Trzecia Księga i Wilk

Co... Co tu się wydarzyło...? - Yo nieco pobladła na widok zniszczonych szlabanów. Fioletowowłosa wyczuwała niepokojący zapach, lecz nie od razu zrozumiała, z czym mogła mieć do czynienia. Mimo wszystko, odczuwała niepokój, ale nie wycofała się. Ruszyła dalej, mijając przeszkody, aż w końcu znalazła się na miejscu, które wyglądało jeszcze bardziej groźniej niż to, co zastała wcześniej.
- Yo... Yo nie wie, co się stało - wymamrotała, rozglądając się ze strachem... Na widok licznych ciał. Zasłoniła usta i nos, starając się nie wdychać tutejszego zapachu. - Yo uważa... Że to straszne... - ciężko było jej przewidzieć bieg wydarzeń, ale wyglądało to mało przyjemnie. Przerażające... Zdecydowanie nie wiedziała, co powinna zrobic w tym momencie.
Pokręciła nieco głową, po czym starała się wycofać. Zdecydowała się chociaż próbować powiadomić kogoś o tej tragedii... Chociaż nawet nie była pewna kogo. Uważała jednak, że bezczynne działanie byłoby złe. Chciała również nie patrzeć na to tutaj. Bała się tego. Naprawdę.
Ostrożnie robiła kroki w tył. Nie rozglądała się póki co... Po prostu myślała o tym, by się wycofać.

Końcowym efektem tego pierwszego spotkania było to, że Yohime wystraszyła się widoku nieznajomego. Po tym co zobaczyła, nie pomyślała, że jednak mogłaby napotkać się na kogoś, kto przeżył... No i na dodatek był duży! Bardzo duży! Odległość między tą dwójką nie była duża.
Fioletowowłosa cofnęła się mimowolnie o krok.
- K-kim jesteś? - nie potrafiła ocenić nawet, czy powinna go uznać za kogoś dobrego... Czy wręcz przeciwnie... Chwila... Krew? - zrozumiała dość szybko, że musiał walczyć... Z kim? A... A może to on jest sprawcą tego zamieszania?
I teraz będzie próbować coś zrobić małej Yo?
- Yo... Nie będzie odpowiadać...! - zaprotestowała. - Czy Pan chce Yo zrobić krzywdę? - dziewczyna... Cóż, dziewczyna była bezbronna. Nie miała przy sobie żadnej broni, jak i nie znała magii. A szansa na wyciągnięcie jedynego atutu w postaci książki... Wydawała się teraz nie istnieć.
Nie skupiła się jeszcze póki co na samym jego wyglądzie zewnętrznym. Myślała przede wszystkim, by wydostać się...

Straszne! Tak bardzo straszne! Aż mała Yo nie wiedziała, co powinna zrobić. Uciekać? Stać? Ale tak ciężko byłoby obejść tego nieznajomego... Jednakże fioletowowłosa nie chciała się znajdować w tym samym miejscu co te trupy. Przerażało ją to... Być samą... Skazaną... Nawet na nie wiadomo co.
Zaskoczeniem jednak było to, że nieznajomy zdecydował się przedstawić. Co zrobić? Też się przedstawić? Ale... Nie, nie wiadomo przecież, czy nie miał nadal jakiś złych zamiarów. Zwłaszcza, że teraz, w jej oczach, wyglądał naprawdę na groźnego!
- Yo... Nie chce rozmawiać w takim miejscu - odparła mu w końcu, zadzierając głowę w górę, by móc widzieć jego twarz. - To miejsce jest straszne według Yo! Czemu nie można innego wybrać? - pociągnęła noskiem. Czy można było ją winić o to, że ta sytuacja była dla niej straszna... I zarazem przerastająca?
- Proszę... Yo tutaj tylko przybyła, by zobaczyć się z tutejszą Oświatą - pociągnęła noskiem. Yo powinna się bronić... Tak? Nie... Eeeee... Yo nie wie. Nie miała jak się wybronić przed tym osobnikiem. - I tyle... - co robić, co robić... Nic nie przychodziło jej odpowiedniego na myśl, by zdziałać.

Yohime nie myślała nad niczym tak skomplikowanym. Kierowała sie aktualnie własną, lecz dość prostą logiką... Przynajmniej według niej. W rzeczywistości mogło to być odbierane różnorako przez różne osoby. Fioletowowłosa nie zastanawiała się zbytnio, jak była widziana przez innych.
- O-oświata? - To... Co się tu stało? Yo zdecydowanie nie rozumie! Yo... Yo się boi... Nie. Yo nie wolno się bać. Yo, zachowaj spokój i nie bój się. Lęk powoduje łzy, a Yo nie chce płakać. - Yo nie wie, dlaczego Oświata tak wygląda teraz.
Chciała poznać odpowiedź na pytanie "Co się tutaj stało?". Mimo wszystko czy rozmawianie z tym mężczyzną nie jest niebezpieczne? Nie wiedziała, czego dokładnie się spodziewać po jego zachowaniu. Czy dalsze zadawanie pytań nie sprawi, że odczuje złość?
Zmusiła się by wykonać jego polecenie i unieść na tyle głowę, by móc mu patrzeć w oczy. Było widać po niej, że starała się zachować spokój pomimo odczuwalnego lęku. Ba, gdyby mogła, chętnie zwiałaby... Jak najszybciej.
- Yo jest sama - przyznanie się do tego było dość dużym błędem, o czym uświadomiła sobie po wypowiedzeniu tych słów. Gdyby powiedziała, że nie jest sama, że ktoś na nią czeka... Miała świadomość, że naraziła się na zwiększone bezpieczeństwo. I to ją jeszcze bardziej wystraszyło. - Z-z tej Oświaty... Nicholasa... Niva... - wymamrotała, spuszczając wzrok. Yo jest bezbronna. Yo nie pomyślała o wzięciu broni. Cofnęła się o krok. Potem o dwa. Miała w głowie sam mętlik.
Koniec końców zaplątały się jej nogi i upadła boleśnie na tyłek. Momentalnie w jej oczach pojawiły się łzy.

(Wybacz za opóźnienia, problematyka sesji egzaminacyjnej)

Przeżyło się wiele wieków, osoba wyglądająca niewinnie a w jednej chwili szlachtująca Ciebie na kawałki to nie zjawisko jakiego bym jeszcze nie spotkał. Ugh, osoby mogą być o naprawdę różnej naturze i tak bardzo nie lubię zdawać sobie z tego sprawę, bo zakładam momentami zbyt dziwaczne scenariusze. Gdy powtórzy pytająco słowo "Oświata", zwyczajnie potaknął twierdząco w oczekiwaniu na kolejne słowa. Przechyliłem głowę na bok i zmarszczyłem brwi, nie miałem co więcej chyba mówić, a tłumaczyć co się stało rzeczywiście mógłbym w bardziej dogodnym miejscu. Choć... Chyba powinienem bardziej zważać na swój niezbyt dobry stan po całym zajściu.
- Nie wyglądasz na osobę, która samodzielnie planowałaby podróże w takie miejsca.
Gdy wymówiła imiona, położyłem palec na dolnej wardze i zacząłem tak w nią postukiwać. Byłem zamyślony i zastanawiałem się głębiej, czy kogoś o takich mianach miałem okazje poznać wśród wszystkich łowczych. Choć akceptowali mój pobyt, nie każdy był skory rozmawiać z nieumarłą hybrydą, pomimo że i tak byli nadzwyczaj tolerancyjni.
I bęc, upadło niewinnie wyglądające długowłose dziewczę. Odruchowo aż wziąłem rękę do przodu z wystawionym krokiem, tak jakbym z dziwnego przyzwyczajenia chciał Ją chwycić by zaniechać jej zaplątaniu. Oczywiście dzieliła nas odległość, więc nie ma opcji bym miał jakieś szanse tego dokonać. Zrobiła to specjalnie, czy faktycznie jest kimś tak nieudolnie niezdarnym? No dobra, czas zarzucić pierwszy kredyt zaufania i zaryzykować. Powoli do niej podchodziłem i lekko skrzywiłem swój grymas twarzy, byłem nieco zakłopotany gdy udzieliły się jej łzy, póki co zawierzając że są szczere.
- Nic Ci się nie stało?
Jeśli nie uciekła, nie wycofała się. Zwyczajnie podam jej swoją zabandażowaną dłoń, gdzieniegdzie mającą wchłonięte kropelki krwi, tak by zwyczajnie Ją podciągnąć do stojącej pozycji. Jeśli jednak stanowczo się wycofa poza mój zasięg, popatrzę na nią bardziej problematycznie i ręką którą chciałem jej podać, głupio zadrapie się po głowie.
- Możliwe, że nie chciałabyś już ich widzieć. Możemy wyjść, nic nie planuje Ci zrobić.
Czy takie słowa wystarczą? Czy ona nie zrobi czegoś niespodziewanego? Oby pozostała taką niewinną jaką do teraz Ją widzę.

Wystraszona, mała Yo, patrzyła na Nourha, w myślach zarazem coraz bardziej rozważając to, w jakim niebezpieczeństwie się znalazła przez zwykłą decyzję. Nie potrafiła nawet przewidzieć toku wydarzeń, przez co nie była zdolna podjąć odpowiedniego działania. Fioletowowłosa tak właściwie była zdana na łaskę tego oto tutaj wampira.
- Yo poczuła się urażona - wymamrotała młodsza. - Yo umie podróżować sama. I umie planować sama - nieco naburmuszyła się, wyraźnie urażona słowami.- Proszę nie uważać, że Yo jest niesamodzielna - trochę dziwnie się zachowywała w zaistniałej sytuacji... Biorąc pod uwagę fakt, że się go obawiała.
Możliwe, że to z tego powodu nie zachoywała się nieco bardziej normalniej.
- Ittaj... - jęknęła cichutko. Upadek nie należał do najprzyjemniejszych rzeczy, zwłaszcza, że podłoga była taka niewygodna! Mimo wszystko doszło do niefortunnego upadku...
A ona nagle zobaczyła zabandażowaną rękę przed sobą. Otworzyła nieco usta, patrząc na nią z niepewnością, po czym ostrożnie chwyciła ją i dała się pociągnąć, by móc ponownie powstać na obie nogi.
- N-nic... Yo jest cała - bąknęła w odpowiedzi, wolną dłonią przecierając oczy, by pozbyć się napływających łez. Starała się teraz nie rozpłakać na oczach wyższego. - Yo d-dziękuje za pomoc.
Nie planował jej nic zrobić? Naprawdę? Aż patrzyła na niego z wyraźną niepewnością. Zdecydowanie nie wiedziała, co mogła się spodziewać po nim i jak owe zachowanie odbierać. Mówił prawdę czy próbować ją oszukać?
- Yo się zgadza... Ale... Co z innymi? Yo powinna zobaczyć... - wahała się. Najchętniej wróciłaby tam, ale... Jeśli będzie nalegał, to da się wyprowadzić. I zarazem będzie się dopytywała, co miało tu miejsce.

Przygryzła dolną wargę, słysząc jego zapytanie i odwróciła wzrok. Niespecjalnie wyglądała teraz na chętną do odpowiedzi na owe pytanie.
- Yo nie wie... - burknęła koniec końców w odpowiedzi. - Yo uważa, że najwyraźniej nie... - patrząc na to, co zastała, a co miała teoretycznie zobaczyć... Prawdę mówiąc, naprawdę nie spodziewała się, że jedna wycieczka skończy się w taki sposób. Czuła zarazem drżenie w serduszku na myśl, co tutaj musiało się niedawno dziać.
Fioletowowłosa coraz to bardziej niepokoiła się... Zarazem czując zagubienie. Prawdę mówiąc nie wiedziała, co powinna zrobić teraz. Stała tak przed mężczyzną, nie wiedząc co powinna zrobić, jakie podjąć kroki. Najwyraźniej nie mogła tutaj tutaj nawet spełnić swojego celu, podjętego zanim ruszyła w podróż...
- Yo się zastanawia, czy nie powinno się zgłosić tego, co tutaj miało miejsce - powiedziała natomiast dziewczynka. Mimo wszystko jednak nadal nie wiedziała, co tutaj właściwie miało miejsce...
No i co też chciała zrobić tutaj?
- Yo... Yo nie ma planów... Przynajmniej nie ma planów dotyczącego tego miejsca już... - bąknęła. Najwyraźniej fioletowowłosa rzeczywiście będzie musiała opuścić to miejsce... Ale... Czy na pewno była bezpieczna? Nie wiedziała czego spodziewać się po nowopoznanym osobniku. Nie zdradzał póki co negatywnych planów... Ale kto wie? Może jednak kryje się z czymś, z czym młodsza nie chciałaby mieć do czynienia?
- Czyli... Yo wychodzi stąd... - co mogła wiecej zrobić niż to? Jeśli zostanie jej to umożliwione, będzie starała się skierować już w stronę wyjścia... Tylko, co dalej?

Niebezpiecznie i niepewnie. Jednakże dziewczyna koniec końców zdecydowała się na udanie za nowopoznanym mężczyzną, zarazem ryzykując niemało. Możliwe, że rzeczywiście nie miał żadnych niecnych planów... Ale o tym Yohime jednak nie wiedziała. Dlatego też teoretycznie lepiej było nastawiać się bardziej pesymistycznie, by potem nie zostać niemile zaskoczonym, prawda?
- Mhm - wymamrotała. Zgłosić, zgłosić... Ale co właściwie? Nie wiedziała jednak do końca, co miało tutaj miejsce, przez co nie była pewna, co powinna przekazać. A chyba powinna dodać szczegóły, prawda?
Na kwestię dotyczącą przedstawienia, uniosła nieco głowę.
- Yo... Yo Kurogane - odpowiedziała. Już teraz używała dodatkowego miana, jako by ukryć to prawdziwe. - Yo... Przeprasza... Pogubiła się przez to wszystko - dodała cicho. Krótkie spotkanie, ale pełne wrażeń. Zdecydowanie dziwnie się przez to czuła.

Fioletowe ślepia były wbite raz w ziemię, raz w mężczyznę znajdującego się niedaleko jej. Odczuwała niemałe zagubienie. Nietypowa sytuacja, fakt, że właściwie nie spełniła swojego zadania, poznanie nowej osoby, w tak dziwnych okolicznościach... To raczej nie było coś, co mogłoby się doświadczać na co dzień. Tylko, co właściwie dalej? Koniec samego działania? I tego spotkania? Czy może dojdzie do czegoś jeszcze więcej?
- Yo pyta, czy wszystko dobrze...? - zwróciła się do niego fioletowowłosa, widząc, że... Potknął się o coś? Tak się jej wydawało, nie była tego właściwie pewna. - Yo uważa, że to wszystko musi mieć swoje wytłumaczenie - dodała jeszcze, nawiązując słowami do sprawy z przed chwili. Przełknęła ślinę, kręcąc głową. Chciała się pozbyć teraźniejszych myśli, by przez przypadek nie wpadł jej do głowy dość ponury temat.
Zamrugała oczami, słysząc słowa wampira, po czym ostrożnie pokiwała głową na znak, że zrozumiała.
- Yo dziękuje. Yo chciałaby też wiedzieć, co Nourh-nii będzie robić teraz - powiedziała fioletowowłosa, wlepiając w niego swoje spojrzenie.

Pokiwała głową, czując zarazem narastającą niepewność. Odpowiedzi mężczyzny sprawiały, że Yohime czuła, że coraz bardziej nie wiedziała, co powinna zrobić. Niby teoretycznie miała zarys działania... Ale mimo to, czy podjęcie się tego, to było coś, co powinna zrobić... Pozostać tutaj? Próbować coś więcej się dowiedzieć?
- Ale... - zaczęła, po czym urwała, patrząc zarazem na wyciągniętą rękę mężczyzny. Uśmiechnęła się delikatnie, jednak nie dorzuciła niczego więcej od siebie, ciągle ogarnięta ową niepewnoscią. Brakowało jej zdecydowania co do kolejnych ruchów czy ewentualnej propozycji.
- Nie będzie lepiej, by Nourh-nii został? Yo nie wiem, co się stało, by móc powiadomić kogokolwiek - patrzyła na niego, nie zwracając nawet uwagi na jego wcześniejsze zdziwienie. Natomiast bardziej oczekiwała... W sumie czego? Ciężko stwierdzić. W dodatku fioletowowłosa właściwie niczego nie wiedziała teraz. Ani co się wydarzyło, ani jaką on miał w tym rolę.
Wydała z siebie niemrawe westchnięcie, czując jedynie, że nie uzyska wiele wiadomości.

- Yo... Yo uważa, że zniknięcie może być jeszcze gorszym rozwiązaniem - odpowiedziała natomiast dziewczynka. - Yo uważa, że... Nourh-nii zostanie uznany... Za... Jednego ze sprawców - wymamrotała jeszcze. Nie potrzebowała długo się zastanawiać nad tym, jak i sama miała pewnego rodzaju przeczucie. Ile zajęłoby im znalezienie wampira... Który tam był? Długo? Krótko? Pozostaje głównie zgadywać... Nie?
- Yo nie chce, by stało się coś złego - powiedziała jeszcze, spuszczając wzrok. Nie bardzo wiedziała, jak jeszcze właściwie mogła pomóc czy co dodać. Mimo wszystko... Miała własne, może trochę nietypowe spojrzenie i w oparciu o posiadane informacje uważała, że nie powinien jednak odejść.
Mimo to... W końcu decyzja należała do niego, nie?
Jeśli rzeczywiście się nie mylił, utrata artefaktów zaboli łowców. Mimo wszystko to były przedmioty dość pilnie strzeżone... A co, jeśli był również ten jeden przedmiot... Przez który właśnie się tutaj znalazła?
- Yo musi tam wrócić - rzekła. - I Yo musi zobaczyć, jak wygląda to w środku. Powiadomienie kogokolwiek... Bez wiedzy... Yo uważa to za błędne podejście - Yohime rzeczywiście miała zamiar, by powrócić do tamtego miejsca... Nie można było tego zostawić, o!

Dziewczyna już nie bardzo wiedziała, co właściwie mogłaby powiedzieć więcej... lub też jakie argumenty przedstawić, by zapobiec odejściu wampira. Niestety jednak... Nie wiedziała co dalej. Co zrobić... Jak zrobić... I w ogóle. Zaczęła zarazem czuć narastającą gulę w gardle. Pokręciła niezauważalnie głową, starając się opanować, by nagle nie zacząć płakać tutaj.
- Mhm... - wymamrotała jedynie tyle. Nie potrafiła niczego wymyślić więcej. A skoro tak, to oznaczało, że zarazem nie będzie mogła zrobić niczego więcej, jeśli chodziło o próbę zatrzymania go na miejscu. Fioletowowłosa naprawdę nie chciała, by wampir z tego wszystkiego mógłby zostać oskarżony...
Chociaż zdecydowanie z drugiej strony nie miała pewności co do wielu spraw.
Młodsza nieco schyliła głowę.
- Skoro tak... To Yo nie będzie już naciskać na braciszka - powiedziała. - Yo najwyraźniej nie potrafi przekonać... Więc Yo uważa, że to jednak pożegnanie - uniosła wzrok, by móc patrzeć wprost na jego twarz i uśmiechnęła się smutno. - Papa, Nourh-nii.
Czy istniała szansa, że właściwie się spotkają jeszcze? Kto wie. Jak również i fakt, czy naprawdę robiła dobrze, zachowując się w ten sposób. Można było się zastanawiać jedynie na to...
Yohime skierowała się ku tamtemu miejscu... Czyżby to koniec ich spotkania...?
Czy może jednak coś wydarzy się w przyszłości?

Koniec retrospekcji.
Pisałeś mi, ze w razie czego mogę zakończyć.