Zyuu Volt

Imię i Nazwisko: Zyuu Volt.
Wiek: 21 lat.
Zajęcia: Brak.

Wygląd:
Zyuu mierzy około 175 cm wzrostu przy wadze poniżej przeciętnej, z lekko zarysowaną muskulaturą dzięki regularnym ćwiczeniom na bieżni lub w terenie. Jego niezwykle intensywne tęczówki koloru płynnego miodu bardzo dobrze współgrają z blond włosami zwyczajnej długości. Odcień skóry zmienia się w zależności od pór roku, ale nie wystawia się na promienie słoneczne, ani nie chodzi na solarkę. Ubiera się modnie, najczęściej ubrania dobiera w kolorystyce czerni i żółci z ich bliskimi odcieniami. Tam, gdzie akurat ciuchy nie zasłaniają części ciała, widać dość dobrze umięśnioną sylwetkę – jak na biegacza przystało. Nie posiada tatuaży, ani piercingu. Często przy szyi ma przytroczone duże słuchawki od odtwarzacza mp3, albo grubą smycz z aparatem cyfrowym.

Zawód: Fotograf na różnych wydarzeniach w Yokohamie.
Wykształcenie: Średnie, ale podjął kurs na zawodowego fotografa.

Charakter:
Można powiedzieć, że jest człowiekiem ugodowym, ale i takim, który ma własne zdanie i który potrafi wybronić swoje stanowisko lub pogląd. Stara się wykonywać swoje obowiązki rzetelnie i nie boi się odpowiedzialności. Nie uznaje kłamstwa, sam unika mataczenia czy przekrętów. Ma marzycielską, artystyczną duszę (to drugie widać po jego fotografiach). Nie przepada za przemocą, ale nie przejdzie obojętnie wobec czyjegoś nieszczęścia. Unika rozmowy na swój temat, chyba że prowadzi dyskusję z osobą godną zaufania.

Rodzina: Jest cała i zdrowa, ale poza granicami Yokohamy – nie ma co wspominać.
Istnienie wampirów: Ostatnie wiadomości od burmistrza miasta nieco zasiały w nim obawę o istnienie wampirów, lecz żadnego z nich (przynajmniej świadomie) nie spotkał.

Słabości:
-Bardzo słoneczna pogoda/upał/skwar – unika jak tylko może zbyt pogodnego nieba i wysokich temperatur.

Pozostałe ważne informacje:
-Bardzo dużo czasu spędza na oddawaniu się hobby, jakim jest fotografia. Najczęściej fotografuje ludzi na różnych festiwalach, ale zdarzają mu się sesje związane tylko z naturą.
-Uwielbia gadżety, zwłaszcza te nafaszerowane elektroniką. Zna się więc na nowinkach technologicznych, chociaż nie stać go na wykupienie i przetestowanie każdej z nich.
-Posiada prawo jazdy kategorii B, ale nie praktykuje ze względu na brak własnego środka lokomocji. Aczkolwiek śmiga na motorze o kolorystyce osy (czarno-żółty).
-Jego ulubione kolory to właśnie czarny i żółty, oraz ich bliskie odcienie w kombinacji.
-W latach szkolnych interesował się sportem i brał aktywny udział w biegach krótkodystansowych. Zajmował miejsca na podium lub tuż poza nim. Obecnie pozostała mu z tamtego okresu kondycja, lecz zrezygnował z kontynuowania zawodów pod kątem przyszłej kariery.

Historia postaci:
Od dzieciństwa miał bakcyla do elektroniki. Nudził często rodziców o nową zabawkę opartą na elektronice, a jak mu nie pozwalano – kupował za własne kieszonkowe. Od czasu do czasu zdarzało mu się rozbierać jedną z nich na czynniki pierwsze i oglądać każdą śrubeczkę, każdy chip i trybik ze wszystkich stron. Ale kiedy na dziesiąte urodziny wynudził od rodziców aparat cyfrowy, zakochał się w nim po uszy i zafascynowany spędzał najwięcej czasu na robieniu zdjęć. Wszystkim i wszystkiemu. To i tak nie zadowalało jego ojca, który był zapalonym sportowcem i bardzo pragnął, by syn poszedł w jego ślady. Tak więc trochę dla udobruchania tatki, a trochę z rosnącego zaciekawienia biegami – zaczął uprawiać biegi krótkodystansowe. Rzeczywiście wyróżniał się pod tym względem od rówieśników i dlatego dostawał się do dalszych etapów międzyszkolnych. Z czasem pasja fotografii wzięła górę, i to jej oddał się bezgranicznie przy tym nie zapominając o utrzymaniu dobrej kondycji.
Początkowo dorabiał jako paparazzi podłej prasy o celebrytach, więc często wspinał się po drzewach, elewacjach kamienic, by być jak najbliżej gwiazd i pstryknąć zaskakujące fotki. Kiedy w końcu został wyrzucony z pracy za zbyt mało pikantne fotografie, zaciągnął się do ratusza, które posyłało tam Zyuu jako asystenta fotografa na różne zdarzenia. Raz nawet dostał pozwolenie na przeprowadzenie konkursu cosplayowego 2013, w którym jako dziewiętnastolatek był jednym z członków jury, jednocześnie fotografem uczestników. Rywalizacja była napięta, stroje różnorodne i kreatywne, ale to nie one przyciągnęły jego uwagę. Gdy tylko wziął aparat do ręki i pstryknął pierwsze zdjęcie czarnowłosej dziewczynie w stroju pokojówki już wiedział, że nie liczył się sam ubiór – chociaż i on był starannie wykonany, a nie kupiony za pośrednictwem sklepu internetowego. Midori, ponieważ o niej mowa, potrafiła idealnie zaprezentować się w swoim kostiumie i współgrać z nim tak, jakby rzeczywiście była jedną ze służących. Jak sama nazwa wskazuje – oprócz ubioru liczyło się odgrywanie roli, w czym Midori nie miała sobie równych. Może nie zajęła najwyższego miejsca, ale tak zauroczyła Zyuu, że młodzieniec przekazał nie tylko plik zdjęć z jej uczestnictwem, lecz wręcz zachęcił pozostałe jury do przyglądnięcia się jego faworytce. Ostatecznie zajęła drugie miejsce, na co Miodowooki chłopak czuł niedosyt. Jego kandydatka na Miss Cosplay 2013 zasługiwała na więcej. Trochę bardziej ośmielony niż zazwyczaj podszedł po zawodach do Midori i zaproponował wspólną rozmowę w kawiarence. Początkowo rozmawiali o zdarzeniach minionych, lecz dość szybko znaleźli wspólny język i na jednym spotkaniu nie skończyła się ich znajomość. Ba – minimum raz w miesiącu spędzali wspólnie czas, czy to sami czy w gronie innych osób.
Od tamtego czasu minęły dwa lata, nabrał jeszcze większego doświadczenia w fotografii, i chociaż nie był najlepszym fotografem w mieście – nie zamierzał rezygnować ze swojej pasji.

Inne wasze konta: Xin, Ryuu, Kyuu.

Unikanie słonecznych dni, nie jest słabością. Wywnioskowałam z tego, że przy wyższych temperaturach postać gorzej się czuje.
Akcept.