„Keep your eyes open...”

Najgorzej jak się człowiek przyzwyczai do pracy z jedną płcią. Później właśnie wychodzą takie problemy jak dwie minuty spóźnienia i już nerw. To kwestia tylko tego, że blondynka ma zegarek, który źle chodzi. Niech się facet cieszy, że tylko o dwie minuty się późni. Z resztą Tasha miała swoją inną teorię, że to wszystkie inne zegarki się spieszą. Dobra, nie ważne, kobieta powoli kierowała się do miejsca spotkania. Była młodą łowczynią, żądną przygód i wrażeń, podobnie jak każdy młodzik, który wchodził w ten świat. Zgrabne nogi bezokiej blondynki poruszały się powoli, miarowo, coraz bardziej przybliżając ją do celu podróży. Jasna rączką była gotowa do zapukania w drzwi, a nawet do popchnięcia ich jak tylko mężczyzna znajdujący się za nimi udzieli jej pozwolenia na wejście. Oczywistym było, że jej pozwolił, mruknął coś pod nosem, a może mówił całkiem wyraźnie. Kto go tam wie i kogo to obchodzi. Z dwoma minutami spóźnienia na karku stała przed biurkiem mężczyzny.
- Witam, Natasha Wiera Zakharova, do usług.- Przywitała się i przedstawiła, chociaż była pewna, że uważnie zapoznał się z jej aktami. Miała jednak w sobie sporo kultury. Tak przynajmniej myślała.
- Domyślam się, że jestem tu w jakiejś konkretnej sprawie.- Brawo dla tej pani, na herbatkę i ploteczki raczej nie zapraszają, nie tu, ale może... Czekała na jakieś słowa mężczyzny, przy tym dokładnie mu się przyglądając. Od dłuższego czasu była ciekawa jego wyglądu, ale jeszcze bardziej misji jaką miała dostać. Byle nie zrobienie i przyniesienie kawy, to przerabiała na studiach, na stażu, błagam, błagam...

To były kurna tylko dwie minuty, niech się już dziadeł nie czepia, bo tylko psuje swój wizerunek. Powstrzymała się przed przewróceniem oczami, za to wymusiła lekki uśmiech.
- I miałoby mnie od tego uratować przestawienie zegarka?- Aaa, nie zdążyła się ugryźć w język, kurde znowu. Nigdy nie udało się jej nie wchodzić w zbędne dyskusję z kimś ważnym, kto daje jej misję.
- Jestem łowcą od niedawna, to fakt, aczkolwiek z wampirami mam do czynienia od bardzo dawna. I nie mówię tu o tych miłych wyjątkach, które pamiętają czasy bycia człowiekiem, a o szlachetnych popieprzonych skurwielach, którzy kobiety traktują jak zabawki.- Częściowo piła do niego, mimo iż człowiek, to nie był lepszy, też tylko oglądał sobie jej ładne kształty. Wolałby ją posadzić na swoim biurku w niecnych celach, niż powierzyć jej misję. Wyprostowała się, wlepiając spojrzenie w mężczyznę. Wszyscy byli tacy sami, tylko długie nogi im w głowie.
Teraz już w ciszy czekała na wyjawienie tej wielkiej tajemnicy, cóż to za misja. Patrzyła jak mężczyzna, podniósł się z siedzenia, aż na jej ustach zabłądził wredny uśmiech, który równie szybko znikł. Nie chciała mu go pokazać, był tylko jej. W końcu przyjęła od niego akta, nie miała zamiaru siadać, nie przyszła tu na długie godziny pogaduch. Jeszcze sobie dziadek nadzieje zrobi na macnięcie nóżki i dopiero będzie smuteczek. Otworzyła teczkę i przyjrzała się uważnie zdjęciu dziewczyny, obracała powoli kartki czytając najważniejsze informacje. Uniosła wzrok, jego kolejne słowa wydawały się takie zabawne.
- Domyślam się, że wolałby pan dać to jakiemuś facetowi... Muszę pana zmartwić, misja zostaje u mnie. Czy jest coś o czym powinnam wiedzieć, a nie ma tego w aktach?- Nie wszystko musiało tam być zapisane, różnie było z łowcami, nigdy nie chciało się im wypełniać papierków, a jak już to robili, to na odwal. Bo siedzenie za biurkiem było takie mało istotne.

I całe szczęście, to ostatnia rzecz na jaką miała ochotę, bawić się – przegadywanie mentalnego dziadka. Na kolejne jego słowa to już tylko milczała. Zdawała sobie sprawę, że jak zacznie teraz dokładać do tematu swoje zdanie to na wymianie zdań się nie skończy. W ruch poszłyby ręce i inne przedmioty, zwłaszcza, że Natasha taka nerwowa czasem bywała. Odchrząknęła tylko przewracając oczami. A proszę, niech zobaczy ten lekceważący gest.
O matulu, jak miło, że z łaski swej przejrzał jej akta i co nico o niej wiedział, to już coś. Może przestanie się na nią gapić spojrzeniem pod tytułem `kobiety do kuchni`. Jak ona mogła jemu okazać szacunek, skoro on był męskim szowinistom i akceptował ją tylko od pasa w dół. Bo póki co ślinił się na widok jej nóg, a całą resztę, a zwłaszcza umysł ignorował.
Uśmiech zagościł na jej uroczej twarzy kiedy dowiedziała się, że misję ma po płci przeciwnej. Nie żeby cieszyła się z porażki, kolejnego faceta. Feministką nie była, albo nie do przesady. Wkurzało ją tylko to, że faceci w Oświacie gapili się na nią jak na smaczny kąsek i traktowali jak słabą, bezbronną istotkę. Prawda była jednak taka, że kobiety miały znacznie wyższy próg bólu i były wytrzymałe psychicznie... nie wszystkie oczywiście, są wyjątki, które potwierdzają po prostu tą regułę i już.
- Na chwilę obecną mi starczy, ale może pan być pewien, że wrócę na herbatkę.- I tak wszyscy wiedzieli, że pod słowem herbatka, wcale nie krył się pyszny i aromatyczny płyn. Pozwoliła mu na zabranie dokumentów, szczerząc się przy tym wesoło. Sprawy się miały coraz lepiej, przynajmniej dla niej, a cała reszta to już inna bajka.
- Tak? Więc słucham, nie wiem na co jeszcze pan czeka, czas w końcu jest tak bardzo cenny.- Niebieskie oko jej zabłysło, wyraźnie widać było w nim niepokorne ogniki.

Z każdą chwilą, było jej coraz bardziej żal mężczyzny. Musiał mieć naprawdę nudne życie, jak się widzi takich facetów to aż płakać się chce. Młodzi, przystojni, ale tacy zdziadziali, że ciężko coś na to zaradzić.
Uniosła brew zauważając, że mężczyzna coś ukrywa, cóż będzie mieć go na oku i tyle. Nie ma co wcześniej panikować i atakować, choć to najlepsza obrona.
Nie zapytała, owszem korciło ją, ale doszła do wniosku, że w swoim czasie i tak się wszystkiego dowie. Pokaże mu, że sama też ma garstkę cierpliwości.
- Mmm, są znacznie lepsze sposoby na tracenie energii.- Uśmiechnęła się figlarnie wlepiając w niego swoje spojrzenie. O czym mówi? To już zostawi do wyobraźni mężczyzny. W każdym razie nieznacznie się do niego zbliżyła, finalnie opierając się jedną dłonią o biurko. Czekała, aż wszystko rozłoży. Kiedy skończył nachyliła się aby zerknąć na to co wykreśla. Okazało się, że wcale wścibska nie musiała być, bo chwilę po tym dostała od niego zapisaną kartkę. Wzięła ją i przeczytała na niej wszystko co tylko mogła i to kilka razy, a tak dla pewności.
- Dobrze wiedzieć, na pewno się to wszystko przyda.- Kiwnęła głową, nie wdawała się jednak w dyskusję, skąd mężczyzna wie o niektórych sprawach. Fakty łączyła sobie sama w głowie. I zapamiętywała wszystko, wszak niezależnie od celu misji są to bardzo istotne informacje.
- Mam jakiś określony czas na obserwację, czy w tym przypadku nie ma żadnych ograniczeń?- Wolała się upewnić, czy góra nie daje jej np. tygodnia czy miesiąca, a może ma działać do skutku, aż coś na nią będzie mieć konkretnego. Znów podniosła swój wzrok, szukając jego spojrzenia, a może był aż tak zajęty grzebaniem w papierach i już nie zwraca uwagi na nogi Rosjanki.
- Uczennica, po barach się rozejrzę, aby mieć pełny obraz tego jaka jest.- Kolejne kartki przyjęła z wdzięcznością, tym bardziej kiedy zorientowała się co na nich jest zapisane. Aż oczy... znaczy oko jej zalśniło, to była jedna z tych lepszych informacji. Pytania? Cholera, miała pustkę, a znając życie jak tylko opuści pomieszczenie zaleje ją lawina znaków zapytania.
- Pytania zawsze się znajdą. Czy to moja jedyna szansa, aby je zadać, czy ewentualnie kiedyś mogę powtórzyć tę przyjemność?- Nie zdążyła się ugryźć w język, no masz Natka, teraz czekają aż ci sztywniak odpowie.

Może nie powinno, ale było. Może dlatego, że bała się takiej przyszłości, że coś pójdzie nie tak i też będzie siedzieć zamknięta w czterech ścianach zamiast biegać na misjach. Wówczas uschłaby, nie umiałaby tak żyć i funkcjonować. Przerabiała już pracę za biurkiem, więc wizja siebie na jego miejscu była jeszcze bardziej przerażająca. Więc nie dziwne, że podświadomie wyżywał się na innych. Szczęście, że nóżki Natashka miała ładna i dwie i było co pokazywać.
Czy usłyszała komplement? Cóż może raczej punkt zaczepiania do rozluźnienia atmosfery między nimi. Zwłaszcza, że dziewczę lubiło flirtować i wdawać się niebezpieczne relacje ze swoimi przełożonymi. Przede wszystkim była kobietą i to całkiem normalne, że w jednej chwili chciała go zabić, a w drugiej gzić się na biurku. Jej wizja była bardzo prosta, niczym jak z amerykańskich filmów, w których szef miał romans ze swoją sekretarka i zgarniał wszystko z blatu aby posadzić na nim tyłek kochanki. Cała ta wizja przybrała na sile kiedy ich dłonie się zetknęły, całkiem jak w tanim romansie. Kurde, takie gesty działałby, były całkiem pobudzające. Do tego silne męskie dłonie, w Rosjankę uderzyła fala gorąca. Aż bezwiednie sięgnęła dłonią do dekoltu i delikatnie zahaczając palcem o brzeg materiału pogłębiła go ukazując kilka centymetrów ciałka. Niby nic takiego, a jednak gest całkiem sugestywny. Musiała się jednak jeszcze przez chwilę skupić na zadaniu, zabrała dłoń z klatki piersiowej i ponownie oparła ją o blat.
- Oczywiście, regularnie będę zdawać raporty.- Czyżby obietnica spotkań?
- Wymyślę coś, aby zebrać jak najwięcej dowodów, dziękuję za sugestię.- Nie był to nów taki głupi pomysł, zwłaszcza, że miała pewne dojścia w akademii. Mogła wejść na teren nie wzbudzając podejrzeń. Zadawała pytania, bo w przeciwieństwie do innych młodych łowców i kandydatów na nich, nie bała się go. Wręcz przeciwnie, zaczął ją intrygować i chciała wiedzieć więcej i więcej. Propozycja spotkania w innym miejscy przypadła blondynce do gustu.
- Też bym wolała, jakieś bardziej komfortowe miejsce.- I teraz powinna zagryźć dolną wargę czy coś, ale byłoby to zbyt żałosne. Za to posłała mu figlarny uśmiech. Dostała karteczkę z numerem i już chciała rzucić coś w tylu, że do biura to ona ma namiary. Jednak przestudiowała cyferki i zrozumiała, że to coś znacznie więcej.
- Będę dzwonić.- Obiecała, już wiedziała, że na pewno użyje tego numeru nie raz, nie dwa. Taka kobieca intuicja.
- Mój jest w aktach, tak jakbyś chciał...- No właśnie o on mógł chcieć takiego związanego z praca i zadaniem. Dekoncentrował ją, taki wysoki i przystojny i umięśniony... taki och i ach.
- Dowiedzieć się jak idzie mi zadanie.- Wydukała w końcu.

Wizja bardzo fajna, a jaka przyjemna. Z resztą nie było tu innego równie komfortowego miejsca jak biurko. Takie myśli zawsze ciągną za sobą coś więcej niż tylko luźne wyobrażenia. Jeżeli Natashy nie ciągnęłoby w stronę mężczyzny, a w życiu nie miałaby takiej sceny przed swoim pięknym oczkiem. Ach można pokusić się nawet o to, że na jej jasnym licu pojawiło się nieco życia w postaci uroczych rumieńców.
Specjalistą od flirtów? Och, to dopiero było ciekawe, nigdy o sobie nie myślała w ten sposób, acz wiedziała mniej więcej co działa na facetów. Zdawała sobie sprawę z tego, że byli wzrokowcami i najlepiej pobudzić tę część.
Kto wie... może wyobrażenia przemienią się w rzeczywistość. Tasha ma wyjątkową skłonność do romansów z przełożonymi, szefami, wykładowcami i wyższymi od siebie rangą mężczyznami. Do tych jak najbardziej zaliczał się Shoji, choć wcale nie chodziło tu o stanowisko jakie każdy z panów piastował. To był tylko taki niefortunny zbieg okoliczności, gdyż sama tylko w jednym przypadku miała z tego korzyć. I to też tylko chwilową.
- Zachowam ostrożność, może uda mi się dowiedzieć co to za jeden. Taka informacja może się przydać w przyszłości.- Czy się jej uda to już inna sprawa, a takie dodatkowe zadanie przy okazji. Nie będzie narzekać, jak jakaś cenna informacja wpadanie w jej łapki. Jego kolejne słowa skwitowała ciepłym uśmiechem. Zwłaszcza, że coraz bardziej podobało się jej towarzystwo łowcy. Widać było, że jemu też, jego wyraz twarzy stał się mniej surowy, wyglądał teraz na swój wiek, a nie na starego pierdla. Z którym jak sądziła miała do czynienia. Wszystko się powoli zmieniało, a kiedy ich dłonie się ze sobą zetknęły, przez cało Rosjanki przeszedł dreszcz. Z pewnością mężczyzna to zauważył. Ta iskra była elektryzująca, tak bardzo, że przez chwilę straciła dech w piersi.
- Brzmi świetnie, możemy się tam umówić w przyszłym tygodniu na zdanie pierwszego raportu.- Powiedziała ostrożnie, każdy pretekst na spotkanie jest dobry. O patrzcie jaka nagła zmiana opinii na temat mężczyzny. I w końcu stali tak, patrzyli się na siebie, a napięcie między nimi narastało. Czekali na pretekst i przyzwolenie aby się na siebie rzucić? Blondynka lekko drgnęła, nieświadomie nawet przechyliła się w jego stronę, a jej usteczka lekko się rozchyliły. Nikt tu nie będzie zdradzać ich smaku, trzeba samemu sprawdzić. Jeżeli jednak mężczyzna nic więcej nie zrobi, Natashce pozostanie jedynie zebrać swój tyłek z biurka i udać się na misje.