To tylko...

Był to standardowy trening jakby nie patrzeć z jej punktu widzenia jednak dla niego to było coś więcej. Dostał do rąk w oświećcie rozkaz sprawdzić pewną cześć lasu a dokładnie pewien magazyn o którym krążą plotki wśród miejscowych. Znikanie ludzi? dobre sobie, pewnie bujdy obłąkanych babć i dziadków jednak rozkaz to rozkaz prawda? Z swoją drogą pogoda nie zachęcała do odwiedzin takiego miejsca tym bardziej, że jest po prostu cholernie zimno.
Jechali jego samochodem, pięknym Mustangiem który daj bóg! został zaprojektowany poniekąd na bezdroża.
Kiedy dojechali w pobliże szarego magazynu Naven postawił auto z boku tak aby nie rzucało się w oczy choć jebitna czerwień sama za siebie mówiła. Lubił to auto ale cóż, stać go w razie czego na drugie a wyposażenia nie miał zamiaru żadnego tam zostawiać. Zgasił silnik.
-Dobra, dzisiaj poćwiczymy w tym magazynie, jak sama widzisz nie jest mały ani duży. Pokażę Ci jak bezpiecznie poruszać się w budynkach z bronią ok?
Taa, nie mówił jej nic, przed wyjazdem złapał ją i powiedział prosto że zaczynamy nowy etap szkolenia. Cóż, nie musi wiedzieć w sumie nawet jeśli by coś się mogło stać to dobrze, zawsze trzeba się pilnować.
Wysiadł z auta wcześniej je gasząc, podszedł do bagażnika i otworzył. W bagolu widniały 2 plastikowe skrzynie na szyfrowany zamek. Naven sprawnie wpisał kod do nich i oczom ukazały się giwery jakimi będą się posługiwać. Dla Naven-a dość futurystyczna giwerka F2000 z kolimatorem eotech 552 jak i latarką . Bez żadnych tłumików oraz innych dupereli. Kaliber 5,56mm. Fajne cacko, belgijska myśl technologiczna połączona z układem bezkolbowym robiła robotę. Dla niej MP7 9mm z mały kolimatorem refleksyjnym oraz latarką z boku odpalaną na przycisk żelowy na integralnym chwycie taktycznym. Oczywiście do tego kamizelka dla niej i dla niego JPC uprzednio wypełniona po 3 magazynkami STANMAG dla niego a dla niej do MP7. Oprócz standardowego szpeju łowców czyli wiadomo, kajdanek i radia u niej był nóż M9. Oboje posiadali swoje pistolety Colt 1911 oraz SigSauer P226. Jako tako mogło się wydawać sporo, jednak, biorąc pod uwagę zamiar przetrenowania w terenie było stanowczo za mało.
-Dobra, zbieraj klamoty, pakuj się za 5 minut wyruszamy.
Z uśmiechem na ustach powiedział do niej te słowa, w sumie był to lekko wymuszony uśmiech bo nie było u do śmiechu sprawdzać jakaś opuszczoną budowlę ale cóż, taki to łowców styl i gust musieli czasami prowadzić rekonesans w sumie Naven był snajperem czy też zwiadowcą, chyba wiedział dlaczego to właśnie on i jego podopieczna musieli tu przyjść.

EQ:

Jej szkolenie nabierało rozpędu. Uczyła się nowych rzeczy, nabierała wprawy w posługiwaniu się bronią i robiła postępy. Póki co wszystko odbywało się w kontrolowanych warunkach na terenie oświaty łowieckiej, teraz mieli po raz pierwszy udać się w teren, a konkretnie gdzieś poza oświatę, jak się okazało do pewnego magazynu, który nie wzbudzał zaufania w An już od momentu, gdy go ujrzała, choć wcale tak źle nie wyglądał.
Nowy etap szkolenia? Ok. Szkoda tylko, że Naven nie chciał się z nią podzielić szczegółami, choć pytała go o to przed wyjazdem. Potem przestała uznając, że prędzej czy później i tak jej powie. Szkolenie strzelania w takim miejscu? Ok. Może chce ją nauczyć jakiś działań taktycznych? Albo czego innego? Mogła tylko się domyślać, a jej przypuszczenia mogą być bliższe bądź dalsze od rzeczywistości. Albo kompletnie do niej nie przystawać. W końcu wysiedli.
- No dobrze... to pewnie lepsze niż twoje laboratorium. Nie żebym miała coś przeciwko. - uśmiechnęła się lekko.
Przynajmniej coś jej tam powiedział wreszcie. Poruszanie się po budynkach? Może być przydatne, jak wpadnie jej misja w mieście. Wprawdzie magazyn odstawał mocno od zabudowań typowych dla Yokohamy, ale dawał jako takie pojęcie. Lepsze takie, niż żadne.
Poszła za mężczyzną sięgając po nim po wyposażenie. Z większością miała już jako taką styczność, jednak nadal nie czuła się z nią pewnie. Zdecydowanie brakowało jej doświadczenia. Brała po kolei broń i magazynki chowając ją do przegródek swojego kombinezonu, który był bardzo podobny do tego, który nosił Naven, choć zdecydowanie nie tak dobry. Przypięła broń do boku, kolejną do uda. Trochę jej to zajęło, dłużej niż jemu, ale czego spodziewać się co całkiem zielonej rekrutce?
Odetchnęła próbując się uspokoić. Była zestresowana? Oczywiście, to było jej pierwsze szkoleniowe wyjście i choć w labie radziła sobie nie najgorzej, to teren był czymś zupełnie innym. Stres był i obawiała się czy przypadkiem czegoś nie pomyli. Wprawdzie zdążyła wyrobić sobie parę nawyków, jak chociażby sprawdzanie wszystkiego, w tym stanu broni, jej naładowania i przygotowania, ale nerwach dzieje się wiele różnych rzeczy. Wsunęła nóż do kabzy i schowała kajdanki i inne duperele, czując się niemal jak objuczony muł. Trochę ciężko jej było, ale wyszła z założenia, że może dobrze jej to zrobi. Nabierze siły i przywyknie, choć nie była pewna czy chodzenie w pełnym ekwipunku po mieście to dobry pomysł. Jak będzie (o ile będzie) łowcą, raczej nie będzie chciała się rzucać w oczy, jak wyjęta z jednostki wojskowej. Ale przynajmniej się czegoś nauczy.
- Jestem gotowa. Chyba. Co teraz? - spojrzała na magazyn. - Co będziemy konkretnie robić?
Poprawiła kamizelkę i odruchowo przejechała dłońmi po wszystkich kieszeniach i schowkach, zastanawiając się czy czegoś nie zapomniała, albo nie pomyliła. Dla większej wygody ściągnęła też włosy w mocny kucyk, żeby te jej nie przeszkadzały. Można powiedzieć, że była gotowa, choć nie wiedziała na co.

Spoiler:

Popatrzył na nią, spojrzał na budynek przed sobą.
-Potrenujemy tutaj trochę, ale najpierw zrobimy małe rozpoznanie budynku. Broń odbezpieczona. Melduj każdy ruch.
Wiedział, że jest to opuszczone miejsce ale z drugiej strony, niczego nie można było się spodziewać.
Ta ruina, ten niszczejący budynek przypominał mu akcje w kurwidołokach trzeciego świata czy Brazyli. Niby bezpiecznie, ale nie wiesz czego tak naprawdę można się spodziewać po tym wszystkim. Był czujny.
-Idź za mną, patrz plecy ja będę szedł na przód. Chce w głowie zrobić sobie mapę tego budynku.
Cechy szczególne, ważne miejsca. Cholera go wie, na razie interesował go korytarz w prawo. Wchodził powoli, broń była w jego dłoniach gotowa w każdej chwili oddać strzał. W środku było ciemno, odpalił latarkę i smuga światła zaczęła przecinać ciemność. Podchodził do każdych drzwi na piętrze na które powoli się dostał bacznie patrząc jak idzie po tych niepewnych schodach.
Łapał za klamki nie spuszczając wzroku na środek korytarza. Myślał czy któreś z drzwi jest otwarte.
-An, sprawdź drugą stronę drzwi czy są jakieś otwarte.
Komenda prosta, da sobie radę. Adrenalina mu powoli skakał przez co robił się poważniejszy i bardziej skoncentrowany na rozpoznaniu.

Byłą zdenerwowana? Nawet bardzo! Jej pierwsza misja w terenie! Brakowało jej doświadczenia, ale miała nadzieję, że ta misja będzie łatwa i szybka, choć nie była pewna jak sobie poradzi w razie kryzysu. Sprawdziła raz jeszcze cały sprzęt razem z bronią i uznała, że bardziej gotowa już nie będzie. Skinęła głową Navenowi, nic więcej nie mówiąc. Na takich akcjach trzeba było lepiej się porozumiewać bezgłośnie. Trzymała broń w ręko, ale póki co w pozycji spoczynkowej. To nie była wojna, a choć An nie wiedziała o co chodzi, w końcu Naven niczego jej nie wyjaśnił, wolała się mieć na baczności. Na nic innego nie mogła liczyć, w końcu jeżeli chodzi o jej zdolności władania magią to były one... zerowe. O magii wiedziała tyle, ile zdążyła przeczytać, czyli niewiele. Musiała się więc zdać na zdolności fizyczne i bojowe.
Podążała za mężczyzną wolnym krokiem, ostrożnie stawiając kroki i rozglądając się wokół, pilnując także tyłów. Nie wiedziała czego wypatrywać, ale szukała wszystkiego, co mogłoby tu nie pasować, a szczerze mówiąc, mogło być tu tego sporo. Ruiny rządzą się tym, że jest tu wszystko i nic, całe zasrane śmietnisko.
Idąc za jego przykładem też zapaliła latarkę, by rozjaśnić okolicę. Mieli zrobić rozpoznanie, ale kobieta miała wrażenie jakby szykowali się na jakąś zasadzkę czy mocniejszą akcję. Jak tak miał wyglądać trening to strach pomyśleć o rzeczywistych akcjach większego kalibru.
Odetchnęła starając się zachować spokój. Przecież nic się nie działo. Rutynowy patrol. Chyba. Mimo wszystko atmosfera była mało przyjemna, choć możliwe, że sama też za to odpowiadała przez swój stres. Drgnęła na słowa Navena i skinęła głową, odbijając na bok, w korytarz, by sprawdzić kolejne drzwi, to czy były otwarte i co się za nimi kryję. W jednej ręce trzymała uniesioną broń, drugą sprawdzała kolejne klamki. Czego szukali, nie wiedziała. Gdyby Naven zdradził jej jakieś szczegóły, pewnie byłaby lepiej przygotowana i pewniejsza.

Hmm... ta ciężka atmosfera, nie wiedział, czy to wina klimatu tego miejsca czy też na prawdę coś na nich czekał w tym magazynie. Jako, poniekąd oficer wywiadu ONZ, schylił się i zaczął zbierać porozrzucane kartki na ziemi chowając je pośpiesznie w kombinezon.
-An, jeśli zobaczysz jakieś informacje, kartki czy coś w tym stylu niezwłocznie zbieraj lub mnie poinformuj. Wstrzymuję na tę chwilę trening, musimy się dowiedzieć co tu się dzieje, mam złe przeczucia co do tego miejsca.
Kończąc zdanie, złapał za dźwignię przeładowania broni i charakterystyczny "kling" rozbrzmiał w korytarzu, zapalił latarkę na broni, sprawdził dla pewności czy jest odbezpieczona. Nie miał zamiaru zapalać światła, promienie latarki przecinały mrok panujący w środku.
-Trzymaj się blisko mnie, osłaniaj mi tyły.
Nie szedł jeszcze do wyżej, an razie badał miejsce w którym był, co więcej spojrzał na zamek w drzwiach obok niego, był, że tak powiem, trochę zmęczony. Naven odszedł od niego kawałek.
-WYWAŻAM!-krzyknął
Po tej komendzie walnął z całym impetem obok klamki tak aby nie uszkodzić sobie nogi ale zarazem tak żeby pod naporem uderzenia zamek odbił. Jeśli zamek "puści" Naven z impetem wejdzie do pomieszczenia, jeśli coś się w nim poruszy mając powyżej 1,40 m zostanie na miejscu zastrzelone. On się nie bawi w pukanie do drzwi, z buta i za Ojczyznę.

Poczucie grozy tego miejsca było przytłaczające i jednocześnie bardzo irracjonalne. Nic się tu nie działo, a sam budynek wydawał się być kompletnie opuszczony. Poza gruzami i śmieciami, nie było tutaj nic, a mimo to Anais się denerwowała i to bardzo. Uspokój się, to tylko trening! Nie należała raczej do osób nerwowych i panikujących, ale fakt, że nie posiadała żadnych informacji i nie wiedziała dlaczego w ogóle się tu znaleźli sprawiało, że jej wyobraźnia zaczynała podsuwać coraz to bardziej absurdalne pomysły.
Przechodzili kolejnymi korytarzami, próbowali otwierać drzwi i zaglądać do pomieszczeń, tyle że wszystkie drzwi, które sprawdzali były zamknięte. To było dziwne, patrząc na to, ten budynek był pusty chyba od lat, kto by się więc przejmował faktem, czy drzwi będą zamknięte czy otwarte? Poza tym, dlaczego wszystkie drzwi są zamknięte? Rozumiałaby, gdyby parę z nich, ale wszystkie? Nie miała pojęcia, co to mogło oznaczać, więc zachowywała czujność.
Jednak słowa Navena sprawiły, że przeszedł ją dreszcz po plecach. Skoro nawet on był zaniepokojony, to coś było na rzeczy. Nie była na to przygotowana, ale kiwnęła głową i zacisnęła mocniej rękę na pistolecie, trzymając palec wskazujący tuż przy spuście. szła kilka kroków za mężczyzną, rozglądają się wokół i badając teren, jednak póki co poza obdrapanymi ścianami i ogólnym bałaganem nie dostrzegała nic. Snop światła latarki nie był w stanie wyłowić niczego podejrzanego.
Naven postanowił się przebić przez jedne z opornych drzwi, z kolei An stała nieco bokiem, by mieć pełne spojrzenie na korytarz, w którym się znajdowali. Zaraz potem, gdy krzyknął i postanowił wyważyć drzwi, uniosła broń i omiatając korytarz raz jeszcze wzrokiem weszła tuż za nim. W odróżnieniu od mężczyzny nie odzywała się ani słowem.