Cyrkowy zamęt

Tak szedł lasem, bo należał do wampirów, które wolą miejsca takie, gdzie jest się samemu, z dala od dźwięku maszyn, czy też innego badziewia. Nikt nie zawracał tutaj dupy jakimiś sprawami nie wymagającej większej uwagi.
Pokonywał kolejne metry lasu, powolnym, spokojnym krokiem. Nie spieszyło mu się nigdzie, miał na wszystko wyjebane. Nie był nawet głodny, a zwyczajnie zabijał czas, a miał go w chuj... Zresztą co miał robić? Siedzieć w swoim apartamencie i czytać gazetę... No bez jaj, takie życie to nie dla osoby, która lubi się ruszać, krzywdzić innych. Nie wyobrażał sobie życia, jako osoba spokojna i grzeczna, miła i sympatyczna, dla Lucjusza to była kpina.
Ale wróćmy do lasu i nim się zajmijmy, a nie!! Lucjusz spacerował już dość długi czas, a mimo wszystko, nadal było mu mało i zapowiadało się, ze nie ma zamiaru prędko wracać.

Był ubrany w: Ubiór: Czarne bokserki, bo bielizna to standard, koszula rozpięta pod szyją, ale pod to top, też czarny, czarne spodnie, całe czarne adidasy, czarna chusta na twarzy, płaszcz.
Dodatki: Srebrny naszyjnik na szyi. Na palcu u lewej ręki Obrączka z białego złota z ametystami
Miał przy sobie: Kunai, 5 Shurikenów, bicz noszony przy pasie, Portfel z (Fałszywymi dokumentami, pieniędzmi, prawkami.) Zapalniczka, papierosy, telefon, pęk kluczy, Pistolet (Jackal, Casull 454 kalibru 13mm ), gwizdek.

Tak... Lucjusz miał dzisiaj dzień harówy, więc aby mieć w stu procentach wyjebane, musiał się oddalić od miasta. Często robił takie wycieczki, niekiedy potrafił na prawdę wiele się włóczyć, albo siedzieć w jednym miejscu i nic nie robić.
Pokonując kolejne metry, najpierw usłyszał ludzi, przez co spojrzał w stronę skąd wydobywał się dźwięk i ujrzał wóz. Słuchał co mówili pomiędzy sobą i widząc do kogo nalezą głosy zaśmiał sie w duchu. Widział już takie duety, ale nie oszukajmy się, były one śmieszne. Westchnął myśląc jak zacząć rozmowę i wypytanie ich o szczegóły itp.
Uśmiechnął się widząc, jak tłuścioch usiadł i zapalił sobie. Wyczuł doskonale zapach i tu był jego plan. Idąc w ich kierunku wyjął paczkę papierosów i wyjął z niej jedną szluge, a następnie złapał ją w usta. Było mu troche ciężko, bo nie chciał zdejmować chusty z twarzy, więc lekko ją podwiną, ukazując cześć twarzy. Zaczął szukać zapalniczki, wiedział dokładnie, gdzie ona jest, ale to był pretekst do rozmowy. Podchodząc bliżej spojrzał na grubasa. Skoro palił to miał ognia, prawda?
-Hej, macie może ognia?- Zapytał przyjaznym tonem i czekał. Był Ciekawy co jest w wozie, ale do tego potem...

Obserwował nieznajomych uważnie. Widząc jak reaguje chuderlak, nieco się zdziwił, ale nie zareagował na niego, co nie oznacza, ze go olał. Potem jednak spojrzał na grubasa, który rzucił mu zapałki, które złapał szybkim ruchem, może za szybkim, jak na człowieka, ale da się to wytłumaczyć.
-Dzięki.- Odparł i zapalił po chwili swojego papierosa, odrzucając zapałki do właściciela. Spojrzał na wóz, ale tylko przelotnie, by nie budzić niepokoju. Zaciągnął się kilka razy, z cichym pomrukiem i spojrzał na grubasa, który zaczął mówić.
-Nie. Znam te lasy, a jestem tu teraz, bo psisko mi zwiało, a przywiązany jestem do niego, więc nie chce go stracić. NIe ma go już długo.- Odparł niby smutnym głosem, ale robił to specjalnie. I spojrzał na chuderlaka, a potem na swoje klejnoty.
-yyy jeśli chcesz dotknąć to spytaj, a nie pożerasz je wzrokiem.- Odparł nieco oburzony, a kto by na jego miejscu nie był. Było to trochę dla niego dziwne, patrząc na wygląd nieznajomego. Spojrzał w niebo i zaciągnął sie ostatni raz, rzucając peta na ziemi i przydeptując go nogą i dokładnie potarł by zgasło.
Widząc dym warknął cicho, zmrużać oczy.
-Powiedzcie, że ja K***a jestem ślepy...- Warknął zimno patrząc na dym. Wyglądał na przejętego tym co ujrzał, jak i wkurzonego. -Zabije jak znowu zjarała chatę muszę to szybko sprawdzić...- Warknął sobie pod nosem prowadząc teatrzyk. -Pomoglibyście mi jakoś?- Zapytał słabo i robiąc maślane oczka. pomogą?

No i dobrze, że nie zwrócili uwagę i tak by wybrnął z tego. Co by się działo na świecie, gdyby wszyscy, byli prawdomówni? Jednak zostawmy to w spokoju.
-Wiem i o to się martwię, że go nie znajdę. No nic, ale i tak będę go szukał i gwizdał, gwizdkiem, może wróci.- Zrobił skruszoną i smutną minę. - Kurde to jak widać, nie tylko, ja nie umiem psa przypilnować.- odparł uśmiechając się krzywo.
Widząc jak Chuderlak reaguje na jego słowa, zaśmiał się w duchu, by nie przybić chłopaka bardziej. Także nic nie mówił, bo co miał powiedzieć? "Hej, koleś nic się nie stało, ale to dziwne, aby patrzeć komuś na jaja, gdy ten to widzi."? Ale na słowa tłuściocha, uśmiechnął się lekko, bo go rozbawiło jego stwierdzenie o niedźwiedziu.
-Dobra, dzięki za ognia i powodzenia w szukaniu.- Odparł z zamiarem odejścia od pary. Skierował się tam, skąd prowadził dym. Po chwili jednak wyjął gwizdek i zagwizdał na nim, chowając go po chwili i idąc dalej, zaciekawiony co może się palić.

Maszerując  dalej Lucjusz jak jest wspominane znalazł martwe zwierze i westchnął na ten widać, który go nie ruszył i po chwili poszedł dalej. rozglądał się po lesie by czasem nie wejść w pułapkę, tracąc nogę np. Idąc dalej usłyszał głosy. Zaś... pomyślał i widząc, że to oni są powodem pożaru warknął cicho wkurwiony. Wkurzył sie, bo nienawidził takich rzeczy, przez co wyjął swoją broń i podszedł nieco bliżej by po chwili zastrzelić obojgu. BYł dobrym strzelcem a na pewno zlikwiduje jednego, bądź obu naraz z prostego powodu. Był niezauważony, a mężczyzny stali do niego tyłem. JEśli jednak dwie kule nie przyniosą rezultatu wywali pół magazynku na nich, by mieć pewność ze ich zastrzelił. (4 pocisku wystrzeli razem* Celował im w serce z jakiś 12m.  Jednak jeśli to i nie pomoże, Lucjusz chowając szybkim wampirzym ruchem broń, skieruje się wampirzym tempem do mężczyzn by złamać im karki. Mogli tylko zobaczyć jak Lucjusz proszą się w postaci ciemnej chmury, bo poruszał się szybko.
-Ja wam chuje pokaże, podpalanie lasów... ZARAZ WAM JAJA PODPALE...- Warknął podchodząc blisko i spoglądając na zwierze uwięzione w ogniu. Rozejrzał sie. Słyszał, ze mówili o jeziorze, ale nie było na to czasu, wiec musiał działać szybko. Biorąc jeden porządny wdech założył kaptur na głowie podszedł do ognia. Syknął cicho czując ciepło ognia. Już miał zamiar się wycofać, ale słysząc skomlenie zwierzęcia, westchnął i to zadecydowało o jego postępowaniu. Mimo iż był bestią rządnej krwi, to chciał uratować to zwierzątko.
-Chuj, raz sie żyje. - Wymamrotał i okrywając się kocem szybkim wampirzym ruchem przebiegł przez ogień. Wszystko było by fajnie, gdyby nie to, ze płaszcz zaczął się stapiać i przyklejać się do skóry wampira, przez co warknął cicho. Jego lewe przedramię i ramie zostało nieźle oparzone, choć reszta ciała też. Co cię potoczy dalej zobaczmy co napisze MG

Cóż nie udało mu się? No zdarza się, nawet najlepszym i trzeba się z tym zgodzić. Lucjusz warknął cicho widząc, że chybił.
-Trzeba poprawić celność.- Wymamrotał pod nosem. Widząc jednak spojrzenie nieznajomego, nic sobie z niego nie zrobił. Czuł do nich chęć mordu za to co robią z lasem i ze zwierzakiem...
-Zatrzymaj się póki, wstrzymałem ogień i ocal siebie nim będzie za późno i gaś ten pożar. - Warknął zimno do tego, który zaczął biegnąc w jego kierunku. Widząc że jego rana się goi, westchnął niezadowolony.  Patrzył by mężczyzna nie przekroczył oko 7m. Jednak jeśli nie zatrzyma się i zbliży się bardziej do osoby Lucjusza, ten wykorzystując swoją moc: Manipulacji Ciemną materią, wykonując dwa czarne oszczepy,które zaatakują rywala od góry wbijając się, w jego ramie by przeszyć całe ciało, pod skosem. (Jeden oszczep wbije się w jedno ramie, przechodząc ciało na wylot tak, że początek będzie tuż przy biodrze, po drugiej stronie. Wbijając się w prawie ramie, wyjcie po lewej stronie biodra, to samo z drugim. JEśli uda mu się jego plan z oba oszczepami, rywal będzie miał małe szanse na przeżycie, bo jego serce zostanie zszarpane, chyba że umie żyć bez serca. Mniej więcej tak: https://2img.net/h/oi61.tinypic.com/wiajyc.png ) mało tego, przy ataku oszczy będą atakowały z taką prędkością, że mało prawdopodobne, że chłopak się utrzyma na nogach.  Oczywiście zaatakuje, jeśli napastnik sie nie zatrzyma, nie chce przecież zostać zraniony.

MOże gdyby chłopak sie zatrzymał i zaczął z nim rozmawiać, to może by było dobrze, ale nie on wolał atakować, więc Lucjusz nie mógł pozwolić na to, by napastnik go zaatakował. Westchnął zadowolony widząc, że udało mu się zatrzymać jednego z napastników, słysząc jednak jego śmiech, zaczął się rozglądać, wlecz nim się obejrzał poczuł ból swoich klejnotów.
-O K***a...- Warknął cicho, łapiąc się za krocze. mimo wszystko rozejrzał się i nie widząc rywala, warknął. Co za frajer... zamiast walczyć fer, to ten się chowa. masując sobie krocze przez chwile, z nadzieją na załagodzenie bólu, jak i się stało, choć nie pomogło za wiele, to wyprostował się.
Wiedząc, że nie ma do czynienia z ludźmi, a drugiego napastnika nie było widać warknął Cicho zaniepokojony tym, że zwierzak ucichł, a nie wierzył w to, że uciekł. Bez większego namysłu skierował się jednak w ogień, nie atakując drugiego napastnika. JEdnak biegł w taki sposób, by nie było go łatwo złapać, czyli nie prostą linią, a kręta drogą. Kiedy będzie mógł wskoczyć, przeskoczyć ogień zrobi to ignorując, że może się zranic.

Lucjusz miał nadzieję że dobrze postępuje, ale różnie to bywa. Zdarzy mu się popełnić błąd, ale to chyba normalne. Co gdyby nie te błędy, na czym by się uczył?
Ale teraz wróćmy do pożaru. Lucjusz wiedział że pewnie zacznie się powoli palić, ale nie żałował swojej decyzji, kiedy ujrzał zwierzę. Jakie wielkie zdziwienie było mężczyzny kiedy ujrzał lodu, który otaczał wilka.
Kiedy zauważył że jego płaszcz się zaczął tlic zrzucił go z siebie jednocześnie okrywajac swoje nogi by ugasić spodnie, co musi mu się udać, bo zablokował dostęp tlenu. Z butami nie było problemu bo przybliżając się do zwierzaka dokladnie wytarł je w ziemię. Płaszcz zabrał że sobą kiedy udało mu się ugasić pożarswoich ubrań.
Podszedł do lodu i dotknął go ręką by po chwili nadepnąc na niego, sprawdzając czy lud wytrzyma jego ciężar, a po chwili podejdzie do zwierzaka, nie patrząc na to czy lud pod jego nogami zapadnie się czy nie. Musial uwolnić zwierzaka.

Czując jak potwór go atakuje, może nie go, a jego ubranie syknał cicho z lekkiego bólu, bo nie takie sytuację.się miało, to to jeszcze pikus, jednakże dopiero połowa drogi za nim, a on już jest w złym stanie. Oczywiście potworem był ogień nie kontrolowany staje się potworem...
Czując pieczenie na rękach l, próbował się nie drapac nie trzec, rąk bo to by wzmocniło tylko efekt pieczenia. Spojrzal na swoje nogi i kucnal zrywając z ziemi lud by oblozyc nim swoje nogi, co da chwilę ukojenia. Spojrzał na płaszcz i westchnął.
- Lubiłem go...- wymamrotal i skierował się do zwierzaka, patrząc na niego. Wyjął gwiazdek i chwycił go ustami, ale nie zagwizdał. Podszedł jeszcze bliżej zmniejszając dystans do pół metra, w skrócie na wyciągnięcie ręki.
- Uspokuj się Maluszku- mruknął spokojnie jak by z nadzieją że ten go posłucha. Westchnął cicho i wyciągnął do niego rękę, by go poglaskac. Oczywiście jego głos się nieco zmienił bo miał gwiazdek w ustach ale przesuwając go w kącik ust mógł wypowiedźeć dane słowa.

MOże i był głupcem, ale z tyloma latami na karku, to powoli dopadała go nuda, przez co widząc sytuacje które mogą zainteresować nie rezygnował z nich. Nie żałował swojej decyzji, mimo iż widział, że jest w niebezpieczeństwie.
Czując jak się zranił, podczas zrywania lodu westchnął niezadowolony w tego faktu. Mimo to nie przejął się bóg wie jak mocno raną, stało się i tyle. Wiedział, że ta rana szybciej się zagoi bo jest cięta. Na swoje rany na nogach miał wyjebane, mogło być gorzej.
Racja, ale próbował zdobyć zaufanie, choć nie gwizdał. Kiedy został ugryziony, nie wycofał ręki, która zadrżała w odruchu na ból, a złapał mocno za pysk i przyciągnął zwierze do siebie, trzymając z całej siły wilczyce za pysk, by nie użarła go zaś. Wtedy najprawdopodobniej odkryje jej młode, przez co zrozumiał w małym stopniu jej agresje. |Dociśnie jej pysk do ziemi, przez co w taki sposób wilczyca nie będzie miała zbytnio pola do manewru, będzie musiała się poddać
-Chodź tu maluszku...- mruknął wypuszczając gwizdek z ust.

Nie wszystko idzie zawsze po naszej myśli, Lucjusz również o tym wiedział, lecz starał się podejść wystarczająco blisko. Oczywiście nie chciało żadnego zwierzaka krzywdzić. może i to tylko zwierzęta, ale są one czasem lepsze na przyjaciela niż nie jeden człowiek, czy wampir.
-Leż spokojnie....-  Odparł do wilczycy, kiedy tylko udało mu się ja docisnąć do ziemi. Oczywiście jego spojrzenie wędrowało, raz ma starą, a raz na młodego wilka. Kiedy zorientował się, że matka białej kulki została postrzelona, warknął głośno. Oczywiście się wkurwił widząc to, ale już było za późno. Nie miał jak pomóc. Zapewne wilczyca nie będzie się już szarpać, a nawet ruszać, więc Lucjusz ją puści i pogładzi jej pysk w czułym geście, po czym spojrzy na małego.
-Ciebie na pewno nie stracę...- Syknął do białej kolki futra, po czym rzucił się na małego zwierzaczka, by docisnąć go swym ciałem do ziemi, jednocześnie okrywając. Jeśli mu się to uda, złapie zwierzaka bezceremonialnie za futro na grzbiecie, by nie uciekł mu, a drugą ręką za pysk, by nie mógł skomleć. Stawaiał na to, ze to właśnie skomlenie przyciągnęło nieznajomego.
-K***a jak ja stąd wyjdę...- Warknął sam do siebie. Co do drugiego mężczyzny, nie robił z nim nic, bo jak na razie, jego problemem był mały wilk i pożar.

Lucjusza plan był nie dopracowany, niemal z wielu powodów. Jakich? A mianowicie: Był w cholernym niebezpieczeństwie, chciał chronić małego, nie chcąc go stracić, wiec okrył go sobą. Brak czasu też wpływał na myślenie Lucjusza, któremu przez temperaturę i ogólnie przez całe zamieszanie, myślało się coraz gorzej.
Przyduszenie zwierzaka nie było dobrym pomysłem, ale jednak go uciszył, a to też było ważne, ale nie tak jak stan wilczka, który był coraz gorszy. Spojrzał na nieprzytomnego wilczka z obawą, że go zadusił, ale słysząc jak oddycha odetchnął z ulgą, ale nie na długo. Ogień i czas to był jego największy problem. Wiedział, ze jeśli się nie wydostanie spłonie żywcem...
Wyprostował się patrząc na zwierzaka i szybkim ruchem zdjął z siebie koszule nie odpinając jej. Po co? A właśnie po to by po chwili do niej ułożył małe zwierze uważając na niego, by go mocniej nie uszkodzić. Okrył go szczelnie swoją koszulą, ale nie zakrywał jeszcze pyszczka, po czym delikatnie wziął go na ręce i przyczołgał się do wilczycy.
Był osłabiony i zraniony, dlatego też każda porcja krwi, może być przydatna, więc bez żadnego oporu wgryzł się w martwe zwierze, a dokładniej w udo, wiedząc, że tam będzie też krew. Starał się wgryźć jak najgłębiej, bo wiedział, że większość krwi uleciało z ciała wilczycy, ale tyle musiało mu starczyć. Nie miał czasu by szukać więcej krwi w ciele martwego zwierzaka Wypił tyle ile mógł. Sierść nieco mu przeszkadzała, ale czego nie robi się w takich chwilach?
Słyszał rozmowę a także znajomy głos, jednak zeszło to na późniejszy plan. Kiedy tylko się napił wyprostował się, chowając zwierzaka w swoich ramionach.
-Nie mam wyjścia... Albo spłonąć albo ratować się i też spłonić... K***a...- Syknął cicho i spojrzał na wilczka głaskając go po pysku z czułością, po czym schował jego pyszczek uważając by go nie udusić.
Wtedy spojrzał na ogień i westchnął.  Po chwili tam którędy wbiegł do pułapki, wbiły się z impetem 4 oszczepy. Oczywiście w ziemie, powodując niemały wstrząs, który zgodnie z prawami fizyki powinien na chwile, małą ale chwile odgonić ogień od miejsca uderzenia, tworząc przejście. Lucjusz był w niebezpieczeństwie, więc nie mógł tego zmarnować przez co od razu skierował sie biegiem, jak najszybszym do stworzonej "wolności" jeśli mu się uda zacznie biegnąć unikając wszelkich przeszkód i ignorując innych. Podczas biegu nieco przytulił do siebie zwierze, by ochronić je przed ewentualną konfrontacją z ogniem. Podczas biegu pewnie nim nieco wstrząśnie, ale Lucjusz tuląc go, minimalizował wstrząsy. Chciał uciec, jednak czy będzie mu to dane? Był już zmęczony tym piekłem, a skoro była mowa o wilczycy, to czy wiedzą o młodym?