Hisoka. Wampir filozof

Moce

Bezkształtność
Ciało tego wampira jest niczym jeden kawałek plasteliny. Nie ma w sobie kości ani organów ale mimo to potrafi stabilnie stać i mniej więcej funkcjonować. Głównym składnikiem tej masy jest krew która z powodu ów mocy bezkształtności przemienia się ma masę którą wampir może formować , utwardzać, a nawet odłączać od siebie. Póki masa znajduje się od siebie do 30 metrów może zmierzać w swoją stronę by ponownie się połączyć jednak po tym zasięgu odłączone elementy gluta nie są już pod panowaniem wampira i ciecz opada bezwładnie. Nie oznacza to, że wampir nie może podejść do utraconej tak cieczy i przyłączyć ją z powrotem jednak wymaga to wtedy bezpośredniego kontaktu a ciecz nie może stać sama dłużej niż 24 h. Jeśli chcemy zregenerować ubytek objętości należy wyssać krew z innego istnienia. Za pomocą tej umiejętności możemy ulepić sobie wiele sylwetek czy mimik, a nawet parasolkę jednak tracąc ulepiony przedmiot tracimy też i część masy.
Wada : Wrażliwy na elektryczność. Porażony nią traci formę a utwardzone elementy stają się miękkie. W zależności od ładunku.
Wada nr 2: Nieustanny kontakt z ogniem spowoduje iż zacznie się równomiernie podgrzewać i jeśli zacznie się gotować może być ciężko go odratować.


Ochrona umysłu szaleńca

Ochrona umysłu szaleńca, pozwala blokować obce moce psychiczne opierające się na umyśle. Takie jak na przykład hipnoza, iluzja, czytanie myśli, telepatia, telekineza, manipulacja itp. Moce te rzucone w kierunku osoby posiadającej tę zdolność, nic jej nie zrobią. W zdolności tej też jest mały haczyk. Atakujący nie poczuje niczego blokującego, a na dodatek z zaskoczenia usłyszy szept "Krok do tyłu. Uwierz mi nie chcesz tutaj zaglądać". Mimo to Wampir posiadający ochronę umysłu szaleńca nie jest świadomy iż był obiektem ataku.
Wada: Wampir nie jest świadomy używania umiejętności

Historia

Wiele lat temu kiedy wampirza krew zaczęła spływać na ludzki świat po jeszcze żyznym gruncie stąpał młody Hisoka. Miał wtedy zaledwie dziewiętnaście lat co w wielu przypadkach było jego cechą zgubną. Było tak też i w jednym bardzo ważnym przypadku który przytrafił się mu bardzo niespodziewanie. Kiedy przemierzał las otaczający jego wioskę natknął się na ślady krwi które doprowadziły go do ledwo żywego jak wtedy uważał człowieka. Z powodu swojego wieku Hisoka nie zachował ostrożności i od razu ruszył z zamiarem opatrzenia potrzebującego. Zdjął swoją koszulę i patrząc w oczy krwawiącego przycisnął ją do rany na brzuchu powtarzając "Nie odlatuj. Dasz radę. Jeszcze nie czas abyś schodził z tego świata". Umierającym okazał się na nieszczęście jeden z bardzo ważnych przedstawicieli nowo powstającej rasy. Wampir bez chwili zawahania rzucił się na człowieka wysysając go niemal całkowicie. W krwi Hisoki czuć było adrenaline i strach lecz po chwili emocje ustały i pogodzony z śmiercią młodzieniec padł na ziemię balansując na granicy śmierci. Był spragniony. Jego skóra z wysuszenia odpadała cienkimi płatkami. Zmysły osłabły tak bardzo, że nie usłyszał nawet jak wampir oddala się od jego ciała. Ostatki energi młodzieniec spożytkował by chwycić swą koszulkę i omamiony chęcią wody zaczął ssać materiał jednak po jednym łyku mrok zasłonił panoramę otaczającego go lasu... Jednak mężczyzna nie umarł. Jego ciało wegetowało powoli starając się zregenerować. Ostatnie wspomnienie lata stawało się odległe kiedy liście przykryły kruszące się ciało. Potem zimno. Pamięta tylko zimno. A potem wilgoć z topiącego się śniegu. Po paru wiosnach w jego umyśle zaczęły rodzić się powolne myśli. Osłabiony myśląc, że liczy minuty liczył dnie. Jego skóra obrosła mechem, a ślimaki wyjadły jego oczy. Kolejne lata obudziły umysł bardziej. Okazało się to większą torturą bo mimo iż myślał normalnie to nie miał mocy poruszyć swym ciałem. Z miesiąca na miesiąc wpadał w kolejne szaleństwa uziemiony sam ze sobą w swoim umyśle. Rozmyślał nad wszystkim by tylko nie zostawać w ciszy. Leśne runo całkowicie przykryło jego ciało, a on zagłębiał się w swoim umyśle. Po kolejnych kilkudziesięciu latach z jego ciała został tylko szkielet oraz mózg który zamknięty w czaszce podtrzymywany był przez krew wampira którą spożył wieki temu. Jego jaźń debatowała wtedy na temat możliwości powstania. Nie pierwszy raz zresztą. Tym razem było inaczej. Wcześniej myślał, że już nie żyje a to czego doświadcza jest pustką do której trafiają wszystkie dusze jednak tym razem postawił się tej tezie i uznał, że jeśli jest możliwość iż by wrócił do życia to w tym momencie ją rozstrzygnie. Myślał i myślał wytężając swój umysł. Powoli skuwając warstwy fałszywych religi szaleństwa i tworząc nowe filozofie swojego bytu. Wtedy dosięgnął swej pierwszej mocy. Jego mózg zmienił się w maź która starała się wydostać przez warstwy ziemi, liści i korzeni drzew. Ten fakt sprawił, że wypełnił się pewnością iż jego spojrzenie jest prawdziwe raz jeszcze i tym samym otworzył wielkie bramy bo znał już prawdę o tym jak sięgnąć wampirzych zdolności. Maź wygrzebała się z ziemi i kiedy poczuła powietrze uformowała się w bardziej mobilną postać. Pierwszy oddech od paru setek lat był znacznie bardziej orzeźwiający niż on mógł sobie wyobrazić. Z odrodzeniem przyszło jednak i coś jeszcze czego on nie spodziewał się wcale. Głód krwi. Z początku uformował się w pająka. Był znacznie większy niż zwykłe osobniki. Nie tworzył sieci, a od razu zaczął polować na zwierzęta. Jego masa zaczęła się powiększać jednak głód nie został ani trochę zaspokajany. Ruszył wtedy dalej licząc, że odnajdzie jakiś ludzi. Był już na tyle duży, że mógł przybrać formę małego chłopca co również pomogło mu zatrzymać nadjeżdżająca karawanę. Wyssał wszystkich ludzi w środku. Z bólem przyjął odjęcie ich istnienia z tego świata jednak pragnienie niewoliło jego silną wole pokazując jak słabym stworzeniem jest człowiek. Tak i przyjął ponownie swoją forme. Wyglądał jak człowiek ale czy myślał po tylu latach bycia w więzieniu? Kiedy znalazł się w pierwszym mieście ludzie zwracali na niego uwagę bardziej niż na innych. Osamotnienie spowodowało, iż trudno było mu zachować pozory człowieczeństwa. Podczas jego kolejnych lat życia w świecie ludzi powoli ochłonął i zrozumiał czym jest. Działo się wtedy też i wiele przygód które nigdy nie zostały spisane jednak to jego geneza jest najciekawszym elementem jego istnienia.