Opuszczony Dom

Cokolwiek nie odpowiadał nieznajomy wampir to i tak nie raził Crowa, raczej bawiło, a może po prostu miał dobry humor? wbrew temu że mu się nudziło to jednak spotkał jakąś mordę która nie bała się go pozaczepiać.
-Hau hau... a sam szczeka jak ratlerek.
Odpowiedział kpiąco i z lekkim uśmiechem na ustach, z chęcią by go po prostu olał gdyby nie to, że ten postanowił go dalej zaczepiać. Dalej go obrażał, ale jakoś Crow nie potrafił się obrazić, to było by po prostu zbyt głupie.
-Odezwał się ten co już gotowy klienta przyjąć... to nie ja rozkładam się na schodach jak na eleganckich kanapach, czyżbyś ćwiczył by się wprawić lepiej w zawód?
Odezwał się a widząc leczącego w jego stronę peta po prostu go odruchowo złapał zamykając dłoń tak by odciąć dopływ powietrza po czym szybko puścił by ten zgaszony spadł na ziemię. Oczywiście przy tym przysmażył sobie kawałek skóry, ale czy się tym przejął? Przyprażona skóra była tkliwsza ale kompletnie nie obchodziło to wampira który od niechcenia wrócił do wampira na schodach i jeśli ten nie zwieje to położy rękę na jego ramieniu
-W sumie twoja mordencja też jest niczego sobie, może sobie ją pożyczę? To może być zabawne.
Stwierdził z rozbawieniem i zmienił wygląd dokładnie kopiując postać pewnego siebie wampira przed sobą, po czym się odsunie. Przybieranie czyjejś formy było zawsze nieco ryzykowne ponieważ zazwyczaj odczuwał również te same dyskomforty co skopiowany, jednak Dyz miał się chyba na tyle dobrze, że ta zmiana nie była dla Crowa jakoś szczególnie nieprzyjemna.
-Ciekawe czy jakbym tak poszedł pod latarnię gdzie mnie odsyłasz to miałbym dużo klientów.
Puścił mu oczko i wydawało się nawet że za chwilę wyjdzie z domu jeśli Dyz go nie powstrzyma.

Cóż... Tak prowokował wampira ciekawy ile ten zniesie jeszcze. Wydawał się być takim, którego ciężko sprowokować, a mimo to próbował. Zresztą gdyby siedział dalej jak kołek, to zanudziłby się na śmierć, a tak sobie popyskują do siebie nawzajem, jak dzieci, no ale mniejsza o to. Ważna jest zabawa.
-Och... Bo jeszcze przyjmę to za komplement...
Koleś go rozśmieszył, bo z tego co zauważył Afrodyzy, nieznajomy dogryza mu w ten samy sposób. Koniczne to było dlatego też nie obeszło się bez śmiechu, mówiące o rozbawieniu. Crow nadal był niewzruszony obelgami, które leciały w jego kierunku. Dość sprawnie potrafił je wykorzystać przeciwko słabszemu krwi.
-Kochaniutki jeżeli siedzenie na schodzie  to przygotowanie do przyjęcia klientów, to ci powiem że niezłe ziółko z ciebie... Nie martw się ja nie to  co ty. Nie przyjmuje innych na schodach.
Zakpił z wampira patrząc co ten robi z pociskiem z papierosa. Trochę znudzony na to patrzył, bo przypuszczał że będzie to coś lepszego, a zawiało nudą. Zerkał na tego jak podchodzi i uniósł brew na jego słowa, jak i spojrzał na jego rękę na ramieniu.
Złapał za nią ręką, na której ramieniu była dłoń wampira, po czym wykręcił za na zewnątrz, mocno, przy okazji wstając. Ten jednak skoro przejął cechy Afrodyza, to nie poczuje nic. Widząc siebie, nieco się zmieszał.
-Co to kurwa ma być?
Zapytał jakby wściekły widząc że został wykiwany. Zmruży oczy i zechce wykonać dość brutalny atak, oczywiście nie pozwalając mu odejść. Jeśli nie zostanie powstrzymany, kopnie wampira w krocze. Ale skoro Afrodyz nie czuje bólu, to... Crowa jaja nie zabolą.

Zabawa jak dzieci z przedszkola, ale co poradzić, że tak już po prostu było.
Crow odpowiadał co mu ślina na język przyniosła, a że się nudził to i odpowiedzi równie durne potrafił wymyślać w ciągu jednej chwili.
-Jak się nie ma lokum gdzie można się rozgościć na prawdziwych kanapach to i niektórym do ćwiczeń muszą schody wystarczyć, jak widać na załączonym obrazku. I masz rację że ja to nie ty, ja nie muszę stać pod latarnią by się bzykać, wolę sam wybrać sobie ofiarę.
Odpowiedział zupełnie nie zrażony. Akurat sfera seksualna kompletnie go nie raziła, lubił kobiety, choć akurat obecnie nie bardzo go interesowały nowe relacje tego typu, były zbyt nudne ostatnio, obecnie kobiety były łatwe jak kupienie paczki chrupek w biedronce. A dla tych bardziej wymagających nie chciało mu się poświęcać póki co czasu, wolał być sam i nie martwić się bzdurami życia codziennego.
Reakcja wampira na zmianę wyglądu Crowa była dosyć ciekawa, choć bardziej interesująca rzecz przykuła uwagę wampira. Został z wielką agresją kopnięty w klejnoty lecz praktycznie nie poczuł nic... spoczął więc zdziwiony na wampira którego wygląd przyjął
-O ty chuju! Ty nie czujesz bólu....
Dopiero zrozumiał ten fakt, no to teraz tym bardziej rozumiał czemu ten był aż tak pewny siebie, na pewno brak tego odczucia sprawiał, że nie bał się dostać omłotów jak inni, nawet nie zagłębiając się w to czy też miał poukładane we łbie czy nie.
Crow widział swoją wykręconą rękę jak i widział przecież gdzie dostał a mimo to stał praktycznie niewzruszony, a jedynie z debilną miną i głupim uśmiecham który mówił sam w sobie, ze chyba mu się nowe doświadczenie spodobało.
Wyrwał rękę z uścisku Dyza i bez zastanowienia nawet poprawił sobie jej ustawienie, czuł się niczym lalka której po prostu trza było włożyć odpadającą rękę do nadgarstka.
-To jednak może być z tobą zabawnie, a już myślałem, że z ciebie tak nudny chuj. Nic nie czujesz więc bicie cię chyba nie ma sesnu, chociaż....
Przyszła mu do głowy jedna myśl i jeśli ten go nie powstrzyma to Crow wampirzym tempem będąc nawet szybszym od Dyza złapie go za gardło i ściśnie choć nie na tyle by pd razu mu strzaskać krtań, po prostu chciał zobaczyć jak ten zareaguje na duszenie
-Jak to jest? nie czuć bólu, ale stracić możliwość mówienia? Od braku tlenu nie umrzesz, ale musisz mieć przejebane jak ci ktoś coś uszkodzi. Chyba bardzo lubisz szczekać ratlerku, nie brakowałoby ci tego?
Ciekawość wrodzona wampira była mocniejsza niż to, że sam przecież też mógł oberwać. Z resztą był na to gotowy, czasami zabawy miały przykre konsekwencje, to było wliczone w cenę zabaw. Jednak jak duża będzie cena tej zabawy, o tym musiał się dopiero przekonać.

Tak już po prostu było i było fajnie, bo skoro im pasowało, głównie Afrodyzowi bo Crow to tak chuj z nim. Dla Dyza liczyła się zabawa, dobra zabawa i tylko dla niego. Trafiła przysłowiowa kosa na kamień, bo obaj byli wyszczekani, jak psy od sołtysa, ale czy to prowadziło do czegoś ostrzejszego? Póki co nie, ale czas pokaże!
-Już widzę te ofiary Twoje... Poziom E, bo tylko ten pewnie na ciebie leci.
Zarechotał psychopatycznie, zerkając na wampira, kompletnie nie robiąc sobie nic z jego obelgi, spływało to po nim, jak po kaczce.
Ruszył się dopiero w chwili, kiedy zauważył przed sobą siebie. Wściekł się głównie dlatego, bo nie lubił zabawy swoim wizerunkiem, ale z drugiej strony wkurzył się przez to, że dał się tak łatwo podejść.  Wyraził swoją opinie na ten temat jednak, wymierzając celny wykop w krocze wampira.
NIe zrobił tego tylko dlatego by wyładować swój gniew, ale i po to by sprawdzić jak bardzo mężczyzna skopiował Afrodyza. Chwile później, kiedy nie zauważył żadnej reakcji, na mocny kopniak, który nie jednego by ruszył, to już wiedział, że i jego choroba została skopiowana.
Uśmiechnął się krzywo, zwiedzony tym wszystkim, teraz nie było sensu bicia się z wampirem, skoro obaj nic by nie czuli. Tłukli by się pewnie do czasu, aż jeden z nich nie padł by z wykrwawienia, czy też przez stracenie świadomości.
-Nudny chuj... Skoro ja byłbym nudnym chujem, to ty musiałbyś być pizdą...
Nie powiedział jednak więcej, bowiem tuż przed nim pojawił się wampir i złapał za krtań uszkadzając nią, nim Dyz mógł zareagować. Aby jednak nie nastąpiło do gorszych uszkodzeń Afrodyzy zetnie rękę, po czym opierając rękę o jego mostek, odepchnie go od siebie, korzystając z wampirzej siły.
Początkowo przysłonił swoją szyje, ukazując swoje kły, wyrażając swoje niezadowolenie poprzez warkot, który nie był taki jak powinien, przez uszkodzoną krtań. Zmrużył oczy, patrząc na niego z chęcią mordu, ale i z lekkim uśmiechem.
Wystawi po chwili lekko dłoń, a sam Crow zauważy że w dłoni wampira formuje się łańcuch, oczko za oczkiem, aż biegnie po ziemi z dobre dwa metry. Bez czekania zbytnio, strzeli w nim w wampira niczym z bicza, celując tak by objąć jego szyje, a jeśli się to uda, szarpnie, by przyciągnąć wampira do siebie, tym samym pewnie i mu coś uszkodzi. Nie żałował sobie siły.

Nie wiadomo, czy to miejsce było odpowiednie na przetrzymywanie zakładnika,a może powinienem powiedzieć, kogoś, kogo zamierzało się złamać do samych podstaw i zrobić z jej umysłu glinę, z której można wytworzyć coś zupełnie nowego! Tak, taki plan miał Azrael, upodobał sobie córeczkę Tatusia, którą zamierzał przemienić w sadystycznego pieska na jego polecenie, można to nazwać kompleksem, on był zawsze traktowany w taki sposób przez Hiro, więc może chciał się w końcu poczuć u władzy? Tak czy inaczej, na miejsce dotarł z kobietą, którą trzymał oczywiście za usta, żeby nie wrzeszczała, ale chyba i tak nie miała takiego zamiaru, bo dobrze ją nastraszył i był pewien, że to całkowicie wystarczy. Oczywiście jego celem było nic innego niż piwnica, gdzie się trzyma wszystkie porwane dziewczynki? Otóż to.. w piwnicy! Nie odzywał się do niej słowem gdy szli przez dom, bo portal otworzył się tuż przy tym miejscu, z którego wyłoniły się te dwie postacie. Bez słowa, bez nawet dania jej do zrozumienia co źle zrobiła stanął przed schodami do piwnicy i ją po prostu tam zepchnął, trochę się poturbuje, ale trzeba wspomnieć, że najpierw założył jej takie fajne anty wampirze kajdanki, przez które nie mogła używać mocy, jako braciszek Hycla miał do tego dostęp. Zszedł po schodach i jeśli nie podniosła się sama to zwyczajnie ją złapał za fraki i podniósł do góry. Co miał jej do powiedzenia? W sumie to nic, poczeka sobie na ten słodki moment paniki kiedy zacznie go prosić i błagać, żeby tylko się jej nic nie stało.. To było w tym wszystkim najlepsze. Na dodatek trzeba dodać, że miał przy sobie wyciągniętą broń, celował w nią z pistoletu, jednak nie zamierzał pociągnąć za spust, chciał się po prostu dobrze zabawić i nie mam tutaj na myśli, zabawy w lekarza czy innych role playów, tutaj miało dojść do złamania jej psychiki, to wytworzenia nowej posłusznej tylko Azraelowi, no i Hiro.. jego też umieści na liście, ale odpowiadała tylko przed nim, a jeśli zawali cokolwiek w późniejszym terminie, będzie mogła sobie zapomnieć o jakimkolwiek związku z połową buźki.

Początkowym jej zamysłem był powrót do domu, długa kąpiel w swojej ogromnej wannie.. a potem? Masażysta? Chociaż wypad do klubu też brzmi kusząco. Kiedy powolutku odchodziła od Azraela rozmawiała z ojcem, już miała powiedzieć coś w stylu "Nie martw się tato, niedługo będę", kiedy silne, kościste dłonie zakryły jej usta. Wampir po drugiej stronie urządzenia mógł dosłyszeń ten zgłuszony pisk a potem... Te słowa po których wpada się w furię. Dziewczyna była przerażona. Trzęsła się i nawet łzy napłynęły do jej ślicznych, fiołkowych oczu. Na początku próbowała się nieco wyswobodzić, lecz mężczyzna ją uspokoił kolejnymi słowami - groźbą. Nessie znieruchomiała a jedynie zaczęła wykonywać jego rozkazy. W główce biedaczynki zamiast pornola przewinęło jej się całe życie. Jasna cholera jak to się stało, że wylądowała w tej sytuacji? Prawda. Miała spierdalać, powinna.. więc czemu tego nie zrobiła? Czemu była tak naiwna i nie zaufała bodźcom które gdzieś w środku całej konwersacji ciągle ją drażniły. Posłusznie lecz opornie zaczęła robić kilka kroków w stronę  portalu, którym zaraz oboje się przenieśli w jakieś nieznane jej miejsce.
Pojawili się przed jakimś domem, najwidoczniej opuszczonym gdyż drzwi do środka i opłakany stan mówiły za siebie. Przerażona wpatrywała się w wejście a potem zmuszona wciąż nieco opornie zaczęła iść w tamtą stronę. Bardzo chciała krzyczeć o pomoc ale po co? Co to da skoro i tak nikogo w pobliżu nie było! Shizuo stanęła jak wryta przy zejściu do piwnicy, chciała na niego spojrzeć i się odezwać kiedy ją tam... po prostu zrzucił. Upadek ze schodów dla ludzi bywa czasami śmiertelny. Sposób w jaki ona spadła był nie śmiertelny ale bardzo bolesny. Złamanie zamknięte nogi, połamane kilka żeber, a do tego okropne siniaki i pęknięty łuk brwiowy. A do tego krzyki gdy spadała. Mogła zwrócić nimi uwagę kilku osób. O ile ktoś był w pobliżu. Stęknęła donośnie kaszląc okropnie. - A-Ałaa... - jęknęła zalewając się łzami. I kolejny akt brutalności kiedy zmusił ją do wstania pomimo sprawnej i okropnie bolącej nogi.
Spojrzała na niego zapłakanymi oczyma. Był cholernie nieczuły! Nie takiego go sobie wyobrażała, ale... czy powinna teraz myśleć o swoich pieprzonych fantazjach? Przecież jest traktowana jak śmieć. Nie powinno to tak wyglądać! - Proszę, nie krzywdź mnie, zrobię wszystko! - wysyczała próbując odpowiednio ustać na nóżkach. Tyle kolorów na jej bladej skórze! Siniaki są piękne. Ujęła powoli w dłoń jego nadgarstek. - Proszę... oszczędź mnie..

Wszystkie początkowe plany jak to bywa w życiu ulegają zmianie. Niestety dla dziewczyny była to aż zbyt drastyczna zmiana planów, nikt nie planuje być porwanym, przetrzymywanym, bitym i poniżanym, prawda? Traktował ją jak śmiecia, masz rację, bo sam nigdy nie znał innego traktowania, od zawsze Azrael był nauczony sprawiać ból i nic poza tym. Błędna ocena sytuacji i próba szukania wrażeń, tam gdzie się nie powinno mogła zakończyć się tylko w jeden sposób, prawda? A no właśnie, no i skończyło się w sposób nieunikniony, jedyne na co mogła teraz liczyć i w ogóle od czego było zależne jej życie, czy też wieczna udręka to jego zwyczajny kaprys, chyba, że czekała na swojego bohatera, nawet jeśli ów taki przybędzie, wciąż będzie musiał się zmierzyć z jednym z najbardziej niebezpiecznych wampirów w tym mieście, a mianowicie z oprawcą wampirzej rady, który poczuł zapach i smak zrzuconego łańcucha chociaż na chwilę, to czyniło go jeszcze gorszym niż dotychczas. Wcześniej miał jakiekolwiek zasady, jakikolwiek kodeks, a teraz gdy Hiro puścił go luzem, jego brat przebywał w milczeniu, a cała rada była cicho.. nastał jego czas, wyzwolonej bestii. Wiedział, że upadek ze schodów jej nie zabije, bo co to za przyjemność, więc dlatego to zrobił, bez mrugnięcia okiem. Następnie zszedł do niej po tych schodach wpatrując się w jej oczy, w jego można było zobaczyć pustkę, nic.. Jednokolorowe ślepia miały to do siebie, można było zobaczyć swoje odbicie, ale nic więcej. Zero współczucia, zero hamulców. Gdy dotknęła jego nadgarstka warknął cicho po czym, mimo nacisku na jego rękę uniósł ją i złapał ją za szyję, zaciskając na niej swoje kościste palce.
-Chyba nie rozumiesz sytuacji.. Najpierw powiesz mi, skąd masz krew w swojej torebce.. Dalej będą dwa wyjścia. - cóż, jakby nie patrzeć, wykonywał swoją pracę, jeśli byłaby spuszczona nielegalnie z człowieka, miał prawo zachowywać się dokładnie w taki sposób jak dotychczas. Następnie ruszył do pobliskiej ściany trzymając ją za gardło bardzo mocno, a gdy tam się już z nią znalazł, pozwolił by uderzyła plecami o ścianę, jej głowę trzymał bliżej siebie, żeby przypadkiem nie uderzyła o mur, bo na co mu laska, która straciła przytomnieć.. Najpierw przesłuchanie, potem odpoczynek.
--Następnie, chce wiedzieć wszystko o Twojej rodzinie, z czego się utrzymujecie, bo nie wygląda mi to na legalny biznes.. zawsze jest coś ukryte. - Trzymając ją za gardło postanowił użyć swojej wampirzej siły, by za to gardło ją podnieść do góry i spojrzeć jej głęboko w oczy.
-A na sam koniec, jeśli drgnie Ci powieka, przy chociaż jednym kłamstwie, zabije Cię bardzo powoli, a potem wszystkich, kogo Twoja ręka kiedykolwiek dotknęła, Rozumiesz wszystko? - Na jego buźce pojawił się ten przerażający uśmiech, jakby był właśnie w swoim żywiole, krzywdzenie.. przesłuchania i aura strachu to było to, w czym czuł się najlepiej.

Niebezpieczeństwo stawało się coraz większe, choć nie wiadomo czy w samym momencie odezwania się do niego słowem nie skazała się na porażkę. Taki stan rzeczy jest normalny dla bezmyślnej istoty. Żyje się tylko chwilą, na dodatek używanie mózgu następuje też raz na jakiś czas. Podążanie bardziej za pożądaniem niż za głosem serca czy rozumu. Właśnie do takich istot należy Nessie i w ten sposób ją wychowano. Nieświadomie ale jednak - w końcu przebywanie z czterema braćmi obudziły w niej dotąd nieznane uczucia.  Jak z nią było teraz? Oczywiście była przerażona.
Dopiero teraz pojawiła się w jej główce ta świadomość z jak popieprzonym facetem się zadaje. Gdyby miała jakikolwiek wybór to z pewnością by sobie odpuściła jego towarzystwo. Właśnie gdyby ten wybór był możliwy.  Dlatego nie pozostawało jej nic innego jak płacz, błagania, może go to ruszy w jakiś sposób? Dziewczyna wlepiła w mężczyznę swoje przerażone spojrzenie. Czuła większy strach patrząc w jego puste oczy w których widziała nic innego jak własny strach. To było bardzo frustrujące i dołujące ponieważ... nawet nie wiedziała czy jest w stanie wpłynąć w jakiś sposób na jego uczucia.
Uchwycona za szyję i uniesiona w górę kaszlnęła krztusząc się. To naturalna reakcja nawet dla wampira który nie potrzebuje powietrza. Myśli były zajęte czymś innym. Ścisnęła  jego rękę którą ją trzymał mocno  telepiąc się w powietrzu i wiercąc się, zwłaszcza wywijała mocno nogami Próbując odnaleźć nimi jakiekolwiek podłoże którego nie było.
- T-Ta....ta..... - wykasłała. Prawda była taka, że nie miała zielonego pojęcia skąd pochodzi krew którą ojciec jej zawsze wciska - tak na zapas. Była tylko szczęśliwa, że posoka w torebkach mimo, że "odgrzewana" to ciepła i sycąca. Nie musiała w ten sposób polować co karmiło w sumie coraz bardziej i bardziej jej lenistwo. - Dostałam ją od taty..... - powiedziała teraz wyraźniej po raz kolejny zalewając się łzami.  To czy rzeczywiście krew była nielegalnie spuszczana z ludzi to musiałby bezpośrednio o to zapytać jej ojca. Dziewczyna nigdy specjalnie się nie interesowała tym, skąd pochodzi jej smaczniutki posiłek z torebki.
Następne pytanie. Czy na nie znała odpowiedź? Biznes.. Jaki jej ojciec prowadził... W tym momencie przez jej myśl przeszła jedna rzecz. Ostatnio gdy szukała w jego domowym biurze skonfiskowanego klucza do swojego samochodu znalazła  na biurku jakieś... papiery. Faktury? Pisma? - H-Handlem... - wystękała cicho, ponieważ co do obecności jakiejś garstki kosztorysów i rachunków była pewna. A czym dokładnie? Rodzajów handlu było dużo.
Nie kłamała. Mówiła prawdę podczas każdej wypowiedzi którą go uraczyła. Przełknęła ciężko ślinę wpatrując się w niego. Cała drżała czując jak jego puste ślepia wpatrują się w jej duszę. Nie skłamała. Zależało jej na tym pieprzonym życiu - przecież jest jeszcze tyle przystojnych wampirów których mogła by uwieść!

Niebezpieczeństwo rzeczywiście narastało z każdą możliwą sekundą i niech sobie nie myśli inaczej, to wszystko było zaplanowane, każdy ruch, każde mrugnięcie powieką. Wampir był na tyle sprawny, że wiedział jak złamać swoje ofiary i nie było tutaj miejsca o pomyłce, niech się nie pomyli, że było tutaj w ogóle jakieś inne wyjście niż śmierć lub służba i robienie jako podwójny agent. Jej własna bezmyślność sprowadziła ją na to drogę, na drogę z której nie będzie mogła zawrócić, mogła chcieć się cofnąć w czasie, mogła chcieć zboczyć z tej trasy, lecz nie było wyjścia, chcesz wyjść? Słuchaj się.. Nie chcesz się słuchać? No to giń. Cały czas trzymał rękę na jej szyi i nie zamierzał puścić, uwielbiał gdy jego ofiary skomlały i błagały o życie, trochę go to nawet kręciło, ale w końcu był chorym pojebem, prawda? Widzisz.. Apatia to śmierć, wiele się teraz o tym słyszy, że ludzie przestali być wrażliwi, nie obchodzi ich nic poza ich własną wygodą i podobnie było z wampirami, skubani siedzieli na darmowej krwi, nie znali nałogu polowań, wszystko mieli pod nosem! Jak on nie cierpiał takich stworzeń, więc dla przykładu ukaże Nessie, rzuci jej truchło pod próg domu jej tatuśka.. albo jej tatuśka pod jej nogi? Tak czy inaczej, ktoś z jej rodziny, bądź ona sama poniesie niedługo śmierć. Przydusił ją bardziej wpatrując się w jej przerażone oczka.
-Handlem? Adres domu i siedziby firmy. Teraz. - puścił ją, a właściwie po prostu zabrał rękę więc jak upadnie na swoją ranną nogę będzie z pewnością to cholernie bolało. Wampir nie należał do bardzo cierpliwych więc zaczął się przemieszczać po pomieszczeniu w jedną i w drugą stronę czekając na jakąkolwiek odpowiedź.
-Adres do kurwy nędzy. - podszedł do niej i w zależności od tego czy upadła czy też stała to nachylił się nad nią bądź złapał ją za ramię gdy stała. Mało go obchodziło czy mówila prawdę czy też nie, prawdę dopiero pozna gdy sam zbada tą sytuację, w końcu tym się zajmował, prawda? Pieprzony pies gończy rady spuszczony z łańcucha był jednym z najgorszych wampirów w tym towarzystwie i chyba nawet w tej dzielnicy! Nie była w stanie wpłynąć na jego uczucia, bo ich nie miał, a jeśli już jakieś posiadał to były bardzo głęboko schowane pod maską agresji, brutalności i sadyzmu, zajmie jej bardzo długo by się do nich w ogóle dokopać i sprawdzić czy istnieją, więc mogła sobie darować wszytkie płacze, wszystkie łkania i tak dalej, nie było takiego sensu.
-Jeśli chcesz kiedykolwiek wyjść z tego miejsca żywa, zaczekasz tu na mnie, jak zobaczę chociaż ryskę na tych kajdanach, gdy chociaż spróbujesz się uwolnić, lub poszukać pomocy.. zabiorę Cię w gorszę miejsce, najpierw Cię zerżnę a potem zabije. - oblizał swoje kły po czym odsunął się od niej odwracając do niej plecami, jedyne co to głowę miał skierowaną w jej stronę czekając na dalsze dane adresowe co do jej firmy i do jej domu, pora na polowanie chłopcy i dziewczęta, niech zaczną się krwawe igrzyska.

Z upływem czasu przestała martwić się o siebie, bo dla niej wszystko było już skończone. Już i tak wylądowała w gównie z którego nie wyjdzie. Wampirami o których się martwiła była jej rodzina. Co prawda wszyscy chronieni byli przez stado wytresowanych na ochroniarzy wampirów którzy byli wierni panu aż po grób. Poza tym każdy w rodzinie miał unikalne umiejętności które pozwalały na dobrą samoobronę. Nessie nie dostała możliwości obrony ani nawet ucieczki. Nie, tylko została skuta i porwana, tak po prostu. Na początku w jej ślicznej główce pojawiły się myśli typu: "Brakuje mu kasy? Chce okupu?" które szybko rozwiane przez brutalne zachowanie i słowa mężczyzny odleciały hen daleko ku niebu.
Oczywiście, że zależny jej na życiu, acz powiedzenie kilku słów na temat działalności ojca nie było przecież zdradom? Bo nie było, nie? ... A może jednak? W każdym razie to oszczędziło jej brutalności tylko na moment, bo zaraz puszczona z wysokości upadła na tą złamaną nogę która przyprawiła ją o paskudny ból i rozdzierający chwilową ciszę wrzask. Przeraźliwy, pełen cierpienia, strachu i rozpaczy. Dlatego to ona musiała trafić na takiego kutasa? Jedyne czego teraz chce to nic innego, jak wrócić do chwili w której ją zaczepił i spierdolić jak najdalej się da.
- GYAH!! - stęknęła patrząc w stronę schodów z oczami pełne łez. Pewnie kolejna dawka jej krwi rozlała się po tej brudnej podłodze. A tylko jakiegokolwiek skażenia się dorobi, to jasna cholera! Mimo wszystko będzie ich chronić i bez informowania go o tym, że rodziny nie ma w Yokohamie - podała mu adres swojego domu zupełnie nieświadoma tego, że po tym telefonie kilka członków rodziny właśnie się zjechało, żeby obgadać sytuację i skontaktować się z odpowiednimi siłami. MYŚLAŁA, ŻE ICH CHRONI!
Granie na czasie może i nie było za dobrym pomysłem. Jedyne czego chciała to to by wyszedł i ewentualnie jakaś myśl o ucieczce, chociaż nawet jego kolejne słowa zasiały ziarenko wątpliwości. I co ona ma niby zrobić? Wiedziała, że przez tą całą sytuację lada chwila zwróci nie tyle co zawartość opakowań które pochłonęła ale i własny żołądek. Było jej cholernie nie dobrze. Ale teraz co powinna zrobić? Odprowadziła go półprzytomnym wzrokiem kiedy odchodził... Co powinna zrobić. Wspięcie się po schodach do najlepszego pomysłu nie należało. Było zimno, krwawiła, bolało i ogólnie rzecz biorąc to była strasznie słaba przez tego kutasa. Tak brutalnie się nią posłużyć... No nic. Nic nie zrobi. Będzie leżeć i modlić się o życie zarówno dla siebie jak i dla tamtych. Chociaż ta wzmianka o rżnięciu była całkiem fajną wizją idealnie pasującą do jej wyobrażeń.

Przestała się o siebie martwić? Cóż za zdumiewające podejście, naprawdę powinna zacząć z powrotem się o siebie martwić, ponieważ zamierzał jej tutaj urządzić małe piekło, chyba nie myślała, że kiedykolwiek uda się jej uciec z tej niewoli. co? Była naznaczona przez Aza i nie było już odwrotu, skończy albo jako jego piesek, albo jako piesek Hiro, mogła wybierać i wybierać. Azrael w przeciwieństwie do Hiro był bardziej brutalny, ale nie podda jej takim torturom, jakie mógłby zgotować Wujaszek. Nie chciał żadnych pieniędzy, nie chciał jej jako kobiety.. (Jeszcze C: ) Nie chciał nic, jego mózg działał na trochę innych obrotach niż innych wampirów czy też ludzi, on to robił dla chorej przyjemności i z faktu, że nie znał innego zachowania, po prostu tak był zaprogramowany, więc to robił. Po pierwsze to ona go zaczepiła, po drugie dawał jej wiele szans by odeszła o własnych siłach, więc nie może mieć pretensji do nikogo innego niż do siebie, że nie poznał adresu siedziby, będzie musiał sam ją znaleźć.. ale jeszcze nie teraz. Teraz po prostu odpocznie od niej chwilę i niedługo wróci, Nie zamierzał nikogo zabijać, ale tak jej powie, że wszyscy nieżyją, wtedy straci całkowicie motywacje do ucieczki i do pyskowania jego wysokości.
-Hmpff - parsknął tylko przed wejściem w portal, który zamknął się zaraz za nim. Wróci.. za parę godzin ale wróci (więc nawet nie wychodzę z tematu) To co ona zrobi, będzie dla niego znaczące, cóż.. nie miała chyba dużego wyjścia, to jak? Będzie próbowała uciekać czy raczej porzuci ten pomysł i na niego grzecznie zaczeka? Z tego co wiedziała to wyszedł kogoś zamordować, kogoś jej bliskiego, to, że tego nie zrobi wiedział tylko on. Próbował ją zmanipulować, a nie zrazić do siebie totalnie, w końcu.. nawet jako jego szczeniak musiała go w pewien sposób kochać, nawet jeśli z nienawiści.

Tak, przestała się martwić o siebie tylko zaczęła się martwić o rodzinkę. Popatrzcie ludzie, Nessie jednak nie jest taką pieprzoną egoistką na jaką wyglądała! Ba, nawet poza chęciami wskoczenia komuś do łóżka tak szybko jak się da to pojawiły się też inne, takich jak uratowanie najbliższych. Serio nie była świadoma tego, że jej kochana rodzinka mogłaby pojawić się w jej domku żeby sprawdzić czy wszystko w porządku. Zresztą nie ważne! Kobieta i tak tu zostanie bo nie ma w ogóle szans na ucieczkę. Za bardzo cierpi fizycznie i psychicznie żeby takie rzeczy jej chodziły po tym ślicznym łebku. I jak to w ogóle możliwe, że mężczyzna nie widział w niej kobiety? No jak? To to jest możliwe? Jak dotąd miała wielu adoratorów którzy i tak za dobrze nie skończyli, tsk. Parszywe robaczki które pełzały pod jej butami. Dosyć ironicznie, bo to ona teraz jest niczym robak pełzający pod nogami mężczyzny. Dosłownie pełzający, ponieważ jest... połamana.
Wpatrywała się chwilę w jego twarz zanim zniknął z zasięgu jej wzroku. I co teraz? Ma szansę uciec, gdyż mężczyzny prawdopodobnie nie będzie, ale czy ona z tej szansy skorzysta? Po pierwsze musi ustalić swoje szanse - Azrael jest zdrowy. Przynajmniej fizycznie, po psychicznie coś nie halo tu jest. I rzeczywiście pomimo, szans na ucieczkę które jej dawał kobieta została. I to była największa głupota jaką mogła zrobić! W każdym razie Nessie jest ranna, krwawi, chodzić nie potrafi i choć była wampirem to regeneracja w takim stanie trochę zajmie. Najważniejszą rzeczą jaką mogłaby tu zrobić... Nastawić kość? Leniwie spojrzała w dół oceniając sytuację. I tak sobie przez te kajdanki nie poradzi, prawda? Taktyczna rezygnacja - próbę ucieczki sobie odpuszcza. Wampirzyca odczuła jak jej powieki stają się strasznie ciężkie aż w końcu odpłynęła. Biedny szczeniak.

Azrael wcale nie zamierzał tknąć jej rodzinki tak naprawde, chociaż miał w zanadrzu zagranie psychologiczne, które pozwoli jego ofierze stracić całkowite zainteresowanie walką, próbą ucieczki i dalszym skomleniem. Po co? Tak naprawdę nie miała już do czego wracać, wszyscy których kiedykolwiek kochała, nie żyli. Przynajmniej to zamierzał im powiedzieć, a gdzie był tak naprawdę? Poszedł, pokręcił się w zamku, że niby nie robi nic złego, żeby Hiro nie wyczuł jego własnych pierdolonych zachcianek, dopiero później portal otworzył się na nowym błyskając jasnym światłem. Azrael wszedł do pomieszczenia, miał zakrwawione ręce, ubranie, oraz trzymał w rękach zakrwawiony miecz. Następnie gwizdnął dosyć donośnie na całe pomieszczenie.
-Kici Kici.. - zaśmiał się cicho i jeśli faktycznie się obudzi to rzuci jej ten miecz pod nogi na którym znajdowała się krew zwierzęca, ale krew to krew, była niemalże nie do wyczucia.
-Chcesz pocałować Tatusia na pożegnanie? Masz okazję - zaśmiał się cicho po czym odwrócił całkowicie od niej zmierzając w stronę jednej z półek, gdzie ściągnął zakrwawioną bluzę i został w samym podkoszulku, niech sobie nie myśli, że będzie się tu rozbierał. Patrzeć, nie dotykać! Następnie wrócił do niej kucając przy niej. Jeśli będzie miała ochote podnieść miecz i użyć go na Azraelu będzie to problem ze skutymi dłońmi, no ale na pewno doceni jej wysiłek.
-W zasadzie to nie masz do czego wracać, masz teraz dwa wyjścia, pokażesz mi jaką dobrą suką jesteś albo umrzesz. - złapał ją mocno za włosy i pociągnął by spojrzeć w jej pewnie zaszklone oczy i usłyszeć ten cudowny, pełen histerii głos.

A skąd Nessie miała w ogóle wiedzieć, że Azrael zamierza oszczędzić jej rodzinę? No nie wiedziała. Dlatego w środku umierała z zamartwiania sie mimo, że z nimi utrzymywała kontakt... w kratkę. Może i dobrze zrobił jej ten chwilowy sen, ponieważ gdy tylko mężczyzna zniknął to ta odpłynęła gdyż jej powieki stały się zbyt ciężkie... a i tak nie spała dobrze. Była obolała, cierpiała cholernie, kto wie, może do jej ran wdarło się jakieś pieprzone zakażenie bo za dobrych warunków sanitarnych tu nie było. Co jakiś czas się przebudzała, stękała z bólu, w panice rozglądała się po otoczeniu czy oprawcy nie ma w pobliżu. Ba, nawet w pewnym momencie zmówiła paciorek! Kiedy ponownie zasnęła, tym razem spała spokojniej, odrobinę. Jakby dobrze przeczucia ja trochę uspokoiły.
Nie na długo.
Do jej uszu doszedł hałas, a zaraz po nim znajomy jej, przerażający głos. Potem lub przed tym - cholera wie - doszedł do niej intensywny zapach krwi rozbudzając ją całkowicie. Automatycznie otworzyła oczy i spojrzała na ostrze. Czyli błędne przeczucia, ponieważ ten skurwiel ich zabił. Była rozdarta, z automatu popadła w histerię przerażona całą sytuacją. Łzy po bladych wampirzych policzkach tworzyły rzekę a lament był tak rozdzierający, że po dłuższym słuchanie czegoś takiego mogłyby puścić nerwy. Ale co tam - Azraela pewnie to kręciło co? Miała wrażenie, że wszystko o co walczyła odeszło w tym momencie w zapomnienie a i nawet chęci walki wyparowały.
Wlepiła w niego opuchnięte od łez już ślepia, zmęczone i praktycznie puste niczym ślepia lalki. Rozbierał się przy niej? Co się dzieje? Mimowolnie przygryzła dolną wargę, bo praktycznie na niczym jej już nie zależało. Nawet na wolności, skoro nie miała po co i nawet do kogo wracać - tak jak powiedział. Złapana za włosy i gwałtownie jęknęła głośno i wlepiła w niego swoje ślepia pełne bólu i cierpienia. - Jesteś potworem.. - powiedziała drżącym głosem na nowo zalewając się łzami. Biedactwo.

Nie mogła być niczego pewna, w ogóle teraz żyła w przeświadczeniu, że nie ma do czego wracać i to się już nigdy nie zmieni, powiedz mi.. jak boli strata? Na pewno była bardzo bolesna, co można było stwierdzić po jej zapuchniętych od łez oczach i strachu, który gościł w odbiciu jej wzroku. Niestety pobawią się tutaj w zły zamek, gdzie ona będzie zwykłą sierotą a on będzie królem na tym zamku, będzie na jego każde skinienie, na każdy jego rozkaz, na każdy jego chociażby najbardziej pokręcony i pozbawiony godności plan. Czemu? Bo ją zabije.. A trzeba przyznać mu punkty za kreatywność.
Azrael rozumiał bardzo dobrze, że gdy osłabi wolę dziewczyny, ona straci całkowitą chęć do walki i będzie jedynie łkała w swoim małym kącie. Trzymając kobietę za włosy wpatrywał się w jej twarz po czym zbliżył do niej swój język i polizał jej policzek by posmakować jej łez, jezu jakim on był chorym pojebem.
-Nawet sobie nie zdajesz sprawy, jak bardzo dokładne jest to zdanie. - uśmiechnął się i puścił jej włosy, a właściwie to szarpnął ją i chciał ją sprowadzić do ziemi pociągnięciem za te włosy. Odszedł od niej kawałek i przykucnął wystawiając do niej ręce.
-Chodź piesku.. Pokaż jak kochasz swojego nowego pana, a może Ci coś powiem na co Ci się uszka tak uroczo ruszą.. - wystawił swoje zęby, pokazując dłońmi by do niego podeszła. Właściwie zamierzał jej podarować życie jej bezwartościowej rodziny jako prezent, powiedzieć, że ich nie zamordował, a mógł... Niby słaby prezent, ale z tak złamaną wolą nie będzie miała wyjścia jak mu tylko ładnie podziękować.
Ta zabawa będzie jeszcze trwała długo, dopóki sama nie będzie mu się łasić przy nogach, umyślał sobie pieska, więc będzie takiego pieska miał, wierz mi.. Nie lubił gdy mu się czegokolwiek odmawiało.

Jak boli strata. Nawet jeśli ktoś zada takie pytanie wprost, to odpowiedź nie pojawi się szybko, a jeśli już to nie będzie oddawać prawdziwych uczuć. Tak samo z miłością - zakochani nigdy w pełni nie potrafią sobie powiedzieć, jak bardzo się kochają ponieważ słowa niczego nie oddają w rzeczywistości. Dla Nessie razem ze śmiercią najbliższych praktycznie skończył się cały świat. Co z tego, że się kłócili i że starała się nie utrzymywać z nimi kontaktu - wciąż to była rodzina od której się nigdy nikt nie odzieli nie ważne jak bardzo by chciał. W momencie w którym Nessie wyszła na spacer oczekiwała właśnie najbliższych. Mieli spędzić wspólny weekend, mieli się świetnie bawić i może by zażegnała spór. Z pewnością, gdyby cała historia była ekranizacją jakiegoś horroru - widzowie odczuli by jej cierpienie, ponieważ aż taka żałość ją w tym momencie przepełniała. Azrael cieszył się z udanego planu, ale trzeba się zastanowić co zaklei jej złamane serce?
No cóż, trzeba przyznać że jego złowieszcze plany okazały się sukcesem. Cóż teraz powinna zrobić dziewczyna która tak naprawdę nie ma do czego wracać? Z obawy o własne życie stanie się posłuszna i potulna jak owieczka. Wpatrywała się w niego zapłakana i przestraszona zamknęła mocno oczy próbując odwrócić łebek w drugą stronę by uciec przed jego językiem który zaraz dotknął jej policzka. Ponownie uderzając o ziemię skuliła się lekko stękając przy okazji cała obolała.
Leniwie podniosła wzrok na niego i po krótkim braku jakiegokolwiek odzewu z jej strony powoli zaczęła się czołgać do niego jak robak. To prawda, że zależało jej na swojej dumie, aczkolwiek nawet tak nędzne życie jakie dotąd prowadziła było ważne. Zacisnęła mocno zęby wpatrując się w glebę kiedy już po chwili znalazła się przy nim. Uklęknąć nie potrafiła, więc musiał się zaspokoić tym, że się do niego doczołgała. Co jeszcze? Powinna zaszczekać? A może milczeć? Wciąż czuła się rozdarta a przy okazji nie skora do rozmowy. Poza tym, psy na ogół są cicho, prawda? Ogona nie ma, żeby nim pomerdać, a szkoda?

Niestety dla niej, bo jemu to w ogóle nie przeszkadzało, ale nie był to żaden film o nastolatce, która na końcu otrzyma szczęśliwe zakończenie. Tak jakby, w końcu jej bezwartościowa dla faceta rodzina żyła, ale ona już nigdy nie będzie taka sama, zresztą nie uwolni się z niewoli, ale wiadomo.. Cudem niewolnictwa jest sprawić, by zniewolony czuł się dobrze w takiej sytuacji w jakiej się znalazł, można było go złamać całkowicie, Azrael nadal mógł próbować tego podejścia, jednak zamierzał wprowadzić lekką zmianę, ciekawe czy mu to w ogóle wyjdzie, jeśli nie.. to Nessie naprawdę pożegna się ze swoim wcześniejszym życiem, zginie wszystko czegokolwiek dotknęła.
Gdy zaczęła się do niego czołgać, aż nie mógł się powstrzymać i klasnął w swoje dłonie. Azrael, ale Ty byłeś chorym pojebem, co Cię tak w życiu skrzywdziło, że zachowywałeś się w ten sposób? A no Hiro, który może i miał anielską twarz, ale to prawdziwy upadły anioł dorównujący królom piekieł. Położył rękę na jej głowie i ją pogłaskał uroczo.
-Te psy, które zwiesz rodziną dalej dyszą..- - powiedział cicho, nie przestając jej głaskać, jak własnego szczeniaczka. Spojrzał na nią ostro i złapał ją za podbródek, unosząc jej głowę do góry i się uśmiechnął ściągając jej kajdanki z dłoni. Mogła używać mocy, mogła robić co chce, walcz mała przepióreczko o swoje życie, a może nie chcesz? Może to kolejna gra? Faktycznie, było to zwykłą grą na jej nieszczęście. Azrael był psem rady, ona była jego psem, serio chciałaby walczyć z nim? No cóż ma szanse.
-Nie morduje bez polecenia, dlatego, proszę bardzo, możesz wyjść i tak już nigdy nie będziesz taka sama.. Nikt na Ciebie nie spojrzy w ten sam sposób. Na każdego będziesz patrzeć ze strachem, albo nawet lepiej, zmienisz strach w agresje, oh.. - zaśmiał się cicho zacierając dłonie jak rasowy czarny charakter.
-Będziesz potworem, jak ten który Ci to zrobił.. Na moje oko masz dwa wyjścia. - wstał powoli i poszedł po swoją zakrwawioną bluzę zarzucając ją na ramiona i wrócił do Nessie, siadając przy niej.
-Zaakceptuj to co Ci zrobiono, stań się myśliwym ze zwierzyny, albo.. Wracaj kulić ogon pod siebie, wybór należy do Ciebie. Jeśli będzie to druga opcja to puszcze Cię wolno. - pogłaskał ją po łebku jak swojego szczeniaczka i z uśmiechem wpatrywał się w jej brudną od tego miejsca, zapłakaną twarzyczkę i zakręcił kajdankami na palcu, które wcześniej były na jego nadgarstkach.

Owszem, jej życie od tej pory drastycznie się zmienia, bo nigdy taka sama nie będzie. Jak do tej pory była energiczną przylepą której wszędzie było pewno, a także cholerną uwodzicielką która wszystkich naciągała na wszystko - tak od tej pory ogarnie ją strach i może nawet wszelkie fantazje odejdą w zapomnienie. Ponieważ w tym przypadku zaczęło się od fantazjowania o nieznajomym, skończyło się na wilgotnej piwnicy, złamanej nodze i brutalności. Przez głupie wyobrażenia trafiła w to miejsce, skończyła w ten sposób a to wszystko była jej wina. Dla niej na pewno dobrego zakończenia nie będzie, gdyż jest w połowie zniszczona. Wszystko ją przerosło.
Owszem, doczołgała się do niego. I wpatrując się w ziemię próbowała powstrzymać te łzy które tak napływały jej do oczu. Rzeczywiście była takim biednym szczeniakiem, pokrzywdzonym, oderwanym od rodziny i tęskniącym więc gdy tylko się odezwał gładząc ją po głowie ta szeroko otworzyła oczy. Dyszą? Więc żyją?  Poczuła znaczną ulgę, ale nadal.... się bała. Wlepiła w niego swoje fiołkowe ślepia zaciskając usta w wąską linię. Jej śliczne oczy od razu się zeszkliły kiedy tak na niego patrzyła. I... była wdzięczna...? Odrobinę, za to że ich oszczędził. W pierwszym momencie pomyślała o ucieczce gdy tylko zdjął z niej kajdanki. Mogłaby go potraktować bólem, ukłuciem w klatce piersiowej, a wtedy miałaby szansę ucieczki. Pytanie jak miałaby to zrobić. Noga - ciągle o niej pamiętała. Co zrobić, do jasnej cholery?
Zdecydowała.
Dziewczyna ponownie spuściła łebek przygryzając dolną wargę. W głowie brunetki rozbrzmiewały te słowa, że jej rodzina żyje. Całe szczęście, że wszystko z nimi było w porządku jednak nie będzie ryzykować ich życia swoim zachowaniem - choć to ona pewnie by ucierpiała próbując czegoś złego.  Dlatego chwilę trwała cisza. Cisza w tym małym, opuszczonym domku na tyle, że pewnie z piętra dało się usłyszeć tykanie zegara. Serce waliło jak młotem i trzęsła się ze strachu. W pewnym momencie jednak przez cisze przedarł się jej cichy głos.
- Wang. - a miało to oznaczać nic innego jak...słodkie szczeknięcie. Tak, zaszczekała zaraz podnosząc na niego spojrzenie a i nawet na jej brudnym pyszczku pojawiły się lekkie rumieńce. Była tak zawstydzona tą całą sytuacją... że się płaszczy przed kimś. To było okropne. W każdym razie wlepiając w niego bardziej zdeterminowane już spojrzenie spróbowała ulęknąć nawet pomimo bólu który temu paskudnie towarzyszył. Uklękła przed nim! Czyżby Azrael osiągnął sukces?

Jej życie zaczynało się na nowo, skoro będzie teraz biegać przestraszona pod jego nogami, jemu to jak najbardziej pasowało, zawsze chciał mieć zwierzaczka i proszę was.. otrzymał jednego, na dodatek cholernie cycatego zwierzaczka, ale to tylko taki mały dodatek do tego wszystkiego.
Azrael spojrzał na dziewczynę gdy do niego przypełzła. Była takim słodkim, przerażonym szczeniaczkiem, który nie miał innego wyjścia jak się kulić i pełzać pod jego nogami, dla niego to była idealna sytuacja w której będzie mógł poczuć chociaż złudzenie kontroli, jest to prawdopodobnie wytwór jego mózgu. Poszukuje kontroli nad kimś, bo wie, że sam jest na krótkim łańcuchu rady. Oh tam zaraz okropne, jestem całkowicie pewien, że się do tego przyzwyczai, a może się jej to spodoba w którymś momencie, cóż lepiej dla niej, żeby tak właśnie było. Azrael pogłaskał swojego nowego szczeniaczka po głowie i się uśmiechnął szeroko.
-Mądry wybór. - skwitował jej szczeknięcie tymi słowami. Na pewno był to dla niej lepszy wybór niż próba walki z tym gościem, był całkiem silny, mimo braku krwi szlachetnej był całkiem niezły jeśli chodziło o spuszczanie wpierdolu komu popadnie. Cóż teraz miał czysty pogląd na sytuacje, ale jeszcze ni skończył jej testować. Pokazał na miecz gdy tak przed nim klęczała, wiedział, że boli ją noga i złamanie strasznie przeszkadzało, ale wyglądała na silną dziewczynę, zresztą.. kto by pogardził zabawą w aportowanie!
--Aport.. Przynieś! - podniósł się z siadu na równe nogi i stanął pod ścianą, tak.. zwiększył dystans między mieczem a sobą, uwielbiał jej cierpienie, wręcz się tym żywił.. Ciekawy jestem ile jej duma potrafiła wytrzymać i jak długo zajmie mu fakt, żeby ją z tej dumy całkowicie oskubać, żeby juz nawet nie myślała o sobie jak o człowieku to będzie długi skomplikowany proces, ale jestem pewien, że to się może udać. W końcu był bardzo mocno zdeterminowany.

Nadal pozostaję przy tym, że Nessie to bezmyślna i głupia istota która sama wpakowała się w największe gówno na tym świecie. Chociaż kto wie, może świat postąpi inaczej i życie które podarował jej mężczyzna nie będzie takie złe? Ba, może nawet będzie lepsze niż dotąd miała, choć takie warunki z pewnością nie zastąpią jej luksusów w jakich żyła jeszcze do niedawna. To były naprawdę bardzo miłe i beztroskie czasy... które niestety się skończyły.
Nessie oficjalnie zdecydowała się na to by zostać jego psem. Nawet na potwierdzenie zaszczekała co było zupełnie nie w jej stylu, bo taka panienka szczekać i płaszczyć się przed jakimś facetem? Nienormalne, nie? Jednak żeby ochronić rodzinę właśnie tak postąpiła, postanowiła zapomnieć ich twarze i ich imiona, w sumie to o ich istnieniu też. Najlepszym sposobem tutaj byłoby chyba użycia jakiejś mocy zapomnienia czy coś w tym stylu. Tak o, żeby było jej łatwiej! Chyba, że ktoś ją solidnie pierdolnie w łeb, coby amnezji doznała, to też byłoby taktyczne. Przymknęła ślepia czując kościstą łapę mężczyzny na swoich włosach. Podniosła na niego zmęczone i ciut przestraszone spojrzenie, by zaraz znów spuścić głowę niziutko.
Grymas na mordce się nie zmieniał, bo pomimo bycia wampirem - wciąż bolało. Ba. nawet gorzej bo jeśli ta noga ma się odpowiednio zrosnąć, to musi ją nastawić. Później będzie z krzywymi kopytami łazić i nie będzie tak seksowna jak do tej pory. Cierpienie wielkie, ból egzystencjalny i wtedy to dopiero w pieprzoną depresję popadnie. Taką, że zacznie modlić się to jakiegoś szczura i wynajdywać w mrówkach swoich dawnych przodków. No chyba sobie jaja robicie. Aportowanie? Halo, litości trochę, proszę dokładnie przyjrzeć się jej zaszklonym oczom! Niedługo to rozgryzie sobie dziąsła na tyle, że krew zacznie jej wypływać z pyska jak ślina pitbulla.
Z ciężkim stęknięciem w końcu doczołgała się do tego pieprzonego miecza zalewając się przy okazji łzami i wzięła go w zęby za rękojeść, jak prawdziwy rasowy pies! Bez większego narzekania wróciła do Azraela i rzuciła mieczem o ziemie. Następnym razem zaszczeka, jak ją przeniesie w ładniejsze miejsce... a i nastawi jej nogę! Hmpf! W każdym razie nie odzywała się za wiele, ale za to stękała ciężko próbując sobie jakoś radzić z tym kalectwem.

Nessie na pewno nie było mądra, skoro wpakowała się w taką sytuację, chociaz z drugiej strony niesprawiedliwe nazywać ją całkiem głupią, może i była inteligentna, ale była zbyt naiwna, zbyt rozpieszczona i żyła samymi marzeniami, które w końcu przyniosły jej zgubę. Wampir nie pierdolił się w tańcu to trzeba przyznać, skrzywdził, poniżył i zamierzał tak robić jeszcze przez dłuższy czas, ale był w końcu hyclem rady, więc miał własne zajęcia, nie może ciągle pilnować swojego nowego pieska, ale trzeba przyznać, ze ta cała zabawa nawet mu się spodobała i nie chciał opuszczać tego miejsca. Azrael wiedział, że niebawem Hiro za nim zatęskni, niebawem będzie musiał wrócić do obowiązków, ale co z nią? No właśnie. Czystokrwisty spojrzał na dziewczynę jak kuli się u jego nóg, a następnie pogłaskał ja po głowie, jak domowego zwierzaka.
-Niedługo będe musiał Cię opuścić, ale chyba znasz warunki tej znajomości, jesteś moja i to się już nigdy nie zmieni, Twój czas jako jeniec zbliża się ku końcu, jednak.. - Azrael przymknął oczy podnosząc się na równe nogi, przypinając miecz do swojego pasa. Obserwował swoją zabawkę w bardzo władczy i dominujący sposób, narzucając jej pewne rzeczy od razu z góry.
-Jesteś wolna, ale zawsze Cię znajdę, zawsze wytropię i tym razem naprawdę wybije cały Twój ród, a Ciebie zostawię na koniec, jesteś bezwartościowa, jesteś zabawką i jesteś moim psem, radziłbym się nauczyć szczekać na najbliższy czas, a może jeszcze pójdziemy na spacer, dotarło do Ciebie, głupia suko? - wampir warknął ostatnie słowa, przeszywając ją na wylot swoim morderczym spojrzeniem dwóch jaśniejących słońc zamiast oczu. Jak to miało wyglądać, była wolna, mogła wrócić do rodziny i trzymać gębę na kłódkę, ale to już zależało od niej. Nieważne jak wyjdzie, czy dziewczyna się wygada czy też nie, niosło ze sobą konsekwencje. Jeśli się nie wygada to do końca życia będzie na jego skinienie, będzie się płaszczyć, ryczeć i skomleć na kolanach, jeśli się jednak wygada to Azrael będzie miał kłopoty, które na pewno przeżyje, a jego zemsta będzie trzykrotnie gorsza niż życie w niewoli. Co wybierze Nessie zależało tylko od niej, a sam Azrael trzymał na swojej twarzy ten wredny uśmiech i następnie znów kucnął przy dziewczynie, łapiąc ją za nogę, którą wcześniej zranił, ale nie był brutalny, nie tym razem, oglądnął dokładnie jej ranę, no cóż, złamanie nie było do nastawienia, była wampirzycą, więc tydzień góra dwa i powinno być jak nowe, na razie będzie musiała jezscze pomieszkać w tym brudzie, ale mogła liczyć na chwilę ulgi, bo wampir nie zamierzał na razie jej krzywdzić, na razie.. a co będzie później to zobaczymy.

Ha! Więc ta beznadziejna sytuacja powoli zbliżała się ku końcowi! Dzięki Bogu, chociaż cholera wie, czy powinna się z tego cieszyć czy jednak zacząć martwić jeszcze bardziej. Po tym wszystkim co tutaj się wydarzyło dziewucha na 100% popadnie w jakąś dziką paranoję. Będzie się ciągle rozglądać czy przypadkiem ktoś za nią nie lezie, tak jak wcześniej wlekła tyłek bardzo leniwie tak teraz jak po pieprzonych dopalaczach będzie latać po całym mieście byle jak najszybciej wejść do domu. Trzeba wykminić nad zmianą miejscówki, może dzięki temu ten facet jej trochę da spokój, lol. Chociaż z drugiej strony martwi się o życie wszystkich najbliższych, zgłupiała bo nie wie czy wierzyć w to, że nadal żyją czy złożyć krzyżyk na ich grobowcu. No ale to już zostało powiedziane kilka razy - Nessie sama sobie na to zapracowała. Swoją głupotą i lekkomyślnością, chociaż może rzeczywiście trochę ten móżdżek pracuje skoro zdecydowała się na tą cholerną zabawę w pieska i jego pana.
Przynajmniej przeżyje?
Kiedy usłyszała jego głos to aż się wzdrygnęła. Zawał na miejscu i w ogóle! Natomiast wsłuchując się w treść jego wypowiedzi, to wlepiając ślepia w ziemię aż jej oczy zabłysnęły. BO WOLNOŚĆ. WOLNOŚĆ JEST NAJLEPSZA. Ale zaraz, to takie łatwe pewnie nie będzie. Uciec nie może, zostać sie boi. Patrzcie, prawdziwa kobieta która ma dylematy w takiej sytuacji, zupełnie jakby stała przed szafą żeby wybrać sobie ubranie. No ale dobra, zamiast siląc się na powiedzenie czegokolwiek, zdecydowała się na to, że tym razem po prostu niemo przytaknie myśląc jakby to tu wszystko porobić, czując przy okazji jego zimne, martwe ślepia na sobie. Aż ją ciary przeszły, no. Bała się go.
Kolejne słowa wypłynęły z jego ust bardzo agresywnie, przeżywając ją z góry na dół i z powrotem. Na pewno wyryły się w jej mózgownicy ogromnymi literami, znaczyło to tyle co "Nigdy się ode mnie nie uwolnisz".
- T-Tak jest! - pisnęła cicho kuląc się na tym brudnym i obleśnym podłożu jeszcze bardziej. Jest w paskudnej sytuacji, ale trzeba przyznać że marzy jej się najlepsza kąpiel na świecie. W ogromnej wannie jak w jej mieszkaniu... Tak! Jak tylko wróci do domku od razu zanurkuje w czystej, pachnącej olejkami wodzie, przejdzie przez masę zabiegów pielęgnacyjnych i tak... Meh, o czym tu sie myśli. Przeżycie jest przecież ważniejsze, no nie? No tak, jego mordercze spojrzenie z pewnością ostre jak żyletki przyniosłoby jej śmierć od razu gdyby się z nim spotkała. Wolała jednak tego uniknąć, uniknąć kolejnych czynników które sprawią, że będzie miała po nocach okropne koszmary, ha!
Trzeba podjąć kluczową decyzję. Co zrobi z tym fantem? Oczywiście, że go nie wyda i będzie się płaszczyć aż do końca jej beznadziejnego życia. Było coś lepszego od tego? Może kiedyś zabawa w szczeniaka jej się spodoba, na tą chwilę jednak jedyne czego pragnęła to uniknąć kolejnych ran, siniaków i tak dalej. I tak już ma mnóstwo nabite, huh. W sumie kiedy już była pewna, że Az jej po raz kolejny przypierdzieli, nawet się wzdrygnęła to... NAWET PAN NIE WIE JAK MIŁO JEJ SIE NA SERCU ZROBIŁO kiedy tak "czule" i "troskliwie" obejrzał jej nóżkę. Aż zaskoczona na niego spojrzała z zeszklonymi oczkami, bo się wzruszyła no! I może nawet trochę zawstydziła, przez co pojawiły się na jej policzkach rumieńce. Aww, słodko!
Później Azrael zniknął, z pewnością diabolicznie się śmiejąc. Nessie tego nie słyszała, bo myśli zagłuszały wszystko. Spędziła w tej piwnicy dobry tydzień, może dwa. Gdy jej kości się zregenerowały to wróciła do cieplusiego i ukochanego mieszkania!

z/t x 2

Kto by przypuszczał, że w starym opuszczonym domu Roku znajdzie w miarę ogarnięte schronienie. Co prawda żadne luksusy to nie były ale mimo wszystko chłód nie dokuczał tak bardzo, no i gdy padało nie zostanie przemoczony do ostatniej suchej nitki. Tylko szkoda, że z pożywieniem tak krucho. Rzadko znajdował smaczne rarytasy takie jak szczury, stworzenia już wiedziały że mają unikać siedlisk wampirów. Ba, jak widać gryzonie wcale nie były głupimi zwierzętami, za jakie je uważano. Dla Roku niestety takie coś na rękę nie jest, wszak odczuwa głód.
Ale na ten moment leżał tylko zwinięty w "kłębek" na znalezionych i porozkładanych kartonach. Okrył się starą, dziurawą szmatą. Odpoczywał. Cisza, spokój. Czasami ktoś jednak wydarł się na dworze, ale wampirowi to nie przeszkadzało. Mimo braku mocy, umiał się bronić. Szybki atak pazurami, ugryzienie i czasami udało się przegonić intruza. A czasami nie i dzieciak stawał się ofiarą silniejszego. Sporo śladów ugryzień nosił na swoim ciele, lecz skutecznie zakrywał je warstwą ubrań. Taki los już sierot bywa. Mało kto się nimi przejmuje, zwłaszcza tymi wampirzymi.

Pytanie, czy chłopak powinien tu być o tej porze. Dziwnym trafem, w poszukiwaniu pożywienia, znalazł się tu również Lukas. Miał aktualnie trzy, dosyć spore problemy. Pierwszy - od długiego czasu nie pił krwi. Drugi - Miał ochotę opierdolić jakiegoś kebaba z martwego człeka. Trzeci - Zaczynał być śpiący, jak nie kuźwa on! Miał coraz bardziej za złe Hiro to, co z nim zrobił. On dokładnie wiedział, że szlachetny coś spierdolił, choć uświadomił to sobie po czasie. Bycie jebanym mutantem było fajne, owszem, bo nie zmieniało to nic w jego życiu, a dostał nowe zdolności... czas pokazał jednak jak bardzo się mylił. Z chłopaka który zimą szalał na snowboardzie, stał się pieprzonym leniwcem, przesypiającym część dni. Już było tragicznie, a co dopiero będzie zimą?! Będzie musiał się odwdzięczyć Ivano pięknym za nadobne... ale póki co był tutaj, dokładnie wyczuwając obecność Roku. Nawet się nie krył z tym, że się zbliżał, po prostu szedł... ociężale... ciągnąc po ziemi swój długi, czarny ogon. Głód nie pozwalał mu kontrolować wewnętrznej energii, więc nie wiedział nawet do czego był zdolny...
- Nie chcę, ale... tak bardzo... muszę...
Wysapał dziwacznie, wbijając wzrok w leżącego dzieciaka. Roku, biedaku, przebacz.

Spokój chłopaka został przerwany wtargnięciem intruza. Roku przez moment jeszcze nie poruszał się z pod sterty kartonów, tylko nasłuchiwał. Pójdzie czy nie? Najwidoczniej nie skoro kroki stały się głośniejsze, wyraźniejsze i wreszcie usłyszał obcy głos. Czyli wampir? Bardzo możliwe, wszak kto w takie tereny się zapuszcza? Tylko one.
Zerwał się na równe nogi, ustawiając się do ataku. Rozłożone lekko nogi, z czego lewa wysunięta odrobinę do przodu. Dziecięce dłonie zakończone pazurami. Było już widać, że chłopak był strasznie zapuszczony, brudny i niedożywiony. Jego szkarłatne ślepia wbijały się w postać Lukasa, a z pod warg widoczne dość ostre jak na ten wiek zębiska.
Było można śmiało stwierdzić, że jeśli Jaszczuroczłek podejdzie bliżej, zaatakuje. W końcu dzieciak musi się bronić i chociaż mimo wyższej krwi, Lukas nadal był silniejszy.  Dzieciak nie poznał jeszcze swoich mocy, nie był wystarczający odżywiony oraz na tyle silny aby stawić czoła nowemu zagrożeniu. Nie raz pozbawiany krwi, lecz kto to lubi? Jak widać świat wampirów jest o wiele bardziej brutalny niż mogłoby się wydawać, zwłaszcza gdy nocną ranę dosięga bieda.
- Precz!
Krzyknie na tyle groźnie, na ile umiał. Jego chłopięcy głosik brzmiał bardziej żałośnie, niż strasznie. Ale może na starszego wampira podziała? Kto wie.