Konkurs Bożonarodzeniowy!

KONKURS BOŻONARODZENIOWY!

Zbliżają się święta! Z tej okazji pomyśleliśmy o małym konkursie na opowiadanie bożonarodzeniowe z udziałem naszych wspaniałych postaci na VK. Opowiadanie może być o każdej postaci, która jest obecnie zarejestrowana, by chętni do czytania mogli zrozumieć treść opowiadania. Opowiadanie musi zawierać elementy horroru, dreszczykowca lub innych przerażających elementów! Można także przerobić znane wszystkim baśnie i bajki.
Zatem zapraszamy do wyzwolenia swojej wyobraźni!
Zasady:
1. Prace należy przesłać do Hachiko do 25 grudnia.
2. Prace muszą być na temat.
3. Długość nie jest ważna! (Ponoć rozmiar się nie liczy…)
4. Jeden gracz może wysłać tylko jedną pracę!
5. Nagrody!
6. Prace będą upublicznione anonimowe, dzięki czemu reszta graczy będzie mogła głosować i wybierać najlepsze opowiadanie.
7. W razie remisu któregoś z opowiadań rozstrzygnięciem zajmie się Administracja.

Zatem zachęcamy do wzięcia udziału w tym świątecznym konkursie. I pamiętajcie, że liczy się dobra zabawa!

Konkurs został przedłużony do 15. stycznia!

Pierwsze opowiadanie Bożonarodzeniowe mamy już na koncie! Możemy pogratulować uczestnikowi i oczywiście wciąż czekamy na dalsze zgłoszenia. Prosimy o branie udziału! A teraz załączam to opowiadanie, aby nasi gracze mogli je przeczytać i później zagłosować, a mamy gorącą nadzieję, że pojawią się jeszcze CHĘTNI! Dla przypomnienia opowiadania będą oczywiście pokazywane tutaj anonimowo!

1.
W ulewną noc pewna dziewczyna o imieniu Keiko wracała samochodem do domu, by zabrać sie za świąteczne porządki. Mimo iz zbliżały się świętą Bożego Narodzenia, to nie spadł śnieg. Krople rzęsistego deszczu bębniły o dach jej samochodu i ściekały strumieniami po szybach, wiatr zawodził na zewnątrz a ona przemierzała samochodem drogę pośród gęstych lasów. Wkrótce miała rozpętać się prawdziwa burza. Usłyszała już pierwsze, stłumione odgłosy grzmotów, gdy nagle spiker radiowy przerwał audycję muzyczną by nadać komunikat o niebezpiecznym psychopacie który uciekł z pobliskiego zakładu psychiatrycznego. Dokonał on wcześniej kilku brutalnych morderstw, toteż spiker poważnym tonem pouczył słuchaczy, by ci zamknęli się w swych domach, dopóki policja nie złapie uciekiniera. Keiko zdołała jeszcze przejechać paręset metrów po tym komunikacie, gdy nagle jej auto zaczęło powoli zwalniać i się zatrzymywać…skończyła jej się benzyna! Przerażona dziewczyna wpadła w panikę, gdy nagle tuż za drzewami ujrzała małą stację benzynową i sklepik. Włączyła rezerwę i udało jej się resztkami paliwa wtoczyć wóz na betonowy podjazd. Otworzyła drzwi i wysunęła się z samochodu wprost w mroźny, niemiłosiernie siąpiący deszcz. Zatankowała bak do pełna i szybkim krokiem udała się do sklepiku, by zapłacić za benzynę. Otworzyła drzwi i weszła do mrocznego, oświetlonego zaledwie jedną, psującą się jarzeniówką pomieszczenia. „Zatankowałam i chciałabym zapłacić za benzynę!” zawołała dziewczyna, gdyż pomieszczenie było zupełnie puste. Poczekała chwilę, lecz nie usłyszała żadnej odpowiedzi…Postąpiła kilka kroków naprzód, w kierunku obskurnych drzwi prowadzących na zaplecze. Podeszła do nich i delikatnie nacisnęła klamkę…drzwi skrzypnęły i powoli się uchyliły odsłaniając skąpane w mroku pomieszczenie. Keiko wytężyła wzrok i zobaczyła, że w cieniach pomiędzy półkami ktoś stoi. Wysoki mężczyzna ubrany w roboczy kombinezon wyszedł z cienia i powoli, bez słowa szedł w kierunku dziewczyny. „Kim pan jest?” zapytała dziewczyna. Ręce drżały jej ze strachu. „Ja-a je-ee-estem kie-kierownikiem stacji” wyjąkał nieznajomy. Dziewczyna zmierzyła go wzrokiem i dostrzegła, że w ręce trzyma on długi nóż…Pobladła i spojrzała przerażeniem na mężczyznę. Ten szybko zorientował się, że dostrzegła ona jego nóż i zaczął wyjaśniać: „to-o ty-tylko…” lecz nie zdołał dokończyć gdyż dziewczyna pędem rzuciła się w kierunku wyjścia. Nieznajomy rzucił się za nią w pogoń. Oboje wypadli ze sklepu wprost w strugi ulewnego deszczu. Przerażona dziewczyna biegła w kierunku swego samochodu słysząc kroki napastnika tuż za sobą. Nieustanne pluskanie ciężkich butów o pokryty kałużami beton zbliżało się coraz bardziej…gdy dziewczyna zdołała dosięgnąć klamki od drzwi swego samochodu. Wskoczyła do środka i zatrzasnęła za sobą drzwi nim mężczyzna zdążył ją dogonić. Szybko wyciągnęła z kieszeni kluczyki i rzucając nerwowe spojrzenia w kierunku nieznajomego, zdołała przekręcić kluczyk w stacyjce. Jednakże on już jej nie gonił - widziała tylko czarny kontur postaci stojący kilka metrów od jej auta wśród siąpiącego deszczu. Światła samochodu rozbłysły, gdy nagle mężczyzna rzucił się w kierunku jej okna, waląc po nim pięściami i krzycząc „O-On….on..!” Jednakże dziewczyna wcisnęła gaz, koła zapiszczały i samochód ruszył pędem przed siebie zostawiając mężczyznę w kombinezonie na podjeździe…Pośród pisku opon i ryku silnika nie zdołała usłyszeć ostatniego zdania, które próbował jej powiedzieć nieznajomy. Na nieszczęście dla niej. Brzmiało ono: „on jest na tylnym siedzeniu!” Rano policja wezwana przez jąkającego się właściciela stacji znalazła jej samochód kilometr dalej. Szyby spływały krwią, a ciało Keiko porąbane było siekierą na kawałki. Zamiast wigilie spędzić w radości i w szczęściu, to cała rodzina była pogrążona w bólu, żalu. Zbiega-psychopaty nie udało się złapać.