Trening Blair

Blair była zaledwie aspirującą do miana łowcy, dlatego nie miała bladego pojęcia, jak odróżnić człowieka od wampira, jednak miała nadzieję, że białowłosemu uda się nauczyć jej tego. Takie umiejętności byłyby dla niej bardzo przydatne. Wiedziała, że musi się dużo nauczyć, dlatego nie marudziła bardziej niż zwykle. Była tu z własnej woli i nikt jej do tego nie przymusza. Była wdzięczna, że mężczyzna poświęca czas jej treningowi. Wiedziała, że nigdy nie powie tego na głos, a Cornelius nie usłyszy od niej takie słów, jednak miała nadzieję, że mimo jej marudzenia i ciągłych fochów mężczyzna będzie wiedział jak bardzo cieszy się z tego, że wreszcie ktoś wziął ją pod swoje skrzydła. Wiedziała, że wiedza szkolna jest ważna, właśnie dlatego podjęła studia prawnicze i starała się jak mogła, jednak łączenie pracy ze szkołą i treningami było bardzo trudne, ale dawała radę. Wiedziała, że jest to dla niej pewnego rodzaju lekcja, jednakże nie sądziła, że i trener się czegokolwiek od niej uczyc. Dziewczyna wiedziała, że trening na otwartej przestrzeni mogła być niebezpieczna, a mimo wszystko była spokojna. Trener i tym razem pomylił się w lokalizacji jej łaskotek, dlatego i na ten ruch nie zareagowała, a jedynie uśmiechnęła się zwycięsko. Nie miała potrzeby wdawać się z nim w polemikę, zwłaszcza, że miał rację. Nagle coś bylo nie tak. Pilka zdawała się zwolnic co spowodowało, że Blair nie dość, że upuściła piłki, to na dodatek poleciała na tyłek.

-Co jest kurwa? - zirytowała się.

Zebrała piłki z ziemi i znów zaczęła nimi żaglować.

Wampiry to dziwna rasa, niby są łudząco podobni do ludzi, ale jednocześnie są kompletnie inni. W zależności jak się spojrzy na nich dostrzeżemy albo różnice, albo podobieństwo. Poznając ich już wiele lat, wie się w co sprawia iż wampiry, to wampiry, a ludzie to ludzie. Blair miała przed sobą jeszcze długą drogę, by stać się pełnoprawnym łowcą, a co dopiero doświadczonym łowcą. To nie pyk i już. Oczywiście są Ci którzy szybciej staja się łowcami doświadczonym, a są i ci którym dłużnej to zajmuje. Wiek to nie wszystko. No ale cóż... Każdy jest inny i każdy widzi to inaczej. Dla innych znaczenie łowcy doświadczonego liczy się na postawie lat, dla innych liczy się po tym czego dokonał, co wniósł do oświaty. No ale mniejsza z tym. Corneliusowi nie zależało na pochwałach, czy też wyróżnieniu się, jako dobry trener. Sława była na dalszym planie. Na pierwszym miejscu jednak było to, aby przygotować kadeta, wyszkolić go na łowce, by Broń boże gdy któregoś łowcy braknie, ten mógł go zastąpić. Blair miała potencjał, bo Corn to widział, jednak sam potencjał to nie wszystko. bez zaangażowania sie Blair, będzie on tylko pustym słowem. Nie znalazł jej łaskotek i nie szukał dalej. Trudno. Nie zależało mu na znalezieniu jej czułego punktu do łaskotek. Choć ma je wszędzie. Trzeba tylko odpowiednio łaskotać. Tak tak... Łaskotać trzeba umieć.
No ale najważniejsza częścią było niewyjaśnione zwolnienie piłki, jak i śmieszna reakcja Blair. Takiej Cornelius się nie spodziewał, dlatego nic dziwnego że na jego twarzy pojawił się ledwo widoczny uśmiech. Nie śmiał się, po prostu było to komiczne. Jednak szybko znikł mu ten wyraz z twarzy słysząc słowa dziewczyny.
-Czy ty aby się nie zapominasz? Nie przestoi kobiecie taka mowa...
Skarcił ją nieco chłodniejszym głosem. Jeszcze nie była pełnoletnia, do tego takie słowa... Przy trenerze... Co za kompletny brak manier. Patrzył jak ta ponownie zaczyna żonglować.
-Miałem dla Ciebie ważne jeszcze zadanie, ale w tej chwili wracamy do sali treningowej. Mam nadzieje ze masz długopis przy sobie.
Mruknął chyba nadal oburzony jej słowami, po czym skinie ręką, by kierowała się w strone miejsca gdzie się spotkali.

żaglować - latać szybowcem, wykorzystując wstępujące prądy powietrzne
Przepraszam musiałem. XD

Tak. Zdecydowanie długa droga przed nią, a jednak wcale nie niszczyło to jej zapału, a wręcz przeciwnie. Chciała jak najszybciej pojąć tę wiedzę i móc się bronić. To było dla niej ważne. Nie była nie wiadomo jak zdolna, czy wysportowana, ale była uparta i zdeterminowana. Ta mieszanka zawsze prowadziła Blair do osiągnięcia celu. Nic nie było w stanie zniszczyć jej uporu. Była jak taki mały osiołek, a to dla Corneliusa nie mogło znaczyć niczego dobrego. Cała ta akcja ze zwolnieniem piłki była kurewsko podejrzana. Nie możliwym było, by coś takiego się stało. Zmierzyła trenera podejrzliwym spojrzeniem. Skarciła się jednak za zrzucanie winy na niego. Może to zmęczenie po nieprzespaniej nocy spowodowało, że podrzuciła piłkę inaczej niż jej się zdawało. Potarła dłonią czoło. Musiała się wreszcie przekonać do tego człowieka. Treningi stałyby się wtedy z pewnością znacznie przyjemniejsze. Nie zawstydziło jej skarcenie przez trenera.
-Z tego co wiem powinien pan powiedzieć "nie przystoi". Każdy ma prawo przekląć i nie powie pan, że nigdy pan tego nie zrobił - zmrużyła oczy i założyła ręce pod piersiami.
Słuchała jego słów i z każdym kolejnym jej nastawienie zmieniało się na co raz bardziej zdecydowane nie.
-Pan sobie chyba żartuje. Może jeszcze mam pisać na kartce dwieście razy "Nigdy więcej nie będę przeklinać." ?
Co to, to nie. Nie ma nawet mowy. Miał ją nauczyć walki z wampirami, a nie wpajać wiktoriańskie zasady kultury.

Powinien powiedzieć "nie przystoi"? A czy nie powiedział? Powiedział, no ale jak widać Blair kompletnie nie słucha tego co do niej nauczyciel mówi. W takim razie po co tu jest? Aby jednym uchem wpuścić i wypuścić słowa doświadczonego łowcy o wiele bardziej od jej osoby? Jeśli tak, to niech się zastanowi, czy to aby nie jest strata czasu... Cornelius szkoli ją by stała się kiedyś łowcą, a nie miała to w dupie, bo starszy ma zapewne o wiele ważniejsze czynności do zrobienia, niż trenować dziecko, które go nie słucha. Wierzył w to, że ich praca da spore plony, jednak wszystko nie nie zależało od w co wierzył chłopak, a co chciała dziewczyna...
-Nie ważne co ja robię, to Twój trening. Przy dowódcy też wyleciałabyś tak, albo co gorsza, wyleciałabyś na jego polecenie "Co jest kurwa?"
Nie oczekiwał na to odpowiedzi, bowiem niech sama sobie to dziewczyna rozmyśli w swojej główce. Miał ja uczyć, ale kultura również była ważna. Przeklinał sam, jednak ON doskonale wiedział kiedy może sobie na to pozwolić... Zresztą miał swoje lata i mógł, a dziewczyna była gówniarą, do tego niepełnoletnią. Pewnie gdyby była jego córką, to by dostała trzask w twarz. Może nie mocno, ale dla opamiętania jej, by zrozumiała swój błąd. Uderzyć jednak nie mógł.
-To by było słabe... Za kare będziesz pisała wszystko co wiesz na temat Anglii. A jeśli nie wiesz wiele, to się masz dowiedzieć. Informacje mają mnie w pełni zadowolić, bowiem nie ruszymy dalej z treningiem. Będziemy go ciągli, tak długo jak będziesz się ociągać, a pamiętaj... Robisz to dla siebie. A... I radze Ci nie kwestionować moich słów... Ewentualnie zawsze możesz trenera zmienić, ale co powiesz kiedy zapyta cię dowódca dlaczego? Powiedz mu że za próbę uczenia kultury, to on cie urządzi szczerzej gorzej
Oznajmił jej z zimnym i ledwo widocznym uśmiechem idąc dalej do sali treningowej, więc mieli dobry kawał. Mimo nim opuścili park, to za plecami dziewczyna mogła usłyszeć początkowo zimny chichot, na który łowca stanął by się obrócić się, patrząc za właścicielem śmiechu.
Było ciemniej, dlatego nic dziwnego, ze nocne stworzonka rodziły się do życia...