Kayla

Niska, mierząca około metr sześćdziesiąt, brunetka o szczupłej budowie ciała i ładnych krągłościach. Na co dzień uśmiechnięta od ucha do ucha, podczas misji skupiona wyłącznie na zadaniu i niezwracająca uwagi na nic innego. Włosy sięgają jej niewiele poza ramiona: są na tyle długie, aby Kayla mogła je szybko związać w razie nagłego wypadu na łowy, ale jednocześnie na tyle krótkie, aby żadna głupia kitka nie przeszkadzała jej podczas wykonywania zadania. Na czole ma równo przyciętą i prostą grzywkę, która kończy się tuż nad brwiami.
Buźkę zdobią duże, orzechowe oczy, niemal zawsze zaakcentowane delikatnym makijażem, i cienkie czarne brwi, a także wypukłe usta pod niewielkim noskiem. Podczas uśmiechu jej policzki stają się dziecięco okrągłe – nie są porządnie zarysowane jak u dojrzałej kobiety, przez co Kayla wygląda na młodszą, niż jest w rzeczywistości. Czasami podczas misji wykorzystuje swoje urocze rysy, dzięki czemu bywa brana za przypadkową nastolatkę, a nie łowcę.
Ma mleczną skórę pełną pieprzyków, ale co dziwne, niemal wyłącznie w bardziej zakrytych i intymnych miejscach, a nie tych wystawianych na słońce. Z niewiadomych powodów upodobała sobie swoją lewą część ciała: na udzie wytatuowała duży, błękitno-czerwony tatuaż przedstawiający ważkę, a artefakt w formie szmaragdu wszczepiła obok lewego biodra, przez co skóra w tym miejscu wygląda tak, jakby znajdowała się pod nią dodatkowa, mała kość.
Zazwyczaj ubiera się kobieco, w sukienki czy spódnice, nie ma problemu z eksponowaniem atutów swojego ciała. Jako (przyszły) łowca, podczas misji czy treningów, wybiera jednak wyłącznie ciemne i nierzucające się w oczy ciuchy, o wiele wygodniejsze i takie, które – jak sama twierdzi – mogą się całe skąpać w krwi.

---

Błękitno-czerwony tatuaż przedstawiający dużą ważkę na lewym udzie. Niewielka blizna tuż przy lewym biodrze spowodowana nieudaną próbą wszczepienia artefaktu pod skórę.

---

Stara się patrzeć na życie optymistycznie, bo wie, że depresja w niczym nie pomoże, choć nie zawsze jej się to udaje. Często bywa wymęczona przez opiekę nad siostrami, z których mimo że dwie powinny być już samodzielne, nadal oczekują od Kayli pełnego wsparcia. Dziewczyna była zmuszona zostać dla nich młodą matką, przez co dojrzała wcześniej niż jej rówieśniczki. Nie w głowie jej więc zabawy czy rozrywkowi przyjaciele: raczej stawia na spokój i otacza się rozsądnymi ludźmi.
Bardzo ambitna, od zawsze dużo się uczyła i planowała zdobyć konkretny zawód w ludzkim świecie, mimo że spokojnie mogłaby przyuczać się wyłącznie do łowcy. Jest jednak zdania, że zawsze trzeba mieć w życiu „plan B”, dlatego teraz jednocześnie uczy się, jak zabijać wampiry, robi doktorat z nanostruktur, a w domu, po godzinach, jeśli znajdzie czas obok zajmowania się rodziną, doskonali sztukę metydacji.
Na co dzień stara się być miła, choć nie zwraca szczególnej uwagi na ludzi dookoła, jeśli interakcja z nimi nie da jej konkretnych korzyści. Na uczelni zagrzebuje się we własnych badaniach, ewentualnie debatuje z zespołem, w oświacie przede wszystkim się szkoli, a nie integruje z innymi łowcami. Nie stroni od rozmów, ale też ich nie szuka – wychodzi z założenia, że nie ma sensu na siłę poznawać ludzi, bo wartościowe znajomości przyjdą same w swoim czasie. Jeśli jednak musi z kimś współpracować, nie protestuje i daje z siebie wszystko. Jest zwolenniczką kompromisów i pokojowych rozwiązań – nienawidzi kłótni i zazwyczaj stara się je ucinać w zarodku. Jeśli już się na kogoś zezłości, zazwyczaj po paru minutach jej przechodzi: zwykle potrafi jako pierwsza wyciągnąć dłoń na znak rozejmu.
Wobec wampirów specjalnie od paru lat nastawia się negatywnie, mimo że nie darzy ich nienawiścią. Chce jednak kontynuować zawód rodziców, zresztą w byciu łowcą widzi też zabezpieczenie dla sióstr, dlatego nie odczuwa współczucia na myśl, że mogłaby w przyszłości zabijać krwiopijców. To dla niej praca jak każda inna. Niegdyś, jako dziecko, podziwiała wampiry, nadal też zazdrości im odporności fizycznej i długowieczności.
Po cichu marzy o wytwarzaniu artefaktów wzbogaconych nie tylko o magię, ale i o nanotechnologię. Są to jednak wyjątkowo odległe marzenia, bo choć bo budowania mikrostruktur ma smykałkę, tak w kwestii magii i mocy jest na razie zielona.

---

Maleńki szmaragd wszczepiony pod skórę. Tak jak broń antywampirzą dostała od ojca, tak artefakt z kolei od matki. Kayla nigdy nie wiedziała, kto matuli go sporządził – ta twierdziła, że zrobiła go sama, jednak dziewczyna w to nigdy nie wierzyła, bo nie podejrzewała rodzicielki o takie zdolności. Szmaragd jest wielkości standardowego kamienia w pierścionku (ok. dwa centymetry), przez co pierwotnie Kayla czuła się oszukana, że dostała w spadku coś tak małego i łatwego do zgubienia. Przez pierwsze dwa lata nosiła go na grubym łańcuszku na szyi, dobrze ukrytego pod ubraniem, ale w końcu postanowiła lepiej się o niego zatroszczyć – i wszczepiła go sobie tuż pod skórę, niczym implant, obok lewego biodra. Dzięki odpowiednim studiom i własnej nauce wiedziała, jak to zrobić, choć pierwsza próba jej nie wyszła – artefakt zaczął migrować, tworząc bolesną ranę, a ostatecznie niewielką bliznę. Kayla musiała go wyjąć i dopiero za drugim razem wszczepiła go odpowiednio, dzięki czemu od dwóch lat ma go zawsze przy sobie. Szmaragd pozwala jej na przejęcie władzy nad ciałem wampira, steruje ona wtedy wampirem za pomocą własnego umysłu, ale pod kilkoma warunkami:

₪ Kayla musi zostać ugryziona. W momencie ugryzienia artefakt samoistnie wysyła do całego ciała łowczyni energię, która czyni krew Kayli wyjątkowo apetyczną i słodką (aby wampir, jeśli zorientuje się, że to pułapka, nie mógł przestać pić). Jeśli wampir wypije odpowiednią ilość krwi, ta rozprzestrzenia się po jego ciele i daje Kayli władzę nad napastnikiem.

₪ Kayla przejmuje władzę wyłącznie nad ciałem. Wampir nadal racjonalnie myśli i nie czuje się odurzony, nie może się jedynie poruszać tak, jakby chciał. Dotyczy to także języka czy oczu, a więc nie może mówić albo patrzeć tam, gdzie mu się podoba.

₪ Wampir nadal może w pełni używać swoich mocy, może jedynie mieć problem z nakierowaniem ataku na odpowiednią osobę, jeśli np. posiada destruktywną moc wymagającą machnięcia ręką. Samą magię wytworzy bez problemu, ale gorzej z machnięciem łapą w odpowiednim kierunku.

₪ Kayla nie ma władzy nad żadną z mocy wampira: do dyspozycji pozostaje jej wyłącznie czysta siła fizyczna ofiary, ale może pokrętnie wykorzystać magię krwiopijcy, przykładowo: jeśli krwiopijca włada ogniem i sam z siebie wytworzy w rękach płomień, dziewczyna może zdecydować, kogo tym płomieniem wampir zaatakuje. Nie może jednak zmusić wampira do samego wytworzenia ognia.

₪ Kayla absolutnie nie może zmusić wampira do zranienia lub zabicia samego siebie, gdy ma nad nim władzę, tak samo nie może go w tym momencie zranić albo zabić osobiście. Podczas kontrolowania wampira artefakt pokrętnie traktuje go jako jedno ciało z Kaylą, dlatego stara się chronić właścicielkę przed samookaleczeniem. Jeśli Kayla spróbowałaby zranić siebie lub wampira, artefakt poraziłby ją odpowiednią dawką bólu i jej to uniemożliwił. Przedmiot jest najbardziej przydatny w trzech sytuacjach: gdy Kayla chce użyć siły wampira do walki z innym wampirem, gdy chce założyć mu kajdanki blokujące moc lub gdy po prostu chce rozkazać mu stać w miejscu, aby ona mogła dać nogę.

₪ Wampiry klasy E czy D muszą tylko spróbować krwi, aby być pod kontrolą Kayli, wampiry klasy B i C muszą wypić przynajmniej jeden duży łyk, a wampiry klasy A trzy duże łyki.

₪ Czas działania: kontrola nad wampirem przez 5 postów, potem 5 postów odpoczynku (zarówno dla kontroli, jak i artefaktu, czyli jeśli w ciągu tych 10 postów Kayla zostanie przez kogoś ponownie ugryziona, to nie będzie w stanie przejąć nad nim kontroli).

₪ Dziewczyna może naraz kontrolować tylko jednego wampira.

---

Paralizator. Kayla zawsze nosi przy sobie przerobiony paralizator, który na ludzkiej skórze nie czyni żadnej szkody, jednak w zetknięciu z wampirzą natychmiast się uruchamia. Kayla otrzymała go od ojca, gdy zaczęła powoli wyglądać jak nieco apetyczniejsze dziecko. Gdy ojciec umarł, postanowiła przechować przedmiot przez lata, a kiedy zdobyła odpowiednią wiedzę, przy pomocy oświaty zmodyfikowała go tak, aby raził magią wampiry.
Paralizator traktuje wampira dawką magii i obniża jego zwinność. Jeśli Kayla potraktuje paralizatorem konkretną kończynę, ta jest wtedy przez jakiś czas bezużyteczna; jeśli zaatakuje w okolicy głowy i szyi – wampir będzie omdlewał i miał zaburzenia koordynacji ruchów; jeśli z kolei krwiopijcy dostanie się w okolice brzucha/tułowia/pleców, dopadną go nudności. Każda część ciała potraktowana przez paralizator mocno pobolewa. Długość trwania i intensywność powyższych skutków zależy od poziomu i wytrenowania wampira (do uzgodnienia z MG). Zazwyczaj jednak: słabsze wampiry E i D: czas osłabienia 5 postów. Wampiry C i B: czas osłabienia 3 posty. Wampiry A: czas osłabienia 1–2 postów. Ponowne użycie paralizatora po 4 postach odpoczynku. (Generalnie zawsze chętnie zdam się na decyzję MG odnośnie do długości trwania efektów, myślę, że najlepiej do tego podchodzić indywidualnie).

---

₪ Blokada umysłu – poziom średniozaawansowany. Ojciec Kayli miał świra na punkcie czytania w myślach przez wampiry, dlatego szczególnie mu zależało, aby jego córka była odporna na tę magię. Zaczął uczyć ją, jak blokować umysł, od 12. roku życia – ta magia była dziedziczna w rodzinie i zarówno Kayla, jak i jej siostry miały do niej predyspozycje (choć obecnie tylko Kayla zdecydowała się ćwiczyć tę moc). Ojciec na treningi przyprowadzał przyjaciela z oświaty, który umiał czytać w myślach i przed którym Kayla miała się bronić barierą w swoim umyśle. Na początku, oczywiście, szło jej beznadziejnie, ale w końcu, gdy miała 14 lat, nauczyła się wyciszać własne myśli – na tym etapie wampir lub łowca nadal mógł wedrzeć się do jej umysłu, ale musiał wyjątkowo długo grzebać w jej głowie i długo używać mocy, aby coś wyczytać. Po tym momencie Kayla uczyła się, jak całkowicie zablokować dostęp do swoich myśli i nie pozwolić nikomu tam zajrzeć nawet na chwilę. Trening przerwała jej na niemal rok nagła śmierć ojca. Gdy dziewczyna już otrząsnęła się po tragedii, wróciła do nauki: nadal trenowała z przyjacielem taty, choć przez to, że straciła wsparcie rodzica, szło jej już wolniej, i całkowicie blokować umysł nauczyła się dopiero w wieku 19 lat. Od tego momentu poświęca się regularnym medytacjom, od czasu do czasu spotykając się jeszcze z przyjacielem ojca na treningi, aby jak najbardziej wydłużyć moc działania blokady. Obecnie zablokować umysł może na 5 postów, a odpoczynek po każdej blokadzie trwa 3 posty. Jeśli Kayla będzie blokować myśli przez 5 postów, przez kolejne 3 jej myśli będą całkowicie dostępne. Jeśli przez mniej niż 5, jej myśli będą jeszcze przez pozostałą liczbę „niewykorzystanych” postów głęboko ukryte, wyciszone, tak jak działo się to, gdy miała 14 lat (czyli np.: całkowita blokada czytania w myślach przez 3 posty – następnie wyłączenie mocy, ale myśli jeszcze samoistnie zostają głęboko ukryte przez 2 posty: oprawca może wtedy już wejść do głowy Kayli, ale musi się bardzo namęczyć, aby na coś trafić – potem już standardowy odpoczynek 3 posty).

₪ Władza nad elektrycznością – poziom podstawowy. Kayla może sterować elektrycznością, jednak w mocno ograniczony sposób. Raczej nie wyrządzi tym komukolwiek krzywdy (chyba że ten ktoś będzie wyjątkowo słaby albo ranny) – co najwyżej wyśle nieprzyjemne impulsy, które przyprawią przeciwnika o dyskomfort, względnie lekkie kłucia. Na razie Kayla głównie wykorzystuje tę moc do kontrolowania przepływu prądu w różnych urządzeniach (latarkach, nanogadżetach itp.), np. może wyłączyć w całym pomieszczeniu światło lub naelektryzować jakiś przedmiot. Kayla musi dotknąć danej rzeczy lub osoby, aby kontrolować elektryczność lub aby przesłać uporczywe impulsy. Czas działania: 3 posty. Odpoczynek: 3 posty. W czas działania wlicza się zarówno moc Kayli (czyli w ciągu 3 postów może kontrolować przepływ prądu w różnych urządzeniach lub razić prądem różne osoby), jak i efektów użycia magii (czyli dany przedmiot lub osoba odczuwają skutki przez 3 posty od momentu porażenia).

---

₪ Lęk wysokości. Panicznie boi się wysokich budynków, wspinania na różne drzewa czy drabiny. Jeśli już musi wyjechać na wyższe piętro, za nic nie podejdzie do okna. Jest więc niemal bezużyteczna w walce, która dzieje się nieco wyżej niż na ziemi. Za wszelką cenę stara się zawsze utrzymać przeciwnika na płaskim, niskim gruncie.

₪ Ma problemy ze stawami w kolanach, zwłaszcza w prawym. Jeśli zbyt je przeciąży, nie może szybko biegać, a jej zwinność zdecydowanie się zmniejsza. Podczas wszelkich ćwiczeń czy walki musi więc uważać, aby nie kucać zbyt często. Planuje w przyszłości naprawić sobie kolana przy pomocy nanotechnologii, ale to odległe marzenia. Na razie po nadwyrężeniu kolan przez 3 posty trudniej jej się żwawo poruszać i nie może wykonywać płynnych ruchów.

---

₪ Zakochana w motylach, ćmach i ważkach. Jest zachwycona ich pięknem, lekkością i gracją podczas latania.

₪ Absolutny umysł ścisły. Nie rozumie literatury, nie lubi historii, od filozofii boli ją głowa. Kocha za to liczby, fizykę czy chemię.

₪ Lekka hipochondryczka. Nie jest może przerażona każdym bólem głowy czy kaszlem, ale cały czas boi się, że złapie jakieś choróbsko, którego nawet nie wykryje, a które ją wykończy. Dlatego często bada się u różnych lekarzy, byleby tylko zrobić pełen bilans ciała.

₪ Boi się nagłej, ludzkiej śmierci. Przez to, jak bezsensownie umarli jej rodzice, ma hopla na punkcie własnego życia. Nie boi się tego, że umrze w walce, jako łowca, ale myśl o tym, że mogłaby przypadkiem zginąć w wypadku drogowym czy z powodu cegły spadającej na głowę, autentycznie ją przeraża.

₪ Pracoholiczka. Choć lubi się lenić, zawsze źle się z tym czuje i gdzieś w tyle głowy nęka ją myśl, że coś na pewno jest do zrobienia. Dlatego nie potrafi długo odpoczywać i zwykle idzie zająć się czymś konstruktywnym.

₪ Lubi motory i auta. Ma prawo jazdy na oba i kocha jeździć, ale... robi to fatalnie. Nie ma podzielnej uwagi na drodze, trudno jej ocenić odległość do innych pojazdów, dlatego niemal każda wyprawa kończy się tym, że zostaje otrąbiona przez innych kierowców. Kayla niby wie, że jest beznadziejna za kółkiem, ale raczej udaje, że tak naprawdę nie wie, bo inaczej nie czerpałaby przyjemności z jazdy.

---

Rodzice Kayli pochodzili z Holandii i tam mieszkali przez parę lat po jej urodzeniu, do czasu, aż nie spłodzili drugiej pociechy. Wtedy postanowili wyemigrować do Japonii, gdzie od dawna przesiadywali ich zaprzyjaźnieni łowcy. Libelle’owie również należeli do oświaty, choć nie wywodzili się z tradycyjnych, „magicznych” rodzin. Oboje od zera zapracowali na swoją pozycję i ostatecznie udało im się dostać stopnie szeregowych – dzięki temu mogli polować na wynaturzenie, jakim ich zdaniem były wampiry. Zdołali zaszczepić w najstarszej córce zamiłowanie do ciężkiej pracy i szacunek wobec oświaty, choć nie udało im się już przekonać jej do nienawiści wobec krwiopijców – dziewczyna skrycie podziwiała istoty za ich niesamowitą wytrzymałość, długowieczność i piękno, dlatego jako nastolatka broniła się przed pójściem w ślady rodziców. Osobiste przekonania nie przeszkadzały jej jednak w pobieraniu nauk od rodziców, przez co była wyćwiczona fizycznie oraz poznała całą teorię dotyczącą walki z wampirami. Ojciec ćwiczył w dodatku jej umysł, zmuszając ją m.in. do głębokiej medytacji, ponieważ był wyjątkowo przewrażliwiony na punkcie czytania w myślach przez wampiry. Uważał, że kluczem do bycia dobrym łowcą jest umiejętna obrona umysłu, tak aby nigdy nie wyjawić wampirom swoich sekretów. Dzięki jego treningom Kayla porządnie wyćwiczyła tę magię i obecnie umie ją na poziomie średniozaawanowanym.
Dostała od ojca na czternaste urodziny paralizator, który po śmierci taty stał się jej bronią antywampirzą. Pierwotnie, według zamysłu rodzica, miał być najzwyklejszym przedmiotem, jednak Kayla postanowiła go sama przerobić przy pomocy speców z oświaty (zrobiła to w wieku około dwudziestu jeden lat).
Jej nastawienie do wampirów zmieniło się w momencie, gdy ojciec nagle wyzionął ducha. Od samej śmierci bardziej wstrząsnął ją sposób, w jaki tata zginął – absolutnie zwyczajny. Został po prostu potrącony na ulicy, a jego organizm, pomimo wieloletnich ćwiczeń i misji, poddał się w szpitali. Kayla, wówczas piętnastoletnia, była do tego momentu przekonana, że jej rodzice, jeśli w ogóle zginą, to zginą na misji – nie brała pod uwagę, że któreś z nich może dopaść tak bezsensowna śmierć.
Ojciec zostawił ją ze zrozpaczoną matką oraz trzema małymi siostrami: dziewięcioletnią pyskatą smarkulą, siedmioletnią szarą myszką o zerowych kompetencjach społecznych oraz trzyletnią rozkoszną kruszyną, która ledwo rozumiała, co właściwie się wydarzyło.
Kayla postanowiła wtedy oficjalnie dołączyć do oświaty i stać się kadetem, aby pomóc matce w opiece nad domem. Odłożyła na rok trening umysłu i skupiła się wyłącznie na ćwiczeniu ciała. Bezsensowny koniec losu jej ojca skłonił ją ku refleksji, że jej idealizowanie jakiejkolwiek rasy i wzbranianie się przed jej krzywdzeniem i tak nie ma znaczenia, skoro na ulicy może zabić ją nawet zwykły samochód – wolała więc porzucić wcześniejszą postawę i skupić się na tym, aby jak najbardziej przysłużyć się rodzinie. Już wtedy zaczęła poświęcać życie jedynie nauce, zarówno jako łowca, jak i jako uczeń – nie chciała bowiem rezygnować z marzeń o studiach. Na początku w oświacie szło jej topornie i słabo, jednak dziewczyna się nie zrażała i po około roku, gdy wróciła do medytacji i ćwiczeń nad blokadą umysłu, wreszcie jej treningi zaczęły być efektywne.
W tamtym momencie zainteresowała się też technologią i wpływem wytworów nauki na ludzkie ciało – dedukowała, że gdyby ojciec ulepszył w sobie cokolwiek, przeżyłby wypadek, w dodatku jego misje byłyby o wiele skuteczniejsze. Swoją fascynację pogłębiła jeszcze bardziej pięć lat później: gdy zmarło się jej matuli. Ku rozpaczy Kayli, ta również wyzionęła ducha zwyczajnie. Zachorowała na nowotwór, którego objawy przez długi czas bagatelizowała –  wykryła go zbyt późno, przez co wykończył ją zaledwie w parę miesięcy. Kayla całkowicie zbzikowała wtedy na punkcie zdrowia i poprzysięgła sobie, że zrobi wszystko, aby ustrzec samą siebie czy siostry przed podobną śmiercią. Zaczęła się też regularnie badać, przestraszona, że mogła odziedziczyć po matce wadliwe geny.
Była już wtedy pełnoletnia, dlatego przejęła całkowicie opiekę nad siostrami – choć oficjalnie zajmowało się nimi jej wujostwo, w rzeczywistości siostry nadal mieszkały tylko we czwórkę. Kayli udało się nawet skończyć studia – od razu po nich zapisała się na doktorat, a niemal w tym samym momencie została też upragnionym nowicjuszem. Po awansie zaczęła przygotowywać się do egzaminu na szeregowego, ponieważ za cel postawiła sobie zdobyć tę rangę wcześniej, niż zrobili to jej zwyczajni rodzice.
Z jej sióstr tylko najmłodsza, na razie ledwo dwunastoletnia, przejawia większy talent i jakiekolwiek chęci do bycia łowcą, Kayla pełni więc rolę obrońcy wszystkich dziewcząt, nawet jeśli jej to nie na rękę. Najstarszą z pociech ma zamiar jednak wywalić z domu, aby mieć przynajmniej jedną gębę mniej do wykarmienia.
Tuż przed śmiercią matki Kayla dostała od niej artefakt: rodzicielka wiedziała, że zbliża się jej koniec, więc postanowiła przekazać go córce. Kayla właściwie nigdy się nim nie posługiwała na poważnie, ponieważ nie została pogryziona przez wampira. Próbowała jedynie przywyknąć do artefaktu i spróbować z „zlać się z nim w jedno”, tak aby czuła, że może panować nad jego mocą. Udało jej się to dopiero, gdy wszczepiła go sobie pod skórę. Potrafi więc wyczuć jego moc i rodzaj działania, ale nadal czeka na okazję, aż będzie mogła w pełni wypróbować jego potencjał.

---

Inne wasze konta: Nea, Lula, Hera

Oddaję do sprawdzenia!

Pięknie. Idź graj i baw się.

Amen