Ukryte źródełko

Ukryte, prastare źródełko. Tylko nieliczni wiedzą o jego istnieniu.

Kolejny nudny dzień jak zawsze. Czyli nic nowego w tym nudnym świecie nie działo się. Angel jak zwykle nudziła się jak mops chodząc jak kot własnymi ścieżkami niczym kot tak by nikt jej nie zauważył. Zawsze samodzielna, wyznaczająca swój własny los.
Naciągnęła jak zawsze kaptur na głowę skrzętni skrywając pod nim swoje włosy jak i twarz.
Jak zwykle skryła się przed światem przy źródełku. Położyła się przy nim naciągając na głowę mocniej jeszcze kaptur. Zamknęła oczy i zanurzyła się marzeniach i wspominkach.

Maya wreszcie pozbyła się tego strasznego stroju pielęgniarki, jaki była zmuszona nosić podczas balu. To nie tak, że miała coś do tego zawodu, jednak była cała umorusana 'sztuczną krwią', co tylko przyciągało wzrok tych okropnych potworów żyjących tak swobodnie w akademii. Tak więc wreszcie była sobą, zwykła szarą dziewczyną w mundurku szkolnym, o długich blond włosach i orzechowych oczach.
Czy była zła na Dastana? Jasne, że tak. Zachował się co najmniej jak dupek, jednak cóż mogła na to poradzić. Po części wiedziała, że w końcu tak to się skończy, był wampirem, nie pasowali do siebie, dla każdego chyba było to jasne. May chciała odpocząć, wreszcie pooddychać świeżym powietrzem w ciszy i spokoju, bez żadnych głupich intryg i kłopotów, w które tak łatwo wpadała. Tak więc przechadzała się po terenach Akademii przyglądając się przyrodzie, aż dotarła do niewielkiego źródełka, rzadko odwiedzanego przez kogokolwiek. Z początku wydawało jej się, że jest zupełnie sama, jednak zauważyła postać leżącą nieopodal. Od razu podeszła bliżej. Nie była pewna czy persona śpi, a może coś jej się stało?
- Przepraszam, nic Ci nie jest?
Zapytała nieśmiało zatrzymując się kilka kroków przed nieznajomą.

Angel leżała sobie rozmyślając o najróżniejszych rzeczach. Próbowała również sobie co nieco przypomnieć z przeszłości. Jednak od nieustannego i bardzo intensywnego myślenia o przeszłości, której znała jedynie niewielki fragment głową ją rozbolała.
Usłyszała jak ktoś zbliża się do niej . Westchnął ciężko pod nosem. Nawet w tym miejscu ni dawali jej chwili spokoju.
–Nic mi nie jest. –odpowiedziała naciągając jeszcze mocniej kaptur na głowę i przewracając się na drugi bok tyłem do dziewczyny.
Otworzyła oczy i spojrzała na cieknącą wodę. O, tak to z pewnością był uspokajający widok.

No cóż zbyt rozmowna nie była, jednak May nie zrażała się ani trochę. Była raczej kapryśną dziewczyną, jej humorki zmieniały się jak pogoda w górach, jednak nie dawała za wygraną. Kiedy już z kimś zaczęła rozmowę chciała ją utrzymać. Zresztą dziewczyna, jak poznała między innymi po głosie, leżąca tak sobie obok źródełka trochę ją zaciekawiła. Tak więc May usiadła na jednym z pobliskich, dużych i ciężkich kamieni podpierając głowę na rękach.
- Jestem Maya, a ty?
Zapytała wpatrując się w plecy nieznajomej. Może jeszcze ja rozrusza? Kto ją tam wie, będzie ją męczyć aż jej nie zbrzydnie.

Kropelki wody spadającej z źródełka czasami również spadły na jej twarz. Nie przeszkadzało jej, a wręcz przeciwnie. Można nawet rzec, że było to odsiewające.
Szkoda tylko, ż dziewczyna przerwała tą chwilę swoim pytaniem.
–Maria Victoria Angelina Racula, wampirzyca. –przedstawiła się nie podając dziewczynie dłoni.
Chciała się z niej ponabijać tak by ta dała jej święty spokój. Odeszła i tyle.
Tak, więc na dobry początek podała jej fałszywe dane.
–No to było bardzo miło cię poznać ale pewnie musisz się już zmywać, co? – pomachała jej dłonią na dowidzenia nawet nie odwracając się przodem do niej.

Cóż widocznie nasz panna "Maria" trafiła na złą osobę, Maya przeszła podstawowe szkolenie na łowcę wampirów, a co za tym idzie? Potrafiła odróżnić człowieka od wampira, to była przecież podstawa wszystkiego. Oczywiście nie była pewna, czy nieznajoma przypadkiem po prostu sobie nie żartuje, jednak nic na to nie powiedziała.
- Nie jesteś wampirem.
Powiedziała tylko zakładając nogę na nogę i odgarniając kosmyk niesfornych blond włosów za ucho, ach powinna je ściąć, jednak nie potrafiła się na to odważyć.
- Zmywać? Ależ skąd, dopiero przyszłam.
Powiedziała uśmiechając się zadziornie, oj May należała do tych osób, które lubiły robić na co miały ochotę, a tym razem postanowiła podenerwować tą tutaj, leżącą sobie istotę. Wzięła głęboki wdech, wyczuła zapach drzew, trawy, nocy, a także gum do żucia, jakie miała przy sobie jej rozmówczyni. Powiedzmy, że zmysły naszej przyszłej łowczyni były nienaturalnie wyostrzone, jak na człowieka.

Dziewczyna słysząc odpowiedź, że nie jest wampirem w głębi duszy uśmiechnął się.
–To wampiry istnieją? –spytała wystraszonym głosem obracając się w kierunku dziewczyny. Jej oczy mówił, że nie wierzy w to co druga dziewczyna powiedziała, był w nich strach, przerażenie, zdziwienie. Nie można była przecież mówić innym o wampirach i istnieniu ich. Zobaczymy jak sobie z tym poradzi.

Maya wyglądała na bardzo przejętą. Spoglądała na dziewczynę oczami wielkimi jak spodki i uśmiechnęła się szeroko.
- Nie wiedziałaś?! Przecież, że tak.
Dodała machając ręką, jak gdyby nieznajoma powiedziała jakiś znakomity żarcik. No tak rozmowa się rozkręcała.
- Wróżki, wilkołaki i czarownice też.
Stwierdziła wyliczając na palcach. Po chwili jednak uśmiechnęła się krzywo i przewróciła oczami teatralnie. No chyba nie myślała, że May będzie osobą chętną do rozmowy o wampach? Zresztą lepiej było udawać, że po prostu ich nie ma, nie miłe wspomnienia i tyle. May nie bała się tych potworów, jednak chciała z nimi walczyć.
Przynajmniej tak jej się wydawało, jeszcze wczorajszego wieczoru na bal poszła właśnie z jednym z nich, phew lepiej o tym zapomnieć.

- Serio? Pokarzesz mi? –zaczęła nalegać jak małe nachalne dziecko, które chciała swoją zabawkę.
–No opowiadaj mi o nich, szybko? –zaczęła nalegać.
Miała już ułożony w głowie pan. Jeśli zaczęła by jej o tym wszystkim mówić, to dziewczyna zaśnie jak gdyby nigdy nic całkowicie ją olewając. Jak nie, to zacznie jeszcze bardziej nalegać na nią, a jak to nie pomorze, to sobie pójdzie i tyle będzie z tego.

Cóż los tak chciał, że Mayi znudziły się te nudne i dziwne gierki. Tak jak napomniałam wcześniej należała do tych zmiennych kobietek, może i nawet wyróżniała się przez to z tłumu. Jej zmiany nastroju podchodziły już pod chorobę psychiczną, ale kto by się tym przejmował. Według samej siebie była całkowicie zdrowa, ot co!
- Może frytki do tego.
Powiedziała pokazując nieznajomej język i wstała. Odechciało jej się, to tyle. Strzeliła palcami u dłoni, uśmiechnęła się krzywo, coś tam chrząknęła pod nosem i spojrzała na chudzielca przed sobą.
- Zajmowanie dzieciaków znudziło mi się już dawno.
Powiedziała zarzucając lwią grzywą blond włosów i ruszyła wolnym krokiem w stronę akademii. Oczywiście miała na myśli Caroline, jednak Angel nie mogła o tym wiedzieć. Zgłodniała przez to wszystko, może zahaczy przy okazji o stołówkę? We'll see.

zt

–Nie zaszkodziło by. –wrednie uśmiechnęła się pod kapturem. Nie zwracała dłużej uwagi na dziewczynę. Mogła sobie robić co tam chciała i mówić wszystko. Angel pop prostu najzwyczajniej w świecie naciągnął kaptur na głowę i zasnęła.
Obudziła się kiedy robiło się już szarawo. Wstała otrzepując tyłek poczym opuściła to miejsce.

zt