Pióra i sierść

Blair obudził dziś wyjątkowo wcześnie okropny ból brzucha. Zaklęła. Czyżby znów okres. Najwidoczniej. Poszła do łazienki i wzięła gorący prysznic dla rozluźnienia, niestety ściskający ból nie odpuszczał. Westchnęła ciężko i oparła się o umywalkę sięgając z oszklonej szafki tabletki przeciwbólowe. Połknęła dwie po czym zaczęła się ubierać. Ból odrobinę osłabł, jednak wciąż dawał o sobie znać. Szybko wysuszyła więc włosy i spięła je z tyłu klamrą. Narzuciła na siebie dres i sportowe buty. Postanowiła iść na spacer. Niezmiennie miała ze sobą dwa sztylety Sai jeden za pasem, a drugi ukryty za zapięciem stanika. Wrzuciła jeszcze do kieszeni opakowanie leków przeciwbólowych, wzięła butelkę wody i wyszła zamykając drzwi na klucz, który po chwili także wylądował w kieszeni dresów. Park znajdował się niedaleko mieszkanka dziewczyny, dlatego właśnie to miejsce obrała jako cel. Gdyby nie kłujący ból, zapewne wciąż by spała. Przetarła zaspane oczka i pomaszerowała przed siebie. Dość szybko znalazła się w parku. Teraz spacer stał się o niebo przyjemniejszy.

Garść środków przeciwbólowych chwilowo uciszyła bóle menstruacyjne, dlatego dziewczyna mogła nacieszyć się pięknem przyrody o poranku. Ruch był praktycznie znikomy,. Minął ją jeden mężczyzna, który próbował zgubić brzuszek, biegając rankami. Nie przebiegł zbyt dużo, a już dostał zadyszki. Pokręciła głową z niedowierzaniem. Sama trenowała bieganie i nie mogła sobie wyobrazić jak można złapać zadyszkę przy takim truchcie, no ale cóż... Kim była by oceniać? Przetarła zaspane oczęta. Wyglądała w tym momencie jak maleńka dziewczynka, ktora najchętniej położyłaby się z powrotem do łóżka. Delektowała się radosnym świergotem ptaszków, gdy nagle wszystkie zamilkły, a do jej uszu dobiegł dziwny pomruk. Zmrużyła oczka. Tuż koło niej przebiegła ruda wiewióreczka, ktora zdawała się uciekać. Blair nie znała się na zwierzętach, wiec nie wiedziała co zrobić. Po prostu ruszyła dalej przed siebie w stronę, z której jak jej się wydawało dochodził głos.

Dźwięk na tyle ją zaciekawił, że śmiało kroczyła przed siebie w poszukiwaniu jego źródła. Miała dobry słuch i całkiem niezłą pamięć, a była całkiem pewna, że niczego takiego jeszcze nie słyszała. Fakt faktem, że jakoś nigdy nie interesowała się światem zwierzątek, ale cóż. Dość szybko oddaliła się od ścieżki, która już jakiś czas temu zniknęła jej z oczu. Park wydawał jej się zdecydowanie mniejszy, niż w rzeczywistości się okazał. Dźwięk znów się rozległ i tym razem nie miała najmniejszych wątpliwości gdzie powinna się kierować. Spojrzała w górę. Kocur próbował dobrać się do jaj ptaka o bardzo dziwnym wyglądzie.
-Psik! - zakrzyknęła na kota, chcąc go odpędzić.
Jej kot, który w tym momencie zamknięty był w mieszkaniu z pewnością nie atakował by ptaków ( może też dlatego, że był tak upasiony, że wejście na drzewo nie byłoby możliwe). Ptasie pióro spadło jej pod nogi. Może nie była jakoś szczególnie wrażliwa, ale nie mogła tak spokojnie patrzeć jak kot atakuje ptaka. Wspięła się na drzewo, tak jak w dzieciństwie, sprawdzając wcześniej każdą gałą, czy aby na pewno uniesie jej ciężar. Gdy znalazła się blisko drapieżnika, odkręciła butelkę z wodą i polała nią kota.
-Spadaj stąd, kocurze. - warknęła.

Dziewczyna sama miała naturę kota, dlatego doskonale rozumiała jego reakcję.  Byłaby nielada wkurzona gdyby ktoś przerwał jej śniadanko oblewając ją wodą.  Prawdepowiedziawszy zabiłaby delikwenta na miejscu i z zimną krwią no ale cóż...  Kot naprężył się gotów do skoku, a co za tym idzie i do ataku.  
-Cholera - zaklęła blondynka.
Gdyby kot teraz skoczył z pewnością pozostawiłby piękne głębokie szramy na jej twarzyczce.  Dziewczynie nie bardzo się to uśmiechało dlatego postanowiła wspiąć się wyżej. Sięgnęła zza pasa jeden ze sztyletów, następnie zdjęła z siebie bluzę i związała ją w ten sposób by stworzyć coś w rodzaju koszyczka. Miała plan i zamierzała wprowadzić go w życie. Wyjęła z kieszeni tabletki i rozkruszyła ich kilka na swojej dłoni po czym dolała do tego wody i nie zważając na ostre zęby dość szybko spróbowała wepchnąć powstałą papkę do pyszczka zwierzęcia. Jeśli jej się uda, postara się bezpiecznie przełożyć jajka do "koszyczka" układając je ostrożnie w kieszeniach bluzy.

Blair była przerażona bliskim spotkaniem z tym dzikim kotem, jednak cały czas starała się zachowywać zimna krew. Może i ucieszyłaby się z wepchniecia papki do pyszczka zwierzęcia, jednak  była w ogromnym szoku. W pierwszej chwili nie poczuła zupełnie nic, jednak już po chwili poczuła ogromny. ból.
-Kurwa. - nieświadomie zaklęła.
Zachwiała się na gałęzi. Kompletnie nie wiedziała co robić i w ogromnym bólu przeklinala moment w którym zdecydowała się na uratowanie ptaka. Kły tkwiły w jej dłoni. Cierpienie przyniosło jej absurdalne myśli np to, że przynajmniej nie czuje już skurczów menstruacyjnych. Trzeba szybko reagować. Zwierzę szarpało się pogłębiając ranę dziewczyny. Blair kwiliła w tej katuszy, jednak zagryzajac zęby skupiła się na myśleniu.  Jedynym wyjściem było powolne obniżenie się na nogach, tak by mogła usiąść na konarze i objąć nogami pień aby nie stracić równowagi przy wyjęciu sztyletu. Zdawała sobie sprawę, że z każdym ruchem kły wbija się jeszcze mocniej, jednak była to jedyna jej opcja. I właśnie to zaczęła robić.
-Boże jeśli istniejesz, błagam, niech ten kot nie upierdoli mi ręki. - mruknela.