Może ktoś wyjaśnić, co się tutaj dzieje?

Shiro jako Cocoro - zaczynamy!

Cholera. Serio tu nic nie ma?
Dziewczyna rozejrzała się wokół z wyraźnym znużeniem, wyraźnie poszukując czegoś. Czego? A... Może jakieś wampirka poziomu E? Jednego? Dwóch? A nawet więcej. Nieważne. To tylko i tak małe robaki w jej oczach, pełniące jedynie jedną funkcję. Bycie posiłkiem.
Jej czułe zmysły wyczuły jedynie nic nie znaczących w tej chwili ludzi. Dzisiejszy dzień spowodował, że miała okazję napotykać się na ludzi w różnych, idiotycznych ubraniach. Oczywiście, ona sama nie zamierzała dać się im pokazać. Nie zasługiwali na taki zaszczyt z jej strony. Krycie się w cieniach i unikanie ich spojrzeń było zbyt banalne.
Machnęła ogonem, po czym ruszyła w dalsze poszukiwania. Nie chciało jej się zawracać głowy człowieczkami. Jeszcze byłby z tym jakiś problem. Nie, nie obawiała się skutków tego, ale na daną chwilę uważała, że to byłoby zbyt upierdliwe, by sobie teraz zawracać głowę. Zwłaszcza, że w końcu swoimi czułymi zmysłami wyczuła wampira. Jej źrenice rozszerzyły się, a na twarzy mimowolnie pojawił się uśmiech. Wreszcie. Wręcz wydawało się, że nic nie stanie jej na drodze.
Nie licząc jakieś gazety.
Wzrok Cocoro mimowolnie powędrował w jej stronę. Pomimo wyostrzonego wzroku nie potrafiła rozszyfrować zawartych tam wyrazów. Za słabe światło z latarni? Aż pochyliła się i podniosła ją. Na jej twarzy pojawiło się zirytowanie, gdy ślepia skupiły się na dwóch wyróżnionych słowach. Co to do diabła jest? Jakiś szmelc? - nie zamierzała poświęcać temu ani sekundy dłużej. Żałosne, jakiś śmieć zdołał ją zatrzymać! Aż zaklęła w myślach. Zamierzała szybko przemierzyć ulice, by dorwać wyczutego wampira.
Wtedy ogarnęło ją uczucie, że jest obserwowana. Rozejrzała się wokół, wyostrzając zmysły. Jakiś człowieczek zdecydował się jej przyjrzeć? Nagle... Zaczęło to znikać. Rozmywać się. Uniosła rękę, przystawiając ją do głowy i zachwiała się nieco. Co jest do cholery jasnej? Nie mogła zapanować nad tym uczuciem, ani zrozumieć, co się dzieje. Jej zmysły osłabły, a to wszystko dało się porównać do tego, jakby została wrzucona w głęboką toń... Gdzie... Atak...? - ostatnia myśl w tamtym momencie.
Bach. Nagle ustało.
- Co do... - zdecydowanie nie przypominało to ulicy. Trafiłam do jakiegoś walniętego psychiatryka? - jej wzrok powędrował ku drzwiom. Zdecydowanie kogoś pojebało. Wtedy wyczuła, że nie jest sama. Warknęła cicho, a ogon uderzył mocno w podłogę, pozostawiając na niej długi ślad.
- Kim jesteś? - wyczuwała wampira szlachetnej krwi. To jego sprawka? - Masz jakiś problem? - po kij ją tutaj ten ktoś ściągnął? Nie kojarzyła teraz tego zapachu. Wróg? Ktoś chciał podziwiać jej zajebistość czy pozbyć się jej?

Sei Tan jako Nadia.


Ten dzień był porażką. Przede wszystkim drażniący i irytujący. Czy naprawdę osoby, z którymi współpracowała, to aż tacy idioci? Powinna była jednak opanować emocje. Pogłaskała się odruchowo po swoim brzuchu. Musi dbać o życie rozwijające się w niej. Na ten odruch nieco uspokoiła się. Była właśnie w drodze do domu, kiedy pod jej stopy nawinęła się gazeta. Zdążyła zauważyć jedyne wyraźne dwa słowa napisane na papierze, z drugiej strony nie potrafiła do końca zrozumieć, dlaczego to aż tak przykuło jej uwagę. Wtedy poczuła to dziwne uczucie w gardle, obraz przed nią zaczął się zamazywać, a dźwięki odbijały się echem. Chwilowa utrata świadomości i...
- Co? - mruknęła bardzo cicho pod nosem, odzyskując świadomość w jakimś pomieszczeniu - z dość dziwnym pomysłem na wzór ściany. - Co to za sztuczki... - ponownie pomyślała na głos, a jej wzrok powędrował dalej, żeby w końcu zatrzymał się na pewnej postaci. Przywróciła się do porządku i wyprostowała się. Dłonią sięgnęła do swojej talii, żeby sięgnąć po swoją ukrytą broń.
- Jeśli to twoja sprawka, radzę nie mącić w mojej głowie. - ostrzegła chłodno, ignorując i nie przejmując się pytaniem ze strony wampira naprzeciwko. Pierwsze, co jej się nasunęło na myśl, widząc drugą istotę w tym pomieszczeniu, to właśnie sztuczki z kontrolą umysłów. Naprawdę wolałaby, żeby ten dzisiejszy dzień się skończył bez zbędnych ekscesów. Nie mogła tracić zimnej krwi, nie w takiej sytuacji i nie w takim stanie. Gdy jej wewnętrzne emocje nieco się uspokajały, nie wyczuwała w wampirzycy przewagi. - Obecnie mam jeden problem. - odrzekła po dłuższej chwili i rozejrzała się uważniej po pomieszczeniu. Tym razem dostrzegła jeszcze dwie pary drzwi.
Tak i Nie?
- Nie mam ochoty na żadne gierki, idź zmierzyć się z kimś twojego poziomu. Jeśli mnie teraz wypuścisz, to nic nikomu się nie stanie. - odezwała się stanowczo, wracając wzrokiem na wampirzycę z maską na twarzy. Była gotowa na wszystko, co mogło się stać.

O ile to, co się stanie, nie będzie zdarzeniem irracjonalnym...

Uniosła lekko brwi, gdy usłyszała słowa tamtej kobiety. Czy ona właśnie ośmielała się oskarżać ją? Pff... Kim ona niby była, że ośmielała się to robić?
Spojrzała na nią z nieukrywaną pogardą.
- W końcu ktoś taki jak ty jest zbyt niskiego poziomu, by móc ze mną chociażby rozmawiać - odpowiedziała jej natomiast. Nie chciała się użerać z kimś takim jak ona, o wiele bardziej ciekawiła ją możliwość wydostania się z tego miejsca. Odczuwała również irytację spowodowaną tym, że w nieznany jej sposób została tutaj zabrana.
Nie dość, że musiała mieć do czynienia z szlachetną, to do tego doszło jakieś irytujące odliczanie. Atmosfera, która tutaj nastała nie spowodowała, że nagle zaczęła odczuwać lęk - bardziej działało jej to na nerwy.
Zaklęła głośno. Męski głos... Gdzie chował się ten tchórz? Warknęła cicho. Miała wrażenie, że dzisiejszy wieczór można było śmiało zaliczyć do straconych. Zero świeżej krwi, nienormalne miejsce, a za towarzyszkę miała jakąś niewartą uwagi kobietę.
- Tss... - jej wzrok powędrował na napis i drzwi, po czym prychnęła pogardliwie... Po czym na jej twarzy pojawił się złośliwy uśmiech. - Nie wiem o co, do cholery, chodzi, ale... Wybieram "TAK" - odpowiedź na napotkane pytanie? Nie zamierzała stchórzyć, co równało się z tym, że podjęła się wyzwania.
__________
Strój. Ekwipunek: Komórka.

Postanowiła zignorować szczeniacką odpowiedź nieznajomej wampirzycy. Wśród tej dwójki nie będzie wskazywała palcami, ani łokciem, ani słownie, kto był niższego poziomu. Jeszcze raz przyjrzała się drzwiom, na których widniały napisy. To przecież absurd. Stali tak przez moment w milczeniu, kiedy w pokoju rozległ się męski, odliczający głos. Wtedy Nadia ni stąd ni zowąd poczuła zbyt dużą presję wyboru i... Nie potrafiła się zdecydować. Bo na co miała się zdecydować? Nagle w jej głowie pojawiło się tysiąc myśli. Czemu nie było jeszcze trzeciej odpowiedzi gdzieś pomiędzy "tak" i "nie"? Choć nie było po niej widać, załamała się wewnętrznie.
Czekając tak do ostatniego odliczania w końcu znalazła odpowiedź, gdzieś wewnątrz siebie. Zacisnęła dłoń na rękojeści swojej broni i przymknęła na chwilę oczy.
- Cokolwiek to znaczy, wybieram nie. - odpowiedziała w końcu. Była odważna, ale nie potrzebowała udowadniać swojej siły cholera wie komu, w dodatku w stanie błogosławionym. Z powodów oczywistych chciała zrezygnować i nie narażać siebie, ani tym bardziej swoje dziecko na niebezpieczeństwo, a to, co się działo, nie zapowiadało się na delikatne wrażenia. To, że jej "tchórzostwo" zobaczyła jedynie jakaś niższego sortu wampirzyca ją nie obchodziło. Na tym, żeby jej cokolwiek udowadniać też nie miała potrzeby.
Cóż, jeżeli jednak nie było stąd wyjścia pod postacią rezygnacji, będzie musiała się wtedy zmierzyć w z trudnościami. Na sam początek wolała jednak wybrać najdogodniejszą i najrozsądniejszą według niej opcję.

Zdecydowanie robiło się tutaj... Coraz to dziwniej. A przynajmniej z takiego założenia wyszła teraz Cocoro, która mogła dość dobrze zauważyć, iż po wypowiedzeniu tego jednego słowa, sytuacja się... Unormowała? O ile właściwie można by coś takiego powiedzieć w takim miejscu jak to. To jakaś kpina - podsumowała to w myślach...
Zanim ponownie stało się coś niespodziewanego.
Wampirzyca została nagle wciągnięta przez drzwi... A potem... Ciemność. Wow. Cholera jasna, co znowu? Sama sytuacja działała jej na nerwy i podrażniała ją, a fakt, że nie widziała dosłownie niczego, nie poprawiał jej nastroju. Jak również wyłapany przez jej zmysły śmiech...
A dopełnieniem były słowa, które, jak sobie szybko uświadomiła, pojawiły się w jej myślach.
- Jesteś walnięty - warknęła w przestrzeń, chcąc też tak rozładować frustrację.
Nagłe światło sprawiło, że musiała unieść dłoń i zasłonić nią swoje ślepia. Przeskok z ciemności na jasność nie wpływał pozytywnie na jej zmysły, dlatego też potrzebowała kilkunastu sekund spędzonych na intensywnym mruganiu, zanim mogła zacząć działać coś więcej.
Jej oczom ukazał się widok... Kompletnie dziwny, biorąc pod uwagę to, co działo się chwilkę temu. Cholera jasna, to jakiś salon piękności? - zadała sobie w myślach pytanie, gdy zgarnęła wzrokiem całe pomieszczenie. Lustra, niebieski kolor, nieznane kobiety... Zdecydowanie coś tutaj było nie tak.
Zaś na słowa nieznajomej uniosła brwi i odczuwała mętlik w głowie... Jak również i złość.
- Ha? O czym ty pieprzysz? - warknęła, uderzając ogonem w ziemię. Nie zamierzała dawać się dotykać żadnej Alex. I chwila, co się tutaj odwalało?!

Została wręcz zassana przez drzwi i dalej już nie musiała przejmować się tamtą wampirzycą, która prawdopodobnie jak ona znalazła się w tej samej sytuacji. Stała przed wysokimi ścianami krzewów i dwoma, wijącymi się drogami. Już na pierwszy rzut oka przypominało to labirynt. Tuż przed nią stała zakapturzona postać. Zmrużyła oczy. Nie podobały się jej te gierki. Powiedziała przecież jasno i wyraźnie, że nie chce, a tutaj dalej jakieś zabawy. Może to wszystko było jakimś fikuśnym koszmarem?
Przeczytała obie kartki, które dzierżyła zakapturzona postać. Prychnęła pod nosem.
- Wampir. - odpowiedziała na głos, próbując dojrzeć się czegoś spod kaptura osobnika, ale dostrzegała jedynie ciemność. Nie sądziła jednak, że na odpowiedzi i spokojnym pójściu do domku się skończy. Przed nią wiły się labiryntowe ścieżki, w których łatwo się szło zgubić. Miała tylko nadzieję, że znalezienie drogi to będzie jej jedyny problem. Wyciągnęła więc sztylet i mocno go zacisnęła w dłoni, będąc przygotowana na wszystko już na wstępie.

// Wybacz, poprzednio ominęłam, bo kątem oka uznałam, że to jest podpis postaci.
Ekwipunek: sztylet skrywany przy talii, dokumenty, telefon
UBIÓR