`Nieba, nieba mi potrzeba - na ziemi by żyć.`

Lacie na pewno w swoim czasie się przekona co tak naprawdę ukrywał elegancki pan w drogim garniturze, w swoim czasie mogło być znacznie szybciej niż sobie to wyobrażała. Lubiła ryzyko co? Na pewno gdyby nie to, że mu się podobało znalazła by się dla niej robota, Charlesowi brakowało personelu od takich rzeczy, wysłałoby się ją do kasyna na wabik! No, ale ciemnowłosy byłby jednak pewnie trochę zazdrosny o taką rudą istotę w roli wabika, bo przecież mu się jako tako podobało nie? Ona mu się znacznie bardziej podobała niż ta sytuacja, a więc przejdźmy do historii. Lepiej żałować, że się coś zrobiło niż nie zrobiło? Gdyby śliniąca się od prochów wylądowała jako dawczyni organów, szybko takie postanowienie by zmiękło, ale na szczęście to się nie stanie. Tak, uchylę w końcu tej tajemnicy i Ruda nie pojedzie do Hansa ani nigdzie indziej niż przewidywała, ale zostało jej z dwie godziny z facetem w samolocie, więc jeszcze był czas na zmianę zdania. Nie martw się, dobrze wiem, że była za dobra dla obleśnych dziadków, a Charlie zdecydowanie ją doceniał. Otworzył ślepie i przeszywającym wzrokiem wbił w nią kiedy rozpinała guziki od jego koszuli. Spodobało mu się nie ma co, bo zaraz po niej położył dłonie jakoś na środku jej torsu i wplótł pod materiał jej koszuli, robiąc mocne pociągnięcie w obie strony, guziki strzeliły sobie gdzieś w nieznane, ale co mu to przeszkadzało, w końcu to jego koszula nie? Może sobie kupić tysiąc innych! Uśmiechnął się do niej wracając z łapami na miejsce poprzednie ich spoczynku, a także wracając do pocałunku, zdecydowany i silny? No proszę, masz swoją bajkę!