Pokój Cateriny i Godrica

Chyba oboje musieli przywyknąć do tego, że prefekci będą częstymi gośćmi w ich pokojach nawet bez zapaowiedzi. Oczywiście, że oboje tego chcieli to uczucie narastalo miedzy nimi. Miłość, przynajmniej tak to wyglądało. Jak się tak zastanowić to rzeczywiście nie zrobili nic złego jednak na terenie szkoły więc nie obejdzie się bez rozmowy. Mają jednak nadzieje, że prefekt to sympatyczna osoba. Będą mieli kłopoty jednak chyba można sie dogadać po za tym jej matkę i tak by nie obchodziło co jej córka wyprawia, a może się myli?
Chyba powinni już wstać i ubrać się chociaż dziewczyna nie za bardzo wiedziała co się dzieje w otoczeniu to słuch miała bardzo dobry. Poczuła ciepłe ista Godrica na swoim czole i delikatnie się zarumienila. Powiedziała, że są parą, a on nie zaprzeczył. Gdy będą sami muszą porozmawiać o wszystkim.
- Czy zrobiliśmy coś zlego?
Zapytała go i jeknela cicho czując jego usta na swoim uchu, on potrafił sprawić, że czuła się zawstydzona jednak uwielbiala to. Poczuła jak odchodzi i odkryła się szczelnie kocem. Będzie musiał pomóc się jej ubrać, ponieważ wstydzi się trochę szukać nago ubrań po pokoju. Godric mógł być spokojny, nie mogła go zobaczyć. Słyszała, że był blisko niej i wyciągnęła dłoń znajdując jego rękę i za jego pomocą wstała.
- Czy pomożesz mi się ubrać?
Zarumienila się.

Czas udowodnić uczniom, że nowi prefekci będą wykonywali swoje obowiązki należycie i zaczną przestrzegać zasad i regulaminu szkoły oraz akademików. Za dużo samowolki. W dodatku wprowadzono podział, aby osoby tej samej płci, mieszkali razem. Co innego, gdyby takie rzeczy, jakie widział Shigeki, robili w innym miejscu i byli pełnoletni. A przypomnijmy, że w Japonii jest to skończone 21 lat.
Shigeki czekał cierpliwie na zewnątrz, aż dwójka osób w pokoju się ogarnie, ubierze i zechce go ponownie wpuścić do środka, ponieważ mają najwidoczniej dużo do przedyskutowania. Będą się mu tłumaczyli z tego co widział.

Cóż co kraj to inaczej. Godric nie uważał że zrobił coś złego, ale rozmowa się przyda. Słysząc pytanie partnerki spojrzał w jej oczy.
-Można powiedzieć, że nie, ale gdyby wszedł tu uczeń to było by źle, bardzo źle. To teren szkoły, ale nie martw się tym wezmę to na siebie. - A raczej spróbuje. Dodał w myślach. Kiedy dziewczyna wstała musnął jej policzek swoimi ustami i lekko ją do siebie przytulił.
-POmoge Ci.- Odpowiedział na jej pytanie i powędrował do jej szafki z ubraniami. Starał się wybrać coś wygodnego, ale wiadomo jak to jest, kiedy chłopak szuka ubrań dla dziewczyny. Kiedy wybrał co jego zdaniem jest najlepsze pomógł to ubrać Caterinie.
-Po wszystkim czeka nas poważna rozmowa.- Wyszeptał jej do ucha kiedy skończył ją ubierać. -Jak ci się nie podoba strój, to nie moja wina, nie jestem w tym dobry.- Zaśmiał się i podszedł do drzwi. Rozejrzał sie jeszcze po pokoju i stwierdził, że trzeba lekko posprzątać, więc pozbierał z ziemi zbędne przeczy i wrzucił je do swojej torby.
-Gotowa?- Zapytał chwytając klamki od drzwi. Jeśli jest to otworzy drzwi wpuszczając Prefekta, jeśli nie to zobaczy z czym dziewczyna ma jeszcze problem i jej pomoże.
-Zapraszam.- Powiedział kiedy otworzył drzwi. Jego głos był spokojny.

Caterina nie miała pojęcia o tym, że teraz wprowadzono zmiany w pokojach. Nie chciała aby chłopak miał większe kłopoty przez nią więc jeśli będzie to konieczne przeniesie się do innego pokoju. Na prawdę nie chciała aby mieli do nich pretensje zwłaszcza, że mogą zwalić winę na niego także będzie musiała iść do innego pokoju. To samo tak wyszło, czuła się bardziej winna.
- Nie. Nie zgadzam się abyś brał na siebie winę.
Próbowała to powiedzieć stanowczo chociaż bardziej w jej głosie dało się słychać zmartwienie. Ah chciała by zobaczyć jego oczy lecz nie było jej to dane. Gdy tak ją przytulał uśmiechała się w końcu znalazł się ktoś kto zawrócił jej w głowię. A niedługo pójdą na pierwsze zajęcia. Gdy ja ubierał rumieniła się, chciała by to sama zrobić lecz tak było szybciej. I tak nie mogła dostrzec tego co dla niej wybrał. Jednak dla niej to wiele znaczyło.
- Tak Godric. Będziemy musieli porozmawiać o tym..o nas znaczy... uhh..
Zrobiła się czerwona na twarzy i lekko poczuła się skrepowana. Jak ona mu powie, ze go kocha? Chyba zemdleje prędzej z tego stresu no ale wróćmy do prefekta.
- Tak.
Powiedziała nasłuchując jak otwiera drzwi a przed tym dziewczyna ostrożnie dotarła do łóżka tylko na nim siadając i czując zawstydzenie przed prefektem/

Trochę mu kazali czekać, ale przynajmniej ogarnęli się. Shigeki widząc ubranego już chłopaka, przyjął jego zaproszenie i wszedł do pokoju, przy okazji rozglądając się po jego wnętrzu. Jak ustawione są łóżka, czy jest porządek i tak dalej. No i oczywiście, czy ubrania nie leżą. Choć nic takiego nie zauważył na podłodze, czy gdziekolwiek.
Wzrok zawiesił także na dziewczynie, która również była już ubrana i siedziała na brzegu łóżka.
- Wiecie, że nie ładnie jest robić "takie" rzeczy w Akademikach?
Zapytał ich, z dziewczyny przenosząc wzrok na chłopaka.
- Na takie rzeczy przyjdzie czas.
Pierw zdecydował się poruszyć temat sytuacji, jakiej był świadkiem.
- Nie jesteście u siebie. W pokojach obok także mieszkają inni uczniowie. Co zrobicie, gdyby ktoś Was usłyszał i doniósł dyrektorowi?
Powrócił spojrzeniem na dziewczynę, oczekując od nich odpowiedzi. Obojętnie kto mu odpowie. Czy chłopak, czy dziewczyna. Ciekaw był także, czy mają coś na swoje usprawiedliwienie. A mówił do nich ze spokojem, opanowaniem i powagą. W takim przypadku nie było tutaj przecież nic zabawnego.

Cóż stało się, a co się stało to nie odstanie. Widząc sprzeciw ze strony Cateriny spojrzał na nią czule.
-Spokojnie, lepiej aby mi się oberwało niż tobie, chociaż to w jakiej sytuacji zostaliśmy przyłapani jest jedno znaczne.- POwiedział szeptem. Później działo się jak działo.
Kiedy Prefekt wszedł do pomieszczenie rozglądając się, to chłopak podszedł do dziewczyny siadając koło niej. Słysząc pytanie od Prefekta objął dziewczynę i przytulił ją lekko do siebie.
-hymm cóż pozwól, że ja to wyjaśnię.- Spojrzał na dziewczynę, a następnie na chłopaka. -NIe jesteśmy dziećmi, mimo to zachowaliśmy się jak one. Wiem jakie zasady panują na tutejszym terenie, mimo to nie ostrzegłem mojej partnerki, jakie mogą być tego konsekwencje. Jednak nie żałuje tego i jestem dumny z tego, że mogłem być niej tak blisko, lecz masz racje nie jesteśmy u siebie. - Pokręcił lekko głową z niezadowolenia. -Gdyby wszedł tu jakiś uczeń to by był większy problem, ale dzięki Bogu to byłeś Ty.- Skinął głową pokornie. Spojrzał ponownie na dziewczynę i złapał ją za rękę.
-Jestem gotów ponieść wszelkie konsekwencje tego czynu, nawet możecie wydalić mnie ze szkoły, ale mam jeden warunek. Nie chce, a raczej jeśli mógłbym prosić, to całą winę biorę na siebie i tylko na siebie. - Mówił prawde i poważnie. Wolał sam dostać kare i to zwiększoną. Nie chciał by Caterina była ukarana. Lepiej on niż ona.

Caterina siedziała i czekała na to co zaraz usłyszy, czy będzie aż tak źle? Może prefekt nie będzie taki surowy chociaż już teraz wiedziała, że było to wszystko w nieodpowiednim miejscu. Jednak cieszyła się, że mogła z nim spędzić tą chwilę bo niedługo zostanie przeniesiona do kogoś innego lub sama. Słyszała co mówił.
- Go...Godric proszę cię...
Chciała cos jeszcze powiedzieć jednak prefekt już był w środku. Spuściła delikatnie głowę słuchając go uważnie. Było jej przykro, że mają przez nią kłopoty. Nie odzywała się tylko pokornie go wysłuchała.
- Przepraszam.
Powiedziała czując się winna jednak zdziwiła się gdy poczuła jak Godric ją czule przytula. Dodawał jej otuchy w ten sposób i było jej łatwiej. Podniosła wzrok chociaż i tak pewnie nie patrzyła w dobrym kierunku. Widziała jakieś zarysy postaci, ale ledwo co. On ją bronił, tak bardzo. Poczuła rumieńce na twarzy.
- Proszę zaczekać.
Odezwała się stanowczo ściskając jego dłoń mocno i nie mogła pozwolić aby tylko on miał kłopoty. Martwiła się o niego. Co? Winę na siebie? Przecież to ona pozwoliła mu na to to ona go prowokowała. Nawet nie wiedziała, że ma tyle odwagi teraz.
- Nie zgadzam się! Tez powinnam ponieść karę!
Uniosła głos wstając i kłaniając się lekko.
- Proszę mi wybaczyć, za to co pan zobaczył.

Chłopak się rozgadał, ale widać jak bardzo bronił koleżankę, chcąc na siebie wziąć całą odpowiedzialność. Shigeki wysłuchał go spokojnie, przyglądając się jemu oraz dziewczynie. Coś zauważył, że z jej wzrokiem jest chyba coś nie tak. Chyba nawet wspominała wcześniej o tym.
Popełnili grzech, ale to nie on powinien ich ukarać, ale bóg, los czy jakiś szatan. Zgrzeszyli w łóżku, więc jeżeli nie uważali, to poniosą sami konsekwencje.
Shigeki westchnął na jej przeprosiny a jego tłumaczenia.
- Nie wiem co dokładnie robiliście, ale sam widok dawał dużo do myślenia. Nie jesteście pełnoletni. Konsekwencje tego czynu będziecie ponosić, jeżeli ona zajdzie w ciążę. Wtedy będziecie mieli poważniejszy problem.
Większość słów kierował do chłopaka. Powinien zdawać sobie sprawę z tego, do czego się posuwa. Ale jak widać, myślał tylko dołem.
- Wprowadzono nowe przepisy w akademikach. Dziewczyny nie mogą już mieszkać z chłopakami. Dlatego też Ty, Enevore, musisz poszukać sobie pokój. Ewentualnie zamienić się z inną uczennicą, która ma za współlokatora chłopaka. To chciałem Wam przekazać.
Przedstawił im powód swojego wejścia. Jednak jak widać, nie tylko to teraz pozostawało tematem ich rozmowy. Co zrobią dalej, ich sprawa. Ale chłopak, musi wynieść się z tego pokoju.
- Dobrze będzie, jeżeli załatwisz to jeszcze dzisiaj. Jeżeli nie znajdziesz pokoju ze współlokatorem, zajmiesz jeden z pustych.

Godric był świadom tego, że dziewczyna może zajść w ciąże i oczywiście nie odrzuci jej. Westchnął na jego słowa o problemach. Miał je zawsze gdzie nie polazł.
Uniósł brew słysząc, że jeśli Cat zajdzie w ciąże to będą większe kłopoty. Był i jest świadomy tego co zrobił. Ciąża może nie jest problemem dla niego, ale sam fakt iż jako nie pełnio letnia osoba została rodzicem i to może być problemem. Mimo to nie śpieszno mu do dzieci, ale jeśli się zdarzy to nie odrzuci ich.
-To zostaw już nam.- skomentował krótko jego wypowiedz. Jego głos był stanowczy, jednak spokojny. Dobrze tylko, że Prefekt zachował dla siebie zbędne komentarze.
Słysząc nowe zasady w jakie panują w akademiku przewrócił oczami, lecz nie przerywał chłopakowi i czekał cierpliwie aż skończy. Patrzył na niego uważnie, a kiedy wypowiedział jego nazwisko zmrużył nieco oczy.
-Czy to wszystko?- Zapytał spokojni jednak jego głos był zimny. -Co do pokoju prosiłbym o przydzielenie mi pokoju bez lokatora. Postąpię z godnie z Twoimi słowami, wyniosę się jeszcze dziś. Chociaż nie wiem czy długo w nim zastanę.-   Dodał po chwili. Wolał mieszkać sam niż z jakimś chłopakiem.
-A jeśli nie masz nam już nic do przekazania, prosiłbym Cię o opuszczenie pokoju gdyż muszę porozmawiać z Współlokatorką.- W jego głosie nie było słychać prośby ani rozkazu.

Shigeki miał trochę racji, ale kochała jednakże rozumiała to iż konsekwencje tego będą. Przez chwilę milczała i zamyśliła się, prawdopodobnie martwiła się tym iż Godric ma przez nią kłopoty. Jego słowa o ciąży nie dotarły do niej na chwilę obecną lecz gdy w końcu nadeszły Caterina teraz dopiero zdała sobie sprawę z tego, że się nie zabezpieczyli...a on. Teraz dopiero się przeraziła, nie chciała mu psuć młodości po za tym jeśli dziecko urodzi się z taką wada jak ona... Nie mogła, nie chciała mieć dzieci bo wie, że nie będzie to nic dobrego.
- Rozumiem... Więc wyprowadzę się do nowego pokoju. Proszę tylko o kilka minut rozmowy z Godricem...
Ostrożnie cofnęła się do tyłu znów siadając na łóżku i przetarła oczy... cholera zapomniała o tabletkach i kroplach to oczu. Znowu miała to uczucie pieczenia jednak nic się nie stanie. Przetarła je kilka krotnie tylko. Usłyszała co powiedział współlokator. Był poważny. Jednak Caterina już nic nie mówiła. Nie chciała pogarszać sytuacji. Czekała.

Inne prefekta to by chyba szlag trafił, gdyby słyszał takie teksty ze strony uczniów. Ale mimo wszystko, oboje przyjęli do wiadomości to co im przekazał. A nawet upomnienie o konsekwencjach wspólnego życia w łóżku. Niby twierdzą że wszystko wiedzą, to tak na prawdę nic nie wiedzą.
- Jest parę pustych pokoi. Po tabliczkach bez problemu znajdziesz.
Tabliczki bez nazwisk uczniów, jasno dawały do zrozumienia iż są puste i niezamieszkałe. Albo pozostawione po starszych, którzy szkołę ukończyli bądź zmienili na inną uczelnię.
Jedno Shigeki zauważył. Godric szybko chciał się go pozbyć. To akurat Kajiyama sobie zapamięta.
Spojrzał na dziewczynę, która chyba była głucha przy tej rozmowie. Przecież Shigeki jasno się wyraził, że to chłopak ma zmienić pokój a nie ona.
- Powiedziałem chyba dość wyraźnie. To Twój współlokator ma zmienić pokój. Nie Ty.
Odrzekł dość poważnie na jej słowa. I z tego co widział, nie chcieli go już w pokoju.
- Tym razem Wam daruję. Ale jeżeli zobaczę "to" ponownie, będę zmuszony powiedzieć dyrektorowi. Dla Waszego dobra.
I tyle. Skinął im na pożegnanie i opuścił pokój, pozwalając im porozmawiać na osobności. Ruszył dalej korytarzami, ciekaw będąc, jak sobie brat radzi w kontrolą pokoi. Nie wiedział nawet, że trafił na dość miłe towarzystwo uczniowskie...


[z/t]

A co sobie myślał Prefekt? Że chłopak będzie mu przyrzekał i przepraszał za to co się stało. Jeśli ma go Godric'a jakieś wątpliwości co do jego wiedzy, to nich go o to zapyta wprost, a nie ocenia go nie znając. Czy chłopak chciał się pozbyć Prefekta? Możliwe, ale miał swoje powody. Musiał porozmawiać z Cateriną o tej sytuacji a wolał zrobić to jak najszybciej. Jednak Godric był niemal pewny, że jeszcze nie raz się spotkają. Słysząc o konsekwencjach kiedy przyłapie ich ponownie spoważniał.
-Rozumiem i dziękuje.- Odrzekł krótko kłaniając się lekko widząc, że ma zamiar wyjść. Kiedy Prefekt wyszedł z pokoju ten podszedł do dziewczyny siadając koło niej obejmując ją lekko i przytulając do siebie.
-Wiem, że to dla Ciebie nietypowa sytuacja, ale musimy porozmawiać o twoich sprawach.- POwiedzial patrząc na nią uważnie z powagą. NIe chciał mieć dzieci, więc musiał sobie wszystko po układać.

Caterina tak właściwie nie powiedziała już nic do końca tej rozmowy, była trochę tak jakby nie obecna w dalszej rozmowie. Chyba lepiej było, aby już nic więcej nie mówiła. Przymknęła delikatnie oczy, szkoda było iż muszą się rozstać z swych pokoi, ale miała nadzieje, że czasem spotkają się i odwiedzi ją. Bała się, że gdy wyjdzie znowu zostanie sama, że już do niej nie wróci. Ufała mu jednak bała się bardzo tego iż to co spotkało jej matkę spotka również i ją.
- Nie martw się nie zajdę w ciąże... nie mogę.
Powiedział dość poważnie jednak aby go nie martwić po wprost uśmiechnęła się sama do siebie. Ceniła życie, a gdyby zaszła w ciąże skrzywdziła by tylko to dziecko. Mogło odziedziczyć po niej tą chorobę, a nie jest wcale trudno się z nią oswoić. Poczuła jak ją przytula opierając głowę o jego ramię. Czuła się przy nim ta dobrze.
- Wiesz ojciec też tak powiedział kiedyś. Matka już go więcej nie zobaczyła.
Właściwie nigdy nie opowiadała mu o swojej rodzinie, nie było okazji. Tak na prawdę wiedziała o co mu chodzi. Dobrze trafił bo Caterina nie chciała mieć również dzieci.
- Po za tym mogło by przejąć moją chorobę, a nie zamierzała bym być dla ciebie ciężarem.
Mówiła spokojnie.

NIe mogła mieć dzieci? Słysząc jej wypowiedz spojrzał na nią z powagą. Mimo to milczał i zaczął słuchać jej dalej. Słuchał jej poważnie i dokładnie analizował jej każde słowa.
Przytulił ją mocniej do siebie.
-NIe zostawię cię choćby się waliło i paliło. -Odrzekł na jej słowa. NIech na niego nie patrzy poprzez pryzmat swojego ojca bo nie każdy mężczyzna jest taki sam.
-Caterino.- Złapał ją za dłonie. -Uwierz mi, że nie jesteś dla mnie Ciężarem. NIe chce mieć dzieci bo jeszcze nie jestem na to gotowy, ale gdybyś jednak zaszła w ciąże nie zostawiłbym cie na pastwę losu.- Mówił szczerze i z powagą w głosie. Mówił prawdę i gdyby został ojcem byłby szczęśliwi.
-Mimo to jeśli moge spytać. Dlaczego nie możesz mieć dzieci?- Spytał ze spokojnie i przytulił ją z powrotem do siebie. JEśli chodzi o dziedzicznie genów to jej dzieci nie muszą mieć problemu ze wzrokiem. Mogą być również nosicielami tego genu lecz to nie wpłynie na ich stan widzenia.

Właściwie nie chciała aby to aż tak zle zabrzmiało. Zastanawiała sie tylko jak teraz musi na nią patrzeć, była w nowej sytuacji nigdy wcześniej nie zbliżyła sie do innych mężczyzn wiec taka rozmowa na ten temat krępowała ja. Jeśli sie uda zmieni temat, może jeszcze wrócą do tego tematu. Ale chyba najpierw odpowie mu na pare pytań, a potem przejdą do innych rozmów.
- Mam nadzieje, ze wszystko będzie dobrze.
Wtulila głowę bardziej w niego gdy przytulil ja mocniej, był na prawdę kochany. Faktycznie nie każdy jest taki sam, ale czasem na prawdę trudno poznać zamiary innych i ten strach, a za razem obawa towarzyszy ciagle. Jednak chyba tym razem nie pomyliła sie wobec niego. W tej chwili była zdziwiona i chodź nie mogła zbytnio nic zobaczyć czuła jego dłonie. Martwił sie tym na prawdę, jednak uśmiechnęła sie do niego delikatnie, bo przecież nie był już sam.
- Będzie dobrze. Musimy uważać.
Powiedziała spokojnym tonem, nie musiał sie niczego obawiać. Właściwie mogła je mieć, ale bała sie, ze coś mogło by być nie tak. Na razie to było dla niej zbyt trudne.
- Mogę, ale to dość skaplikowane.
Odpowiedziała mu, jednak nie chciała kontynuować tej rozmowy i lekko sie uniosła mając uśmiech na twarzy. Niedługo go już tutaj nie będzie wiec na poprawienie nastroju może gdzieś by wyszli?
- Może pójdziemy coś zjeść na mieście? Już nie mogę mieszkać z tobą wiec chciała bym chociaż jakoś miło czas spędzić jeszcze.
Wiedziała, ze potem mogą rzadziej sie widywać, a tego nie chciała.

Słuchał jej z powagą. Sytuacja nie była zła, wręcz przeciwnie byli w dobrej sytuacji, zawsze mogło być gorzej. Tulił ją nieustannie i milczał słuchając jej. Nie chciał zbytnio rozmawiać na temat, który Catherine nie chce, wiec nie dopytywał się bardziej. NIe widział w tym sensu, więc nie pytał, starczyło mu na razie jej ubogie odpowiedzi. Wiedział, że zbiegiem czasu dziewczyna się otworzy przed nim. Słysząc jej propozycje o wspólne wyjście spojrzał na nią i musnął ustami jej policzek.
-Przykro mi, ale nie mogę iść na miasto. -Powiedział z nieukrywanym smutkiem. Po chwili spojrzał na swój telefon by sprawdzić godzinę. -Zajęcia się już zaczęły.- Powiedział pod nosem. Zawsze można się spóźnić.
-Jeśli bardzo chcesz wyjść to możemy olać lekcje i iść, jednak nie ładnie wagarować.  -Zaśmiał się i dalej tuląc dziewczynę wstał. -Albo wiem. Najpierw pójdźmy na jebane zajęcia, a potem zrobimy sobie wypad na miasto.- Zaproponował. Skierował się ku drzwiom z Cateriną. Jesli będzie chciała wyjsć na miasto od razu to weźmie im płaszcze, ale jeśli zechce iść na zajęcia, to wyją i skierują się do odpowiedniej sali lekcyjnej. Wychodząc zamknie drzwi na klucz.


z/t x2