Trening Blair

Trening: Normalny trening walki, ewentualnie polowania
Postacie: Blair i Corn
Nadzorujący MG: Corn
Opis: Trening będzie dotyczył podszkolenia Blair, by jej sprawność fizyczna, jak i psychiczna wzrosła. Ponadto dzisiejszy trening będzie dotyczył wzrostu jej doświadczenia, by młoda kobieta była wstanie móc się samej bronić. Tak więc gdy tylko przyjdzie odpowiednia pora Cornelius, poproszony przez Dowódce, wybrał się do sali treningowej. Już czuł się jakby to była jego rutyną. Już tyle uczniów mu przeleciało przez ręce, że można śmiało rzec iż Cornelius zajmuje się szkolnictwem kadetów, na młodych łowców. Mniejsza o to.
Pojawił się w sali nieco przed czasem, do tej sali która Blair była już znana przez ostatni trening. Skierował się do swojego kantorka, tam siadając przy biurku wyjmie małą piersiówkę. Nie była jednak z alkoholem, a z krwią, wampirzą o wysokiej krwi. Wiele się pozmieniało i zmienił się wygląd zastępcy, który nabrał nie tylko charyzmy, a także muskulatury, sprawności fizycznej, jak o doświadczenia. Choć w oświacie było pełno łowców, to mało kto z nich dałby mu rade. Owszem byli tacy o czym Cornelius wiedział, lecz nie mówił o tym głośno. Nic jednak nie miał do stracenia, skoro rósł w sile każdego dnia.
Siedząc tak przy biurku patrzył przez okienko w kantorku na sale treningową, która jeszcze była pustą. Czekał na kadeta. A nie lubił za długo czekać. Ubrany w ciężki, masywny płaszcz z wieloma skrytkami, strój dopasowany łowiecki, jak i okute buty, których jeszcze nie zmienił. Czyżby nie będą korzystać z sali? Zobaczymy.
Gdy się napije krwi odstawi piersiówkę do torby po czym wyjmie bandaż usztywniający. Nie trza było długo czekać, bowiem Cornelius zdjął z lewej dłoni opatrunek, po czym zaczął ją owijać świeżym bandażem, nadal odczuwając skutki odwampirzenia, lecz nie wydawał się być nigdy tym zirytowany. Mógł zapłacić o wiele większą cenę.

Nie kazała mu zbyt długo czekać, to dobrze, bo Cornelius z biegiem czasu nie okazywał już takiego zrozumienia, jak dawniej. Nie był też tak miły, czy też dobry. Co z nim wywołało aż tyle zmian. Bardzo wiele czynników, które w większości zaszły gdy mężczyzna niespodziewanie zniknął, zaszywając się w Anglii. Po powrocie nie tłumaczył się nikomu, choć zmiany nawet w jego wyglądzie rzucały się niemal od razu. Możliwe że kiedyś będzie czas na wyjaśnienia, lecz ten dzień jeszcze nie nadszedł.
Siedział tak i zerknął na sale widząc jak młody kadet pojawia sie w sali. Pozwolił dać jej chwile na rozgrzewkę, a sam wstał powoi opuszczając swój kantorek, by stanąć w progu, rzucając okiem na dziewczynę.
-Witam. Nie wyspałem, a Ty?
Zapytał się mimo wszystko, choć niezbyt chciało mu się prowadzić tego typu gadki. Dlaczego? Kto wie, może zły humor, może właśnie niewyspanie, może baba mu nie dała. Albo może taki był.  
-Idziemy na polowanie,
W chwili gdy miał coś dopowiedzieć coś jeszcze do pomieszczenia weszła młoda dziewczyna w wieku 13-15 lat. Cornelius jednak wiedział kim ona była, to była jego siostra, lecz niekoniecznie taka wiedza mogła dojść do Blair. Cornelius niezbyt to rozpowiadał.
-Schowajcie rzeczy do kantorka, po czym wyruszymy.
Jak widać dzisiejszy trening, nie skupiał się jedynie na Blair, ale i na innym kadecie, który bez słowa pójdzie do kantorka, by zdać tam rzeczy. Ubierze się w czarne dresy, jak i bluzę, zmieniając buty jedynie na adidasy dla wygody, po czym dołączy do Brata, stając koło niego. Aż trudno uwierzyć patrząc na ich różnice wieku... Mógłby być jej ojciec... Gdy obie dziewczyny będą gotowe Cornelius skieruje się z nimi do wyjścia, patrząc na późna porę popołudnia.
-Kierunek najbliższy park.
Mruknął do nich stanowczo, puszczając je przodem, by mieć je na oku, a sam rozglądał się badawczo po terenie, nie mając problemu z "nadgonieniem" ich tępa.
-Jestem Katy, a ty?
Skoro i tak póki co nic nie musiały robić poza dojściem do celu, to młodsza z dziewcząt zagadała do drugiej.

-Niepotrzebne skreślić.
Skwitował wszelką próbę rozluźnienie sytuacji przez Blair, choć tak na dobrą sprawę, Cornelius był obojętny na zaczepki. Co na to wpływało? W końcu Blair nie śledziła życia Corneliusa zwłaszcza gdy ten zniknął na jakiś czas. Gdzie był i co robił? Nie wiadomo. Strasznie się poróżnili, choć w większej mierze Corn się zmienił, stając się oschłym i obojętnym na cierpienie innych draniem. NIe było to jednak istotne bowiem nie byli tu dla rozrywki a dla treningu, więc nie było potrzeby w wynikanie w zachowania obecnych.
Skoro przywitanie mieli za sobą, trza było zabrać się za konkrety. Do nich doszła niebawem kolejna kadetka, co prawda młodziutka, lecz jej wygląd bywał pozorny. Na pewno nikt w niej nie widziałby siostry Corneliusa. Ich temperamenty były znacznie różniące się. Tylko że łowca miał już sporo lat na sobie i zjadł nie jeden chleb który był gorzki, natomiast młoda miała przed sobą jeszcze kawał czasu. Widząc Cornelius spojrzenie Blair, zerknie na nią bez żadnych emocji, nie mając żadnych wątpliwości, do tego co robi. Gdy ta nic nie powiedziała też też się nie odezwał. Widocznie dziewczyna dobrze zrobiła iż nie próbowała pouczać łowce. Zdecydował o przebiegu dzisiejszego treningu, który miał się odbyć w parku. Tam też ruszą. Rozpoznanie narodowości na podstawie urody było błędem, zwłaszcza jeśli obiektem jest osoba która się jeszcze kształtuje, co znacznie utrudnia odczytywanie z niej znaków szczególnych w wyglądzie jeśli chodzi o narodowość.
-Dobrze, Sweetie.
Mruknęła do niej radośnie ale i spokojnie, nie okazując namacalnie radości.  Próbowała kształtować swój charakter, bez wątpienia biorąc przykład ze swojego brata. Dotrą powoli do parku, gdzie Cornelius poprowadzi je na mały placyk, a może raczej polane, bowiem teren tam był obrośnięty trawą.
-Blair mam nadzieje, że moja nauka nie poszła w las i z ostatniego treningu pamiętasz jak łatwo można zdekoncentrować niespodziewanym. Dziś nauczymy się wykopów i podstawowych chwytów,ale zanim zaczniemy, pokaż mi jakie potrafisz
Odparł do dziewczyny na którą patrzył wymownie, po czym spojrzał na Katy. Która w głębi ducha chciała też się uczyć, lecz mężczyzna nie był głupi, wiedział że na niektóre rzeczy to dziecko jest za młode. Wszystko z czasem.
-Katy, Twoim zadaniem jest obserwacja i nauka opanowania. Obserwuj nasze poczynania, jak i Twoim zadaniem będzie z obserwacji wyciągnąć odpowiednią naukę, by w odpowiednim czasie móc wkroczyć.
Odparł zerkając na drugą z obecnych, która tylko przytaknie patrząc na kompankę w tym treningu. Spojrzeniem wróci po chwili na Blair.
-Ostatnio uczyłaś się ćwiczeń, poza tymi poprzednimi zadaniami jakie dziś wymieniłem, Twoim także będzie nauczanie młodej kadetki. Obserwując nas, skupi się na tobie i na Twoich atakach, by móc później z nich się posiłkować. Taka forma lekcji jest również dla ciebie przydatna w przypadku gdy przyjdzie ci być dla kogoś trenerem, bądź chwilowo będziesz miała przypisanego kompana.
Trening głównie skupiał się na starszej z kobiet, lecz młodsza od niej mogła się uczyć. JAk sobie poradzą z takim planem? To się okaże, póki co...
-Zaczynaj...