Belial

Imię: Belial
Nazwisko: Nie korzysta.
Zajęcia: Brak
Wygląd:

180 cm wzrostu. Wysoki, chudy chłopak, z wyglądu dosyć młody i taki też jest w rzeczywistości. Posiadacz niedługich, acz znowu nie tak krótkich - kruczoczarnych włosów. Jego ślepia są krwistoczerwone, niezależnie od głodu. Ma równe, śnieżnobiałe ząbki i nie widać u niego kłów, które wydłużają się dopiero tuż przed tym, jak ma się wgryźć. Dosyć blada cera, jednak nie aż tak, jak u innych wampirów.

Znaki szczególne: Oprócz ubioru? Kolor oczu, laska.
Zawód: Brak zwodu, ale nie przeszkadza mu to w znalezieniu pracy.
Wykształcenie: Żadnych zbędnych papierków nie ma - uczył się sam.
Charakter:

Wygadany, to pewne. Potrafi się odciąć, o ile chce i uzna, że warto, bo z byle kim się kłócić nie będzie. Jest dobrym aktorem, jak każdy w jego rodzinie. Czuje się lepszy od innych wampirów, ale nie pokazuje tego po sobie na co dzień. Potrafi być bardzo miły, przyjazny i pomocny. Po ojcu posiada niezwykłą słabość do ludzi. Uwielbia obserwować ich i jest w stanie siedzieć godzinami w parku czy gdzieś na ulicy, podziwiając ich szybko przemijającą urodę. Kocha manipulować innymi. To, to już i po ojcu, i po matce, bo oboje lubowali się w takich rzeczach. Jest tego dużo, dużo więcej, ale to lepiej zapoznać się z nim, niż przeczytać tutaj.

Rodzina: Tatuś, szlachetniak ~ wredny gnojek, który zostawił mamcię, ale pozostaje w kontakcie z synem. Matula, czystokrwista niższego rzędu ~ zabita przez inkwizycję. Albo łowców? Wszystko jedno.
Sługa/Pan:
Krew: B
Moc + krótki opis i ograniczenia:

Łamanie blokad umysłowych i "czary". Są to sztuczki podobne tym, które uprawiają iluzjoniści, ale o znacznie większej sile i możliwościach. Dzięki temu z łatwością może np. kogoś okraść.

Pozostałe ważne informacje:

Doskonale posługuje się rapierem i pistoletami, jednak to tego pierwszego używa znacznie częściej. Głównie dlatego, że tę broń ma zawsze przy sobie. Jest w lasce, którą nosi ze sobą.

Nie należy do wielkich i znanych rodów. Szczerze mówiąc nikt nie powinien nawet kojarzyć jego prawdziwego nazwiska, a mimo to zasiada w Radzie. Jakim cudem? No cóż... Wszystko za sprawą Inkwizycji, która została pokonana przez wcześniej nieznaną, a jednak ogromną grupę wampirów. Nawet najstarsze rody muszą zachodzić w głowę skąd u licha się oni wzięli i jakim cudem zdołali pokonać kogoś z kim sami sobie nie mogli dać rady, prawda? Próba kontaktu z przywódcami tej dziwnej... armii skończyła się właśnie poprzez pojawienie się ów osobnika, który mówi o sobie jako o ustach i uszach tej organizacji.

Historia postaci:

Krótko, aby nie zdradzić wiele z tego, co może wyjść dopiero na fabule. Pewien szlachetnokrwisty wampir styknął się z jego matką przypadkiem, a połączyło ich zwykłe pożądanie, bez uczucia. Owoc tamtej nocy, Belial, wyrósł na silnego, przystojnego i diabolo bystrego młodzieńca. Mimo tego, że był bękartem - ojciec nie odrzucił go, a wręcz przeciwnie. Często widywał się z własnym synem i przyjął go pod swój dach, po śmierci jego matki. Wykorzystał to, by zasiać w jego sercu niechęć do inkwizytorów, co udało się mu całkiem dobrze. Młody obserwował pracę ojca, śledząc każdy jego ruch szczególnie wtedy, gdy bawił się nowymi artefaktami. Tak jakoś wyszło, że odziedziczył po swym ojcu pewne zdolności, które pozwoliły im dzielić pasję do tych niezwykłych, magicznych urządzeń.
A teraz jest tu, zaraz po tym, jak dostał tajemniczego smsa. Przyjechał w nieznanym nikomu celu. No niby.

Co prawda Belial zniknął, na krótko po wydarzeniach z Inkwizycją, a później pojawił się tylko na moment, po zwycięstwie nad głównymi siłami fanatyków i kolejna wzmianka o jego osobie padła w rozmowie pewnego łowcy i wampirzycy, z której można było wywnioskować, że ów wampir jest martwy, ale jednak... Nie! Ot, kolejna sztuczka. Po co i dlaczego pojawił się ponownie, a także co robił przez ten cały czas? Proszę zapytać.

Inne wasze konta: Viktor

Brak odnośnika do KP.

Proszę bardzo...kanibalu.

Akcept.