Prace różne wykonam od zaraz! Sezon na turystów

Midori przyglądała się działaniom wampira, jeśli chodziło o próbę zaprojektowania odpowiedniego stroju. Nie musiał mówić nawet, widziała po jego zachowaniu i ruchach, że to dla niego zupełna nowość. Pytanie tylko, czy to nie jest trochę niepokojące? Nie wiedziała. Chociaż z drugiej strony... To raczej nie był powód do zaniepokojenia. Każdy miał jakieś swoje zdolności, no i nikt nie powiedział, że akurat każdy powinien potrafić rysować.
Przekrzywiła nieco łebek i uniosła rękę, pocierając nią nieco łebek i zastanawiając się nad tym.
- Nie przejmuj się tym - powiedziała do niego. - Najważniejsze jest to, byś miał w głowie wizję tego, co chcesz stworzyć.
Po tych słowach posłała mu delikatny uśmiech.
- Możemy spróbować to razem dokończyć. Tylko mnie nakieruj dobrze na swoją wizję - wzięła do rąk jeden z ołówków i spoglądając na niego, czekając zarazem na reakcję. Nadal nie bardzo odpowiadała jej ta lekcja, ale skoro zdecydowała się już na to, postanowiła to pociągnąć już do końca.
Wracając do tego, co teraz się działo... Jeśli ten by się zgodził, Midori wzięłaby od niego jego rysunek i zaczęłaby go w miarę po swojemu poprawiać, jedynie też kierując się jego ewentualnymi uwagami. Międzyczasie pokazywałaby mu ostrożnie, jak powinno się w miarę dobrze rysować proste rzeczy.
- Umm... Właściwie to masz jakieś pojęcie o szyciu? - spytała się go nagle.

No niestety nie był rysownikiem wymarzonym, ale się przynajmniej starał. Może Midori była podejrzliwa co do jego osoby, ale co mógł na to poradzić, że wychował się na ulicy? z pewnością nie wzbudzał zaufania od razu, ale miał nadzieję, że dziewczyna nie podejdzie do niego tak stereotypowo jak wszyscy.
Oddał jej grzecznie kartkę by ona mogła zrobić projekt tak jak trzeba. Owszem miał wizję, ale bez niej na pewno nie był w stanie jej przedstawić. Teraz kiedy czekała na jego reakcje coś mu się jeszcze wspomniało, wsunął rękę do kieszeni i po chwili wyciągnął z niej kartę, asa pik, chyba najbardziej rozpoznawalną kartę jaka istniała i najczęściej najładniejsza, wzór liścia był bardziej skomplikowany niż inne karty z tali, a ta karta z pewnością należała do tych lepszych talii, skąd ją wziął lepiej było nie pytać. Z resztą to było najmniej teraz ważne
-Kapelusznik w każdej książce miał kartę na kapeluszu, chciałem na swoim umieścić tą, pochodzi ponoć z czasów kiedy powstała pierwsza Alicja w Krainie czarów, choć to może być tylko legenda, ale jest ładna, więc chyba się nada.
Uśmiechnął się lekko podając kartę dziewczynie. Taka mała bzdurka, ale widać było, że ją chyba lubił. Potem wskazał na inną krzywą linię i zaczął tłumaczyć jak by chciał by strój wyglądał, surdut z zapięciem na podwójne guziki, do kolan, buty z cholewą itd. po kolei każdy element, o dziwo jego wizja była dokładna i spójna, więc trochę im zeszło odwzorowanie jego pomysłu, który zdawał się z pozoru prosty, ale wampir przywiązywał uwagę do każdego szczegółu, do tego dziewczynę z pewnością mogło zaskoczyć to jak doskonale wampir wiedział jak powinien być "zbudowany strój. Ostatnie pytanie dziewczyny było więc uzasadnione, a sprawiło też wampirowi chyba nieco radości, ze jednak ma czym się pochwalić
-Mam, szyłem mundury dla żołnierzy, co prawda trochę dawno, ale wtedy to były porządne mundury, nie to co dzisiaj, każdy szew po mnie sprawdzał jeszcze jeden koleś, jak się spaprało to nie było wypłaty, a teraz to jest łatwe wszystko, połowę maszyny robią za nas.
Pochwalił się czym mógł, co mogło uświadomić, że wampir trochę się już narobił w swoim życiu. Na pewno jeszcze nie raz zadziwi dziewczynę swoimi zajęciami z przeszłości jak i czasami dziwnymi brakami umiejętności jak w tym wypadku rysunku. Jednak i rysunek był przecież do nauczenia prawda? Wampir męcząc w ręce jeden ten sam ołówek starał się teraz podrabiać ruchy które pokazała mu dziewczyna, praktycznie robił to coraz szybciej i coraz sprawniej, choć nadal wiele mu brakowało do profesjonalizmu to bało się zauważyć, że jednak robi minimalne postępy. Być może następnym razem jak spotka dziewczynę to się pochwali czymś lepszym? Zdecydowanie wciągało go to nadrabianie swojej nieumiejętności, choć na ile to było za sprawą tego, że dziewczyna zwyczajnie się spodobała rudemu wampirkowi? Może lepiej by na razie o tym nie wiedziała, bo jeszcze by się wystraszyła, a nie po to się tak starał.

Czarnowłosa pokiwała lekko głową na jego słowa, po czym skupiła swoje złote oczy na karcie, którą pokazał Mirror.
-  Pewnie. Nie widzę problemu - powiedziała do niego Midori. -  Myślę, że sama powinnam dać radę to zrobić. O ile nie przeszkadza ci to, że to będę ja, a nie jakiś profesjonalista - mimo wszystko nie we wszystkim posiadała umiejętności, jeśli chodziło o stworzenie stroju. Niekiedy zanosiła poszczególne rzeczy do specjalistów w danej dziedzinie. Chociażby buty. Tego sama nie umiała zrobić.
Jeśli wampirowi to nie przeszkadzało, dziewczyna schowałaby tą kartę do swoich rzeczy. Po tym zajęła się poprawianiem i nanoszeniem rzeczy, które chciał rudowłosy. Międzyczasie odczuła zaskoczenie, ale całkiem przyjemne. To było dobre, że miał dokładną wizję tego stroju, bardzo to ułatwiało sprawę, przez co praca przy projekcje szła o wiele szybciej, lecz i tak spędzili nad tym "trochę czasu". Ile? Trzeba byłoby spojrzeć na zegarek, by się upewnić tego.
-  Um... To dobrze, że umiesz. Część stroju będziemy tworzyć sami, trudniejsze elementy dam do osób, które mają już w tym doświadczenie - odezwała się do niego. -  Mam nadzieję, że nie sprawi ci to dużo trudności.
Nie wiedziała, co mu chodziło po głowie teraz, lecz nie dopytywała się. Za to uśmiechnęła się do wampira  łagodnie. Jeśli chciał pouczyć się rysowania, mogła mu pozostawić kilka ołówków i kartki. Tylko oczywiście, powinien coś powiedzieć, przecież nie wiedziała, że mógł chcieć nauczyć się chociaż trochę rysować.
- Jeśli to już wszystko, to nasze spotkanie na tym się zakończy. Następnym razem będziemy coś szyć, ale muszę najpierw kupić odpowiednie materiały - odezwała się do niego jeszcze.

Mirror uśmiechnął się wesoło do Midorii, ona nie była specjalistką, a on to niby był, przecież nawet kreski krzywo stawiał, więc trochę bawiło go to, ze przepraszała go za coś takiego
-Mi-chan, profesjonalisty to mi na oczy nie jest dane patrzeć, dla mnie ty możesz być profesjonalistką i tak robisz to lepiej niż ja. Czasami jesteś naprawdę urocza.
Zaśmiał się wesoło pozwalając sobie by zmierzwić jej włosy na głowie.
Opisywał jej strój jak umiał najlepiej, aż w końcu po długim czasie powstał projekt o niebo lepszy niż ten stworzony przez Mirka, a wampirek był jak najbardziej usatysfakcjonowany, Wysłuchał jej planu i uśmiechnął sie szczerze
-Tak jest pani kapitan! Będę się starać by wyszło idealnie!
Zasalutował w przezabawny sposób swoją patyczastą ręką, najwyraźniej był przy niej w naprawdę doskonałym nastroju, teraz mieli plan a on go przyjął z radością znowu będąc bardzo entuzjastycznym
-Etto, Mi-chan, też coś może uda mi się przynieść, gdzieś powinienem się napatoczyć na znajomego co ma pamiątki z przeszłości, pamiętam, że miał bardzo fajne guziki i parę innych rupieci, może się przydadzą. A po za tym... mógłbym użyczyć ołówka? i kartek? szczerze mówiąc... nie zaszkodziłoby mi chyba potrenować trochę tego rysunku.
Podrapał się nieco zawstydzony po karku, żeby żebrać o takie rzeczy, jednak nim sam Mirror by takie zdobył to by szybciej mu kaktus na ręce wyrósł niż by zrezygnował z porcji fajek na rzecz ołówków i kartek.
-I właściwie... Midi, strasznie szybko mija przy tobie czas, było naprawdę miło, aż szkoda, ze ten czas tak szybko mija. Właściwie to kiedy chcesz byśmy to uszyli? no i gdzie?
Czas zdecydowanie biegł dla niego za szybko, towarzystwo dziewczyny naprawdę mu się bardzo podobało, uczyła go choć wcale nie musiała, była miła i wyrozumiała, czegoś taka przybłęda jak on mógł chcieć więcej? Już był w swoim małym raju, no przynajmniej póki dziewczyna nie pożegna się z nim i nie odejdzie na tyle by zniknąć z widoku wesołego póki co zielonego oczyska Mirrora.

Lekko zmieszała się, słysząc komplement ze strony wampira. Nie spodziewała się go, więc nie bardzo wiedziała, jak właściwie powinna zareagować na jego słowa. W końcu na jej twarzy zagościł lekki uśmiech.
- Um... Dziękuję... - wymamrotała cicho dziewczyna. - To miłe z twojej strony.
Ale naprawdę, jak zobaczy jak to robią ci, którzy wyuczyli się danego fachu będzie miał inne zdanie! A tak przynajmniej uznała teraz czarnowłosa, która starała się w miarę dobrze ogarnąć projekt i zarazem go nie zawieść w tym względzie. Mogła być nadal nieco nieufna wobec niego, ale z drugiej strony robili tutaj coś, co bardzo lubiła, a to powodowało, że nie umiała być od tak w złym nastroju.
- Pewnie, możesz przynieść wszystko, co uznasz, że przyda się do tego stroju - powiedziała do niego, delikatnie stukając o ławkę ołówkiem. - I mogę ci pożyczyć - wzruszyła lekko ramionami. Podzieliła ilość kartek, które posiadała na pół, jak i wybrała trzy zaostrzone ołówki, które potem mu przekazała. Akurat w tym, by mu dać takie rzeczy nie widziała problemu. Nie był to jakiś wielki skarb, którego powinna strzec za wszelką cenę.
- Umm... Niech pomyślę - poruszył dość istotną kwestię. Czarnowłosa szybko coś przekalkulowała w myślach. - Za trzy dni, dobra? I... Gdzie... Szczerze mówiąc, większość potrzebnych rzeczy trzymam u siebie, więc może tam? Przynajmniej oszczędziłoby to kłopot w przenosinach - zapraszanie wampira do siebie? Brawo Midi, jesteś łowczynią i robisz takie rzeczy. I nie każdy musi na to reagować pozytywnie, więc uważaj na siebie jakby co.
- Więc może być? - dodała, nie zdradzając ani trochę własnych przemyśleń. - Mogłabym cię stąd zabrać tam.

Midi nie znała za dobrze jeszcze Mirrorka, ale ten zachwycał się czasami byle bzdurami, nie był szczególnym estetom więc dla niego wystarczał projekt zrobiony przez dziewczynę w zupełności. Możliwe nawet ze gdyby się pokazał jakiś sławny projektant to Mirror i tak by uważał, że ten od Mi-chan jest lepszy, bo po prostu ona go zrobiła, specjalnie dla niego, a samo to było ważniejsze dla włóczęgi niż najlepsze projekty świata robione przez specjalistów.
- W takim razie przyniosę wszystko co uda mi się do tego znaleźć, przynajmniej mam zadanie na kolejne dni.
Uśmiechnął się wesoło, no cóż Mirr miał sporo czasu więc o ile nie braknie mu w międzyczasie fajek to raczej ogarnie wszystko nawet z zadatkiem.
Wysłuchał propozycji dziewczyny co do spotkania i aż oczy mu się zaświeciły od łezek wzruszenia
-Naprawdę chcesz mnie u siebie w domu? Takiego włóczęgę? Wiesz zazwyczaj nikt nie pozwala mi wejść do swojego domu. Jesteś naprawdę miłą istotką. Będę zaszczycony jeśli mi naprawdę pozwolisz się odwiedzić, będę się starał pracować idealnie.
Niemal zasalutował na sam koniec. No cóż bezdomny wampir i nałogowy palacz nie wzbudzał zbyt miłych skojarzeń więc większość traktowała go jak śmiecia, a ona traktowała go niemal jak człowieka co urzekało wampirka ostatecznie.
Pokiwał wesoło głową twierdząco
-Jeśli naprawdę ci to nie przeszkadza to chętnie cie odprowadzę. Przynajmniej będę wiedział, ze jesteś bezpieczna.
Odpowiedział zgodnie i trzymając w łapkach oferowane kartki i ołówki , niczym największe skarby, odprowadził ją do domu będąc ciekawym jaki on jest.

- Mówisz mi to, bym poważnie się zastanowiła nad tą propozycją i ewentualnie ci odmówiła? - spytała sie go natomiast łowczyni, lekko uśmiechając się. No cóż, jeśli Mirror nie był fleją i złodziejem, to było dobrze! A jak na razie na takiego nie wyglądał. No i oczywiście... - Eh. Uważam, że tak będzie prościej, niż znalezienie odpowiedniego miejsca i przenoszenie tego wszystkiego. To nie jest robota na jeden dzień - uprzedziła go.
Westchnęła cicho i odwróciła wzrok, wyraźnie zakłopotana przez słowa wampira.
- Przesadzasz - wymamrotała jedynie na jego słowa. Nie uważała, by to było coś specjalnego, ale jak się to mówi; punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. A w tym przypadku oboje mieli różne spojrzenie na jedną sytuację.
Pozbierała międzyczasie swoje rzeczy, starając się dobrze je ogarnąć, by nagle czegoś nie utracić, gdy już będzie wracała. No i oczywiście zerknęła z ukosa na Mirrora.
- Proszę bardzo. Skoro chcesz - zgodziła się na odprowadzanie. Już zdołała pozbierać swoje rzeczy, więc jeśli i wampir był gotowy, mogli iść śmiało przed siebie. Czy coś chciały jej jeszcze powiedzieć rudowłosy mężczyzna, gdy tak szli...?