Dom Damiena

Przyglądał się jak działanie narkotyku wpływa na chłopaka. O tak. Miała bardzo szybkie efekty jak zapewniał go znajomy. Polizał go paskudnie po policzku i zaczął powoli zdzierać z niego ciuchy. Nie potrzebował ich już, a z pewnością chłopaczkowi gorąco! Odrzucił strzępy na podłogę i przesunął paznokciami delikatnie wzdłuż kręgosłupa Akiry, od góry w dół. Wsunął rękę między jego zgrabne pośladki i póki co drażnił palcami wejście chłopaka.
- Uwierz mi, że nie pożałujesz tego... - szepnął do niego oblizując dość zachłannie usta. Złapał wolną ręką chłopaka za biodra i podniósł je tak by ten się wypiął, wtedy wsunął na początek jeden palec spokojnie nim poruszając. Nachylił się nad jego plecami i zaczął delikatnie lizać i nadgryzać jego skórę na tyle by tylko zostawały ślady zębów. Póki co nie zamierzał sługi zmieniać... Na to sobie chłopak będzie musiał zasłużyć... Po chwili wsunął i drugi palec rozciągając go na tyle by nie zabolało za bardzo. Pierwszy raz zawsze boli, potem idzie już z górki, a na jednym na pewno się nie skończy.

Akira od chwili, gdy otrzymał narkotyk, przestał dobrze kontaktować z rzeczywistością. Wiele docierało do niego jakby zza mgły, na dodatek nieznana mu substancja sprawiła tak błyskawiczne efekty, że dobrze, że nie zemdlał od razu. A może właśnie źle? To okaże się w przyszłości. Jednakże naprawdę zrobiło mu się od tego gorąco. Stracił panowanie nad własnym ciałem. Mógł jedynie słabo kontaktować, nie sprzeciwiając się działaniom jego pana. A zresztą, czy teraz byłby sens, skoro pragnął tego?
Poczuł liźnięcie na policzku, co sprawiło, że zadrżał. Również było tak ciepło... I nagle usłyszał odgłos targanej tkaniny. Jego ubrania? Utracił je dość szybko. Pozbycie się krępującego go materiału przyniosło mu ulgę, że westchnął cicho. Był teraz kompletnie bezbronny, a na dodatek nagi... Nie przeszkadzało mu to teraz. Co więcej, chciał by tamten posunął się dalej. Wręcz czekał z niecierpliwością na to, a resztki rozsądku czaiły się na skraju świadomości, nie mając teraz prawa głosu. Narkotyk był bardzo silny.
Poddawał się zabiegom Damiana, jedynie głośno zasyssając powietrze, gdy poczuł w sobie palec, który zaczął powoli się w nim poruszać. Dziwnie było mieć w sobie cokolwiek, nawet jeśli teraz jeszcze do niczego nie dochodziło. Jednak wystarczył początek, by jego oddech przyspieszył. On sam oparł głowę o pościel, łudząc się, ze ta da mu odrobinę chłodu. Ciało wampira może i było chłodniejsze, ale teraz tam... Nie odczuwał tego. Nie był w stanie.
Odczuwał i liźnięcia, i gryzienia, po których z pewnością zostanie mu ślad... Jak na razie nie doszło jednak do wbicia w jego ciałko kłów, więc przynajmniej nie stawał się potępionym... Młody kapłan miał teraz istny mętlik w głowie! Ale nie przeszkadzało teraz... Nie ma co się skupiać na tym... Było tak miło... I pragnienie nadal nie znikało...
No i do akcji wszedł drugi palec. Akira już zaczął się wić pod wampirem, a właściwie jeszcze nic się nie zaczęło, ale czekał na to już. Pożądanie nie dawało mu spokoju!
- Chce... Chce więcej... - nie panował nawet nad słowami, jakie wypowiadał. - Proszę... - jego głos był cichy, lecz raczej dobiegł do uszów Pana. Więc, co on na to?

Sługa był naprawdę rozkoszny. Damien nic tylko napawała się tą chwilą i całym czasem mając go wijącego się pod sobą. W końcu nie ma nic lepszego dla niego niż taki widok. Może i spowodowany narkotykiem, ale co tam...Liczył się efekt.
Jego zwinne palce poruszały się we wnętrzu Akiry szukając pewnego wrażliwego punktu. Damien był wprawiony we wszelkiego rodzaju zadawanie przyjemności, ale i bólu. W końcu nie ma lepszego połączenia. Tortura może być przyjemna do szaleństwa, albo przyjemna do granic wytrzymałości. Jako zmyślny wampir, o dość dalekim od słowa "dobry" charakterze, specjalizuje się w ranieniu i wykorzystywaniu innych.
Słowa Akiry tylko dodatkowo go zachęciły. No proszę. Taki chętny... Kusiło wampira by zatopić w nim kły, skosztować jego krwi... Ale czekał, wytrwale, i da rade.
Po chwili jednak wyjął z niego palce i otarł swoją męskością o jego pośladki. Sapnął mu dość lubieżnie do ucha i wszedł w niego jednym płynnym pchnięciem aż po nasadę. Zamruczał jak zadowolone kocisko liżąc go po szyi. Jego bicie serca przyprawiało Damiena o zawroty głowy, przyjemne, ale nie z pozytywnymi skutkami dla Akiry. Lubował się zatracać w swoim głodzie. Wielu zginęło od jego kłów. Nie chciał jednak pozbawiać i życia sługi, nie, chciał mieć na dłużej. Nie mógł przecież od tak chodzić i mordować, czyż nie? Po chwili wykonał pierwsze pchnięcie. Dał oczywiście chwilę by Akira się przyzwyczaił, niech zna miłosierdzie Boga. Jego ruchy stawały się z czasem coraz płynniejsze i szybsze.

Zimno... Było zimno... Ledwo co rejestrował zmysłami to, co się działo wokół niego. Było po prostu... Gorąco, a zarazem zimno... Teraz udawało mu się to powoli rozróżniać. I tak bardzo przyjemnie... Nigdy wcześniej tego nie doznał, dlatego też nie umiał tego określić odpowiednimi słowami. Mimo wszystko oddychał szybciej, jak również i cicho jęczał, czując palce wampira w sobie. Również odczuwał nietypową niecierpliwość... Pragnąc tym samym więcej i więcej przyjemności... Zachowując się tak, jakby w normalnym stanie nigdy nie zachował się.
Było mu ciągle mało. Nie czuł się spełniony... Aż go to bolało... Zwłaszcza, gdy palce zniknęły. Pusta... Taka dziwna... Oddech Akiry nie zwolnił, a jego wzrok był wbity w bliżej nieokreślony punkt. Nie potrafił teraz wykrztusić z siebie ani jednego słowa, ani tym bardziej zmusić rozpalone ciało do jakiegokolwiek ruchu.
Nie wiedział ile czasu minęło. Mogły zaledwie sekundy, a mogły to być nawet godziny. Tracił nawet możliwość odczuwania czasu. Ale najpierw poczuł jego męskość na swoich pośladkach. Sapnięcie do ucha, które wywołało jeszcze większą falę pożądania i potem nastąpił jeden ruch, przez który krzyknął, nie umiejąc się powstrzymać. Ból i rozkosz mieszały się w jedno. Serce zaczęło bić szybciej, a on oddychać jeszcze szybciej, co pewien czas jęcząc. Odczuwanie obcego ciała w sobie... Straszne i zarazem przyjemne w danym stanie.
Jednak czas na przyzwyczajenie nie trwał wiecznie. Zaczęło się poruszanie. Coraz szybsze... A co mógł biedny sługa zrobić? Ciągle się wił, ale słabiej niż wcześniej. Również jęczał cicho, a niekiedy wydawał z siebie krótkie okrzyki, nie panując nad sobą. Wolne dłonie zacisnął na pościeli, z każdą chwilą coraz mocniej. Pomimo rozkoszy, nadal istniał ból, ale zarazem czekał z niecierpliwością na to, co będzie dalej. Pragnął swojego Pana czuć w sobie, jego dotyk, a podniecenie jedynie narastało.

Sam nie wiedział czemu dawał mu przyjemność. Mógł go równie dobrze zgwałcić i nic sobie z tego nie zrobić. Był wszak szlachetnym! Potrafił wykorzystywać swoją pozycję. Do tego go uczono. Teraz jednak zamiast krzyków chciał widzieć kogoś pod sobą, kto sam tego chce. Może i Akirze trochę pomógł, ale był pewny, że chłopak nie pożałuje. W końcu z tego wszystkiego co przeszedł, cały ten ból jaki otrzymał, Damien dał mu coś odmiennego.
Sam widok chłopaka w takim stanie rozpalał go. Dawno nie miał przyjemności zaspokoić swoich pragnień, a jako dość młody chłopak... Musiał. Sięgnął więc powoli ręka do męskości Akiry łapiąc go za nią i poruszając w rytm pchnięć, który tylko się nasilał. Skoro to pierwszy raz chłopaka, rozdziewiczy go w przyjemny sposób. Przynajmniej nie będzie w stanie o nim zapomnieć, a jako sługa nie da mu tak łatwo odejść. Niech Akira się szykuje, że to nie jedyny i ostatni raz.
- I jak? Dobrze ci? - szepnął go do ucha po chwili wsłuchiwania się w jego jęki i krzyki. Przyspieszył swoje ruchy w nim i Bogu dzięki, ze tu ściany były dźwiękoszczelne. Za to kamery dalej pracowały... Będzie miał wspaniałe nagranie, które z pewnością chłopakowi kiedyś puści. Po dłuższej chwili jednak doszedł w nim z głośnym sapnięciem zadowolenia, ale to nie koniec... A tylko początek.

Nawet jeśli teraz sprawiało mu to przyjemność... W co duży wkład miał podany mu narkotyk... Nie będzie teraz wiadomo, jak będzie traktować to zdarzenie w przyszłości. Może uznać to za coś cudownego, ale z drugiej strony... Za coś zupełnie przerażającego i niezgodnego, co nie powinno się wydarzyć. To chyba również zależało od stanu jego psychiki. Jednak nawet jeśli to się teraz działo, Akira miał szczęście. Jego pan, Damien, postanowił sprawić, by biedny sługa zaznał przyjemność, jako że to jego pierwszy raz. Nawet jeśli w przyszłości tak cudownie nie byłoby, to teraz...
Oddychał ciężko. Ogień płonący w jego wnętrzu nie chciał zgasnąć, a nawet zimno wampira powoli przestawało dawać ukojenie. Krzyki i jęki były jedynie niewielką częścią, jaką ukazywał w tej sytuacji. Na dodatek nasilające się pnięcia wymieszane z poruszaniem jego męskości... Ból między nogami jedynie narastał, wydawający się być wręcz do niezniesienia. Przez brak doświadczenia, nie potrafił tego opisywać słowami, ale czekał z niecierpliwością nad odczuciem ulgi.
- Nie... Pragnę... Pragnę więcej... - wyszeptał w odpowiedzi. Oczywiście, był zadowolony, ale zarazem ogień, które rozbudził w nim Damien nie dało się ugasić, a nie zamierzał okłamywać swojego pana. Przyspieszenie ruchów w nim sprawiły, że jedynie jeszcze głośniej jęczał, mieszając go z okrzykami. Nie wiedział, że jest tutaj filmowany, ale nawet jeśli... W obecnym stanie uznałby to jedynie za nic niewarty szczegół.
Odczuł, jak Damien w nim doszedł. Miał wrażenie, jakby jego ciało zostało nagle wypełnione jakimś płynem, a do jego uszów dobiegło odgłos zadowolenia wampira. Sam Akira czuł się dziwnie z tym "płynem", ale nie narzekał. Albowiem i na niego naszedł czas, gdy sam doszedł. Zacisnął mocno powieki i westchnął z ulgą, czując się przyjemnie, jak również i spełniony,a narastający wcześniej ból przestał mu dokuczać. Trochę wybrudzi pewnie rękę wampira, jeśli jej nie cofnął, jak również i pościel... Ale również jego oddech się nieco uspokoił, a on przestał się tak wić pod nim, otwierając po chwili oczy.
- Jest... Cudownie... - wymruczał. Jednak nie chciał na tym zakończyć. Pragnął dotykać Damiena. Być dotykany. Całować go... Jak najwięcej odczuć pieszczot i przyjemności w tym wszystkim... Aż nie potrafił zrozumieć, czego na początku się tak bał. Efekt narkotyku nie minął, a sługa ciągle pożądał swojego pana. Czy odczyta to w nim i spełni jego życzenie? Sam nie mógł teraz tego zacząć, był odwrócony do niego tyłem.
- Proszę... Pragnę ciebie... - wymamrotał jeszcze na podkreślenie swoich pragnień.

Oj sprowadzi sobie więcej tego specyfiku widząc jak Akira sam błaga o więcej. Podniecało to Damiena. Lubił być pożądany, lubił jak ktoś do niego wzdychał. Odpowiadało mu to. Sam przecież w pewnym stopniu był narcyzem. Uważał, że ma doskonałe ciało, niczego mu nie brakuje. Sługa miał szczęście, że Damien okazywał mu łaskę, czego zazwyczaj nie robił chyba, że miał dobry humor, a teraz miał bardzo.
- Wiem, że mnie pragniesz... Pokaż jak bardzo... - zaśmiał się cicho i wyszedł z niego oblizując lubieżnie rękę. Usiadł wygodnie obok przyglądając się ciału Akiry. Przynajmniej trafił na całkiem niezły kąsek.
- Chodź... Dostaniesz więcej. - mruknął do niego wciągając go na siebie, a samemu kładąc się wygodnie pod nim. Zaczął masować jego pośladki, od czasu do czasu ściskając je mocniej. Miał jeszcze czas więc mógł się z nim pobawić i całkowicie nie myślał o konsekwencjach, bo kto niby się dowie? Ojciec na pewno nie. Miałby lekko mówiąc przerąbane.
Bawiąc się tak pośladkami Akiry zsunął go nieco niżej by nabić na siebie. Niech chłopak kwili z rozkoszy. Damien zamierzał dać mu o wiele więcej.
- A teraz rusz swoimi zgrabnymi pośladkami. - powiedział w dość zmysłowy sposób uśmiechając się nonszalancko. Chciał by Akira sam też sobie zadał przyjemność, by na wspomnienie tego chłopak nie mówił, że ten go zmusił. Ręce przeniósł na jego biodra ściskając je i masując. Był niecierpliwy, a głód nieco go zaczynał dręczyć...

Poczuł dziwną pustkę w chwili, gdy Damien z niego wyszedł. Nasienie powoli z niego spływało, jednak uczucie w brzuchu nadal pozostawało, sprawiając mu delikatny dyskomfort. Mimo wszystko odczuwał szczęście, czując zarazem, jak coś go opuściło. Oddychał wolniej niż wcześniej, rozkoszując się zarazem chłodem pościeli, na której leżał. Pozwolił sobie nawet na delikatny uśmiech, zdradzający, że wcale nie był z tego niezadowolony. Był to jego pierwszy raz, a dzięki podanemu narkotykowi, nie potrafił dostrzec nic złego w tym, co się teraz działo.
- Jest tak strasznie... ciepło... - wymruczał jeszcze. Pomimo tego, że doszedł również, nie uspokoił się nadal, mimo że jego oddech zwolnił. Miał jeszcze chętkę na więcej tego typu zabawy. Pewnie po tym wszystkim będzie co najmniej przerażony własnym postępowaniem... Ale nie ma co przejmować się przyszłością.
Nie zdążył nic zareagować, by ukazać mu swoje pożądanie, gdy nagle został wciągnięty na jego ciało. Niemalże przylgnął do niego, odczuwając przyjemny chłód, działający niczym zbawienie na rozpalone ciało. Zamruczał, zadowolony z tego faktu. Po kilku sekundach uniósł dłoń i przejechał palcem po jego torsie. Dla niego teraz wydawał się być wręcz idealny.
- Jesteś cudowny - wyszeptał jeszcze, ośmielając się nieco unieść i złożyć pocałunek na szyi wampira. Oddychał nadal powoli, ale wciągnął raz szybciej powietrze, gdy poczuł, jak jego pośladki były masowane. Zamruczał, niczym kotek i ponownie odważył się złożyć kolejny pocałunek, tym razem nieco wyżej. Palcami, nieco z niepewnością, ale dotykał jego torsu. Nie wiedział dokładnie, co mógłby zrobić z dłońmi w danej chwili.
Jednak nie musiał. W chwili, gdy poczuł po raz kolejny w sobie męskość wampira, krzyknął cichutko i zacisnął dłonie na pościeli. Poczuł ponowny ból, a przez jego ciało przeszedł dreszcz rozkoszy. Międzyczasie, o ile jeszcze miał możliwość, chciał podjąć się jeszcze jednego kroku. Wpić się w usta swojego boga i całować go z niesłabnącą namiętnością.
Czy udało mu się to, czy też nie... Ciemnowłosy chłopak skinął lekko głową i wypełnił to polecenie... A raczej nieposłuszne ciało, wręcz samo się poruszyło, by tylko mógł odczuwać samą przyjemność z tego wszystkiego. Zagłuszony umysł przez narkotyk już nie odzywał się, nie ukazując mu, że to co się tutaj działo, wcale nie było czymś dobrym... A może wręcz przeciwnie?

Damien uśmiechał się szarmancko i niemal z tą bezczelnością. Tak. podobały mu się poczynania sługi. Cudowny i jeszcze chwalący swego Pana. Puścił w niepamięć to, że nie zapytał o zgodę by go dotknąć. Było mu zbyt dobrze w danej chwili by psuć sobie humor. Sam mruczał zadowolony na jego rozgrzane ciało. Sam takowego nie miał więc nieco zazdrościł tego ludziom. Jak i braku problemów ze słońcem.
- Wiem... Jestem wręcz idealny. W końcu jestem bogiem. - odparł do niego z czystą pychą w głosie. Nic nie poradzi, że podziwianie powiększało jego ego, a ponowna ciasnota Akiry aż sprawiała, że aż jego oczy świeciły szkarłatem coraz bardziej. Nie tylko z powodu głodu.
Na pocałunek aż zerknął na niego nieco zaskoczony. Tego nie do końca się spodziewał. Nikomu też na to wcześniej nie pozwolił, by całował go i to w dodatku w tak namiętny sposób. Było to dość niebezpieczne zważywszy na jego poczucie głodu. przesunął jedną rękę po jego plecach, wzdłuż kręgosłupa delikatnie wywołując przyjemne ciarki i złapał go za kark nieco szarpiąc jego włosy, ale odwzajemniał pocałunek. Jego kły jednak były dość ostre, na tyle, by przy takim pocałunku poranić nieco wnętrze ust Akiry i to podziałało jak płachta na byka. Damien warknął gardłowo na posmak jego krwi i zaczął całować go bardziej namiętnie i dziko. Ręką, która nadal była na jego biodrze narzucał mu szybsze tempo, ale było mu mało. Oderwał się od jego ust patrząc na sługę z pewnym szałem w oczach i polizał po szyi lubieżnie odchylając nieco jego głowę w bok, by mieć lepszy dostęp do szyi. Napawał się jego cudownym zapachem i tym jak krew szybko w nim krąży. Słyszał i widział ją wyraźnie. Po chwili zatopił kły w jego karku szybko, przez co nie zabolało aż tak bardzo. Był zbyt niecierpliwy by zadać mu więcej bólu. Zaczął pić z niego powoli, małymi łykami aż mrucząc z zadowolenia. Stróżka krwi uciekła i spłynęła po torsie Akiry, którego rozdzierał ból i przyjemność w jednym, aż po chwili Damien doszedł w nim ponownie warcząc dziko i obejmując go ciasno rękami by mu nie uciekł choć wątpił by ten chciał, a może?... Teraz liczyła się tylko jego krew, którą powoli tracił Akira, karmiąc swego idealnego boga. Niestety był to koniec dla sługi jako człowieka. Nie do końca był to świadomy akt ze strony Damiena, ale cóż... Stało się.

Akira nie panował nad własnych zachowaniem. Kierował się jedynie przypływem chwili, jak również i, by zaspokoić żądze, które obudziły się w nim pod wpływem tajemnego narkotyku, pod którego wpływem nadal był. Gdyby nie to... Cóż, pewnie by nie wytrzymał psychicznie tego wszystkiego. I możliwe, że wpłynie to również na niego samego, po tym wszystkim... Ale to już okaże się potem, gdy to wszystko teraz się skończy.
Chłód bijący z ciała wampira, okazał się zbawieniem dla jego rozpalonego ciała. Chłonął to, ciesząc się zarazem, że w tej chwili również mógł nieco odetchnąć. Jednakże nie uspokoiło go to, jedynie coraz bardziej się nakręcał, pragnąc zaznać jeszcze więcej przyjemności, którą dawał mu jego pan i zarazem bóg.
Patrzył, jak również i podziwiał z zachwytem ciało wampira, zanim jego niecodzienna odwaga sprawiła, że zabrał się za jego całowanie. Dla niego również to była nowość, a sam Damien był pierwszym dla młodego kapłana, ale teraz nie liczyło się to dla niego. Serce waliło mu jak oszalałe, ale w tym stanie nie dopuścił nawet do siebie myśli, że za tak śmiały czyn mógłby zostać ukarany.
Poczuł również jego dotyk na swoich plecach, przez co zadrżał z rozkoszy. Ból, powodowany pociągnięciem włosów prawie nie odczuł, zajęty z lekkim lękiem, ale również zarazem wielką chęcią, całowaniem pana. Jedynie syknął cicho, odczuwając ból spowodowany ranami przez kły, ale nie powstrzymało go to jednak. Zamruczał cichutko po chwili, gdy stało się to jeszcze bardziej namiętne niż wcześniej. Szybsze tempo spowodowało, że jęczał jeszcze, nieco przytłumionym głosem.
Trochę puste spojrzenie chłopaka nie wychwyciło szału w oczach Damiena. Ale nawet jeśli... Czy to by coś dało? Był jedynie słabym człowiekiem, nieposiadającym możliwości przeciwstawienia się szlachetnemu. Ledwo co udawało mu się kontaktować teraz. Jedynie odczuł niezadowolenie, że pocałunek został przerwany, mimo wszystko milczał na ten temat. Zadrżał, czując liźnięcie. Nie udało mu się nic więcej zrobić, gdy nagle poczuł kły w sobie. Krzyknął cicho, zaciskając dłonie na ramionach wampira. Odczuł utratę krwi, zarazem ciesząc się, że mógł w ten sposób również zadowolić swojego pana. Owszem, nie wiedział, że teraz coś z nim się działo, chociaż nie czuł się najlepiej.
Rozkosz i ból łączyło się jedno w ciele młodego chłopaka. Zawył cicho i jęknął w chwili, gdy wampir ponownie w nim doszedł. Ból, który mu teraz towarzyszył był z pewnością niczym w porównaniu do tego, który miał nastąpić po tym wszystkim. Rozbolał go również trochę brzuch, gdy ponownie odczuł w sobie nasienie. Jego męskość również stała się nad wyraz bolesna, chcąc wypuścić z siebie biały płyn, który ponownie się tam nagromadził. Zacisnął ponownie powieki, oddychając ciężko.
- Boli... - wycharczał cicho. - Tak boli... Ale jest mi tak dobrze... - mruczał. Uścisk był stanowczo za mocny, przez co z trudem zaczął łapać cenny tlen do płuc. A na dodatek dodatkowe uczucie... Nie wiedział, że jad wampira zaczął działać na niego. Nie umiał sobie teraz tego uświadomić. Po prostu odczuwał się słabszy i zmęczony, przez to wszystko, co się działo tutaj.

Damien nie do końca zdawał sobie sprawę z tego, że zatopił swe wampirze kły w jego ciele. Był młodym szlachetnym, nie panował nad swoim pragnieniem, które budziło się czasem nawet w tak niepożądanych momentach. Akira może tylko liczyć na wyrozumiałość szlachetnego, by ten podarował mu swoją krew, ale czy to nastąpi? Póki co Damien pił z niego powarkując z zadowolenia na tą gorącą krew. Słodka w smaku, kusząca. Nie mógł się opanować, a picie jakichś syntetyków nie wchodziło w grę, a wampirza krew miała swój dziwny posmak. Przejechał pazurami wzdłuż jego kręgosłupa w dół zostawiając czerwone, lekko zadrapane pręgi, ale nie broczące krwią. Nie chciał jej tracić. Oderwał się dopiero po paru minutach pchając chłopaka na łóżko co równocześnie wiązało się z wyjściem z niego. Jego oczy świeciły szkarłatem i górowały teraz nad Akirą, który nie miał jak się przed nim obronić. Usta wampira zabarwione były szkarłatem krwi chłopaka, a samotna kropla ściekła mu po szyi gdy wampir patrzył na niego z góry prezentując dumnie swoje kły i oblizując lubieżnie usta.
Usiadł mu na biodrach i zaczął lizać ranę na jego szyi, zlizując cieknącą z niej krew, czasami kąsając go mocno dla zabawy. Zimne ręce wampira podążyły na tors chłopaka błądząc po nim i nieco mazając go w krwi, która uciekła wcześniej z rany. Ocierał się o niego chętnie warcząc gardłowo niczym lew. Nadal był głodny, kusiło go by po prostu wypić wszystko z chłopaka, ale bawił się nim jak ofiarą. Z wrednym uśmiechem, którego Akira nie mógł zobaczyć, złapał za jego męskość by zacząć pieścić i doprowadzić chłopaka do szczytu póki ból i przyjemność zacierały między sobą granice, dopóki chłopak żyje. Był świadomy co się z nim stanie. Trudno. Mało go to obchodziło skoro był jego niewolnikiem. Należał do niego, był jego prywatną własnością, zabawką, zwierzątkiem.

A jak właściwie czuł się teraz Akira? Bolało go wszystko i nawet nie miał w sobie tej mocy, i iskry, by walczyć z tym. Mógł jedynie akceptować swój los, w postaci tego, że był posiłkiem swojego pana. Sam oddech młodego kapłana mimo wszystko zaczął się robić coraz to wolniejszy... Utrata krwi powodowała, że powoli zaczęło kręciło mu się w głowie, a całe ciało zaczęło go strasznie boleć. Nawet nie wiedział, ile trwało samo picie jego krwi, ale skoro jego pan był zadowolony... To dobrze. Naprawdę dobrze...
Skrzywił się lekko, gdy pazury wampira przejechały mu po plecach. Kolejny ból. Chyba od tego wszystkiego Akira będzie musiał stać się masochistą, skoro wszystko kręciło się wokół tego jednego uczucia.
No i gdy z niego wyszedł, miał wrażenie, że zrobił się dziwnie pusty. Mruknął niezadowolony z tego faktu, ale przynajmniej pozwalało to, by nasienie Damiena powoli opuszczało jego brzuch, który również dokuczał mu. I tyłek bolał, chociaż to ginęło w wśród tego wszystkiego, co się działo. Zwłaszcza, gdy okazało się, że zabawa wcale się nie skończyła.
Akceptował to co się działo, tylko co jakiś czas sycząc z bólu przez ukąszenia. Metaliczny zapach krwi zaczął unosić się w powietrzu, zwłaszcza, gdy został nią wymazany. Tylko, że miał jej coraz mniej i mniej... Słabnął tutaj, co powoli zaczęło być widoczne po nim. Na dodatek jad szlachetnego dokonywał międzyczasie przemiany, dodając mu jedynie kolejną porcję bólu, którego nie dało się zignorować.
Ale również nadszedł czas na przyjemność. Nim się spostrzegł, chłodna dłoń wampira znów znalazła się na jego męskości, zaczynając go doprowadzać do szczytu. Ból znów nasilił się, aż do chwili, gdy kolejny raz doszedł. Wydał z siebie zduszony okrzyk, czując zarazem błogą przyjemność, gdy nasienie ponownie opuściło jego ciało. Wygiął się nieco pod Damienem, po czym opadł na pościel, wyraźnie zmęczony, mimo to, na jego twarzy błąkał się uśmiech. Efekt narkotyku powoli zaczął mijać... Ciekawe, czy zadziała to na samego wampira, skoro substancja znajdowała się w krwi chłopaka?
- Boli... Wszystko mnie boli... - wyszeptał. Przymknął nieco oczy i otworzył usta. Międzyczasie... Chyba przemiana się dokonywała, prawda? Jednak nie krzyczał. Był wymęczony i szczęśliwy, pomimo tego, że właśnie stał się wampirem, czego jeszcze sobie nie zdawał do końca sprawy. I co teraz? Pewnie, skoro zaraz skończy się ten proces, chłopak będzie bardzo chciał pić!