H&M

Nie ma co Lucjusz załatwił Kajla jednym chwytem i pewnie stać go na więcej, cóż nie mylił się. Doskonale słyszał co mówi jednak nic nie mówił, niby jak? Jednak słysząc, że dziewczyna ma odejść spojrzał, na nią jak wykonuje jego polecenie.
-NIe jestem psem.-Wymamrotał, ale to przypominało jakieś charczenie, gdyż nie potrafił wyciągnąć z siebie naturalnego głosu, to dziwne, że chociaż tyle mu się udało. Nagle poczuł, jak ręka Lucjusza zmienia nieco pozycje. Ulżyło to chociaż nie dużo, ale to leprze niż miażdżenie krtani. Jednak, kiedy wampir Krwi B nachylił się nad Kajlem to w tym momencie zaczął intensywniej się szarpać, ale cóż tego co zrobił Lucjusz na pewno się nie spodziewał.
-Nie.- nie zdążył niczego więcej powiedzieć. Czując jego kły w swojej skórze poczuł się jak zwierzyna, ale uspokoił się, a nawet odchylił samowolnie bardziej głowę. NIe bolało go to co wyprawiał Lucjusz, ale nawet uspokoiło, następni swobodniej się oparł o lustro, które znajdowało się za nim, a do którego Został nieco prędzej przyparty. Czując jak przez jego ciało przebiega fala gorąca wiedział co jest grane i do czego najprawdopodobniej dojdzie, więc ręką, która nie była trzymana przez Lucjusza wskazał na jego ramie próbując rozsadzić, jego ramie, ale jakie to przyniesie skutki, nie będzie szału gdyż jest już dosyć osłabiony, ale starał się jakoś bronić. Jeśli Lucjusz nie przestanie swojej zabawy to Kajl nieźle na tym ucierpi, ale czy Lucjusz będzie zdolny do tego by zabić jednego ze swoich.

Hymm, musiał przyznać, że krew Kajla nie była najgorsza, a nawet była lepsza niż niektóra ludzka. Nie chciał jeszcze kończyć tej przyjemności, nie bez powodu pił jego krew powoli, a nawet bardzo. Ręką, którą trzymał jego nadgarstek wykręcił jego rękę tak, że znalazł się za plecami Kajla, i nie bolało go już to, ale nadał byłą uwięziona. Kiedy tylko udało mu się umieścić ich ręce pomiędzy ciałem Kajla, a lustrem to przyciągnął wampira do siebie, wgryzając się mocniej w jego szyję. Kajl nie miał wyboru i musiał się oprzeć o Lucjusza, a o walce niech zapomni .Był nieco zadowolony z tego, że chłopak nie miał zamiaru się szarpać tylko się uspokoił i pozwolił robić Lucjuszowi swoje. Kiedy poczuł, że jedna wolna ręka odpuszcza zdziwił się i momentalnie się oderwał od niego i spojrzał na niego. Poczuł, jak jego ramie zaczyna promieniować ciepłem, czyżby miał tą samą moc?
-Przestań, bo nie ręczę za siebie.- powiedział spokojnie i złapał za jego rękę, tą ręką, którą trzymał jego szyję. Nie wykręcał tylko złapał, jeśli się dalej posunie to pożałuje. Lucjusz był spokojny więc, niech Kajl będzie grzeczny i niech go nie wkurwia.

Lucjusz sobie swietnie radził z przeciwnikiem, po raz drugi uratował jej życie tym razem przed kolejnym mężczyzna. Gdyby została tu sama i stracił by ja z oczu spotykając tego mężczyznę prawdopodobnie skradł by jej dużo krwi. Ale tylko krwi? O najgorszym scenariuszu lepiej nie myślec, nie miał on miejsca.
Iluzja chyba już przestała działać, będąc oparta o ściankę w przebieralni próbowała dojść do siebie. Na początku jej wzrok był jakiś rozważany, ale stopniowo świat znowu wydawał sie jej normalny. To było coś nie do opisania. Ale na pewno nie chciała by drugi raz aby to ja odpadło. Oh w końcu sie rozbudziła. Nadal była tyłem do obu mężczyzn, chyba odgłosy szarpaniny doszły do jej uszu. Dłonią delikatnie rozmasowala swoją głowę i w końcu mogła sie ruszać nie była tak sztywna. Całe szczęście miała sile wstać, nie była fizycznie zraniona obecnie tylko psychicznie. Powinna stad wyjść, ale może nie powinna ryzykować? Wszystko zaraz sie okaże.

Kajlowi, robiło się słabo, mało kiedy był gryziony przez wampira, a może raczej mało, kiedy robił za posiłek. Czuł, jakby coś go opróżniało, ale nie martwił się o życie, raczej tym jak ma z tego wybrnąć nie pogarszając swojego stanu. Poczuł się dziwnie, kiedy Wampir Krwi B objął go i przyciągnął do siebie, pewnie i dziwnie wyglądało. Oparł się o niego, a dokładniej głową o jego ramie i spojrzał na jego szyję, prezentowała się doskonale, ale Kajl nie miał najmniejszej ochoty go gryźć. Jęk cicho kiedy Lucjusz mocniej się wygryzł w jego szyję. Kiedy wampir oderwał się od Kajla i złapał go za rękę, a następnie ostrzegł to Kajl zignorował i spowodował że coś w jego ramieniu eksplodowało, jednak szału nie było. Musiał się nieco odsunąć jeśli spojrzał na wampira Krwi C. Kajl to wykorzystał i jak najszybciej oparł się całym ciałem o lustro przyciskając do niego rękę, swoją, jak i Lucjusza. Następnie szybkim ruchem nóg wykonał wykop obydwoma nogami w brzuch Lucjusza. W tym momencie wampir Krwi B nie będzie mieć wyboru i pod wpływem siły będzie musiał puścić ręce Kajla.
Kiedy tylko uda mu się odepchnąć wampira to osunie się po lustrze na ziemie i złapie się za szyję sprawdzając w jakim jest stanie. Lucjusz pewnie wpadnie na dziewczynę, która jest za nim.
-Spierdalaj ode mnie. Zabieraj ją i daj mi święty spokój.- Odpowiedział, nie miłym głosem. Miał już go po dziurki w nosie.

Skoro nie po dobroci. Ale racja musiało to wyglądać dziwnie, kiedy Lucjusz tak blisko przyciągnął do siebie Kajla, że ten mógł oprzeć się o jego ramię, ale cóż Lucek chciał jeść tak aby było mu wygodniej. Kiedy się oderwał, a Kajl nie posłuchał jego ostrzeżenia i spowodował, że coś mu eksplodowało z ramieniu, spojrzał na niego niezadowolonym spojrzeniem, ale to nie było najgorsze. Kiedy został brutalnie kopnięty w brzuch, to wiadomo cofnął się wpadając na służkę.  Dziewczyna by wyleciała z kabiny, gdyby Lucjusz nagle nie złapał ją za rękę i przyciągnął do siebie zachowując równowagę. Przytulił ją do siebie, by mogła dojść do siebie.
-Spokojnie, mam cię.- Wziął głęboki oddech, a z jego gardła wydało się warkniecie ze złości. Słysząc jego słowa spojrzał na niego z kpiną.
-A kto, zaczął? Koniec tego pierdolenia. Imię?-To raczej nie było pytanie, a żądanie. Złapał się za ramie gdyż bolało go i czuł jak w środku przelewa się krew. Podszedł do niego i kucną koło niego.
-Radze ci mówić, bo moja cierpliwość i nerwy są na granicy więc nie walcz ze mną bo nie wyjdziesz cało z tego. Poddaj się, a może zachowasz życie i nie tylko. W takim stanie nie masz najmniejszych szans, na wygraną.- Powiedział to zimnym głosem. Był wkurwiony, to mało powiedziane. Jeśli Kajl zignoruje jego polecenie to złapie go za nagę, i bez żadnego kwapienia zmiażdży mu kości. NIe chciał go zabijać, chociaż już miał konkretny powód.

To działo się tak szybko, słyszała ich słowa. Każde zdanie krok po kroku. Najwyraźniej, najchętniej by oboje przenieśli się gdzieś chyba i rozszarpali, a czemu? Temu, ze Lucjusz zaczynał się denerwować po jego ostatnim zdaniu to było pewne. Ona już przekonała się do czego jest zdolny i jaki potrafi być gdy nie kontroluje się, tak na prawdę nie chciała być na miejscu Kajla. Właściwie już było w porządku, te obrazy zniknęły i najwyraźniej to musiała być halucynacja. Sama nie wiedziała w co wierzyć, ale wiedziała, że już z powrotem jest tu gdzie była. Poczuła, że ma dość siły aby wstać, psychicznie musiała przez chwilę dojść do siebie. Chciała właśnie się podnieść, ob kręciła się w stronę mężczyzn, ale tego się nie spodziewała. Zobaczyła tylko jak jej pan leciał w jej stronę, poczuła uderzeni jednak nie było ono mocne na tyle, aby ją zranić, ale na pewno wypchnac ją mogło z kabiny. Poczuła czyjąś dłoń, zimną, ale dobrze znała już jego dotyk. Gdy tylko znalazła się w jego ramionach mógł poczuć jak kurczowo zaciska dłonie na jebo ramionach. Nie płakała, ale chyba wyczuł, że nie za dobrze przyjęła to wszystko. Potrzebowała tego przy nim uspokajala się. Spojrzała jak podchodzi do niego i zdecydowała, że wyjdzie z kabiny aby mężczyzna miał czas na wyciągnięcie od niego czegoś. Także więc wyszła i zasłonila dobrze zasłoną stojąc obok kabiny. Obserwowała czy ktoś nie jest wscibski i nikt niczego nie podejrzewa. Udawała, że czeka na kogoś, jednak zerkala co jakiś czas co się dzieje.

Oj, Pan się wkurzył, co za szkoda, aż płakać się chce. Ty chcesz znać moje imię, chyba cię do reszty porżnęło. Pomyślał sobie kiedy usłyszał jego żądanie. Naszczacie miał trochę czasu, kiedy Lucjusz łapał dziewczynę, to Kajl próbował wstać, ale widząc, że Lucjusz podchodzi d niego starał się oddalić, ale cóż, kabina była mała wiec nie miał za bardzo dokąd.
-Nigdy.- Wymamrotał, kiedy Lucjusz chciał poznać jego imię, a słuchał na zasadzie, że jednym uchem wpadło, a drugim wypadło. Słuchając dalszej wypowiedzi Oparł się ręką o podłogę i nachylając się ku niej zakrztusił się i opluł podłogę. To bobry znak oznacza, że proces regeneracji powoli się zaczyna. Po tym z powrotem oparł się o lustro i spojrzał w oblicze Lucjusza. Przy okazji zauważył, że dziewczyna wyszła, więc wiedział, że Lucjusz może pozwolić sobie na więcej.
Nie poddam sie wole umrzeć. Pomyślał sobie. -Co masz na myśli mówiąc "Poddaj się, a może zachowasz życie i nie tylko."? Czego żądasz w zamian?-Zapytał, chociaż czy otrzyma odpowiedz. Chciał odpocząć, ale nie ma zamiaru się poddawać, nie tak został nauczony.

podczas zderzenia poczuł, jak złapała go za ramie, zabolało, ale cóż pewnie nie chciała wiec, zignorował to. Widząc, że dziewczyna pragnie wyjść. -Weź to co wybrałaś i idź do kasy zapłacić, zaraz wychodzimy.- Odpowiedział to, nie odwracając się do niej.  Chciał już zrobić to co pierwotnie zamierzał,a le widząc, że zaczął brudzić podłogę tylko się patrzył na to co wyprawia. Słysząc jego pytanie przybliżył się jeszcze do niego chwytając go za twarz i patrząc głęboko w jego oczy, swoim lodowatym spojrzeniem. Druga ręką pogłaskał do lekko, a nawet z małą czułością.
-Powiesz, a teraz wstawaj Puszku, skoro nie powiedziałeś swojego imienia, będziesz Puszkiem.- Hymm dobre imię dla psa. Mówiąc wstał i podał mu pomocną dłoń, która była już obolała. Jeśli ma zamiar się z nim szarpać, to Lucjusz wywlecze go stamtąd siłą.  Jednak i Kajl tak miał dobrze, bo pewnie inni na miejscu Lucjusza nieźle by się wkurwili. Kiedy dziewczyny nie było z nimi, mógł z nim zrobić wiele nieprzyjemnych rzeczy, ale na jego szczęście nie zrobił mu nic.
-Nie próbuj się ze mną sprzeciwiać, bo gorzko tego pożałujesz.- Ostrzegł.

Dziewczyna nie chciała mu zrobić krzywdy, nie zauważyła, że jego ramię jest dość obolałe. Chyba dzisiaj niektore szczegóły jej uciekają. Ale jeżeli będzie chciał, to z własnej woli zrobi mu zimny okład i wymasuje mu delikatnie jego obolałe ramię. Scisnela je tylko dlatego, że wystraszyla się tego co zobaczyła. Na pewno nie chce tak drugi raz. Wiedziała, że nie powinna wtrącać się w jego sprawy i on sam musi to załatwić z nim. Za nim jeszcze wyszła usłyszała jego słowa i spojrzała na niego przelotnie. Miała nadzieję, że nic złego się nie przytrafi. Stała przez chwilę po za kabiną, ale nikt się chyba nie zorientował co się dzieje. Sięgnęła dłonią po rzeczy z kabiny, które upuscila na ziemię i po drodze wziela jeszcze z trzy kolory koszul i skierowała się do kasy. Nie wydała zbyt dużo tylko 200 zł. Nie lubiła przesadzać z zakupami. Gdy już zapłaciła podeszła do wyjścia i czekała na Lucjsza. Martwila sie o niego? Chyba tak w końcu to był jej pan.

NIe miał siły, jakoś dziwnie zrobił sie nieco śpiący i zaczął słychać Lucjusza mniej intensywnie. Nawet jak chciał to, mózg już powoli zasypiał. Jednak doskonale widział jak Lucjusz zbliżył się do niego i chwacił go za twarz. Resztkami sił złapał go za rękę, ale nic nie robił. Kiedy poczuł na swojej głowie ręke Lucjusza szarpnął głową lekko, na znak, że mu to się nie podoba. Jednak po chwili zabrał rękę.
-NIe jestem Puszkiem, kurwa.- Warknął, co on sobie wyobraża, to że jest silniejszy to nie oznacza, ze Kajl pozwoli sobie na to by ktoś go poniżał. Mimo to podał mu rękę i bardzo powoli wstał. Słysząc jego ostrzeżenie tylko spojrzał na niego i oparł się o niego.
-Chyba sie zrzygam.- Powiedział, a raczej wymamrotał i nie kłamał, było mu nie dobrze. MImo starał się być czujny by Lucjusz nie wywinął mu kawału.

Piesku spokojnie, będziesz puszkiem i już. Pomyślał i pomógł Kajlowi wstać. Morze wypił za dużo jego krwi, ale cóż dobra była. Objął go ramieniem, by mu nie upadł i powoli wyszedł z nim z kabiny.
-Nie oddychaj, to pomoże.- Powiedział, jeszcze zanim wyszli. Oczywiście nie kłamał, ale czy posłucha? A jeśli zwymiotuje na Lucjusza, to Lucjusz skopie go jak psa.
Podszedł do kasy i powiedział, że trzeba tak posprzątać, bo kolega się potknął i przewrócił. BYła to trzymająca się kupy historyjka.
Następnie podszedł do dziewczyny. -Możemy iść. A Puszek idzie z nami.- Skierowali się ku wyjściu cała trójka. Gdy tylko wyszli ze sklepu, to Wampir Krwi Be uderzył Kajla w punkt witalny na szyi, powodując, że zemdlał. Lucjuszowi, nie przeszkadzało by to, że musi nieść Kala, gdyby nie ramie, ale dawał radę.

[z/t] Ja + Elaiza + Kajl

Gdy Christian ogłosił, że zabiera ich dwójkę do miasta Elyse klasnęła w dłonie. Zdecydowanie spodobała jej się wizja wyjścia w trójkę na miasto. Nie chodziła do wielu miejsc, po za tym dawno nie była nigdzie z Chrisem. W końcu będą mogli nadrobić stracony czas, nie stojąc u niej w pokoju i patrząc na siebie z grymasem. Miała nadzieję, że chłopcy się polubią.
Złapała w jedną rękę torebkę, w drugą Gabrysia i pobiegła na dół, aby dogonić brata. W końcu znając jego naturę będzie się niecierpliwił, gdy długo ich nie będzie. Poprawiła tylko włosy i nałożyła bezbarwny błyszczyk przed lustrem i wsiadła do auta, przesuwając się tak by Gabriel też miał miejsce. Wesołe ogniki pojawiły jej się w oczach, a usta ozdobił słodki uśmiech. Choć zniknął szybciej, niż się pojawił. Po paru minutach Christian zatrzymał się na pustkowiu wyrzucając Gab'a z auta - Co ty robisz? - krzyknęła przerażona i doskoczyła do drzwi, które już się zamknęły. Przyczepiła swój pyszczek do szyby, aby zobaczyć czy nic mu nie jest (zostawiając odbicie błyszczyka, so sad) ale nie wiele zdążyła zobaczyć bo jej brat już ruszył dalej - Dlaczego go zostawiłeś? - wychrypiała, a łzy pojawiły się w jej oczach. Zdecydowanie straciła jedynego kolegę, jakiego miała w tym mieście!
Mimo, że nie miała ochoty na zakupy bez słowa wyszła z auta i udała się za bratem. Nie chciała jeszcze z nim się kłócić, szczególnie że może ją sprzedać ojcu. Jak mu popuści, może będzie trzymał buzię na kłódkę?
Spojrzała na niego zdziwiona, gdy skierował się do H&M - Chcesz nowe ciuchy? - zapytała wchodząc do butiku i kierując się do działu męskiego. Jednak ten ją złapał za nadgarstek idąc w zupełnie inną stronę - Eeej, to boli - próbowała wyrwać mu dłoń, aż się nie zatrzymali. Zrobiła wielkie oczy, gdy huknął na nią i rozmasowała obolały nadgarstek - Że co?! Wcale nie ubieram się jak panna lekkich obyczajów! To jest teraz na modzie, nawet w czasopismach u mamy są takie ciuchy - mruknęła wywracając oczami, a biorąc do ręki to co jej podał wybuchła śmiechem - Nie ma mooowy, będę wyglądać jakbym z kościoła się urwała - rzuciła kręcąc głową i odwiesiła kieckę - Podoba mi się to co mam, sukienka jest nad kolano więc jak niby widać mi tyłek? - spytała retorycznie i sama zaczęła sobie szukać innych ciuchów - Ta jest świetna! Katy Perry taką miała! - wykrzyczała oczarowana nową kreacją, swojej idolki - Kup mi jąąąą - poprosiła robiąc oczy jak kot ze shreka.

Jak nie miałby wyboru?! Powiedziałby, że wbił jak pili sobie herbatkę siedząc po przeciwnych stronach pokoju, o! Nikt by nie zwątpił w prawdomówność Chrisa, nie? W końcu on zawsze taki spokojny, ułożony i odpowiedzialny. Nie to co roztrzepana Elyśka, która potrafiła zbić całą nową zastawę zakupioną przez służbę, tylko dlatego że ćwiczyła się chodzić prosto jak modelki z wybiegu, trzymając tacę z naczyniami na głowie! Oj tak, to był zabawny widok jak odwracając się dumnie spowodowała, że wszystko spadło na kafelki rozwalając się w najdrobniejsze kawałki sprzątane przez cały dzień. Oczywiście miała poczucie winy, ale to nie sprawiło aby znowu jakieś dziwne pomysły nie przychodziły jej do głowy. Jak uszycie ubranka dla lalek z ulubionej koszuli taty, bo myślała że skoro leży na ziemi to można ją wziąć! Ale i tak ją kochacie, prawda?
Chris nie w humorze, to przerażający Chris! I o ile Elyse jeszcze się o tym nie przekonała, dziś miała okazje. I wcale nie była z tego faktu szczęśliwa. Przełknęła głośno ślinę, gdy szlachetny zbliżył się do niej patrząc tak groźnie, jak nigdy. Jego słowa spowodowały, że lekko podskoczyła nie wiedząc co robić. Walczyła z instynktem, aby nie uciec. W końcu ani nuty ciepła z siebie w tym momencie nie ukazał.
- A-ale ja się ubieram normalnie! Nie moja wina, że takie ciuchy Ci się nie podobają - wyjąkała cofając się od brata i dalej szukając kiecek. Na prawdę nie uważała tej od Katy jakiejś krótkiej. Szczególnie, że była z rozciągającego się materiału! Jednak słysząc kolejne ostre słowa odwiesiła zielony materiał na miejsce. Po za tym nie chodziło o to, że Vivien ubiera takie krótkie sukienki a o fakt, że takie krótkie były w wszystkich modnych czasopismach jakie czytała matka Ely. Viv zdecydowanie ubierała się elegancko, a nie "szałowo". A Elyse wolała tą drugą opcję! Każdy potrzebuje odrobiny szaleństwa..
- Już szukam, szukam nie spinaj się bo ci żyłka wyskoczy - wymamrotała pod nosem, choć tak na prawdę była przerażona. Nie wiedziała, że Christian potrafi być taki ostry. Aż łzy pojawiły jej się w paczałkach, ale starała je zignorować.
- Taka też Ci się nie podoba? - spytała cicho, odwracając się w jego stronę ale w ogóle na niego nie patrząc. Nie chciała by widział, że chce jej się przez niego płakać, o. W końcu wyciągnęła telefon, aby przeczytać sms od Gabriela i wywrócić oczyma. Szybko napisała mu odpowiedź, a gdy Chris zapewne dalej prawił swoje morały, napisała jeszcze parę sms robiąc się powoli zirytowana.

Oj tam, prawisz już jakby miała się hajtnąć z Gabrielem! A oni nawet nie doszli do tego, czy są parą nie wspominając o drugiej czy trzeciej bazie, którą lepiej sprawdzić niż powie się komuś "tak". Jeszcze wyjdzie, że Gabriel nie umie w jakikolwiek sposób zadowolić swojej panienki i co? I dupa blada! Będzie trzeba się wtedy pierniczyć z rozwodem i na co to komu? Zwłaszcza, że może jej go nie dać, bo stwierdzi że Ely to jego ulubiony kapeć i basta. Więc spokojna rozczochrana! Do tego czasu może się go naprostuje, aby chociaż umiał dać jej prezent i powiedzieć "też cię lubię Elyse". To już będzie wyczyn! Bo pocałować to nawet Chris ją może, prawda?
- No ojciec pewnie nie byłby zadowolony, ale może skupiłby na mnie w końcu uwagę - wyszeptała zdradzając główny powód jej teraźniejszej garderoby. Chciała, żeby Eth w końcu został na dłużej w domu i zajął się nią, matką i nawet psem w ogrodzie. Kurde, jak ma wiedzieć co i kogo on polubi, jak prawie w ogóle go nie ma, hm? Oto jest pytaaaanie~ Jak ktoś zna odpowiedź proszę wysłać sms, może wygrasz bilety do klubu "go-go"!
Niestety podczas pisania sms-ów Chris zabrał jej telefon dorzucając swoje trzy grosze, do tego co Gabriel miał do powiedzenia. Dziewczyna westchnęła odbierając komórkę z powrotem i wyłączyła ją, aby już nie denerwować ani jednego ani drugiego. Na pewno braciszek chciałby zobaczyć co też Gab z powrotem napisał, a raczej nie byłoby to nic miłego. A na to już nie miała siły, po tym jak Christian ją wystraszył!
Polazła z jasną sukienką za bratem, aby ją kupił i mogli w końcu stąd wyjść. Ale stanik też by się przydał.. miała teraz na sobie odblaskowy różowy, a ten by się rzucał w oczy przy białej kreacji.
- A stanik mi kupisz? - mruknęła bez krępacji, bo przecież to brat! Czego ma się przy nim wstydzić? Że biust jej urósł? Niby czemu! Młoda Moreau nie widziała w tym nic dziwnego, ani strasznego, o. Wystarczy, że Gabriel widział ją w staniku ale o tym lepiej nie wspominać...
- Jak uważasz, że znajdziesz mi lepszego to znajdź! Dla Was każdy będzie idiotą - rzuciła przy kasie, widząc że szlachetny trochę się uspokoił. Zaświeciły jej się oczka, gdy mogła wybrać miejsce ich kolejnej wędrówki. Więc może ten dzień się jeszcze odratuje? Złapała syna Etha za rękę i poszli w siną w dal!

zt x2

Kolejna impreza szykowała się i nadchodziło coraz bliżej i bliżej. A wiadomo jak nadchodzi impreza to trzeba się jakoś przyszykować. Faceci nie mieli z tym większego problemu wystarczyło założyć na siebie jakąś fajną koszulę lub garnitur i po sprawie. Z dziewczynami za to było zupełnie inaczej. Wybieranie ubrań, tworzenie makijażu, wciśnięcie wysokich butów na małe stópki, to wszystko zajmowało mnóstwo czasu. May postanowiła, więc zacząć od początku, a głowną rzeczą była sukienką. Jej nogi stanęły więc w pierwszej sieciówce jaką lubiła, która o tak później porze, blisko zamknięcia. Był w niej jedna specyficzna osoba, której trochę się przyglądała, przeglądając kolejne wieszaki z ubraniami. Miała dziwne uszka i ogon, które zdawały się minimalnie poruszać. Dziewczyna uśmiechnęła się do siebie myśląc, że to kolejna zabawka, którą wymyślił człowiek. W końcu na tym świecie można było znaleźć dosłownie wszystko, prawda?

Sklep posiadał kilka naprawdę ciekawych rzeczy. Dziewczynie udało się wybrać kilka ładnych spódniczek, sukienek, bluzeczek czy nawet bucików na podwyższeniu. Wszystkie najpierw wstępnie oceniała czy będą do niej pasować przykładając je do swojego ciała i przeglądając się w lustrze. Z kilkoma ubraniami po chwili udała się do przebieralni. Ubrała jedną z sukienek i wyszła przed lustro obracając się w niej, a sukienka wirowała lekko się unosząc do góry. Ładnie wyglądała, więc i na jej buzi pojawił się uśmiech. Obrót w prawo, obrót w lewo i w ten May dostrzegła chłopaka, który również buszował w sklepie i jego spodnie nie do końca podciągnięte. - Zdejmij tą zabawkę będzie wygodniej Ci przymierzać ubrania.- stwierdziła, przesuwając się na bok by i on mógł obejrzeć się w lustrze.

Zauważyła jak wzdrygnął się słysząc jej głos. Naprawdę nie chciała w jakikolwiek sposób go przestraszyć ale chyba po części tego dokonała. W dodatku zabawki jak ogon i uszy tego chłopaka poruszyły się niczym jak u prawdziwego zwierzęcia. Widząc jak ten spogląda na nią uśmiehnęła się lekko by go nie wystraszyć i w jakiś sposób zapewnić że nie jest nastawiona w wrogi sposób do niego.
- Przytwierdzony? - przekrzywiła lekko głowę, marszcząc czoło, a nieczysta myśl przebiegła jej prze głowę. Przełknęła nerwowo ślinę i potaknęła lekkim skinięciem głowy, dając znak że rozumie. Tak czy siak po chwili weszła do swojej kabiny zasłaniając ją i zdejmując ubrania. W ten z ust chłopaka padły kolejne słowa, które zwróciły jej uwagę na niego. Zamarła na chwilę wystraszona, bo pamiętała co się stało kiedy po raz pierwszy spotkała dwa wampiry. Tam, na dachu szkoły. Nie skończyło się to za dobrze, a wspomnienia na dług utkwiły w jej pamięci, zostawiając po sobie ślad nie do zatarcia. Dziewczyna, przycisnęła do siebie materiał sukienki nie wiedząc co ma zrobić.

W sumie to nieważne o czym pomyślała ta dziewczyna. Zamarła na chwilę słysząc jego wypowiedź na temat wampira ale już po chwili wróciła znowu do mierzenia kolejnych ubrań. Kilka jej się nawet spodobało i dziewczyna nie mogła się zdecydować. W końcu wybór padł na jedno z połączeń. Przymierzyła je po raz kolejny i już miała wychodzić z przymierzalni, kiedy usłyszała spore gruchnięcie. Odsłoniła zaciekawiona zasłonę przebieralni wyraźnie zaciekawiona co się stała. Rozejrzała się i jej oczy spostrzegły mężczyznę z uszami na ziemi spoglądającego pod jej spódniczkę, którą przygniotła do swojego ciała. - Zboczeniec! -krzyknęła cofając się do przebieralni.