Wśród ciszy gór...

Estelle nie mając za dużo do roboty na wsi, postanowiła pojechać w góry. Swego czasu często odwiedzała te rejony, więc znała je jak własną kieszeń. Nie miała za wielu znajomych, więc zdobywanie nowych szczytów było jej jedynym zajęciem i można powiedzieć pasją. Miała cały potrzebny ekwipunek, który sporo kosztował ale matka nie szczędziła na to pieniędzy. Pewnie czuła się winna temu, że zostawiła niegdyś córkę na pastwę losu. Niemniej jednak różowowłosa spakowała wszystkie potrzebne narządy do torby i ubrała się w odpowiedni kombinezon, aby to jej zimno nie było. W końcu dopiero co wiosna się zaczęła, więc w górach na pewno jest jeszcze śnieg. Szczególnie na tych wyższych szczytach, a kto wie gdzie ją nogi poniosą?
Dojechała autobusem na przystanek przy rozwidleniu dróg i wysiadła w ogromnym plecakiem na plecach. Trochę ciężko jej było, ale musiała ćwiczyć mięśnie aby nie być taką słabą, jak niegdyś. Odkąd wie, że wampiry istnieją trochę stwardniała. Nic oprócz jej samej nie pomoże jej w starciu z nimi, były zbyt szybkie by wołać o pomoc. Temu sama zaczęła ćwiczyć, uczyć się sztuk walki i innych tego typu pierdół. Nie jest w tym jakaś wybitna, ale praktyka czyni mistrza, jak to mówią.
W końcu skierowała się na ścieżkę, aby po niecałej godzinie dojść do jeziora przy którym żyją wspomniane wilki. Nie wiedziała o nich, ale to nie problem aby na jakiegoś natrafiła, prawda? Podeszła do tafli wody, aby spojrzeć na swoje zniekształcone odbicie. Przysiadła na trawie chcąc trochę odpocząć.

Plecak: Linka wspinaczkowa (gruba i długa), dwa haki do wspinaczki, termos z gorącą kawą, podręczna apteczka (bandaże, środki przeciw bólowe). Do tego pistolet i artefakt w postaci pierścionka (pierścionek ma na palcu ofc).

Estelle nie ćwiczyła dopiero kondycji. Już trochę pochodziła po górach, więc te trzy godziny drogi szybko jej minęły i wcale nie była taka zmęczona. A zgrzać też się nie zgrzała, jedynie było jej cieplutko. Nie miała puchatego kombinezonu, ani zbyt grubego. Odpowiedni na przejściową porę roku. Jak bywało jej za ciepło to spokojnie go odpinała, a pod spodem była ubrana na cebulkę, ha! Czyli cienka bluza na zamek, koszulka z krótkim rękawem i leginsy. Nic co by przeszkadzało jej w tej wyprawie. Jedynie plecak mógł ciążyć, ale w końcu go ściągnęła.
Od razu zauważyła przybycie białego wilka. Był taki piękny! Od razu przyciągnął jej wzrok. Różnił się od swojego gatunku, temu od razu zauważyła że nie jest typowym wilczurem. Wstała i miała ochotę zbliżyć się do niego. Jednak jak zrobiła dwa kroki od razu oprzytomniała, że zaraz wejdzie do wody. Skrzywiła się i rozejrzała za najbliższą drogą do stworzenia. Nie było opcji, aby znów szła ileś metrów. Założyła plecak z powrotem, gdy poczuła się znów pełna sił i zaczęła iść prawą stroną jeziora. Nagle zauważyła kajak, którzy górale musieli zostawić wraz z parą wioseł. Szybko wsiadła do 'pojazdu' i wypłynęła na wodę aby spokojnie dopłynąć do chowańca. Zatrzymała się kilka metrów dalej nie chcąc spłoszyć ciekawego obiektu. Wyszła z łódki i stanęła nie pewnie na suchym lądzie. Jak ma podejść do niego, aby nie przestraszyć go?