Dating Online

Nie spieszył się. Zarzucił na ramiona skórzaną kurtkę i wyszedł z apartamentu. Wyjechał z garażu podziemnego i skierował się w stronę kawiarni w centrum. Było przed jedenastą rano, udało mu się uniknąć korków. Brunche były teraz przecież takie modne. Kolacje i kino to przeżytek - przynajmniej tak wyczytał w necie. Wypadł trochę z wprawy. Dawno się nie spotykał z przedstawicielkami płci pięknej. Nie na spotkania towarzyskie. Całkiem niedawno wrócił do kraju, pracował dla Rady za granicą. Rola Hycla była ciekawa, ale też czasochłonna. Kiedy ostatnio wziął sobie dzień wolny?
Zatrzymał się pod kwiaciarnią i wyciągnął paczkę fajek. Zanim wszedł do środka zdążył spalić jednego. Podobno palenie zabija, a on przecież trzymał się nieźle. Te ludzkie problemy. Nie chciał przesadzać, w końcu to dopiero pierwsze spotkanie. Być może i ostatnie. Jego nowa koleżanka wydawała się strzałem w dziesiątkę, ale wiadomo online wszystko było lepsze i łatwiejsze. Może to tylko przykrywka i okaże się facetem? I tak był zdumiony, że zgodziła się na spotkanie. Był dobrej myśli, cholernie ciekawy Carmi002. Wybrał jedną długą białą różę i pojechał dalej.
Zaparkował przed wejściem do kawiarni i wszedł do środka. Miał zamówiony stolik, lubił kiedy wszystko było zorganizowane. Usiadł przy oknie i pogrążył się w telefonie. Był za szybko, ale nie przeszkadzało mu czekanie. Nie był całkiem młodym wampirem. Miał czas. Przez chwilę zastanawiał się czy nie zacząć od drinka.

Ubranko

Wszystko było zaplanowane. Miała poderwać jakiegoś gogusia, który złamał serce jej przyjaciółki. Chciały się na nim zemścić, okej. Stąd też najdziwniejszy na świecie nick Carmi002, który został stworzony tylko i wyłącznie po to, by dopasować się do jeszcze dziwniejszego pseudonimu NaotoKtoTo0700. No właśnie, bo cała ta historia rozpoczęła się na portalu randkowym.
Nie spieszyła się. Zarzuciła na ramiona skórzaną kurtkę i wsiadła do taksówki. Po drodze napisała parę pocieszających wiadomości do pokrzywdzonej przyjaciółki. Wysłała też informację, że jest już w drodze do samego zainteresowanego spotkaniem. Jak przystało na damę, spóźni się około dwadzieścia minut. Niech czeka, łamacz serc jeden!
Wysiadła z auta w pobliżu centrum, zapłaciła kierowcy i rozejrzała się po okolicznych lokalach. W sumie to nigdy nie była w tej części miasta, i to jeszcze na dodatek o tak nieludzkiej porze. Musiał być nieźle porąbany, żeby zaprosić ją na randkę praktycznie w południe; a ona jeszcze bardziej, skoro się na to zgodziła. Nienawidziła dnia, a promienie słoneczne raziły ją nieprzyjemnie w oczy. Mogła wziąć ze sobą okulary przeciwsłoneczne, eh!
Weszła do kawiarni, marszcząc jasne ślepia. Od razu zauważyła mężczyznę, z którym była umówiona. Wyróżniał się na tle innych; mało kto w Japonii posiadał tak specyficzny kolor włosów. Nawet kątem oka zauważyła parę dziewczyn, które wgapiały się w niego jak w obrazek. Carmi przewróciła teatralnie oczami i westchnęła pod nosem z dezaprobatą. Za chwilę będą wbijać nienawistne, pełne zazdrości spojrzenia w jej plecy. Podeszła powolnym krokiem do stolika, przy którym siedział wampir.
- Cześć, jestem Carmilla - przedstawiła się, a na jej twarzy zawitał delikatny, nawet uroczy uśmiech. Pierwsze, co zrobiła to utkwiła w nim swe błękitne, mrrroźne oczy. Hmm, no musiała przyznać, że był całkiem atrakcyjny. Przyjaciółka miała zaskakująco dobry gust.