Pokój Rie (1 piętro)

Otrzepało ją coś ala zimno. Lecz było to związane nie z temperaturą w pokoju ale z tym pomysłem. Gdyby ktoś zamienił ją w wampira to chyba wybrałaby śmierć. Popełniłaby samobójstwo wiedząc, że będzie uzależniona od czyjejś krwi. Jeszcze nie brała pod uwagę, że taka możliwość istnieje. To wchodzi w ryzyko zawodowe ale póki leży w wygodnej piżamce w ciepłym łóżeczku to czuje się w pełni bezpieczna.
Ravciu jestem taka śpiąca.
Mruknęła przymykając na chwilę oczy. Nic dziwnego, że była zmęczona. W końcu nie dość, że walczyła to jeszcze spędziła godzinę na zimnym chodniku w oczekiwaniu na nadejście pomocy. Z największą przyjemnością zanurzyłaby się teraz w objęciach boga snu.
Posiedź ze mną aż nie zasnę.
To była jej ostatnia prośba dzisiejszego dnia skierowana do mężczyzny. Chciała czuć sie bezpiecznie chociaż i tak tutaj nic jej nie groziło.

No więc dobrze, poczekał spokojnie, nie wiercąc się aż dziewczyna zaśnie, jej determinacja była godna podziwu, a także jej pragnienie. Zamierzał jej pomóc i wiedział jak to zrobi, widocznie takie było jego przeznaczenie. Gdy zasnęła, pogłaskał ją lekko po głowie po czym wstał z łóżka i podszedł do drzwi rzucając jej ostatnie spojrzenie, dodał po cichu.
-Będziesz zdrowa, zapłacę za to wysoką cenę. - uśmiechnął sie do siebie po czym wyszedł frontowymi drzwiami i opuścił jej pokój a także oświatę łowiecką w poszukiwanie czegoś, lub też kogoś.

z/t

No więc wrócił, tak jak obiecał, drzwi nie były zamknięte na klucz a Rie ciągle spała. Uśmiechnął się lekko patrząc na tą zaspaną istotkę po czym przechodząc bardzo cicho do jej nocnej szafki położył na niej dwie torebeczki krwi oraz karteczkę. Na kartce było napisane "Jestem niesamowity, czyż nie? Będę u siebie, to był długi dzień." oraz podpis "R." - zadowolony ze swojej akcji, którą przypłacił służbą bo Cyjan będzie mogła wyleczyć się szybciej i wrócić do swoich zajęć. Szkoda tylko że nigdy się nie dowie co tak naprawdę musiał zrobić. Zostawiając to wszystko opuścił jej pokój równie cicho jak tu wszedł.

z/t

Kiedy tylko wstała niemal natychmiast zauważyła niespodziankę lezącą na stole. Niemal pisnęła widząc woreczki z krwią. Od razu chwyciła za telefon aby podziękować. Nie wiedziała jeszcze jak zabrać się za to świństwo. Swoją drogą niezłe ziółko z tego Rava. Takiego słownego pana jeszcze nie znała.
Czas płynął wolno. Gdyby nie książki to z pewnością wydawałoby się jej, że siedzi tutaj już ponad tydzień. Po 4 dniach od tego nieszczęsnego wypadku czuła się o wiele lepiej. Jeśli chodzi o żebra to oczywiście uwieranie nie ustąpiło ale jakoś do tego przywykła. Co się tyczy twarzy - opuchlizna zeszła, dość często robiła sobie zimne okłady. Na drugi dzień przyszły zamówione przez internet leki, trochę paść i same witaminy gdyż zbliżała się zima a jej odporność nie była najwyższa.
Dzięki znajomości składników maści wiedziała co i kiedy zastosować aby efekt był jak najlepszy. W większość były to specyfiki pomagające regenerować się skórze. Nie miała jednak nic na te wstrętne siniaki. Na całe szczęście była kobietą i jeśli nie chciała tego oglądać mogła nałożyć kilo tapety.
Co prawda nieco żałowała, że nie dała zbadać się lekarzowi. Zawsze przydałaby się fachowa opinia odnośnie choćby żebra. Chowając dumę w kieszeń napisała sms'a po czym położyła się do łóżka. Ostatnimi czasy dużo leżała.

Jak widać dowódca działa o wiele szybciej niż można się tego było spodziewać. Dziewczyna ledwo zamknęła oczy a już ktoś pukał do drzwi.
Otwarte !
Zaprosiła gościa do pokoju. Jak się miało zaraz okazać był to doktor. Widząc go zwlokła się z łóżka i podeszła wolnym krokiem do stojącej w kącie turystycznej lodówki. Przeniosła ją obok tapczana i usiadła na nim ponownie.
Zmądrzałam i teraz wiem, że sama nie dam rady.
Odgarnęła włosy zastanawiając się od czego zacząć. Chyba najbardziej widoczna była twarz. W drugiej kolejności żebra.
Boli mnie bok. Chciałam się jeszcze poradzić.
Spojrzała na mężczyznę otwierając lodówkę a w niej co ? woreczki z krwią. Skoro facet pracował w oświacie to pewnie wiedział co do czego. Teraz trzeba ta wiedzę przekazać nowicjuszce.

Skąd to ma ? Oczywiste, że nie z oświaty. No chyba, że... pewnie i tutaj ktoś trzymał krew tylko to była informacja zastrzeżona tylko dla nielicznych. Mniejsza o to. Trzeba wyjaśnić aby nie było żadnych podejrzeń.
Kolega mi załatwił.
Ukróciła temat jak najbardziej się dało. W prawdzie nawet nie mogła go bardziej rozwinąć choćby chciała bo i nic nie wiedziała. Chciała dowiedzieć się czy lepiej to paskudstwo pić czy za pomocą strzykawki wprowadzić to lepiej do żył.
Co się tyczy badania jej boków. Przy lewym zachowała się normalnie ale kiedy facet dotknął jej prawej strony skrzywiła się i odsunęła co było automatycznym ruchem. Właśnie tam znajdowała się uszkodzona kość. Tylko pytanie : pęknięta czy złamana. Bo jej wydawało się, że nie jest tak źle. Ale dla laika wszystko może wydawać się niepozorne.

O, złamane ? W takim razie bolało o wiele mniej niż złamana ręka. W takim razie nie mogło to być żadne przemieszczenie bo albo wyszłoby skórą albo co gorsza przebiło płuco. Odnośnie sytuacji w gabinecie nie widziała potrzeby odzywania się i komentarza. Przeprosiła Marcusa i stwierdziła, że tyle wystarczy. Okazało się, że miała racje ! W oświacie była krew i to gdzieś w gabinecie. To znaczy, że Lou nie przeszukała dobrze szuflad albo woreczki są bardzo dobrze ukryte.
To takie przyjemne.
Skomentowała mając buzię zwróconą w kierunku doktora. Niezwykle sympatyczne ciepło owiało jej policzki dając przy tym uczucie drobnego mrowienia. Szkoda, że w ten sposób nie dało się naprawić boku. Po skończonym seansie ponownie przeniosła swój wzrok na woreczki. Wydobyła jeden z nich i trzymając w ręce wyjaśniła dokładniej co chce wiedzieć
Chce wiedzieć czy lepiej to pić czy wytłaczać do żył. A jeśli to drugie to proszę mi pokazać jak. Jeszcze nigdy nie miałam do czynienia z krwią wampira

Krew będzie ją obrzydzała. A było to pewne w 100 %. Była bardzo wybredną osobą jeśli chodzi o kubki smakowe. Ona nawet nie piła kawy bo była dla niej zbyt gorzka. I nawet mleko oraz cukier nic tutaj nie dawały. Co dopiero metaliczna ciecz pita łyk za łykiem. Kilkakrotnie miała w życiu rozwaloną wargę i sam smak kilku kropel nie przypadł jej do gustu.
Nie mam przy sobie strzykawki ale może uda mi się coś załatwić.
Wyjęła z kieszeni telefon i zaczęła pisać. A do kogo ? Do nikogo innego jak do dowódcy. Co prawda mógł walczyć gdzieś z wampirami albo spotykać się z kimś ważnym ale może akurat nudzi się cholernie i chętnie wspomoże koleżankę w potrzebie ? W treści była zawarta prośba o dostarczenie igły i strzykawki do pokoju gdyby miał chwilę czasu. Kiedy wysłała i odłożyła swoją drogą telefon z pęknięta szybką przez Tessa zmiarkowała się że nie podała grubości igły.
Grubość ma znaczenie ? Igły naturalnie

Tak, idziemy. Tylko narzucę coś na ręce.
Ogólnie do wyjścia zbierała się jakieś 5 minut. Nim znalazła bluzę, nałożyła ją - co szło nieco wolno ze względu na żebro. Jeszcze chwilę szukała kluczy. Mając przy sobie wszystko co mieć powinna stanęła przy drzwiach?
Weźmie pan woreczek ?
Nie spodziewała się, że istnieje możliwość wtłoczenia większej ilości. Jeśli wszystko pójdzie gładko to oboje wyjdą do gabinetu.
ZTx2

Niemal nowo narodzona Rie bez żadnych trudności powróciła do swego pokoju. Nie miała wiele czasu a w dresie nie pójdzie. To był jej strój przeznaczony wyłącznie do uprawiania sportu oraz leniuchowania późnymi wieczorami na kanapie. Z tej też racji musiała się przebrać w coś
bardziej wyjściowego. Nie była to żadna restauracja ale też nie spotkanie z kumpelami przy piwie.Tak więc dżinsowe leginsy oraz luźny "dziurawy" sweter na białą bokserkę wydawał się okej. Do tej zwykłe baleriny gdyż nie myślała paradować na koturnach co by mogło nadwyrężyć bok. Wystarczyło jeszcze doprowadzić włosy do ładu, podtapirować je i podkreślić oczy. Trochę perfum na szyję i można ruszać nie zapominając naturalnie o sporej torebce. Nie będzie przecież niosła wino w ręku.
ZT

Kiedy obudziła się rano jej rzeczy walały się dokładnie po całym pokoju. Pewnie zmierzając do łózka zdejmowała je i pozostawiała na podłodze. Z początku nie chciało jej się podnieść ale była zbyt głodna aby tutaj dalej gnić. Tak więc podniosła się i pozbierała ciuchy. Później przyszedł czas na prysznic, zmianę opatrunku i jedzenie. Kiedy już doszła całkowicie do siebie spakowała do torby telefon, dokumenty i inne podobne pierdoły. Czas wyjść się przewietrzyć. A dokładnie chodziło o spacer w kierunku akademików,
ZT

Wchodząc poczuła się jak w domu. Może to troszkę głupie ale wolała ten pokój od pokoju w akademiku. Siadając w fotelu odetchnęła z ulgą. Nie mogła sobie jednak pozwolić na to aby leniuchować. Czas najwyższy iść się wykapać, umalować i przebrać w coś innego niż mundurek. Kiedy już to zrobiła zamówiła taxi i wyszła pozostawiając karteczkę w pokoju odnośnie rzeczy, które musi wykonać po powrocie.
ZT