Eksperyment - Karasu Ruka

Kolejna ofiara. Człowiek imieniem Karasu Ruka. Jaki się tutaj znalazł? Prosta sprawa. Zapytał o drogę niewłaściwą osobę, a ową osobą okazał się właśnie Hiro. Szukał on akurat okazu do kolejnego doświadczenia powiązanego z tworzeniem hybrydy. Ten o to blondyn nadawał się iście idealnie.
Hiro nie miał żadnych problemów z ogłuszeniem. Pierw pozbawił go przytomności korzystając ze swojej okrutnej mocy, a na nią żadnego sposobu nie było. Powalony chłopak został wpakowany do bagażnika i wywieziony na tereny zamkowe. Cel kolejny. Laboratorium (opis znajduje się w Zamku).
Chłopak został przykuty do operacyjnego stołu, lecz pierw zanim się to stało, pozbawił go górnego i dolnego odzienia. Goły jak Pan Bóg go stworzył. Podłączył pod niego kilka kroplówek, worek z krwią i warto wspomnieć, że leżał na brzuchu. Hiro natomiast przygotowywał się do zabiegu. Uruchomił niezbędny sprzęt, wprowadzając pobrane z DNA z krwi porwanego. Wypadałoby poczekać aż się ocknie. Szlachetny na prędko przedstawi cel pojmania i raczej odmowy słuchać nie będzie.

Zdecydowanie Ruka nie miał wybitnego szczęścia do spokoju, za to miał je do spotykania wampirów i to nie byle jakich. Choćby nie wiem jak się starał to nie da rady się przeciwstawić żadnemu którego do tej pory spotkał. Był za słaby na to, a i nie spodziewał się ataku od białowłosego wampira. Był zmęczony tym jak dopiero niedawno potraktował go Lucjusz, najchętniej by poszedł spać do miękkiego łóżka, ale nie. Jedyny raz kiedy był skłonny zapytać kogoś o drobną pomoc skończyła się na utracie świadomości.
Ocknął się dużo później czując chłód który mu uzmysłowił, że nie dosyć, że jest goły to jeszcze leży na chłodnym stole nie mogąc się nawet swobodnie ruszyć. Na szczęście porywacz postanowił Rukę oświecić po co go tu przygnał
-Rany, łeb mnie boli. Nie dało się tego zrobić na spokojnie? I właściwie to po co to robisz?
Musiał sobie ponarzekać, ale co miał już w swoim zwyczaju nie bał się za bardzo, choć może powinien. W końcu czy tego, że pozwala jakiemuś wampirowi na eksperyment, nie jest czymś co jego pan może uznać za spieprzenie sprawy? Nie wiedział co ten pomyśli, ale widział też, że raczej wampir który wykorzystał takie "delikatne inaczej" metody na przywiezienie go tutaj nie bardzo będzie się go pytał o zgodę, a Ruka nie miał nawet szans się bronić, więc zaprzestał szarpania się by mieć choć wolne ręce. Za to jeśli tylko miał szansę chciał spróbować przyjrzeć się swojemu oprawcy
-Wszystkie wampiry robią z ludzi zabawki? Czy tylko ja mam tą przyjemność na takie wpadać?
Zapytał dosyć spokojnie, choć trochę go mdliło i z nadmiaru wrażeń i z powodu tego otoczenia, to nie było dla niego zbyt przyjazne miejsce. Ciekawy był też w jaki sposób wampir wybiera swoje cele, Nie widział w sobie nic niezwykłego, no prócz braku piątej klepki zwanej potocznie odruchami obronnymi. Fizycznie był ani niezbyt wysoki, blondyni też nie byli jakimiś niezwykłościami w dzisiejszym czasie, a na dodatek szczególnie teraz tak wyeksponowany, było widać wszystkie jego pamiątki po krótkim, ale niezbyt bezpiecznym życiu. Nie każdy w jego wieku mógł się pochwalić taką ilością blizn, ale najwidoczniej wampirowi to nie przeszkadzało skoro widząc to od razu się go nie pozbył.

Nie powinien zganiać na swój Los. Jak trafił w ręce Hira, powinien dziękować swoim bogom, że właśnie akurat trafił na niego, a nie na jakiegoś zwyrodniałego szlachetnego, łaknącego tylko jego krwi. Ivano zamierzał nadać mu nową postać, nowe życie i przede wszystkim zwierzęcą siłę. Nie chciał nigdy stać się przepięknym stworzeniem? Na przykład dostojnym jeleniem? Bo w oczach szlachetnego nadawał się na rogatego Króla Lasu.
- Chcę nadać sens Twojemu życiu, chłopcze i dziękuj, że akurat padło na Ciebie. - z uśmiechem na twarzy, odpowiedział, przyglądając się ciału porwanego. Pierwszy raz stworzy rogatą hybrydę i liczył, że nie zazna aż takiego bólu jeśli rogi będą zamierzały się wybić z czaszki.
Nieco zirytował się na stwierdzenie "zabawek". Hiro nigdy z nikogo nie robił swojej zabawki, nie traktował istoty żywe przedmiotowo.
- Nie wiem o jakich wampirach mówisz, ale na pewno nie uczynię z tak idealnego obiektu do badań zabawki! Będziesz dziełem nauki! - skwitował szybko, zajmując się wreszcie swoim pacjentem. Założył gumowe rękawiczki na dłonie, jak tylko skończył wiązać maskę. Biały fartuch i gotowi do drogi. A może tak... Uśpić poprze zastrzyk? Przygotował odpowiednią dawkę środka nasennego, który szybko i bezboleśnie zaaplikował w żyłę Ruki. Coś dodasz od siebie na pożegnanie?

Oj tak co racja to racja, mógł trafić znów na istotę pokroju Krwawej Damy która miała o nim jakieś dzikie krwawe fantazje. Hiro był o niebo lepszy w tym zakresie, miał co prawda dziwny sposób na transport swoich wybranków losu, no ale trudno, jakoś to przeżył.
Za to przeciwko jeleniowi nic nie miał, choć nie do końca rozumiał co właściwie chce uczynić mu wampir jednak, nie szarpał się już, ani nie oponował za bardzo, za to uśmiechnął się lekko sarkastycznie
-Dziełem nauki? zabrzmiało prawie jak dziełem sztuki. No dobra, chyba i tak nie mam lepszego wyjścia.
Próbował ułożyć się wygodniej choć było to nie łatwe zadanie będąc skrępowanym. Miał być zwierzęciem? No dobrze, zawsze to lepsze od bycia marnym człowiekiem którym każdy pomiata. Poczuł tylko ukłucie i już po chwili zamknął oczy odpływając w świat narkotycznych majaków, był zdany na łaskę szalonego wampira naukowca.

Nie miał lepszego. Inaczej. Nie miał w ogóle wyjścia. Wpadł w szpony Hiro - złaknionego wampira nowych odkryć i przede wszystkim zaspokojenia swojego głodu na własne, chore badania. I jedno z tych badań właśnie przeprowadzał, mianowicie stworzenie ludzkiej hybrydy. Nieco trudniejsze zadanie zważywszy na delikatność sprawy. Z wampirami jest znacznie łatwiej, bowiem one posiadają szybką regenerację, łatwiej się przystosowują do zmian. A ludzie? No cóż. Z nimi jest nieco trudniej. Ale Hiro już przeprowadzał operację na człowieku, zatem nie obawiał się niczego. A przynajmniej starał się nie obawiać. Niemniej jednak podjął się zadania i rozpoczął zabieg jak tylko Karasu zasnął. Skalpelem rozciął plecy wzdłuż kręgosłupa oraz przy karku. Za użyciem urządzenia komputerowego wszczepił dwa chip'y odpowiedzialne za mutacje, czyli wymiesza kody genetyczne ludzkie oraz zwierzęce. Oczywiście wszystko miał pod kontrolą przez te długie godziny. I jak wiadomo ciało Ruki zaczęło zmieniać się. Ciało stało się jakby mocniejsze, z głowy zaczęły wyżynać się dwa kolce, a później rozwinęły się poroża. Krwi było sporo... Karasu może przez najbliższy czas odczuwać nieprzyjemne bóle głowy. Zapewne zmieni się także zachowanie człowieka: bardziej zwierzęcy, żyjący instynktem. I przede wszystkim wygląd zewnętrzny. Może też zacznie jeść trawę? W końcu miał geny dostojnego jelenia!
Zszyty, zaleczony Karasu teraz tylko mógł się wybudzić. Hiro przeprowadzi kilka badań i będzie mógł wypuścić swoje dzieło na wolność. Niech żyje nowa rasa! Yupi!

Możesz uznać, że Twoja postać już ma cechy zwierzęce. Ach, no i jesteś już wybudzony po narkozie.

Ruka nie wiedział nawet ile czasu zajęło wampirowi dłubanie w jego genach, na szczęście narkoza dobrze działała, na szczęście, bo chłopak może się nie przyznawał ale najbardziej na świecie nie lubił się z bólem. Jednak w końcu nastał czas pobudki, działanie narkotyku zaczynało schodzić z jego uśpionego dotąd umysłu, a teraz jawa wracała wraz z nieprzyjemnym doznaniem. Czuł ból, bolał go łeb i trochę plecy. Mięśnie nagłą zmianą również były trochę oszołomione. Otworzył oczy i przez chwilę próbował pozbierać myśli, gdzie jest, po co i czemu go łeb nawala jakby czołg po nim przejechał. Nie pił przecie aż tyle by mieć takiego kaca giganta, a właśnie tak się na razie czuł, każdy szmer docierał do niego ze zdwojoną siłą, jeszcze nie zdawał sobie sprawy z tego, że to już tak pozostanie, po prostu miał teraz lepszy słuch, w ogóle odbiór świata mu się zmienił trochę. odczuł, że blisko niego ktoś jest i odwrócił się szybciej niż przypuszczał, że potrafi. Zobaczył białowłosego wampira i pomału sobie przypomniał, no tak został pojmany w imię nauki, dopiero teraz do niego docierało, że naszły jakieś zmiany właśnie z tego powodu, próbował wstać, ale jeśli nadal jest przykuty do stołu operacyjnego to mu się nie powiedzie, jednak jeśli wampir mu na to pozwoli to chłopak spróbuje usiąść krzywiąc się lekko z bólu, ciekawe jak długo jeszcze będzie odczuwał te nieprzyjemne aspekty przemiany? może Hiro by łaskawie zaproponował jelonkowi jakaś aspirinkę? choć czy można to brać po operacji? Na razie nie zauważył za nadto poroża prócz tego, że na głowie mu coś trochę ciążyło, lecz skoro ta go bolała to nie wpadł na razie na to by tego przyczyną mogły być rogi, może lustro by się przydało? było gdzieś coś takiego w pomieszczeniu?

Lustro owszem, było. Lecz teraz Ruka musi sam sobie radzić, Ivano będzie jedynie go obserwował.
- Jako Twój stwórca mam nad Tobą władzę. Nazywaj mnie też Hiro, bez żadne Pan. Będę wiedział gdzie jesteś i mogę w każdej chwili zwołać Cię do mnie. Uważaj na rogi! - posłał miły uśmiech swojemu pacjentowi. Ruka mógł dostrzec swoje odbicie w lustrze jakie wisiało tuż na przeciw stołu, oczywiście po tym jak wampir go rozkuł. Następnie ogłuszył, przyodział i wyprowadził. Jak wiadomo wcześniej były badania czy wszystko jest w porządku. Ale w razie czego, instynktownie odnajdzie szlachetnego.
Został wywieziony z zamku. Oraz zanim wampir go pozostawił z miejsca porwania, wykasował mu pamięć z pobyty w laboratorium. Hiro oczywiście pamiętał.

Jesteś wolny! Miłej gry!