Dom rodziny Estacado

Jednorodzinny, dwupiętrowy dom pokryty czerwoną farbą. Nie licząc wiecznie zasłoniętych żaluzji i zamków antywłamaniowych nie odróżnia się niczym od pozostałych w tej bezpiecznej okolicy. Działka ogrodzona jest bramą, a cały teren najeżony jest ukrytymi kamerami. Naprzeciw bramy wjazdowej stoi garaż na dwa samochody i jeden motocykl.

W środku dom nie wyróżnia się niczym szczególnym. Ściany w ciepłych i miłych kolorach. Duża kuchnia połączona z jadalnią. Szafki i lodówka zdają się być rogiem obfitości: wiecznie znaleźć w nich można różne produkty spożywcze i przyprawy.
Pokój dla gości i salon to pokój, który spokojnie może pomieścić kilkanaście osób i to bez nadmiernego ścisku. Wypełniony jest nastrojowym miodowym światłem. Na środku znajduje się niski stolik wokół którego poustawiane są wygodne skórzane fotele i kanapy na których rozłożone są poduszki lub puchate futra. Na ścianie wisi duża plazma, a tuż obok niej na półkach i szafach poustawiane są różnej maści konsole oraz gry do nich. W każdym kącie stoi kolumna od systemu nagłaśniającego grająca przeważnie cicho kawałki, na które akurat przebywający w pokoju mają ochotę. Dodatkowo przy oknie stoi barek wypchany wszystkimi rodzajami mocniejszych alkoholi i fajka wodna z przeróżnymi mniej lub bardziej legalnymi ziołami, które można w niej palić.

Piętro to po prostu dwie łazienki i trzy pokoje robocze. W każdym znajduje się niemal to samo (rozkładane sofy, biurka, komody i szafy). Jedynie pokój Jacka przyozdobiony jest trofeami myśliwskimi i dużym dębowym biurkiem, na którym leżą laptop i sporo dokumentów.

Najciekawsze jest jednak to co niewidoczne i niedostępne dla zwykłych odwiedzających. Na każdym piętrze znajduje się ukryta w ścianie klatka schodowa do dwupiętrowej piwnicy.
Tam znajdują się prawdziwe pokoje domowników, zapasowe generatory, komputery obsługujące kamery jak i system odcięcia piwnicy od reszty domu w razie oblężenia. na dolnym piętrze znajdują się pokoje więzienne, sala treningowa i tunel prowadzący wgłąb okolicznego lasu.
Wpierw wchodzi się do małego pokoju ze stołem, na którym rozwalone są przeróżne mapy oraz tablica korkowa z przypiętymi do niej zdjęciami różnych jegomościów i powiązaniami między nimi. Od tego "salonu" prowadzą trzy odnogi: jedna prowadzi do pokojów mieszkalnych, druga do klatki schodowej, a trzecia do pokoju z kamerami.
Pokój Zula nie posiada oświetlenia i prócz jego pryczy stoi w nim stolik z laptopem, na ścianach rozwieszone są różnego rodzaju broni, wszędzie wala się mnóstwo zapisanych kartek. Oprócz tego udało mu się tam wsadzić małą lodówkę, w której leżą sobie naprzemian worki z krwią do transfuzji i alkohol. Dalej znajduje się pokój O. Jej szafa wypełniona jest po brzegi różnymi kostiumami i wielkim lustrem oraz niemal wszystkimi znanymi kolorami kosmetyków, prócz tego wisi tam kilka plakatów i zdjęć. Ostatni pokój zamknięty jest przez większość czasu nawet dla pozostałych domowników i to w nim zadomowił się Abdul. Przechowuje on tam stare pergaminy, które udało się mu zachować z czasu oblężenia Maskarady. Oprócz tego wypełniony jest runami, statuami dziwnych bożków i symbolami, które sprawiają, że ciarki przechodzą po plecach każdego kto miał pecha je zobaczyć.