Yvelin

Imię i nazwisko: Yuki Sharp i Naizen Shiroyama
Rodzaj relacji: Rodzice – jak najbardziej relacje pozytywne.
Opis relacji: Chociaż Yvelin jest już dorosłą kobietą i liczy się ze zdaniem swoich rodziców, potrafi zachować się jak gówniara i ich zawieść. Nigdy nie robi tego umyślnie, zwyczajnie w świecie zdarza się jej nie pomyśleć i zrobić coś za szybko i pochopnie. I tak zawsze skruszona przychodzi do nich kajać się i wyjaśniać swoje błędy. Ma jednak to szczęście, że rodzice choć często nie popierają jej pospiesznych decyzji, to wspierają ją i starają się jakoś wesprzeć. Ostatnio owszem dała ciała nie wspominając im o ślubie, dała im odczuć, że im nie ufa, choć wcale tak nie jest. Zagalopowała się i przestała racjonalnie myśleć, była skupiona tylko na sobie, było to egoistyczne i żałuje, że nie wspomniała rodzicom na ten temat nawet słowem.

Z Yuki relacja nie zawsze była łatwa, chociaż z biegiem czasu Yvelin zrozumiała, że większość decyzji jakie podjęła jej matka miało na celu dobro młodej wampirzycy. I choć nie zawsze blondynka zgadzała się z metodami wychowawczymi matki, teraz wie, że można na niej polegać w każdej sytuacji. Reakcja starszej z wampirzyc nie zawsze jest taka jakby Yvi sobie tego życzyła, ale nie ma się co dziwić. Matka zawsze chce jak najlepiej dla swojego dziecka nawet jeżeli pojęcie na ten temat jest całkiem odmienne.

Naizena traktuje jak prawdziwego ojca pomimo tego, że nie jest zrodzona z jego krwi. Jednak okazał dobre serce i przygarnął ją pod swój dach i do rodu. Za co jest mu ogromnie wdzięczna. Kocha go, szanuje i uważa za autorytet. Stara się go nie zawiść, chociaż jej lekkomyślność i błahe podejście do życia i poważnych spraw skutecznie to utrudnia. Mimo to Szlachetny wampir podchodzi do niej ze spokojem i zawsze stara się dowiedzieć co młodą panną kierowała przy wyborze życiowych ścieżek. Mężczyzna nie unosi się gniewem, ale wyrazie umie pokazać i dać do zrozumienia, że coś w jej postępowaniu nie jest właściwe. Yvelin może na nim polegać i mu zaufać. Zawsze okazuje mu szacunek, wdzięczność i miłość.


Imię i nazwisko: Dastan Shiroyama.
Rodzaj relacji: Brat, były narzeczony – to skomplikowane.
Opis relacji: Młodszy i jedyny brat Yvelin. Obecnie ich relacja jest skomplikowana i dość trudna. Nie zawsze jednak tak było. Wiele, a raczej wszystko co się popsuło między nimi było winą blondynki, a później jej braku umiejętności wyjaśniania ważnych spraw i co za tym idzie uczuć.
Za młodu uwielbiała swojego młodszego brata, chciała mu pokazać cały świat, a następnie rzucić go do ich stóp. Stanowili idealną parę szatańskiego rodzeństwa. Dogadywali się świetnie, a bratersko-siostrzana miłość przerodziła się w znacznie głębsze uczucie, którego Yvelin nie umiała ogarnąć i do końca zrozumieć. Przez jakiś czas trwała w zawieszeniu godząc się na zaręczyny i miłość brata. Krwawa sielanka nie trwała jednak długo, zagubione dziewczę w okresie buntu i chęci poznania świata odsunęła od siebie wszelkie emocje i uczucia. Tłumaczyła sobie, że jest zbyt młoda i nie wie co to właściwie znaczy prawdziwa miłość więc z tego powodu nie może trwać przy boku Dastana. I niemal od razu padła w ramiona Elliota, który i może pociągał ją fizycznie, ale nic więcej. Nie kochała ciemnowłosego tak jak sobie Dastan to ubzdurał. W każdym razie kontakt rodzeństwa został przerwany. Yvelin wyjechała w daleką podróż po świecie. Została do tego zmuszona przez łowcę, który się uwziął i upodobał za cel. Przez to właśnie, straciła wszelkie kontakt z rodziną i nie miała pojęcia co się dzieje u brata i jak sobie radzi w życiu bez niej. I co ważniejsze, że miał wypadek, który zawiesił jego życie na włosku. Gdyby miała pojęcie trwałaby przy jego łóżku przez cały czas. Kiedy udało się jej wrócić do Yokohamy przez przypadek spotkała się z blondasem. Było to bolesne spotkanie i wcale nie chodzi o sprany na kwaśne jabłko tyłek, a o uświadomienie sobie jak głupią była niegdyś nastolatką. Miała do siebie wielki żal, że w błahy sposób i bez krzty wzruszenia potrafiła zostawić osobę, którą kocha. Uświadomiła sobie jak bardzo brakowało jej obecności i bliskości brata. Szkoda, że zajęło jej to tak wiele czasu aby się o tym przekonać i zrozumieć sens i istotę własnych uczuć. Chciała mu to wyznać, wyjaśnić, kiedy jednak dowiedziała się, że Dastan ma narzeczoną odpuściła sobie. Nie chciała mu po raz kolejny komplikować życia i włazić nachalnie z buciorami. Zagryzła zęby i pozwoliła mu na znienawidzenie siebie. Tak przecież miało być prościej. Tak więc swoje wszelkie uczucia spowodowane zazdrością przelała na znanego już od jakiegoś czasu Samaela Asmodey – nowego narzeczonego. Który to opuścił ją tak jak ona niegdyś Dastana. Czego się jednak mogła spodziewać? Karma wraca. Po niepowodzeniu odcięła się od wszystkiego, oddała się pracy, wyjazdom i organizacji wernisaży.  Święcie przekonana, że Dastan jest już szczęśliwym małżonkiem pięknej i nieznanej jej Amelie, przystała na propozycję ukartowanego małżeństwa z Elliotem. Gdyby tylko wiedziała, że Dastan wcale nie posiada obrączki...

Ponowne spotkanie z bratem uświadomiło Yvelin, jak bardzo jest przez niego znienawidzona. Do tej pory nigdy nie brała całkiem poważnie jego słów. Teraz jednak odpowiednio, boleśnie i dobitnie jej pokazał, gdzie według niego jest jej miejsce. Poparzona, obdarta ze skóry i godności wylądowała w trumnie, na dnie głębokiego dołu, czyżby ucieszona twarz Dastana miała być jej ostatnim wspomnieniem? Przydałoby się aby sama zweryfikowała swoje uczucia względem jego, ale jak na złość sama myśl o nim, rozkosznie kuje ją serducho.

Imię i nazwisko: Elliot Trafficante (Kuroiaishita)
Rodzaj relacji: Przyjaciel i mąż w otwartym związku.
Opis relacji: Ich dobre relacje zaczęły się wiele lat temu, niestety z niewłaściwych powodów, jednak po takim czasie nie da się już z tym nic zrobić. Trzeba jednak przyznać, że Elliot był jej pierwszym mężczyzną, po tym jednak nie nastało wielkie boom i lovestory. Szlachetne wampiry nie były parą, zostali jednak przyjaciółmi. Spotykali się co parę miesięcy, a później i lat zwyczajnie dobrze się bawiąc ze sobą. Blondynka darzyła chłopaka jedynie koleżeńskim uczuciem, nigdy nie poczuła ukucia w wampirzym zimnym sercu i motyli w brzuchu, które mogłyby jej wyraźnie dać do zrozumienia, że to miłość. W każdym razie wiele lat później zgodziła się na mały układ, który zaprowadził ich przed ołtarz, a właściwie przed biurko urzędnika. Propozycja wzięcia ślubu wyszła całkiem spontanicznie i miała jeden warunek – przypadkowe spotkanie po latach i brak innych zobowiązań. I tak się złożyło, że wpadli na siebie w środku miasta, a dwa dni później uczcili zawarcie małżeństwa jedynie w swoim towarzystwie. Trzeba dodać również kilka ważnych szczegółów. Takich jak, że ich małżeństwo opiera się na przyjaźni i wspólnym zrozumieniu się, ale i nie wtrącaniu się nawzajem w swoje sprawy i co raczej istotne wzajemne przyzwolenie na miłostki na boku. Jednego tylko w tej relacji Yvelin nie przewidziała – wpadki.

Blondynka pomimo wielkiej sympatii do swojego męża, nie czuła się gotowa na wydanie jego potomka na świat. Gdy tylko dowiedziała się co rośnie w jej brzuchu, znalazła odpowiednią osobę i pozbyła się szlachetnego potomka.

Imię i nazwisko: Duncan P. Lennox
Rodzaj relacji: Hmm, eeee.... były kochanek, przyjaciel.
Opis relacji: Poznali się w zimnej i mroźnej Rosji na środku niczego! Całe dość zabawne zdarzenie miało miejsce w chwili kiedy Yvelin ganiała się z łowcą po starym kontynencie. W każdym razie od razu złapali dobry kontakt, co dziwne nie jest, wszak uratowała go od samotnej, długiej i pieszej wędrówki w stronę jakieś starej meliny. Jak się okazało między nimi bardzo szybko zaiskrzyło, a cała relacja sprowadziła się do wspólnej tułaczki w stronę Japonii, po nieprzyjaznym kraju. Przeżyli ze sobą wiele chwil uniesienia, ale i grozy, zmęczenia i zmagania się z nieprzyjaznymi warunkami. Ich spotkanie było pasmem nieszczęść i dram, a mimo to Yvelin dobrze wspomina nieokrzesanego Szkota. Zdarza się jej go wspominać i tęsknić za prostotą jego bytu i zaraźliwą lekkością w podejściu do wielu spraw.

Spotkanie po latach za skutkowało szybkim, przelotnym romansem. Wampirzyca uwielbia Duncana i postanowiła zatrzymać go przy sobie tak długo jak jest to możliwe. Podarowała mu schronienie i dach nad głową. Wyposażyła pracownie i pozwalała mu spokoju przeprowadzać najdziwniejsze eksperymenty.
Jeszcze nie wie, że szlachetne dziecko, które nosiła pod sercem, a później z pomocą Duna usunęła, rośnie sobie jak mała roślina w wielkim szklanym słoju w pracowni szalonego naukowca.

Imię i nazwisko: Samael Asmodey
Rodzaj relacji: Były narzeczony – brak kontaktu.
Opis relacji: Parka uroczych wampirów poznała się wiele lat temu w Amsterdamie, kiedy to Yvelin odbywała swoją życiową podróż - ucieczkę przed łowcą. Z początku ich relacja była bardzo negatywna. Nie umieli znieść swojego towarzystwa. W konsekwencji czego ostatnie spotkanie w obcym mieście zakończyło się między wampirami ostrą kłótnią. Kila miesięcy później przypadkiem wpadli na siebie w Yokohamie. Yvelin wróciła wówczas do rodzinnej posiadłość, a Dastan jasno dał jej do zrozumienia, że w jego życiu jest jednym wielkim zerem, którego trzeba się pozbyć, aby nie zakłócała spokoju i miłości w związku z jego nową narzeczoną. Szlachetna była w rozsypce, czego jako zbyt dumna istota nie chciała i nie potrafiła pokazać. Pilnie potrzebowała pocieszenia. Samael był idealnym kandydatem, do tego ich wzajemne pożądanie wymieszane z nienawiścią łatwo było przekształcić na silne uczucie jakim jest miłość. W którym trwali oboje. Zaręczyli się i miał być wielki ślub, tak wieli, żeby Dastanowi pękła żyłka ze wściekłości i zazdrości, ale i te plany się posypały. Białowłosy w swej agresji i dzikości stracił zmysły i został wywieziony raz na zawsze do innego kraju, aby gnić w lochach rodzinnej posiadłości. Blondyna przez długi, naprawdę długi czas utrzymywała, że to właśnie on był jej prawdziwą miłością. Tak bardzo ubolewała nad smutnym końcem. Z biegiem czasu powoli przekonuje się o prawdziwości tego uczucia. Choć niektórym, ciężko pojąć, że ich relacja naprawdę mogła mieć sporo wspólnego z miłością.

Relacja z rodem Amodey nigdy nie była łatwa, ale niektóre sytuacje wspomina ciepło, czasem tęskni... pomimo wielu trudów i niekiedy bolesnych zdarzeń, tam wśród tej rodziny potrafiła poczuć się jak w domu.

Imię i nazwisko: Arcadius
Rodzaj relacji: Zalotnik, dla Yvelin dojrzały i doświadczony towarzysz podróży.
Opis relacji: Poznali się przypadkiem, tak przynajmniej uważa blondynka. Wampirzyca nie jest świadoma drugiego dna tej znajomość. Mimo to traktuje ją dość luźno, nie uważa tego za coś wiążącego. Z prostego powodu jakim jest już zajęte, zranione i zimne serce, ale i złota obrączka na palcu. Pozwala się adorować, zasypywać komplementami, ale zalotnika i tak trzyma na dystans. Nie obiecuje niczego, lekki flirt jest jedynie niewinną zabawą. Z Arcadiusem pozostaje w dobrych relacjach , choć spotykają się dość sporadycznie.

Imię i nazwisko: Garruch,  Raven i Nuvio de Anda
Rodzaj relacji: Łowy całkiem spoko, ale nie.
Opis relacji:

Garruch jest zdecydowanie najmilszym łowcą na jakiego do tej pory trafiła. Koleś raczej bez większych problemów. Zawsze konkretny w swym działaniu, kajdanki na nadgarstki, przerzuci jak worek ziemniaków i już spacerkiem nucąc pod nosem kroczy w stronę Oświaty czy innego miejsce gdzie może sobie spokojnie przesłuchać delikwenta czy nawet possać sobie z niego krew. Pomimo tego, że legenda nie raz i nie dwa chciała krwi Szlachetnej do tej uroczej kolacji jeszcze nie doszło, a kilka spotkań mają za sobą. Yvelin może wiele powiedzieć o tych upartych i głupich stworzeniach, ale do Garnka czuje nawet iskierkę taką mini mini sympatii. Chociaż jak na jej gust stwarza wrażenie dupka i gbura.

Raven, ich znajomość jest krótka i raczej bolesna. Poznali się w Oświacie na prywatnym przesłuchaniu, cięciu i oblewaniu wodą święconą. To właśnie po nim ma śliczna pamiątkę na policzku w postaci na szczęście cienkiej blizny. Postanowił podpisać się na niej nożem zamoczonym w różnych truciznach i specyfikach, które skutecznie spowalniają regenerację ran. A jak jeszcze dziewczę miało stylowe kajdanki blokujące moc to już w ogóle rana się paprała i zostawiła ślad. W każdym razie poopowiadał jej ładne bajki na temat rodu Asmodey co nią nieco potrząsnęło, a wampirzyca była bardziej uważna co do członków tej rodziny.

Nuvio, najmniej mile widziany w jej życiu gość, który chciał sobie z niej zrobić prywatny zbiorniczek na szlachetną krew. Przez niego opuściła na wiele lat Yokohame i błądziła po świecie. W pewnym sensie nawet i na dobre jej to wyszło, ale takie decyzje powinno podejmować się z własnej woli, a nie z przymusu. W obecnej chwili wszelki ślad i słuch po łowcy zaginął, a Yva chociaż z tym gościem ma święty spokój.