazi.