Posiadłość pani D. Darrow

INFO:
Nie lubię się rozwodzić na pod tematy, dlatego jeśli ktoś zawita w posiadłości proszony jest o napisanie na początku fabuły CAPS LOCKIEM w której części się znajduje. Nie oczekuję więcej niż jednej osoby na raz na fabule w tym temacie, więc deal with it! Posiadłość należy do [You must be registered and logged in to see this link.]

POKÓJ DLA INTERESANTÓW:

Darrow nie rzucała swoich obietnic na wiatr, nigdy... dlatego też zaprosiła do swojej posiadłości trójkę wampirów którzy zasłużyli sobie na względy nie tylko Rady, ale i jej własne. Wykonali swoją misję lepiej czy gorzej, ale wykonali. Po tygodniu poszukiwań i ciężkiej pracy Duncana w końcu mogła im oferować coś poza pieniędzmi. Artefakty, było to coś na co każdy wampir ostatnimi czasy polowała ze względu na łowców.
Siedziała w pokoju zbudowanym na kształcie okręgu. Pod oknem stało jej dębowe biurko i spore, czarne, skórzane krzesło. Na biurku oprócz papierów stał flakon z krwią, kryształy oraz wazon z suszonymi kwiatami. Kobieta była staromodna do szpiku kości. Zasłony w oknach były czerwone, drzwi wsparte o białe kolumny rodem z Grecji. Na ścianach obrazy z polowań na ludzi rzecz jasna, w złotych ramach. Sama Darrow miała na sobie czarną suknię do ziemi lekko rozkloszowaną w pasie, o długim rękawie. Dłoń upstrzona była złotymi pierścieniami, a na szyi znajdował się wisior ze złotym nietoperzem. Jakże oczywistym znakiem jej rodu.
Przed biurkiem stały trzy solidne, drewniane krzesła o czerwonych obiciach. Kobieta czekała na "bohaterów" wampirzego świata.

Ze względu na pokaźne rozmiary posiadłości, która już z zewnątrz emanowała bogactwem, trudno było już ominąć lub pomylić z inną. O wyznaczonym czasie, na podjazd, który można było spokojnie pomylić z parkingiem ze względu na swój rozmiar, wtoczył się czarny samochód o przyciemnionych lekko tylnych szybach. Chodź drzwi otworzyły się stosunkowo szybko, to długo nikt z niego nie wysiadał. Dopiero po upływie dwóch, możesz trzech minut, pojazd opuściła kobieta o jasnych, rozpuszczonych włosach. Swoje kroki natychmiast skierowała w stronę ciężkich drzwi wejściowych, które otworzyły się nim zdołała dotknąć klamki czy nawet zapukać.  Doprowadzona na odpowiednie miejsce znalazła się w przestronnym pomieszczeniu. Najwyraźniej była pierwsza.
Witam.
Uśmiechnęła się delikatnie chociaż nie był to grymas związany z sytuacją. Dobrze wiedziała po co tutaj przyszła. W końcu nie na darmo nadstawiała karku w imieniu Rady. Z pewnością zostanie jej zaproponowanie zajęcia miejsca na jednym z krzeseł, a ona naturalnie wybierze to w środku.

Pele i Jacek wpadli tak jak im obiecano, tym razem jednak w zupełnym incognito. Dla Jacka oznaczało to garnitur i małą czarną aktówkę z duperelami, płaszcz i dużą czarną, stylizowaną skrzynię – drobny dar dla starej znajomej, aby uszanować stare obyczaje.
Dla Pelego znaczyło to mniej więcej tyle co zdjęcie majtek i wyjęcia gwoździ z barków. Na plecach miał też wielki tobół z którego wychodziła rurka z krwią, wprost do jego ust. Ot, Jack załatwił mu duży termos z krwią w razie, gdyby zgłodniał i aby nie pozabijał wszystkich i wszystkiego. W rękach trzymał tablet, na którym leciał zapętlony sezon ligi sprawiedliwych przemieszany z jakimiś innymi odcinkami aby przypadkiem mu się nie znudziło.
Jack doskonale zdawał sobie sprawę, że obecnie jego pan jest trochę wielki, przygłupi i trzeba dbać o niego bardziej niż o dziecko z downem (głównie dlatego, że dziecko z downem rzuci co najwyżej w kogoś kupą, a nie rzuci kim i zrobi z niego kupę).
Oczywiście, że przyszli spóźnieni i oczywiście, że Jack, w przeciwieństwie do Pelego, oddał swoją broń jeśli musiał i wszedł do pokoju.
- Witam piękne panie. – Zaczął kłaniając się lekko ustawiając Pelego gdzieś pod ścianą obok drzwi, aby nic nie potłukł. - Na moich przodków, Deóiridh Darrow! Zawsze wiedziałem, że zajdziesz wysoko! Jesteś jeszcze piękniejsza niż byłaś!
Jego teatralna radość i piękny uśmiech kontrastowały z martwym spojrzeniem. Jednak obydwoje byli kiedyś blisko, a spotkanie po latach współpracowników i wspomnienia szalonych dekadenckich przyjęć były zawsze gdzieś tam z tyłu jego głowy.
Położył aktówkę obok wolnego krzesła na środku i obchodząc biurko odłożył skrzynię obok niej. Zaraz potem uklęknął przed nią i powiedział kilka słów w starszej mowie ich rasy.
- Pani, ja stanu niższego przychodzę wraz z mym panem, Pelethitesem odpowiadając na zaproszenie. Hrabia przygotował dla ciebie pyszny dar, który na pewno trafi w twoje gusta. Przyjmij proszę ten dziękczynny prezent za poświęcenie czasu i środków na przyjęcie nas. – Patrzył w sufit, aby zgodnie ze starym zwyczajem odsłonić szyję. Wiedział dobrze, że lubiła starocie, wiedział że uszanowanie tradycji, chociaż trochę sprawi że odpuści może Pele jego autyzm.
Następnie Zul otworzy skrzynkę pokazując jej małe skarby z jego kolekcji.
- Sztandar Vlada von Carnsteina, pierwsze wydanie Codice Sanguinum i kilka pamiątek po łowcach – W te ostatnie wliczały się kusza, jakiś dawno już nieaktywny artefaktyczny kaganek i pokryta złotymi runami czaszka. Pod tym wszystkim leżały torby z krwią z hodowli Jacka. Najlepiej karmione i utrzymywane w bardzo dobrej kondycji psychofizycznej dziewice.
Jackowi naprawdę zależało aby nie zabiła go za ich stare niesnaski (które zawsze mogła sobie przypomnieć) ani nie obraziła się na Pelego za to, że w każdej chwili może wpaść na jakiś trochę nietuzinkowy pomysł.

Pele w tej chwili był za to w swojej bajce, niby tam słuchał czy Jack ładnie się sprawuje reprezentując jego sprawy, ale tak naprawdę liczyło się tylko to czy pokonają Doomsdeja i kiedy w końcu lex luthor pójdzie siedzieć. Nigdy nie dbał za bardzo o etykietę dworów, zwłaszcza że na swoich bankietach przebywał rzadko, a na cudze chodził przeważnie z myślą o łupach i z armią. Z resztą po tym jak siedział sporo zapomniał, a w obecnym stanie Jack nie mógł go nauczyć nawet jak przewinąć sobie samemu rzeczy na laptopie.

Nie mogło braknąć tutaj pana elegancika, w końcu po dłuższym czasie gdy już zmył z siebie krew i zapach portu, ubrał się porządnie i stawił się w wyznaczone miejsce spotkania. Wampir odjebany był w nie w zwyczajny garnitur, a smoking, o! Traktował poważnie swój wygląd, elegancja francja inaczej się nie pokazywał, ten moment gdy wrócił z pół martwą laską na ramieniu, ociekając krwią to nie był jego jeden z dumnych momentów, teraz zamierzał reprezentować swoje interesy. Oczywiście walizka trafiła już do jego sejfu, gdzie będzie bezpieczna, będzie można wydać ją na kokaine i różne inne fajne rzeczy.
Charlie przyjechał pod posiadłość ze swoim ukochanym, pięknym i cudownym kierowcą Katariną, która prowadziła jedno z jego sposobów na powiększenie penisa, czyli pięknego Lexusa.
Gdy otworzyły się tylne drzwi tej zabawki to wyszedł wampir, już Katarina nie musiała mu otwierać drzwi, bez przesady. Następnie wysiadła niebiesko-włosa, która objęła mafiozę pod ramię i w pięknej sukni towarzyszyła mu do domu pani Darrow. Gdy doszli do wejścia posiadłości to oczywiście zapukali i poczekali aż im ktoś otworzy, a później skieruje w stronę wyznaczonego miejsca. Gdy otworzą się drzwi do gabinetu to pierwsze wejdzie Katarina, kłaniając się lekko z uśmiechem na twarzy w stronę kobiety, a następnie wejdzie Charlie z podobnym gestem, który zajmie wyznaczone miejsce. Niebieska stanie za nim, kładąc ręce na jego ramionach, ale nim tak się stanie. Charlie podejdzie do pani Darrow, uśmiechnie się do kozo.. znaczy się Jacka, a później ucałuję dłoń gospodyni, dopiero potem siądzie na wyznaczonym miejscu. Bez słowa, nie przyszedł tutaj gadać, tylko słuchać co inni mają do powiedzenia.