"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Strona 1 z 10 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10  Next

Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Sro Lis 04, 2015 1:54 am

Jakiś czas później po pierwszym spotkaniu Saiyuri z Asterem.
Bar "Ostra Wpadka". Budynek z przeznaczeniem do rozbiórki.
Była to noc. Dość chłodna i nieprzyjemna. Księżyc był zasłonięty przez gęste chmury, które nie dawały mu ani krzty możliwości na atak srebrzystymi promieniami. Tym razem wszelkie uliczne latarnie były zmuszone do działanie ze wzmożoną siłą. W końcu taki był ich obowiązek.
Ludzie nadto nie zapuszczali się na tym terenie. Mimo, że świeciły się tutejsze pałągi dla rozpustnych dziwadeł w postaci Pań Latarnic, to akurat nie miały zamiaru szwendać się po tak szemranych dzielnicach. A skoro nawet potencjalna kurwa nie stawiała nogi na tym terenie, to coś musiało być na rzeczy.
W gazetach czasem pojawiały się pogłoski o tutejszych rozrabiakach. Ludzie znikali w niewyjaśnionych okolicznościach. Ich ciała lądowały na plaży. I nikt, ani nic nie widział. Sprawę jednak łączyła jedna, wspólna rzecz. Ostatnie klatki z kamer, które cudem jakoś trafiły w ręce władz, pokazywały zwykle ofiary zachodzące do niezbyt przytulnego terytorium. A działo się tam wiele. W szczególności, że bar "Ostatnia Wpadka" był małym centrum pewnych istotek. I to nie byle jakich. Samych kłowatych. Idealny budynek dla wampirów.
Mogły tam usiąść, odpocząć po trudach, lub wabić przechodniów do wstąpienia na szybkiego darmowego kielicha. Gdyby wiedział, że on będzie kielichem, pewnie obrałby inną drogę, zamiast ją skracać i niechybnie łapać się w ohydne dłonie potworków.
Sam bar zresztą nie był aż taki zły. Budynek w kolorze czarnym, z mocnym neonem "Ostatnia Wpadka" nad drzwiami. Nie za dobrze działających, ponieważ parę literek straciło swój blask. Lecz często się coś psuje, a farba wydawała się nowa. Do tego fakt, że wokół nikt z sąsiadów nie zauważyłby pijaka, ponieważ najzwyczajniej w świecie, tereny te były mało zabudowane. Straszył tu jedynie kiosk, stacja paliw i parę już opuszczonych budynków. Przejezdni zatrzymywali się tutaj naprawdę tylko wtedy, gdy musieli. Kiepska opinia.
Tę miał natomiast naprawić wypad jednego z łowców. Samego Astera, który dzięki policyjnym rekordom, zdołał dowiedzieć się co jest grane. Złożył im osobistą wizytę. Nie zakończyła się dobrze. Dla nich.
Uwinął się w kilka minut. Jedynym śladem, jaki został po wampirach, to proch, pył, łuski z narysowanym krzyżem z jego shotguna oraz ubrania.

Przed barem stał motor. Czarna zjawa - Harley Davidson. A w środku był sam Pan Foster, rozkoszujący się arcysłodkim drinkiem. Maskę miał jedynie przesuniętą nieco do góry, by mieć dostęp do swych ust. Popijał przez słomkę swojego "Blue Devila", cytrynową rozkosz w gębie. Był skierowany tyłem do wyjścia jakże gustownego baru. Zresztą, nie mógł być źle do niego nastawiony. Miał pełen asortyment przepysznych alkoholi, a wnętrze, mimo że urzędowali tutaj głównie kłowaci poziomu E, było naprawdę w niezłym stanie. Czerwone, skórzane krzesła ze stolikami. Podobne, z czerwonej skóry długie krzesła, przyłożone do baru. Sprawna toaleta z paroma krwawymi śladami. Kuchnia nie najgorsza, choć nieco bardziej krwawa. Żyć, nie umierać. A miał na zadanie kilka godzin. Więc… czas relaksu.


Ostatnio zmieniony przez Aster dnia Czw Lis 05, 2015 1:40 am, w całości zmieniany 1 raz
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Sro Lis 04, 2015 2:22 am

Kolejne zlecenie od klanu polegało na oczyszczenie pewnego miejsca z gromady typów E. Więc znalazła się w dzielnicy nie cieszącej się dobrą sławą. A jak tam przypełzła ? To dość proste, pieszo bo co się będzie szczypać. Młoda i zdrowa dziewczyna która wolała się po prostu przejść tą piękną nocą. Nie padało chodź chmury na niebie sugerowały zmianę pogody w każdej chwili. Tym razem ubrana w czarne biodrówki, czarną przylegającą koszulkę ze średnim dekoltem, czarne kozaki sięgające do połowy łydki w których krył się sztylet. Czarna skórzana kurtka zapięta pod szyję i ta wysłużona katana przypięta przy pasie. Białe włosy upięte jak zwykle  w luźnego kucyka i na dłoniach czarne skórzane rękawiczki. Jej spojrzenie było zimne i skupione na drodze przed siebie. Od jej apartamentu nie było daleko do tego miejsca, to też po godzinnym spacerku w końcu rzucił sie w oczy zarys baru. Kiedy podeszła bliżej nie słyszała żadnych odgłosów, pisków ani wrzasków. Uchyliła drzwi dłoń trzymała na katanie. Powoli przestąpiła próg wchodząc do środka. Istne pobojowisko po rozróbie. Ale było coś co przykuło jej uwagę, mężczyzna w czerni z błękitnym drinkiem w dłoni. Skierowała swoje kroki w jego stronę zatrzymując się nieopodal niego.
- proszę proszę.. kogo przywiało w tak niebezpieczną dzielnicę.. Panicz Foster zapewne się rozprawił z tym co na mnie czekało tutaj.. - skomentowała z chłodem w głosie. Nie żeby mu wytykała dobrze wykonane zadanie, trudno się było nie skapnąć że jest po wszystkim. Skoro wypoczywał z drinkiem w dłoni pod lokalem gdzie miało sie rzekomo roić od typów E.
- cała droga na marne.. zlecenie wykonane.. a ja nawet nie miałam możliwości pomachać sobie ostrzem w powietrzu.. - mruknęła odwracając się bokiem do niego i zerkając w stronę wyjścia. Odgarnęła białe kosmki włosów z czoła i westchnęła cichuteńko.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Sro Lis 04, 2015 3:01 am

Była to swego rodzaju miła niespodzianka. Zwykle ludzie, których poznawał na swej drodze Foster, raczej tracili życia albo już więcej się z nim nie spotykali. Zwłaszcza, że ten rzadko podawał numer do siebie. Zresztą, bym samotnikiem. Na jego twarzy pojawiło się początkowo zdziwienie mieszane z zaskoczeniem. Nie był we swym trybie, w którym mówił wszystko z bezemocjonalnym tonem, co by podkreślić dramaturgie jego wyprawy. Teraz rozkoszował się.
Głos znajomy. Była to istotka, której imienia albo nie znał, albo nie pamiętał. Dlatego odwrócił on głowę w boczek.
- Nie spodziewałem się że ktoś otrzyma jeszcze tak łatwe zlecenie - głos, mimo że starał się być taki, jaki powinien, czyli wyzbyty z emocji, dzisiaj nieco mu nie poszedł. W szczególności, że była to dziewczyna którą znał, a on był raczej już po drugim drinku. Zszedł on z lady i oparł się o nią biodrem, ściągając maskę całkowicie. Odłożył ją na boku i wbił oczyska w białe włosy.
- Może innym razem - dał w odpowiedzi na jej mruknięcie i powrócił do ciumkania swojego alkoholu. Musiał mu naprawdę smakować. Cholernie słodka, cytrynowa rozkosz, która likwidowała całkowicie smak alkoholu, a do tego była mocna. Diabeł. Foster, mimo wszystko, ponad to nic więcej nie powiedział. Tak było z reguły. Jako psychiatra, siedział i słuchał, ewentualnie badał by podać odpowiednie leki. Czasem zadawał pytania, ale tak to miał zamknięte usta.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Sro Lis 04, 2015 3:15 am

- hah.. dobre.. oczywiście że dla ciebie to było łatwe.. ale nie każdy potrafi zachować zimną krew w obliczu krwiożerczej bestii.. mój klan mnie tu przysłał w odpowiedzi na wołanie zwykłych szarych ludzi.. - skomentowała ze spokojem. Brylował arogancją jak na doświadczonego członka oświaty łowieckiej. Jak sęp nad padliną zaczęła krążyć po lokalu, pochyliła się nagle i pozbierała coś z podłogi. Wyprostowała się i podrzuciła coś w powietrzu łapiąc zwinnie w dłoń. Obracała w palcach podchodząc do lady i postawiła pustą łuskę na kontuarze.
- innym razem.. tak.. o ile znowu mnie nie ubiegniesz.. - powiedziała ze spokojem uważnie mu się przyglądając. Oba oczka zdrowe i bez szwanku, nawet rysa na jego przystojnej twarzy.
- tym razem widzę obeszło sie bez przemiany.. - dodała po chwili z obojętnością w głosie. Ale gdyby była taka obojętna za jaką chciała uchodzić w oczach pana policjanta to nie ciągnęłaby konwersacji. Oparła się o blat i zwinnie wskoczyła za niego grzebiąc po regałach. Wyjęła gazowany napój i nalała do względnie czystej szklanki. Dosypała sobie lodu i wrzuciła plasterek cytrynki. Zamieszała w dłoni szklanicą i zrobiła małego łyka. Nie wyglądało na to że zamierza szybko się wynieść z pomieszczenia.
- długo już zasilasz szeregi oświaty ? - ot zwykłe pytanie mające zdefiniować jego doświadczenie.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Sro Lis 04, 2015 3:29 am

Wysłuchał jej komentarza. Jedynie kiwnął głową i wziął kolejnego łyka, obserwując poczynania dziewczyny. Obejrzał łuskę ze znaczkiem krzyża i aż na jego twarzy pojawił się uśmiech. Była już zimna. Musiał wytracić nabój jakiś czas temu. Po tym, gdy ta wykonała swój soczek, Aster wyzerował pysznego drinka. Aż wydał westchnięcie z powodu jego braku. I przyszedł czas na danie odpowiedzi.
- O ile pamięć mnie nie myli, to z około trzydzieści lat. Może więcej, nie mniej - odpowiedział na pytanie i wziął się za odtworzenie swojej diabelnej rozkoszy. Nie miał jak widać jeszcze dość. Wpierw umył duży kieliszek przy tutejszym kranie, po czym zaczął gromadzenie składników. Wlewał je wpierw do shakera, mieszał. Dodał lodu, znów mieszał, aż w końcu wypuścił przepiękną, niebieską substancje prosto do swego kieliszka. W środku metalowego przyrządu zostało jeszcze nieco tegoż wysublimowanego drinka.
Przysunął do ust kieliszka i złapał słomkę w usta, biorąc kilka łyczków.
- W sumie bez… Poziom E jest to bezmyślne potwory… wpadają zbyt łatwo w sidła - po tym odwrócił głowę w stronę dziewczyny i nawet pokwapił się na uśmiech. W miarę przyjazny. Emitowała od niego dość miła aura, jak na niego. Choć nienawiść skrywała się w jego sercu, jak zawsze. - Spróbuje nie ubiec. Też działam na podobnej zasadzie. Właściwie, wspomniałaś o klanie. Jaki masz klan i ile w nim jesteś, wykonując podobne zlecenia? - zbadał ją od stóp do głów. Zmarszczył nieco brwi. - Chyba bardzo tradycyjny klan… - dodał na koniec.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Sro Lis 04, 2015 3:50 am

Obserwowała go jak przyrządzał sobie procentowego drinka, wysłuchiwała jego wypowiedzi. Skinieniem głowy dając do zrozumienia że przyswoiła sobie fakty. Wpakowała się na jeden z taboretów przy ladzie i upiła nieco więcej napoju. Wiek średni ale doświadczenie ponad przeciętne, chodź może była to wiedza zdobyta w akademii skoro był policjantem to musiał się fachu nauczyć gdzieś. Na pytanie o klanie aż się wzdrygnęła trochę, ale nie miała przecież niczego do ukrycia.
- tradycyjny.. hmm.. można tak powiedzieć.. Akarusa.. klan jest bardzo jak by to powiedzieć.. o już wiem.. 'oddany walce ze złem tego świata'.. tak można w skrócie powiedzieć.. najważniejsze jest dobro klanu.. w drugiej kolejności jest cała reszta.. - to mówiąc zrobiła większy łyk i wlepiła spojrzenie w mężczyznę.
- od małego uczą nas walki wszystkim.. sztyletami, nożami, halabardami, mieczami, łańcuchami.. co tylko się nawinie w dłonie.. a jeśli nie ma nic pod ręką.. to całe ciało idzie w ruch.. i aby pozostawić linię krwi czystą.. mieszają się między sobą.. kuzynostwo, rodzeństwo.. obcy nie ma wstępu do klanu.. reguły, których trzymają się od początku istnienia pierwszych przedstawicieli.. - podała w skrócie chodź w głosie nie dało się wyczuć pozytywnej emocji. Obojętność i chłód bijące od dziewczyny prędzej zasugerowałyby że zna historię klanu ale nie jest z nim związana emocjonalnie.
- każdy klanowicz trafia prędzej czy później do oświaty aby zasilić szeregi łowców i przynieść chwałę klanowi.. - dodała po chwili odwracając wzrok od niego i wbiła go w ladę siląc się na uśmiech. Szybko jednak powróciła do obojętnego wyrazu na twarzy.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Sro Lis 04, 2015 1:39 pm

Jako, że Foster należał do gatunków ludzi o bardzo interesującym wykształceniu, zauważył zmiany w mimice twarzy. Potrafił je określić. Może nie było to coś, czego nie potrafią ludzie, ale on potrafił czasem wyciągnąć z tego niezłe wnioski. W końcu, musiał ustalić problem swych pacjentów. Tak też zaczął traktować dziewczynę. Rozpoczął swoją analizę po jej wypowiedzi.
- Zabawne jest jak ludzie chcą, a nie potrafią kryć urazy do omawianego tematu. W twoim przypadku jest to bardziej smutek niż gniew. A więc musiało Ciebie coś dotknąć  w ich szeregach… Lecz nie musisz mi odpowiadać - oparł drinka na ladzie, na której po chwili postanowił usiąść, majtając nieco nóżkami. Wyciągnął z kieszeni  spodni jakieś plastikowe opakowanie leków. Bez etykiety. Wyciągnął na pewno o wiele za dużo tabletek i łyknął, popijając alkoholem.
- Ale patrząc z innej strony, powinnaś opuścić klan i dołączyć już teraz do łowców. Nie mówię, że walka sztyletami nie jest potrzebna, ale nie rozumiem tego fenomenu używania archaicznej broni głównie na wampiry, podczas gdy dysponujemy tak przepięknym arsenałem, jak pistolety, karabiny, czy granatniki. Te stwory są od nas silniejsze, szybsze, zwinniejsze. Lepiej je zabijać czymś, co dorówna im prędkości, a co może być nawet szybsze. Druga rzecz… - powiódł na nią wzrokiem. - Znów nie jesteś przygotowana na walkę. Nie masz niczego, co ochroniłoby Ciebie przed takim pociskiem. Wampiry też tego używają, dość często, a człowiek nie jest w stanie go uniknąć. Do tego Twoja broń nie hamuje wampirzej regeneracji i gdybyś walczyła z wyższą rangą, zadane z trudnością obrażenia byłyby wyleczone przez niego w kilka chwil. Dlatego proponuje… może dla Ciebie klan jest ważny, mogę to zrozumieć. Może stanowić Twoją cząstkę. Usługiwanie im stanowić jedyny cel do egzystowania po tym świecie. Tradycje mogą być dla Ciebie cholernie istotne, ale… wiem z natury, że tradycja zabija. Nie ważne jak mocno jej się trzymasz, tradycja nie idzie z duchem czasu. Powoli gnije. Załatw sobie inną broń, bo z tą… poziom D może stanowić już problemy. Chwała to już archaiczne pojęcie… Zwłaszcza, gdy masz ją przynieść komuś, kogo nie do końca sama lubisz. Ale to tylko moje obserwacje i rady - rozgadał się. Walnął wykładem dość długim. Aż zaschło mu w gardle i był zmuszony wrzucić go gardziela nieco niebieskiego alkoholu.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Sro Lis 04, 2015 11:46 pm

Zaskoczył ją aż taką percepcją, widział o wiele więcej niż ktokolwiek inny. Zaniemówiła wpatrując się w mężczyznę i na jego słowa o opuszczeniu klanu uśmiechnęła się zadowolona.
- urodziłam się w tym klanie.. jednak do niego nie należę.. - stwierdziła z obojętnością w głosie. Chodź było to dziwne ale jednak prawdziwe.
- co do broni.. nie potrafię walczyć niczym innym.. umiem strzelać z łuku.. ale zanim bym naciągnęła cięciwę już bym gryzła piach.. - znała realia i wiedziała co ją czeka przy starciu z wyższej krwi wampirem. Nauczono ją posługiwania się mieczem i innymi przedmiotami groźnymi w walce. W sumie to byłaby wstanie zabić łyżeczką do lodów gdyby zaszła pewnie taka potrzeba. Chodź nie była taka bestialska za jaką uważał ją cały klan. Westchnęła upijając trochę napoju.
- wykonuje dla nich zlecenia.. i walczę bo niczego więcej mnie nie nauczyli.. chodź pewnie tego też żałują.. - ostatnie słowa wypowiedziała bardziej do siebie niż do kogokolwiek innego.
- im mniej obciążenia tym zwinniejsze są ruchy w walce.. tak mnie uczono.. więc tak walczę.. dla nich czy dla siebie.. nie ma to zbytniego znaczenia.. myślisz że się martwię bliznami ? Myślisz że ktokolwiek zauważy czy się przejmie ? Mnie to mało co interesuje więc czemu miałoby kogokolwiek przejąć.. ? - mruknęła grzebiąc po szafkach w poszukiwaniu czegoś. Aż dorwała sie do sake które otworzyła i nalała sobie do małej czarki wyjętej z suszarki. Nalała do pełna i wychyliła zamykając oczka na chwilę. Przyjemne ciepło rozniosło sie po przełyku.
- widzisz.. nie mam zawodu jak ty.. przez całe życie w murach małej wioski odizolowanej od reszty świata.. a teraz jedyne co mi pozostanie to przejść przez trening z dowódcą oświaty żeby stać sie pełnoprawnym łowcą i gonić za istotami mroku.. no chyba że Pan Foster postanowi oczyścić świat z plugastwa zanim skończę szkolenie.. tylko nie zapomnij wybić też niektórych ludzi.. są gorsi od wampirów czasami.. - skomentowała lejąc sobie do pełna kolejną czarkę.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Czw Lis 05, 2015 12:11 am

Wysłuchał przemówienia. W skupieniu. Aż w jego oczyskach zaświecił się jego psychiatryczny dryg. Znalazł kolejną rzecz, za którą mógł pociągnąć. Nie tylko potrafił dostrzec swym spojrzeniem dziury w ekwipunku czy technice, ale również zaglądał prosto w duszę. Do umysłu wybrańców, których uznał za swych pacjentów.
- Widać, że żyłaś tylko w klanie, nie zaznawszy realiów, rzeczywistości. Twój klan zdał się odgrodzić żelazną kurtyną, nie przyjmując odłamków, które uznały za plugawe. Hmm… Skoro tak się odgradzają… - zamyślił się na chwile i spojrzał na nią. - Czyżby i również Ciebie odgrodzili od Ciebie przez coś? - zadał zaciekawiony pytanie, lecz nie liczył na odpowiedź. Upił nieco swego ukochanego alkoholu. Miał już połowę słodyczy w dużym kieliszku. Nieco za szybko pozbywał się zawartości, wrzucając ją do swojego organizmu.
- Wpoili Tobie zasady, które w dzisiejszych czasach są archaiczne. A bliznami martwią się ludzie. Przynajmniej z mojego świata, bo Twój jest mi zbyt odległy. Gdyby ludzie nie martwili się, nie byłoby szpitali, psychologów, psychiatrów, a ludzkość spowiłaby się w chaosie. Dlatego też postaraj się inaczej siebie postrzegać, bo jak na razie to masz psychiatryczny przykład zaniżonej samooceny - pokiwał głową na boki i przeskoczył dość zwinnie przez ladę. Jeszcze go aż tak nie kręciło. Za pomocą swojego urządzonka na ręce, przysunął ostrożnie i kieliszek, który zostawił co by nie wylać przy swej akrobacji, jak i shaker. Usiadł na taboreciku ozdobionym czerwoną skórą.
- A zawód możesz jeszcze wyrobić…  Jesteś młoda. Właśnie, ile masz lat? Alkohol dla nieletnich jest zabroniony… - zmrużył oczyska. - Proszę pokazać mi dowód… - mruknął nieco rozbawiony. To była jego część jako psychiatry. Rozbawianie było idealne do zmniejszenia napięcia i zwiększenia zaufania rozmówcy.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Czw Lis 05, 2015 12:40 am

Zaśmiała się słysząc o zaniżonej samoocenie i aż upiła kolejnego łyka z czarki.
- o taaaaak.. coś w tym jest.. jestem samotnym wilkiem kroczącym w blasku płomieni rozniecanych przez członków mojego klanu.. - zaśmiała się nagle, coś mrocznego było w barwie jej głosu.
- chcieli się mnie pozbyć od pierwszego dnia gdy pojawiłam się na tym parszywym świecie.. pałali do mnie nienawiścią bo jestem inna.. - złapała się za kosmyk białych włosów i pociągnęła delikatnie.
- białe włosy.. ty zły omen w klanie.. 'los przeklina dając życie które musi być okupione krwią braci i sióstr'.. moje życie za dobro całego klanu.. - powiedziała wzruszając ramionami jakby z obojętnością.
- ale na ich nieszczęście jestem córką głowy rodu i na egzekucję się nie zgodzono.. chodź prób pozbycia się mnie było całkiem sporo.. - może to alkohol a może po prostu Pan Foster miał w sobie coś co popędzało ją do mówienia. Nigdy przed nikim sie nie otworzyła aż do tej pory. Zagryzła dolną wargę i przełknęła głośniej ślinę. Trzymając czarkę w dłoni wlepiła jadeitowe ślepka w sake. "Dlaczego mu to mówię.. po cholerę sie spowiadam ze swojego życia.. co go to może obchodzić.. to zwykły łowca, nie wie jak to jest nienawidzić z całego serca tych których powinno się szanować.." mamrotała do siebie w myślach. Czarka w dłoni dziewczyny zadrżała i nagle pękła raniąc odłamkami palce, sake się rozlało spłukując odrobinę krwi. Dopiero teraz się wyrwała z zamyślenia.
- cholera.. - syknęła jedynie, strzepnęła kilka razy dłonią w dół chcąc pozbyć się ewentualnych odłamków i krwi.
- nie ważne.. - mruknęła przeskakując przez blat, podpierając się na zdrowej dłoni. Oczami omiotła pomieszczenie, w porównaniu do tego jak policjant sobie radził z wrogami ona czuła sie jak mała dziewczynka machająca drewnianym patykiem.
- jestem pełnoletnia.. mam 21 lat.. - szepnęła na odchodne. Ruszyła przed siebie, powiedziała i tak zbyt wiele o sobie. Nie rozumiejąc czemu akurat przed nim się postanowiła odsłonić, może dlatego że zawdzięczała mu swe życie a może po prostu nie było powodu. Może dlatego że to był on, że widziała jego inną formę i w jakimś drobnym stopniu miała nadzieje że jest na tym cholernym świecie ktoś kto umie czytać między wierszami. Ktoś kto mógłby ją zrozumieć, ktoś komu chciała ufać. Potrząsnęła głową wyrzucając zbędne jej zdaniem chore myśli. "Nie potrzebuje nikogo.. doskonale sobie radzę sama.." mruknęła sama do siebie zaciągając się świeżym, nieco mroźnym powietrzem pod barem w którym policjant nadal sączył drinka.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Czw Lis 05, 2015 1:14 am

Śmiech nie zaskoczył doktorka. Uzyskał odpowiedź na swoje nieme pytanie. Jego średnio trafiona wypowiedź otworzyła przed nim nową furtkę. Teraz już świetnie zdawał sobie sprawę z tego, skąd wziął się uprzedni smutek. Był z siebie dość dumny. Jako psychiatra trafił. Zrobił to, co miał zrobić. I gdyby to był jego prawdziwy pacjent, wymyśliłby jakiś sposób by wyprowadzić go od jego celu. Albo dałby leki. Jedno z dwóch. Jednakże zdziwił się z innej reakcji. Słysząc pęknięcie, omiótł ją spojrzeniem. Zobaczył krew, mimo że stał przed ladą. Wziął większego gula i chciał powiedzieć, że pomoże, lecz ta najzwyczajniej w świecie ruszyła przed siebie. Bojąc się kontaktu i nie zamierzając zbliżyć swych czterech liter chociażby na odległość metra, postanowił zadziałać inaczej. Zrobił kilka kroków. W jednej ręce dalej miał swój alkohol, lecz druga zaczęła emitować różowym światłem. Tak samo jak i zresztą jego oczy. Kolorowy odblask przemienił się w motyla, który po chwili uzyskał nową barwę. Zieloną. Zwiększył się i szybciutko poleciał do dziewczyny, siadając jej na ręce. Mogła poczuć jak drobne ciałko przezroczystego motylka ląduje na jej skórze. Co więcej, jej rana przez jego bliskość zaczęła się regenerować. Była mała, dlatego motylkowi wystarczyła drobna chwila. Zmniejszył się przez oddanie swej energii leczniczej i zaraz odleciał, prowadząc się ku swemu panu. Mogłaby próbować go strzepnąć, jednakże on usiadłby znów i znów. Nie było na niego ratunku, wredny, upierdliwy motyl leczniczy.
- Na szczęście, w realnym świecie białe włosy to tylko problem z pigmentem i nic nie ma wspólnego z losem. Ty wybierasz swój los. Możesz iść w lewo lub w prawo. Masz wybór. Starożytni Majowie zrobili kalendarz, który miał wyznaczyć datę końca świata. Taki los nam zapisali. A popatrz… przeżyliśmy już kilka ogłoszonych przez media końców świata… I wiesz… nie sądź, ze jesteś jedyna poszkodowana na świecie, którą usiłowali zabić, i która była nieakceptowana przez resztę rówieśników przez swoją inność - uniósł drinka do góry i leniwie nim machnąl do przodu, robiąc gest pozdrowienia.
- Salut. Nie myśl, że jesteś wyjątkowa przez głupotę swego klanu. Póki składasz się z krwi i kości, masz duszę i jesteś w stanie ze mną rozmawiasz, Ty decydujesz o swym losie a nie zapiski ślepo wierzących w swoje zasady ludzi. Jeżeli tak bardzo nienawidzisz swego klanu, odejdź, znajdź kogoś, kto Ciebie wyszkoli. Stań się kimś wartym bycia "przeklętym". Pokaż swoją prawdziwą wartość by ci, którzy Ciebie niewłaściwie potraktowali, stanęli przy Twych nogach... O ile oczywiście na tym Tobie zależy. Nie wiem czym się kierujesz - wtem odwrócił się on na pięcie, tyłem do dziewczyny i zaczął iść w stronę lady.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Czw Lis 05, 2015 2:03 am

Widząc dziwnego motyla na dłoni próbowała oczywiście go strzepnąć ale próby odgonienia cząstki energii zakończyły sie fiaskiem. Po naprawdę wielu próbach pozbycia się natarczywej 'kreatury' westchnęła zrezygnowana. Pozwoliła dziadowi usiąść na dłoni i zasklepić ranę. Kątem oka odprowadziła cosia do jego pana, będącego nadal w budynku.
- daj spokój.. ja nie zginę.. znam swoją wartość.. wiem na ile mogę sobie pozwolić w tym życiu.. poza tym.. nie zamierzam zejść z tego świata do puki nie spłacę długu.. - kątem oka spoglądała na mężczyznę. Na ustach pojawił się arogancki uśmiech, chodź zagościł tylko na ułamek sekundy i był ledwo dostrzegalny to jednak tam był. Miała u niego dług i doskonale o tym wiedziała. Prędzej czy później go spłaci, tego mógł być pewien.
- niech pan nie przeholuje z procentami.. panie Foster.. policjantowi za kierownicą nie przystoi.. - dodała na odchodne i zamknęła za sobą drzwi do lokalu w którym pozostał jej nowy sojusznik.

*********************
************
*******
***


Minęło może kilka dni od ostatniego przypadkowego spotkania z milusim panem policjantem. I chodź codziennie poświęcała czas na trening swoją kataną to słowa rozsądku starszego łowcy nie dawały jej spokoju. W końcu czemu miałaby nie spróbować czegoś nowego ? Poza faktem że kłóciło sie to z tradycjami klanu to nie było innych przeciwwskazań. To też znalazła się przed wejściem na strzelnicę. Wzięła głęboki wdech w płuca i wchodząc po schodach pchnęła drzwi budynku. Poinformowała pracownika o tym że nie miała styczności z bronią palną i chciałaby spróbować. Oczywiście dostała do ręki jakiś pistolet dla żółtodziobów i poinformowana o podstawowych czynnościach w końcu z nausznikami i jakimiś goglami na oczkach stanęła przed małą półką w jednym z rzędów do strzelania. Miała swój karton z narysowanym 'celem' i po załadowaniu magazynka wycelowała w oddalony cel próbując dobrze wymierzyć. Pociągnęła za spust czując nieprzyjemny odrzut broni po oddaniu strzału. Oczywiście nie trafiła a po kulce nie było śladu. Rozejrzała sie czy aby nie postrzeliła kogoś przez przypadek.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Czw Lis 05, 2015 2:21 am

Może i Aster nie wierzył w coś takiego jak los. Abstrakcyjne pojęcie wyrwane z ust jakiegoś szarlatana. Był od zawsze jemu przeciwny i niczemu nie dawał jego etykiety. Ale niech go jasna cholera strzeli, jak natrafienie na tą samą osobę nie było czymś z tego przedziału.
Wszedł on do pomieszczenia. Nie był żółtodziobem. Znany na tutejszej strzelnicy jako Pan Foster. Świetny strzelec. Trafiał zawsze tam, gdzie chciał. No, może prawie zawsze. Każdemu mogła zdarzyć się pomyłka lub drżenie ręki, albo szczypta zmęczenia.
Zawitał do Sali. Został wpuszczony ze swoim rewolwerem. Zapłacił jedynie drobny fundusz za amunicję do swej bestii. Rewolwerze magnumowskim kalibru .454 Casull. Jeden z najwyższych kalibrów do broni. Używany najczęściej w karabinach snajperskich. Aster używał jednak jej w pistolecie. A to był nie lada przeciwnik, który słynął z łamania nadgarstków jego użytkowników. Fosterowi to na szczęście nie groziło, choć nie wziąłby dwóch takich potworów do rąk. Inaczej odrzut nie byłby do opanowania.
Ku jego zdziwieniu, zobaczył kogoś w białych włosach. Znał tę osobę. Istotkę, która raczej znów nie podała mu imienia. Aczkolwiek klan poznał. Akarusa.
Przybliżył się do ściany. Nałożył na głowę specjalne nauszniki. Były one wyposażone w mikrofon i głośniczki. Gdy dźwięk przekroczył pewien próg, dopływ dźwięku z zewnątrz był odcinany. Nie słyszał strzałów, ale za to rozmowa nie sprawiała mu problemów. Obserwował on zabawiającą się z Glockiem 17 kalibru 9mm dziewczynę. Pistolet miał dość mały odrzut. Do tego mieścił w sobie 19 naboi. Ciężki, ale bardzo prosty w obsłudze i będący jednym z najpopularniejszych broni na świecie, nie licząc kałasznikowa. Widząc, jak po jednym strzale pocisk nie trafia, zaśmiał się pod nosem.
Nic jej nie powiedział. Nie przypomniał o swojej egzystencji. Jedynie podszedł z paczką naboi do stoiska zaraz obok niej. Odłożył amunicje na małej półce. Wymierzył rewolwer i oddał strzał. Lecz nie w swój cel, a w jej. Prosto w głowę, robiąc tam dość sporą dziurę. Huk broni był o wiele głośniejszy niż w przypadku zwyczajnego pistoletu. A fakt, że Foster musiał użyć dwóch rąk i przyjąć odpowiednią pozycję do strzału świadczył o tym, że raczej byle berbeć nie mógłby użyć tejże spluwy. Tym chciał dać znak o swej egzystencji dziewczynie.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Czw Lis 05, 2015 2:41 am

Skupiona na swoim celu wyprostowała dłoń przed siebie biorąc wdech do płuc i gotowa była aby wystrzelić w kartonową tarczę, nawet przyjęła nieco inną pozycję niż wcześniej. Umiała strzelać z łuku ale to było co innego, nie potrzebowało dodatkowego użycia siły do naciągnięcia cięciwy łuku wraz ze strzałą. Musiała tylko nauczyć sie dobrej postawy i tego jak obchodzić się z bronią. Skupiła oczy na celu i słysząc huk obok siebie dostrzegła we własnej tarczy dziurkę. Ciałem się nie ruszyła, jedynie odwróciła twarz w bok aby przekonać się kto jest na tyle bezczelny aby jej przeszkadzać w treningu. Widok łowcy sprawił że powietrze uszło z jej ust kompletnie, zupełnie jakby ktoś przyłożył je w splot opróżniając płuca z zawartości.
- Foster.. - szepnęła i na bezdechu chyba bardziej pod wpływem szoku pociągnęła za spust. Jeszcze nie wiedziała że jej pocisk cudem przeleciał przez tekturę może na centymetr odległości od większej dziurki Astera. Wpatrywała się wielkimi oczami w mężczyznę i kiedy zmysły wróciły do normy aż zrobiła krok w tył.
- umm.. ja.. - nie wiedzieć czemu poczuła się dziwnie. Wlepiła spojrzenie w podłogę nie umiejąc jakoś spojrzeć mu w oczy. Przełknęła ślinę i nabrała powietrza w płuca zbierając się na wypowiedź.
- to nie dla mnie.. nawet nie potrafiłam trafić w karton a co dopiero w mały punkcik.. strzelanie z łuku jest prostsze.. - mruknęła już patrząc mu w twarz, znosiła jego rozbawione spojrzenie, czy jaką to emocją chciał ją poczęstować tym razem.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Czw Lis 05, 2015 2:58 am

Naprawdę interesująca emocja wymalowała się na jej twarzy. Nie spodziewał się że potrafi wywołać w kimś tak ciekawe odczucie. Do tego sprawiło to, że wodząc wzrokiem po tarczy, dostrzegł dziurkę. Uśmiechał się, lecz tym razem nie pod wpływem szyderczego rozbawienia, a bardziej przyjaznego. Bo w końcu, trafiła. A wyglądało na to, że jej sokoli wzrok przegapił tę drobną zmianę na kartonowej tarczy. Nie odwracał się on jednak do dziewczyny bokiem, a powiódł lufą na swój cel. Cały czas w tej samej pozycji.
- Strzelanie z łuku jest trudniejsze od używania broni palnej. Trafiłaś swój cel w głowę, przyjrzyj się. To, co trzymasz, to Glock 17 kalibru 9 milimetrów. Wytraciłaś dopiero dwa nabje. Pozostało Tobie ich 17. Dobrze zsynchronizuj muszkę z celownikiem i oddaj strzał. Popróbuj kilka razy. Poczuj odrzut broni tak, jak przy ataku mieczem. Szybko złapiesz. Strzelanie do nie poruszającego się celu jest dziecinnie łatwe. Nauka strzelania z pistoletu trwa przeważnie tylko parę godzin. No… i ważna jest pozycja, zależna od broni - przymknął jedno oko i nacisnął spust. Trafił w swój cel, dokładniej w miejsce serca. Kartoniki miały wyznaczone punkty głowy, serca i środka klatki piersiowej.
Notabene, Aster był ubrany zupełnie inaczej. Nie przyszedł tak jak zawsze, jako czarny rycerz w mocnej zbroi. Tym razem miał czarną koszule, samą. Jeansy i zwyczajne trampki. Włosy obwiązane z tyłu na leniwego kuca, co by nie przeszkadzały przy wietrze, choć nieco grzywki zostało. Do tego czarne, skórzane, długie rękawice. Dla niego - był to element niezbędny przez strach przed dotykiem. Dla niej mógł być zwyczajnym dość dziwacznym dodatkiem.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Czw Lis 05, 2015 3:18 am

Spojrzała na tarczę i zamrugała kilka razy, odrzut aż tak nie przeszkadzał gdy strzeliła myśląc o osobie która stała obok niej. Palec drgnął a nawet nie patrzyła na cel, tylko na osobnika stojącego obok niej.
- szczęście głupiego.. - mruknęła cicho pod nosem i przyjrzała sie broni o której mówił jej Aster. Obracała go w dłoni trzymając palec z dala od spustu aby przypadkiem nie postrzelić kogoś. Wsłuchiwała się w jego głos i przyswajała informacje. Po czym wymierzyła broń przed siebie wcześniej obserwując jak ten trzyma swoją broń. Uniosła brew gdy przymknął jedno oko i postanowiła go skopiować. Stanęła w bardzo podobnej pozycji, co jakiś czas zerkając kontem oka na niego i poprawiając swoją posturę. Uniosła broń nieco wyżej widząc jakieś kreski na końcu lufy, zmarszczyła brwi zastanawiając się czy to jest to o czym mówił. Skupiła się bardzo uważnie i gdy jedna kreseczka pokrywała się z kropką na klacie dziewczyna pociągnęła za spust. Niestety trafiła powyżej swojego zamierzonego celu.
- czy przez ten.. odrzut podczas oddawania strzału.. powinnam mierzyć nieco niżej.. poniżej celu ? Jak skorygować strzał.. jak dobrać odpowiedni moment aby trafić przeciwnika w ruchu.. ?- zadała pytania, bardzo rzeczowe, które wymagały jednak wyjaśnienia. Oho, czyżby dziewczyna się jakimś sposobem zaciekawiła tą nieznaną sztuką ? Perfekcyjnie władała mieczem ale nie tylko nim. Czemu miałaby nie poszerzać swych możliwości skoro nauka strzelania trwała tak krótko.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Czw Lis 05, 2015 3:31 am

Wysłuchał jej pytań, po czym oddał kolejny strzał, trzeci. Chwile później czwarty i piąty, ciągle w te samo miejsce. No, może nie dokładnie, aż takim arcymistrzem nie był, lecz jedynie milimetry dzieliły go od głównego celu. Wtedy otworzył bęben rewolweru, wysypując pięć mocarnych pocisków z środka.
- Nie powinnaś mierzyć nieco niżej. Musiałaś źle zsynchronizować muszkę z celownikiem. Muszą być w idealnym poziomie. Pamiętaj, że pocisk z tak profesjonalnych broni trafia praktycznie zawsze tam, gdzie wymierzysz. Jedynym problemem jest już tylko celowanie i nasze drżenie rąk. Musiałaś zrobić w tym błąd. A jeżeli chodzi o dobry moment, to przy zaczerpnięciu wydechu. Przed naciśnięciem spustu najlepiej zatrzymać oddech na krótki czas, oddając serię strzałów. A, i przy Twojej broni nie polecałbym korzystać z mojej postury strzeleckiej - wsadził szybko piątkę naboi do bębna i pokręcił nim, zamykając. Wtem przeszedł do drugiej postury. Bardziej komfortowej, choć nie nadającej się na broń z wysokim odrzutem. Przesunął swój tułów nieco w bok. Podniósł lufę przed siebie, mając ją bardziej po swojej lewej stronie. Lekko ugiął nogi, z czego jedna powędrowała dość daleko od drugiej.
- W tej pozycji mniej odsłaniasz swojego ciała. A do tego łatwiej jest celować. Nie musisz nadto przechylać głowy na bok, ponieważ ustawiasz pistolet w odpowiednim kierunku… mankamentem jest… - nacisnął spust. Tym razem odrzut odczuł o wiele mocniej. Aż skierował broń do góry. Naprawdę posiadał w rękach działo.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Czw Lis 05, 2015 12:27 pm

Wysłuchała jego rad i uważnie się przyjrzała jego nowej postawie. Oczywiście i tą skopiowała bardzo szybko, jak małe dziecko uczące się czegoś po raz pierwszy w życiu. Tak wyglądały jej nauki z nauczycielem w przeszłości, pomimo bycia tą najgorszą i nic nie wartą cholernie szybko łapała to co się jej pokazywało. Ale postawa to nie wszystko, spojrzała na broń i się skrzywiła nagle.
- co to jest ta muszka.. ? - na twarzy wymalowała się niepewność.
- pokaż mi bo ja tego nie widzę.. albo mów do mnie prostszym językiem.. nie znam się na tym.. tamten typ powiedział żebym wymierzyła w cel i strzelała po prostu a ty mi o jakiś muszkach i celownikach mówisz.. - pokazała mu broń w oczekiwaniu na odpowiedź. Zdawał się wiedzieć cholernie wiele na temat sztuki walki za pomocą broni palnej. A przynajmniej ją zaciekawił na tyle aby chciała spróbować czegoś nowego. Skoro miał rację co do umierającej tradycji, może czas ruszyć z duchem czasu. Mimo to lepiej mieć w zanadrzu też inne zdolności, potrafiła bronić się bez niej więc czas teraz uzupełnić brakującą wiedze aby stać się lepszym wojownikiem.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Czw Lis 05, 2015 3:28 pm

Pytanie go omal nie zmiotło z ziemi. Naprawdę było to dla niego zabawne. Nie posiadał aż takiej niewiedzy. Interesował się różnymi gadżetami podczas swej młodości. Więc coś takiego jak muszka z terminu było mu znane. A fakt, że dziewczyna tego nie wiedziała, aż jakoś poczuł obowiązek w doedukowaniu tejże biednej kobiety. Dlatego też, dla bezpieczeństwa, otworzył bęben i ustawił go płasko na półce. Wtem uniósł, a wszystkie pociski wyszły bez przewrotki. Wtem zamknął bęben i nieco zbliżył się do Saiyuri. Nie brał jednak jej pistoletu, uważając to za niebezpieczne przybliżenie się do jej ciała. Zrobił jednak kroczek w tył ze swego boksu, by mogła ona zobaczyć piękno jego ręcznego działa. Wskazał palcem na szczerbinkę, która mieściła się z tyłu rewolweru. Podobnie jak zresztą w jej pistolecie. Były tam dwie ala blaszki na bokach z pustym środkiem. Następnie wskazał na przód lufy, gdzie mieściło się coś takiego jak wypustek, co on nazywał muszką.
- To z tyłu to szczerbinka. Musisz sprawić, by muszka, czyli to z przodu, idealnie nastąpiła na środku szczerbinki. I nie patrzysz na szczerbinkę bezpośrednio lub wroga, a dokładniej na muszkę. Niektórzy szczerbinkę nazywają celownikiem. W każdym razie, pamiętaj by skupić wzrok na muszce i perfekcyjnie zsynchronizować ją z celownikiem. Z tą teorią powinnaś już trafiać bez problemu. Plus minus ćwiczenia. Bo teraz masz wiele czasu na przymierzenie i oddanie jednego strzału. Podczas walki… trudno o tak komfortowe oddawanie strzałów - po swym wykładzie, powrócił do boksu i załadował naboje które zostawił na półce. Wsadził cztery, uzupełnił jeden nowym i wymierzył na cel. Oddał znów celne strzały. Tym razem w serducho. Pięć trafionych bez najmniejszego problemu, niemalże od razu. Jeden po drugim.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Czw Lis 05, 2015 11:28 pm

Podeszła do niego bliżej i pochyliła się w jego stronę aby sie lepiej przyjrzeć. Tłumaczył jej coś więc nie zważała na to że stoi bliżej niego teraz. Słuchała jego wykładu i kiedy skończył spojrzała na swoją broń. Obejrzała ją z każdej strony, przyjęła pozycje taką jak zalecił, zgrała se sobą muszkę ze szczerbinką jak jej kazał. Wymierzyła w tors i pociągając za spust trafiła blisko serca. Kącik ust się lekko uniósł ale równie szybko opadł. Sporą zasługa były jego instrukcje, pokazanie pozy i solidne wyjaśnienia.
- więc ćwiczenie strzelania do martwego celu jest tak jakby bezsensowne.. skoro mój cel nigdy nie będzie czekał aż przymierze i wystrzel do niego.. Teleportacja jest bardzo skuteczna jeśli chodzi o prędkość.. na szczęście nie każdy ją posiada.. - skomentowała i wystrzeliła z broni kolejny pocisk, następny i jeszcze jeden. Pociągała za spust raz za razem aż dało się słyszeć "klikanie" zamiast wystrzałów. Obróciła broń w dłoni czując delikatną zmianę wagi. W tym miała wyczucie, przyzwyczajała się dość szybko do ciężaru broni, jedne były lżejsze inne potrzebowały użycia obu rąk. Groń zdecydowanie była lżejsza od jej katany ale było jedno ograniczenie.
- więc moje jedyne ograniczenie to amunicja.. no i nie zawsze pewnie jest czas aby załadować cały magazynek.. prawda.. ? - spojrzała na niego z lekką fascynacją wymalowaną na twarzy. Przyjemnie jej się uczyło nowej umiejętności, zawsze to jakies urozmaicenie.
- to co teraz ? jak załadować broń do pełna ? Co musze teraz zrobić ? - spytała podając mu pistolet w oczekiwaniu że jej pokaże tak jak wszystko inne wcześniej.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Czw Lis 05, 2015 11:45 pm

Nie był zadowolony z jej przybliżenia w trakcie wyjaśnień, lecz postarał się nie dać tego po sobie poznać. Wytrzymał ten typ bliskości. Niczym dzielny rycerzyk. Po tym znów był zmuszony wysłuchać jej komentarzy i pytań. W końcu, jeśli ta nauczy się strzelać z broni, może nie trafi przypadkiem jakiegoś cywila, który przeklinałby cały świat o swój przeklęty los. Pokiwał ręką na boki, aż w końcu wziął jej pistolet do rąk. Bardzo uważnie postarał się go przejąć w taki sposób, by nie tknąć ani opuszkiem palca jej dłoni. Było to widoczne gołym okiem, jakby się czegoś obawiał, albo brzydził. Jedna z dwóch możliwości.
Nacisnął przycisk przy spuście. Magazynek wypadł. Zdołał go jednak przechwycić w locie. Odłożył jej pistolet na swojej półce.
- Teraz musisz mieć odpowiedni tym amunicji. Kupiłaś paczkę naboi do tego pistoletu? I co do treningu… Ten trening jest istotny. Ja przychodzę tutaj regularnie. Im szybciej będziesz wchodziła w odpowiednią postawę i oddawała celne strzały, tym lepiej poradzisz sobie z przemieszczającym się celem. Ogranicza Ciebie faktycznie amunicja. Jeżeli chodzi o ten typ broni, z ładowaniem nie jest aż tak źle. Przed walką możesz mieć kilka boksowych magazynków w pełni załadowanych. Ich wymiana to tylko z dwie sekundy - złapał magazynek za koniec w palce i przysunął do niej. Nie chciał, by ta biorąc go, tknęła go w ręce. - Przynieś amunicje.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Pią Lis 06, 2015 12:33 am

Na jego dziwne manewry żeby tylko nie dotknąć jej jakby miała jakieś zaraźliwe paskudztwo. Nie jedna osoba poczułaby się jak trędowata i po prostu się oburzyła. Ale nie ona, zmrużyła lekko oczka na parę sekund widząc jego krzywe manewry. Po czym wyraz twarzy nie wyrażał już niczego konkretnego. Jak marionetka z drewna bez jakichkolwiek emocji na twarzyczce. Zrobiła krok w tył szanując jego przestrzeń prywatną. Głupia przecież nie była a to pierwszy raz nie był gdy ktoś chciał się od niej odsunąć. Nawet na jej korzyść że pan Foster był taki 'sterylny' w stosunku do niej. Poszła bez szemrania po naboje i po chwili już wracała idąc korytarzykiem. Mijała kolejne stanowiska, niektóre zajęte inne puste. Kiedy podeszła do swojego stanowiska położyła opakowanie na ladzie i podsunęła w stronę Astera po chwili się odchylając w tył żeby biedak nie musiał się do niej niepotrzebnie przysuwać. Poczekała aż pokazał jej jak się ładuje magazynek i wkłada do broni. I tak długo czekała aż odstawi pistolet na jej blat. Dopiero gdy był w na prawdę bezpiecznej odległości, zrobiła krok w przód biorąc broń w dłoń i sprawdzając jej wagę w dłoni na nowo sie przymierzyła do wykonania kilku średnio celnych pocisków. Nie odzywała się, w kompletnym milczeniu ładując pocisk za pociskiem. Kiedy opróżniła magazynek, wyjęła go jak jej pokazał. Co było dziwne, powtórzyła krzywy manewr wykonany przez mężczyznę i również złapała pusty magazynek w powietrzu. Chodź jej to wyszło sprawniej. Odłożyła Glocka na półkę i obracając w palcach przedmiot zaczęła ładować go nabojami. Ze spokojem ale dość sprawnie upychając pociski. Po czym wsunęła pełny magazynek do broni i odbezpieczając ją na nowo zaczęła ładować w swój cel. Nie czuła potrzeby aby się odzywać do mężczyzny obok, przecież przyszedł tam trenować a nie gawędzić z jakąś obcą babą co to nie rozróżniłaby pistoletu od karabinu maszynowego. A nie miała w zwyczaju sie nikomu narzucać o napastowaniu już nie wspominając. Sama była bardzo zdystansowana i zimna.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Pią Lis 06, 2015 12:58 am

Zauważył jej zmianę. I był już pewny że tym razem on zachował się źle. Choć starał się być zawsze miły, gdy tylko dochodziło do zbliżenia się kogoś do niego, relacja często podupadała. W tym przypadku było i tak samo. A przynajmniej on tak się czuł. Zawiódł jako psychiatra.
Zaczął wyciągać naboje z paczuszki i wkładać do magazynka. W miarę wolno, co by widziała w jaki sposób je usadzić. Inaczej by najzwyczajniej w świecie zablokowały broń, a ich wyjęcie wymagałyby większej znajomości z obsługą pistoletu. Po tym wziął jej pistolet, wsadził do środka. Złapał za górę i przyciągnął do siebie. Wtem było słychać charakterystyczne brzdęknięcie metal o metal, za które była odpowiedzialna sprężynka w środku. Odłożył glocka 17 i przysunął do niej tak, jak ta zrobiła to z paczuszką. Wrócił na swoje miejsce, łapiąc za broń i karcąc się w duchu za to, że milczał przez ten czas. Może i Saiyuri nie była dla niego istotną osobą. Jedynie przechadzającym się bytem po ziemi. Lecz wolał, by istoty z dobrym sercem nie odchodziły z tego świata tak szybko. Dlatego po załadowaniu swojego pistoletu i wystrzeleniu kilku pocisków, postanowił on zacząć rozmowę. A to było do niego mało podobne. Czuł się winny. Mocno. Psychiatryczne wyszkolenie i jego jedyny kręgosłup moralny zmusił go, by zrobił pierwszy krok. Dlatego tuż po wystrzeleniu swojej serii, postanowił odłożyć pistolet i podejść do jej boksu, obserwując przez chwile poczynania dziewczyny. Trafił jednakże na jeden trop. Prawie mu by to umknęło, lecz teraz mógł do dostrzec. Czekał, aż zacznie ładować magazynek.
- Przepraszam, jeśli poczułaś się źle. Ale widzę też że jesteś wyczulona na takie traktowanie. Twój klan, którego tak nienawidzisz… traktował Ciebie w podobny sposób, jak ja to teraz zrobiłem? - założył ręce na siebie. - Lecz jak już mówiłem, nie traktuj siebie wyjątkowo. Nie cierpię dotyku, jakikolwiek on by był. Jeżeli masz jakieś pytania, pytaj śmiało. Będę dalej w boksie. Wole byś je zadała w razie problemu, niż bym miał potem badać czyjeś ciała - odpowiedział i powrócił do strzelania.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Pią Lis 06, 2015 1:18 am

W końcu to widziała, pod koniec magazynka zaczynało jej iść co raz lepiej, w końcu praktyka czyni mistrza. Powoli się przyzwyczajała do odrzutu jaki miała ta broń. Trzymała korbę już pewniej w dłoni i skupiała się na swoim celu. Kiedy podszedł do niej, niemalże odruchowo zrobiła krok w przód, w stronę półki na której leżała jej amunicja. Żeby tylko zwiększyć dystans, który on postanowił nagle ni z tego ni z owego skrócić. Słysząc przeprosiny zmarszczyła nosek, ale nie mógł tego widzieć, była bardziej wysunięta do przodu, nie stali przecież na równi. Na pytanie odnośnie klanu zacisnęła dłoń mocniej na broni.
- nie.. - powiedziała spokojnym, lodowatym tonem. Prawie że namacalna obojętność, oczywiście że skłamała. Mało tego zrobiła to tak płynnie, bez zająknięcia, bez mrugnięcia. Mogła mu patrzeć w oczy a i tak by nic z nich nie wyczytał. Nie miała zamiaru pozwolić na to, w myślach się tylko skarciła za wyciśnięciu z siebie zbyt ważnych informacji o swoim życiu.
- nie masz za co przepraszać, doprawdy nic się nie stało.. - ton głosu się nie zmienił. Dopiero, kiedy mężczyzna cofnął się do swojego boksu ona zrobiła krok w tył aby lepiej się przymierzyć do oddania kolejnych strzałów.
- jak często i jak intensywnie muszę ćwiczyć strzelanie aby móc stawić czoła czystemu C może nawet i B.. ? - spytała w końcu gdy naboje się skończyły. Spodobało jej się łapanie magazynka w powietrzu, gdy wypuszczała go z pistoletu. Znowu ładowała pociski, ale nie patrzyła na Astera.
- i czy muszę przejść jakiś specjalny trening aby wyćwiczyć strzelanie do ruchomego celu ? nie moge przecież czekać aż trafi mi sie jakiś wampir do odstrzału.. - dodała po chwili.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Gość Pią Lis 06, 2015 1:49 am

Strzały, ładowanie. Strzały, ładowanie. 50 pocisków w paczuszce. Patrząc na to, że po pięciu strzałach musiał podjąc proces długiego ładowania, troszkę mu to zajęło. Aż dziw, że wybrał tego typu broń, a nie coś w rodzaju Glocka lub innej podobnej broni. Pociagał za spust, powoli godząc się ze swoją przegraną w kwestii psychiatrycznej. Aż tu nagle do jego uszów dotarło pytanie. Lecz nie odpowiedział od razu. Wystrzelił wpierw pełną serię pięciu molochów, postanawiając użyć swych ust podczas monotonnego procesu wsuwania pocisków do odpowiednich komór.
- Nawet jeżeli będziesz perfekcyjnie strzelała, nie zmieni to zbyt wielce Twojej szansy na pokonanie takich wrogów. Jeżeli wróg Ciebie zaatakuje, a Ty będziesz miała broń w kaburze, będziesz miała szanse z człowiekiem tylko wtedy, jeśli będzie on oddalony o 21 stóp. W przeciwnym wypadku człowiek z nożem mógłby dźgnąć Ciebie kilkakrotnie, nim Ty zdążyłabyś wyciągnąć pistolet z kabury. Wampir jest szybszy, więc ten dystans trzeba przynajmniej dwukrotnie zwiększyć. A specjalne treningi… Takie organizują tutaj co jakiś czas. Wtedy cel jedzie na boki - odpowiedział i powrócił do strzelania, starając się już skupić na tej czynności jak najlepiej potrafił. Dziewczyna mogła zobaczyć, o ile na niego spojrzała, jak jego wyraz twarzy diametralnie się zmienia. Wyzbyta z emocji twarz. Oczy pełne nienawiści. Teraz tylko trafianie w cel stało się dla niego ważne. Wreszcie wziął trening na poważnie, a rezultatem było trafianie ciągle w to samo miejsce, precyzyjnie.
avatar

Gość
Gość



Powrót do góry Go down

"Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń Empty Re: "Niebieski Diabeł" i jego słodycz: Seria niefortunnych zdarzeń

Pisanie by Sponsored content


Sponsored content



Powrót do góry Go down

Strona 1 z 10 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10  Next

Powrót do góry

- Similar topics

 
Permissions in this forum:
Nie możesz odpowiadać w tematach