Główny hol

Nie za duży główny hol, do którego prowadzą podwójne, drewniane, masywne drzwi. Podłoga została obłożona z zdobionych kamiennych płytek, zaś ściany zostały obłożone drewnem w styl wieńcowy, z góry zwisały dwa zdobione żyrandole. Po lewej, jak i prawej stronie znajdują się przejścia do innych pomieszczeń, zaś naprzeciwko drzwi wejściowych są schody, przy obu stronach ścian, które schodzą się na sam środek prowadząc na piętro. Przy schodach znajdują się na ścianach ozdobne herby, portrety członków rodu Morri i itp. Przy każdych drzwiach znajdują się różne kamienne posągi, często przedstawiające jakieś postacie.

Podróż samolotem trwała kilka godzin, w końcu jednak Matsuo wraz z Anne dolecieli na lotnisko we Włoszech, gdzie czekał już na nich samochód. Zabrał i zapakował walizkę dziewczyny, po czym razem usiedli z tyłu pojazdu. Kiedy już wyjechali z miasta ruszyli drogą prowadząca przez las.
- Mieszkam w posiadłości mojego rodu, znajduje się niedaleko w niewielkiej wsi. Myślę, że jest to o wiele lepsze miejsce niż zatłoczone miasta.
Wytłumaczył, ażeby wampirzyca nie zastanawiała się gdzie on ją wywozi. Szybko trafili do niewielkie wsi na końcu, której znajdowała się dość pokaźna posiadłość. Wjechali na jej teren, po czym wysiedli z auta. Służba, która pracowała tutaj, od razu zajęła się bagażem wampirzycy. Matsuo lekko obejmując Anne ruszył z nią do głównego holu gdzie zatrzymał się.
- A więc witam w moich skromnych progach. Mam nadzieję, że ci się spodoba. Pracuje tutaj dość dużo służby, więc gdybyś czegoś potrzebowała, a mnie nie byłoby w pobliżu wal śmiało do nich, poinformowałem, żeby nie mieli żadnych ale. Wybacz też za tych, którzy mogą dziwnie spoglądać, nie ukrywam przed nimi niczego, są jak rodzina i wiedzą, ze jesteś wampirem, a dla nich to nowość, żeby w tym domu przebywał w gościach wampir.
Poinformował, po czym sam zaczął się rozglądać po zadbanym pomieszczeniu i obrazach w nim zamieszczonych. Sam dawno tu nie był, podszedł do jednego z portretów mężczyzny, po czym chwilę się nad nim zamyślił, jak by to był ktoś ważny dla niego.
- Na piętrze znajdują się pokoje. Chodź, możesz wybrać sobie, który chcesz.
Z uśmiechem na twarzy ruszył z dziewczyną na piętro.

Jako, że lot nie odbywał się w porach, gdy wampiry nie śpią, Anne Louise przysypiała podczas lotu na ramieniu Matsuo. Kiedy jechali przez lasy i okoliczne miejscowości, przyglądała się zaciekawiona okolicy. Zupełnie inna architektura, inna flora, to było warte uwagi.
-Też nie lubię miast... W zasadzie, to rzadko kiedy zdarzało mi się w nich być, ale nigdy mi się w nich nie podobało...
Skorzystała z tego, że jadą w cieniu lasu i przybliżyła twarz do szyby by spojrzeć w niebo ponad koronami drzew. Sądząc po wysokości słońca na widnokręgu za jakąś godzinę powinien nadejść zmierzch. Gdy dojechali do posiadłości, skupiła uwagę na budynku i na tym, co mówi Matsuo.
-Postaram się zrobić wszystko, by nie mieli wobec mnie żadnych zarzutów...
Uśmiechnęła się. Podążyła za jego wzrokiem na ów obraz, lecz nie zauważyła w nim nic więcej poza uderzającym podobieństwem Matsuo do postaci na obrazie. Postanowiła dowiedzieć się później, kim jest ów mężczyzna. Ruszyła za nim, rozglądając się.
[z/t]

W końcu, po niedługiej wycieczce Matsuo wraz z Anne powrócili do posiadłości. Kiedy samochód zatrzymał się przed domem Matsuo znowu się nie przebudził, podobnie jak przy Koloseum, jednak tym razem wszelkie próby jego przebudzenia nic nie wskórały. Hubert już wcześniej wyszedł z auta i ruszył w stronę posiadłości, więc Anne została z chłopakiem, który nie chciał się przebudzić sama. Oczywiście powód tego był prosty i Anne zapewne nie musiała długo rozmyślać przez co się nie przebudził, gorzej z samym faktem, dlaczego się nie budził?

Anne sama również przysypiała po drodze, opierając głowę o szybę i obejmując Matsuo. Kiedy dojechali, Anne delikatnie zaczęła potrząsać jego ramionami.
-Matsuo, obudź się, jesteśmy...
Nie widząc reakcji, zdezorientowana potrząsnęła nim mocniej, ale bez skutków.
-Matsuo!
Przerażona wyjrzała z auta za Hubertem, którego już tam nie było. Dostawszy hiperwentylacji jakimś cudem dogrzebała się do telefonu w portkach chłopaka i zadzwoniła po Huberta, objaśniając mu sytuację. Miała problem z wysłowieniem się, a nawet z utrzymaniem słuchawki przy uchu.

Hubert starał się uspokoić Anne przez telefon, po chwili był już spowrotem wyciągnął chłopaka na zewnątrz i starał się obudzić, jednak nic nie pomagało. Bez nerwów Hubert zadzwonił po karetkę, która po dłuższym czasie w końcu przyjechała i zabrała Matsuo wraz z Hubertem i Anne o ile ta chciała pojechać. Przez całą drogę lekarze zajmowali się chłopakiem a Hubert starał się uspokoić zdenerwowaną Anne.

Anne stała przerażona z boku nie wiedząc, co zrobić. Oczywiście, że wsiadła razem z nimi do karetki. Całą drogę histeryzowała. Wiedziała, że ta wycieczka to fatalny pomysł. Mogła po prostu odmówić, pojechaliby kiedy indziej. Wówczas Matsuo pewnie nadal by był przytomny. Tak, to na pewno jej wina. Powinna przykładać większą uwagę do jego stanu zdrowia...
[z/t]