Bądź dobrą 'niunią'...

Udało się, a ona odetchnęła z ulgą, widząc że pozbyła się jednego z natrętnych kolesi, który bezwstydnie kładli na niej, swoje brudne łapska. Az miała ochotę, niejednemu odwinąć liścia w pysk. Dlaczego tego nie zrobiła? Odpowiedz była prosta. Takie zachowanie na pewno przyciągało by zainteresowanie ochroniarzy, którzy pozbyli by się awanturnika, czyli wampirzycy, przez co cały plan mógłby iść w pizdę.
Zerknęła za mężczyzną, który za jej rozkazem skierował się do wyjścia, a sama skierowała się dalej. Natarczywe słówka napalonych mężczyzn, przyprawiały ją o dreszcze, a ona sama nawet zaczęła nabierać wątpliwości. Mimo wszystko szła. Szukała wampira, nie byle jakiego, bo tego ze zdjęcia. NA parterze na pewno go nie było, przeszło go całego, jak i rozejrzała się nie raz. Jeśli nawet tu był, to miał szczęście, że Anka go nie zauważyła.
Wyszła na górę, starając się ignorować propozycje, zapytania innych. Pokręciła głową, po czym przeczesała swoje włosy, teatralnym gestem, przez co fala włosów niczym smoła, dokładniej zalały plecy wampirzycy.
Jest!
Czuć zadowolenie, czy wręcz przeciwnie? Eh... Nieważne... Zauważyła go, nie był jednak sam, przez co na twarzy Anny pojawiło się lekkie zakłopotanie. Aby nie stać w miejscu, przeszła się kawałek, przypatrując się stolikom.
Musisz...
Mruknęła sama do siebie, zaciskając na chwile łapki, po czym skierowała się do stolika, gdzie siedziały 3 wampiry. W zależności, jaki był stolik, czy 3 osobowy, czy 4, równie to bywa, po chwili zagada.
-Mogłabym się do Panów przyłączyć?
Ileż ja to kosztowało, aby jej głos wydał się bardzo miłym, a zarazem był skąpany nutą tajemniczości. Podejdzie do stołu tak, by swój cel mieć przed sobą, przodem do siebie, jednocześnie opierając dłonie na blacie, pochylając się tym samym, dając wampirowi doskonały widok na jej cycki. Zerknie na mężczyznę z prawej, następnie z lewej, ostatecznie lokując swoje spojrzenie na trzecim i na nim się zatrzymała, podziwiając jego lico zmysłowym spojrzeniem.

// Ojjj... Przy mnie to na prawdę trzeba myśleć Nie bez powodu dałem Ci ułatwienie ^^ Dlatego pierwsze ostrzeżenie z mojej strony (drugiego nie będzie) *^* Kocham być pseudo MG xD//

Wszystko szło bardzo gładko, ale Anna widocznie pominęła najważniejszy fakt, że skoro jej cel był jeszcze w kurtce, a nie tak jak jego znajomi, którzy zarzucili wierzchnie ubrania na siedzenia... Liczyć się trzeba było z tym, ze facet nawet nie zdążył jeszcze wystarczająco się nagadać, a co dopiero napić!
Dlatego też trójka wampirów spojrzała na jej strój a następnie oczywiście w dekolt... No i co? Sukces, ale nawet nie połowiczny... Uznali ją za dziwkę, to jasne. Niemniej jednak facetom nie spodobała się wizja siedzenia na tyłkach z dziwką przy stoliku.
-Ładniusia, może później...-Rzekł ten po prawej, który zapuścił sobie włosy jak hipis. Poza tym nosił przyciemniane okulary w klubie?
-Bądź dobrą "Niunią" i zostaw nas na razie...-Odrzekł ten na przeciwko, który był jej celem. Wydawał się zainteresowany co dobrze świadczyło o przyszłości, jednak widocznie było dla niego za wcześnie na wychodzenie z klubu.
Plus był taki, że teraz wiedział gdzie jest i że z pewnością zechce skorzystać później z usług ladacznicy. Minusem było przede wszystkim to, że teraz się pokazała i będzie musiała teraz robić wszystko, aby nie wyglądała na podstawioną. Pierwsza szansa zmarnowana, ale z pewnością znajdą się jeszcze inne okazje. Na tą chwilę jednak została odesłana z kwitkiem.
Warto tez wspomnieć, że na stole leżały niedopite piwa. Zapewne dopiero pierwsze tego wieczoru. Co teraz?

Zapamiętam na przyszłość. ;]

Eh... Może nie przemyślała całej sytuacji, jednak nie ma co się jej dziwić. Była w takiej sytuacji pierwszy raz, dlatego też nic dziwnego, że tuż po pojawieniu chciała znaleźć kolesia, by jak najszybciej opuścić to miejsce. Poza tym stres tutaj też wiele zdziałał, nie pozwalając wampirzycy logicznie myśleć. Nie wiedziała jak się zachowywać w końcu nie była dziwką...
Pojawiła się przy stoliku, skupiając uwagę nie tylko na jednym wampirze, ale i na całej trójce, by czasem nie wydało się to podejrzane. Jej próba dołączenia do mężczyzn, nie wypaliła.
Anka myśl...
Pogoniła samą siebie w swoich myślach, zerkając na mężczyznę który odezwał się pierwszy, po czym spojrzała na kolejnego, który zawarł głos. Uśmiechnęła się do nich lekko, po czym wyprostowała.
-Dobrze... Życzę miłej zabawy... Na razie panowie...
Uśmiechnęła się teatralnie, jak i zachichotała zerkając na mężczyznę przed nim, po czym puściła do niego oczko, obracając się, by jakby nigdy nic odejść kawałek od stołu. Rozejrzała się, by po chwili jakby nic się nie stało skierować do baru, przy którym na chwile przystanie. Zerknie na barmana, którego zechce zwyczajnie zapytać czy jest tu jakaś palarnia. Może i chciała wiedzieć, ale nie musiała tam iść. Wszystko robiła bez pośpiechu, tak by zając sobie czas, kiedy wampir będzie zajęty upijaniem się piwem...

Faceci się uśmiechnęli i wrócili do upijania się... I jakby zapomnieli o dziewczynie, która poszła pod ladę. Zapytany barman nachylił się w stronę wampirzycy i nieco unosząc głos, rzekł krótko, iż palarnia znajduje się na parterze, niedaleko toalet. Zapytał również czy czegoś jej nie podać do picia, ale szybko został przywołany przez kogoś innego.
Oj, ten wieczór będzie długi. Stojąca przy barze Anna wystawiła się zarazem na kolejnych natrętnych ludzi, którzy co jakiś czas klepnęli ją. Jakiś jeden pijany podszedł do baru i złapał za kraniec sukienki, aby go unieść, ale chwilę później puścił i warknął, ze nie ma niestety pieniędzy... Znalazł się też taki, który zaproponował dziewczynie drinka.
Zabawne jak facetów łatwo było 'kupić' takim skąpym ubraniem.
No cóż... czas leciał...
A Anna miała teraz większy problem, ponieważ podeszła do niej inna dziewczyna na szpilkach, z białym puszystym futerkiem na ramieniu... i w lateksowym czarnym ubraniu, okrojonym do granic możliwości. Wyglądał bardziej jak dwuczęściowy strój kąpielowy... no, plus jeszcze szpilki i wysokie pończochy z koronką.
-A Ciebie kto tu przysłał, kochana? To mój rewir, a Ciebie widzę pierwszy raz...
Stanęła obok wampirzycy i rozglądała się na boki. Biło od niej tanimi perfumami, ale krwi nie zatuszuje... To wampir krwi D. Niemniej stanowiła pewien problem, ponieważ z pewnością może zaszkodzić całemu przedsięwzięciu ...

Nie znała się, na tym wszystkim, dlatego zadanie wydawało się być dla niej trudne. Było, bo przez to czuła się nieswojo, czuła wstręt do samej siebie, że dała się ubrać w to coś. Jednak nie była do koca negatywnie nastawiona do siebie. Dzięki tego, że postanowiła się posłuchać Garr da jej święty spokój. Mniejsza o to...
Odeszła od mężczyzn, szybko, by wylądować przy barze, zasiadając na jednym z krzeseł. Zapytała o coś barmana, który pospiesznie jej odpowiedział, a nawet zaproponował jej coś do picia. Ta jednak nie poprosiła o nić, dlatego też mężczyzna szybko poszedł kontynuować swoją prace, obsługując innych.
Anna nadal siedziała, zerkając na barmana sporadycznie, jak i po osobach obecnych, jednak mniej zerkała na stolik gdzie siedział wampir, którym miała sprowadzić do pokoju. Zerkała tylko po to, by stwierdzić czy nadal tam są. Nie chciała by ci poczuli się obserwowani, bo wtedy mogło by być niezaciekanie...
Spojrzała na kobietę, która przybyła do niej i zagadała. Eh... Trafił swój na swego... Westchnęła w swoich myślach, po czym obróciła się na taborecie w kierunku kobiety, zakładając teatralnie nogę na nogę.
-Pewnie dlatego, że to mój pierwszy dzień.
Każdy kiedyś miał swój pierwszy dzień w pracy, więc nie powinno zdziwić kobietę, ze skoro Anna jest tutaj nowa, to niezbyt jeszcze ogarnia wszelkie sprawy związane z rewirami, klientami, motelem i takie tam.
-Jeśli mogę Cię o coś poprosić, to dasz mi kilka rad? Nie wiedziałam, że tu każda ma swój rewir, jak i mój Papa nic mi nie powiedział.
Co miała lepszego wymyślić, powiedzieć, że łowca kazał jej tu przyjść po konkretną osobę?  Miała nadzieje, ze prosząc o rade, nieco uśpi jej czujność. Skoro prosiła o rade, to nie umiała wiele, a kręcić dupą trzeba umieć! Poza tym, chciała wiedzieć kto ją przysłał... Papa musiało jej wystarczyć patrząc na to, że alfonsy raczej nie posługują się imieniem i nazwiskiem, a pseudonimem.  No orała jak mogła.

Jeszcze raz sorki za zwłokę ;/

Nikt nie powiedział, że zadanie będzie jak przysłowiowa 'bułka z masłem'. Plan Garrucha zakładał, że tak może być skoro wyznaczył czas jej nieobecności do dwóch godzin(pamiętając o tym, iż mówił o dwu, albo trzygodzinnym pomaganiu mu). Niemniej faceci sobie zaczęli pić i chyba bardzo spodobała im się kelnerka, która podchodziła do nich co chwilę, aby podać im kolejne zamówienia i odebrać wcześniejsze naczynia.
Dziwka spojrzała na Anne i się lekko uśmiechnęła jakby z pobłażliwością. Poczuła się wręcz jak rasowa dama przy tak zielonej kobiecie.
-Jak zwykle, najlepiej wszystko "zwalić" na nas...-Zaśmiała się dziwka, po czym westchnęła, a następnie przystąpiła do wyjaśniania dość prostego systemu.
-Każda dziewczyna dostaje pewien rewir jeszcze przed rozpoczęciem się imprezy. Często zmieniamy się... Widzisz, moim rewirem jest cały bar, plus jeszcze kilka stolików dookoła, tam na lewo pomiędzy stolikami łazi moja koleżanka, a po prawej, tam nieco dalej, ta blondyna...- Pokazała ręką w obie strony a następnie ponownie westchnęła, jakby robiła za człowieka.
-Chcesz rad? Radzę Ci się samej rozgrzać przed seksem, bo nie znajdziesz tu faceta, który zadbałby chociaż w marnym stopniu o to. Dla nich liczy się tylko wypięta dupa. Poza tym nic ci nie brakuje, więc po prostu wciskaj się gdzie możesz. Siadaj na kolana, dotykaj ich ud. Jak dobrze pójdzie to spuszczą się zanim nawet wyciągną swojego 'bydlaka' na wierzch.
Znów się zaśmiała dźwięcznie i krzyknęła do barmana, aby podał jej wodę. Zrobił to od razu, jakby istniała umowa pomiędzy dziwkami, a całym klubem. Barman podał wodę i pochylił się nad barem, a jego ręka coś sobie zaznaczyła. Dziewczyna jeszcze uprzednio rzuciła tylko jednym słowem "Marry" i barman pokiwał głową, a następnie poszedł robić swoje. Kobietka otworzyła butelkę i się napiła.
-Dobra. Będę dziś dla Ciebie dobroduszna. Szukaj sobie klienta, ja chwilę odpocznę. Wczoraj miałam zbyt bliskie spotkanie z wielkim murzynem więc i tak ledwie chodzę...
No i kobietka sobie usiadła przy barze. Czy jednak jej dobroduszność była na rękę Annie zważając na to, że będzie teraz jeszcze dodatkowo obserwowana przez dziwkę?

Gdyby zadanie było proste, to Garruch nie fatygował by się, by ściągnąć Ankę do tego wszystkiego. Nie ubrał by jej i nie puścił by jej z misją, a poszedł by sam. Wybrał ją przez wygląd, jednak wampirzyce brzydziło to miejsce i łowca na pewno na początku zauważył iż Anna nie dość ze była oporna, ale i przerażona, jak i obrzydzona tym miejscem. Po części nawet też bała się go. Dlaczego wtedy nie próbowała uciekać, kiedy jeszcze mogła. Garr w samochodzie, raczej by jej nie gonił, jeśli uciekła by pomiędzy jakieś budynki. Gorzej jednak by było, gdyby już opuścił samochód...
Anna próbowała udawać jak mogła typową prostytutkę, nową w branży. Trafiła na doświadczoną w tym fachu, który wampirzyce doprowadzał do złego samopoczucia. Sama świadomość tego jak była ubrana, sprawiała iż było jej nie dobrze. Wizja jednak spotkania wściekłego Garrucha, któremu Anna spłoszyła cel, nie była fantastyczna.
Prosiła o rady... Kiedy wampirzyca zaczęła do niej mówić, Anna słuchała tego uważnie, oczywiście teatralnie, bo tak na prawdę nie chciała tego wiedzieć. Trza było jednak udawać, by móc uśpić czujność kobiety, co też się udało. Wampirzyca postanowiła odpuścić, a nawet usiadła przy barze, a Anna po wysłuchaniu jej uśmiechnęła się do niej, sztucznie. Oczywiście, kiedy ta wskazywała rękami, zaglądała w ich kierunku.
-Dobra, dzięki. Zapamiętam na przyszłość.
Podziękowała za jej podpowiedzi, jak i za udzielenie pozwolenia by moc być tu na jej rewirze. Chciała pić? Niech pije, dobry moment by Anna mogła się oddalić od niej nieco. Rozejrzała się po lokalu, po czym poczeka chwile na kelnerkę, która często odwiedzała stolik, gdzie siedziała osoba, którą musiała zwabić do pokoju.
-Czy tutaj tez jest możliwość, by Panienki roznosiły zamówienia do mężczyzn,?
Zapytała ciepłym głosikiem patrząc na kelnerkę. Mogła się zapytać, jednocześnie zdradzając że nie zna tego miejsca.
- Mogłabym Cię na chwile zastąpić. W moich stronach się tak robi, nie wiem jak tu...
Dodała, nie chcąc budzić podejrzeń w kobiecie. No ale jak ta na to zareaguje...

Fakt. Gdyby była taka możliwość to z pewnością Garruch sam zająłby się tym jegomościem. Posiadał on jednak bardzo nieprzyjemne moce, które pomagały mu w ucieczce, albo były zbyt ryzykowne pod względem zdrowia samego Garrucha.
Czy to oznaczało, że celowo narażał Annę? W pewnym sensie tak. Przecież wystarczy, że ją dość mocno uszkodzi i bez problemu sobie odejdzie. Różnica jednak polegała na tym, że Garruch sam w sobie wyglądał jak zagrożenie. Anna w tym stroju natomiast nie przypominała nikogo więcej jak zwykłej ladacznicy, które w takich klubach można było znaleźć na pęczki.
Z tą drugą wampirzycą poszło dość łatwo, machnęła ręką i poszła do baru... Natomiast z kelnerką nie było już tak prosto. Spojrzała się na dziewczynę z lekkim grymasem po pierwszym pytaniu, a na następne odpowiedziała spokojnie.
-Nie powinnaś przypadkiem poszukać sobie klienta, a nie zawracać mi głowę?
Czy było to mądre, aby zastępować kelnerkę? Przede wszystkim przy barze siedziała ta dziewka, która pozwoliła jej siedzieć na rewirze. Jeśli zobaczy nową z tacą to co sobie pomyśli? No i co zamierzała zrobić dziewczyna? Po prostu coś zamówić i zanieść do stolika jej celu? Czy to było rozważne, aby tak ukazywać się bez przerwy tamtym facetom? Nie byli oni z pewnością zwykłymi zjadaczami chleba. Garruch nie ukrywał, że mięli coś wspólnego z działalnościami Samuru, a więc mogli być bardzo podejrzliwi i ostrożni...

No cóż co wiedziała, to było jej, jak i mogła nieco zmusić swoje szare komórki do pracy, by móc się domyślić, że gdyby Garruch mógł, to by sam to załatwił, a nie ciągnął ze sobą galaretę w postaci wampirzycy, która była kompletnie zagubiona w tym co miała robić.
Nie wiedziała co robić, więc nic dziwnego, że nawet jeśli dostała pozwolenie na bycie tutaj, to popełniała kolejne błędy. To tak, jakby kazać jeździć na łyżwach osobie, która w ogóle tego nie umie i robi to pierwszy raz. Zatem upadek gwarantowany i to zapewne nie jeden. Anka oczywiście nie miała na niczym jeździć, jednak Garruch kazał jej być prostytutką.
Kelnerce się to nie spodobało iż prostytutka ja zaczepiła i swoją odpowiedzią niemalże od raz zbiła wampirzyce z tropu, która po chwili jednak odsunęła się od niej i dała już jej spokój. Podrapała się po głowie, jakby że teatralnym gestem i westchnęła.
No i... Co ja mam robić...
Zapytała samą siebie, patrząc po sobie, jak i poprawiła swoje ubranko nieco i rozejrzała się po lokalu, po czym jeszcze się zastanowiła nad tym, co miała teraz robić.  Nie zamierzała zaczepiać innych, bo jednak chcąc czy nie obawiała się iż stanie jej się krzywda. Zaczęła zatem powoli łazić. Do toalety nie chciała iść, ani gdzieś za daleko, bo jednak nie chciała czasem zgubić wampirów, a w tym smrodzie nie dało się wyczuć niczyjego zapachu, wszystko się zlewało.
Jednak mimo wszystko, żeby nie wyglądać na sztywną, czy też „chorą” maszerując po górze, zdarzyło jej się, położyć rękę czy to na ramieniu jakiegoś mężczyzny, czy to, powózkami palców zaczepić okolice szyi jeszcze innego kolesia, oby tylko nie stać w miejscu, bo to jak myślała Anka był jeszcze gorszy wybór, a tak to chociaz próbowała...