Sala narad

Dosyć przestronne pomieszczenie w kolorach ciemnego fioletu i czerni. Na środku pokoju stoi długi, prostokątny hebanowy stół, a bo jego obu stronach krzesła obite ciemno fioletowym materiałem. Nie można zapomnieć o honorowym miejscu dla burmistrza! Wysokie krzesło - całe czarne. Podłokietniki w kształcie węży - symbol klanu. Za owym krzesłem wisi wielki ekran oczywiście na ścianie, gdzież by indziej. Do pokazywania różnych duperel i tak dalej. W pomieszczeniu są ukryte kamery, hoho.

Wampiry zatem muszą wstrzymać się od przeszukiwania Oświaty. Taka sytuacja niezbyt zadowoliła szlachetnego gdyż osobiście wolał rozejrzeć się po ternie wroga. Ale co poradzić... Dopóki nie usunie zabezpieczeń, może jedynie popatrzeć na budowlę. Peszek.
Wrócili do Ratusza, by móc dalej rozwijać plany. Samuru potrzebował chwili spokoju oraz worka z krwią. Używanie artefaktu robi swoje - wampir łaknął większej ilości krwi.
Jak tylko znaleźli się w holu, nakazał o przygotowanie posiłku, następnie dostał cynk iż czeka na niego jeden z Szarych w sali narad. Zatem Samuru wraz z Fabio udali się ku temu pomieszczeniu, a tam faktycznie stał policjant. Skinął głową burmistrzowi, by za chwilę zabrać głos.
- Złapaliśmy parę łowców, panie burmistrzu. Płotki ale cenni. Jeden wygląda na doświadczonego.
Przerwał, by sięgnąć po papiery jakie przygotował. Szlachetny zatem czas usadowił się na swoim krześle. Fabio stanął obok.
- Ale oni nam na razie wystarczą. Załatwiliśmy sporo paczek kokainy i amfetaminy. Powinno wystarczyć aby obciążyć łowców zarzutmi o handel narkotykami i uczciwie zamykać w więzieniach. Do tego możemy wmieszać amerykańską policję narkotykową. A mają dużo do gadania, bo nasze paczki pochodzą właśnie z Nowego Jorku. I gdyby tak większą część wrogów wywieźć za granicę... Mamy tam wielkie wtyki, panie. Ufają nam.
Ta, Szary miał dużo do powiedzenia. Samuru słuchał go z uwagą, przy okazji przejrzał papiery. Wszystko było w nich zapisane.
- Z amerykanami się jeszcze wstrzymamy. Na razie trzeba obciążyć Oświatę i wyłapać ich jak najwięcej. Zajmiecie się tym. Chcę mieć czysty kraj od przeszkód.
Rzekł burmistrz spokojnie, odkładając papiery. Gdzie jego krew? Tak w ogóle mogła by wpaść tutaj Morgana. Ona także ma dobre pomysły. Szary odsunął się i skoro był już wolny, opuścił salę. Ach i Samur miał telefon Jamesa. Ładnie zapakowany w folię. Przyda się. Oddał go Fabio w celu sprawdzenia. Burmistrz został sam.

Z/T npc

O tak, chwila spokoju. Pozostał sam na sam ze swoimi myślami. Przymknął oczy, układając się wygodniej na krześle. Obie ręce spoczęły na podłokietnikach. Co teraz? Jak uderzyć? Mógłby zwołać konferencje prasową albo po tajemnie dać znać gazetom o przestępstwach dokonywanych przez Oświatę. Wtedy zaś nastałby szum, a leniwa oświata ruszyłaby swoje tyłki. Bo te lisy jedynie w swoich norach umiały się kryć.
Odsunął rękaw lewej rękią patrząc na opatrunek. Sądząc po widocznych plamach krwi nie zagoiło się jeszcze. Najwidoczniej katana Crossa nie była zwyczajna. Mruknął coś pod nosem, gapiąc się teraz na sufit. Wtem usłyszał jak ktoś wchodzi do sali. Morgana! Nie wyglądała na zadowoloną ale czy ona zawsze tryskała radością? Raczej nie. Tak w ogóle to zapomniał iż chciała odejść z pracy. Ma tyle na głowie, że wypowiedzenie stało się ostatnią sprawą, jaką chciałby się zająć w najbliższych latach.
Odłożyła tackę z krwią, by następnie rzucić swoje kilka groszy na wstępie. Jej pyskówka nigdy nie stanie się łagodniejsza.
- I taka odmiana by Ci się przydała.
Odparł chłodno, zabierając worek z krwią. Rozerwał go chytrze kłami, by wypić jego zawartość. Wypił krwi tyle ile mu dostarczono. Oblizał usta, zgniatając ostatnią pustą folię.
- Dostarczysz te papiery każdej redakcji w mieście. Chcę jeszcze bardziej wkurzyć Namikaze. Ten tchórz może w końcu opuści swoją norę.
Polecenie? Dostała je. Szlachetny odłożył folię na stolik. Póki Morgana nie wyszła, jeszcze coś ją tam pomęczy.
- Jesteś moją najlepszą służką. Pracowita, bystra, śmiała i przebiegła. Dlatego...
Przerwał jakby miał dodać coś, co ma ucieszyć wampirzycę. Uśmiechnął się lekko, kończąc.
- Przedłużę Twoją umowę o pracę. Na kolejne lata!
Zaśmiał się sztucznie zacierając łapami. Wiedział, że ta chce się zwolnić. Ale tak łatwo nie ma, oj nie.
Wyciągnął ku niej ranną dłoń, przyjmując ton władczy.
- Zmień mi opatrunek i chcę jeszcze napić się krwi. Okropnie mnie suszy.
Kolejny rozkaz. Chciała konkrety, da? No to je właśnie dostała.

Morgana powinna zamknąć swój dzióbek i dać spokój wrednym tekstom. Samuru nie zawsze ma samopoczucie dobre, ba, on rzadko się śmieje tak szczerze i w ogóle nie z radości. Wszak to gbur, taki wredny. Ale czarnulka nielepsza. Szlachetny ze względu na pożyteczność wampirzycy oraz niemałą tolerancję trzymał przy sobie tę o to wampirzyce. Poza tym jej rady nie raz okazały się pomocne i na pewno nie Samuru skorzystał z nich. Ten wampir zwykle sam wołał iż to wszystko jego pomysły.
Doskonale. Nie ma to jak zirytować pracownicę, która to ma w zwyczaju pyskować do pracodawcy. Samura cierpliwość ma bardzo małe granice i Morgana jest bliska ich przekroczeniu.
Zapłacić więcej? Dobre sobie. Niemal parsknął śmiechem na jej słowa, dziewczyna i tak będzie robić więcej mimo iż obowiązki tego nie obowiązują. Samuru rządzi, nie ona.
- Jeżeli spadnie mi kaprys rozkazu na mycie kibel, zrobisz to i bez gadania. Za darmo.
Wiedział iż ją bardzo rozzłości, ale co go to. Burmistrz lubi mieć ją pod sobą, nie nad, nie na równi. Pod! Rozsiadł się wygodniej.
O tak, chyba już ona go nie lubi.
Ach! Tak jak myślał. Morgana wpadła na doskonały plan!
- No to zajmij się tym. Nie wiem na co czekasz.
Rzekł beznamiętnie, lustrując ją wzrokiem. Ona aż ociekała złością. Biedna.
No ta, teraz prowokacja pełną gębą. Zamknął ślepia, by zdrową łapą uderzyć w stół. Taki gest ma ją uciszyć. Bez słowa zgromił spojrzeniem wampirzycę.
Nie odpowiedział nic na jej słowa. Burmistrz czekał aż ta skończy opatrywać jego ranę. Nie zrobiła tego delikatnie. Ba, nieco zapiekło.
W dodatku nie słucha go, o nie. Wreszcie odezwał się dosyć ponurym głosem.
- Zapominasz z kim rozmawiasz, Morgano?
Warknął marszcząc brwi, a ciężkie powieki zamykały się do połowy. Ta kobieta zapomina się, ot!

Ta, zaiste. Szlachetny poczuł się już znudzony. Gapił się na wampirzycę, która nie raczy okazywać mu należytego szacunku. Ileż to można pyskować? Powinien ją zgl
ładzić na miejscu. Ale miał znacznie lepszą karę. Wyprostował się w krześle nie mogą przestać się gapić na Morgane. I niby miała zmienić odzienie?
- Jeżeli lubisz bawić się w takie przebieranki, to czemu nie.
Odrzekł sucho, wzruszając ramionami. Takie gadki nie robią na nim wrażenia.
Kiedy rozpięła nieco ubranie, szlachetny zmierzył ją krzywo. Do tego ten tekst.
-Weź się w końcu za robotę.
Rzucił oschle, wstając z krzesła. Dosyć obijania. Musi pojechać do więzienia, a potem dorwać ojca. Albo i na odwrót...
- Ty zajmi się konferencją, ja mam inną robotę.
Po tych słowach skierował się do wyjścia by zostawić Morgane z kolejnymi poleceniami. Za karę.

z/t

Na wpadniecie Morgany do sali, Szarzy stanęli na baczność, a Fabio podniósł swoje siedzisko z krzesła. No tak, ona miała teraz masę roboty na głowie, a oni sobie siedzieli jak te ciotki klotki i popylali o dupeczkach laseczek, ha! Guzik! Fabio ściągnął rzecznika, załatwił prawników, odważnych kierowców, policjantów jacy mają podjechać pod Oświatę. Ach... Morgana ich nie kocha.
- Samuru siedzi na pewno w naszej oświacie. Pojedziemy tam z policją, rzecznikiem Praw i prawnikiem. Przedstawimy im zarzuty.
Przedstawił to co właśnie wykonał i to z takim ładnym, czarującym uśmiechem.
- Zasłoniłmy się niewinnymi ludźmi.
Dodał bardziej szeptem, jakby ktoś ich podsłuchiwał! Bowiem nigdy niewiadomo z kim się pracuje, prawda?
Złapał za teczki i pomachał telefonem Sama przed buzia Morgany.
- A przy okazji ruszamy Jamesem. Ma zdobyć kluczyk do obroży ojca Samuru.
To też ważny fakt. Kanibal jako gad bywa strasznie przydatny, poza tym biedak tak okrutnie się męczy z nią.

Pomysł Morgany jest dobry. Sprowadzenie dziennikarza aby nagrał sprawców będzie jak na miejscu. Dlatego też się zgodził.
Oczywiście Samuru najważniejszy, Fabio też tak sądził, ale jeśli dowiedziałby by się że ta sprawa dalej stoi mógłby się szlachetny wkurzyć.
Wszyscy potrzebni się już zjechali, temu też mogli udać się już w podróż do Oświaty. Ale się gady zdziwią bo burmistrza będą musieli oddać.

z/t wszyscy

Wszyscy już czekali. Szlachetny wszedł do sali, nie rzucając nawet jednego spojrzenia dziennikarzom którzy chętnie wyrywali się do zadawania pytań. Sekretarka jaka towarzyszyła szlachetnemu oraz ochrona uspokajali by usiedli na swoich miejscach i poczekali aż szlachetny zacznie mówić.
Kiedy spoczął na swoim miejscu, dopiero teraz rzucił pełne pogardy spojrzenie chciwym hienom sensacji, krzywiąc się przy z tym z wyraźnym niesmakiem. W sumie głód bardziej się odezwał przez te wszystkie wonie, zdenerwowanie oraz sam natłok wydarzeń. Kontrolował się z trudem i gdyby nie szklanka zimnej wody, mógłby wybuchnąć prawdziwym gniewem.
Gdy nastąpiła niezbędna cisza, Samuru podjął się mowy. W końcu był to reportaż na żywo, ludzie przed telewizorami, radiu czy innych środkach medialnych mogli je widzieć czy słyszeć.
- Zorganizowałem konferencję prasową aby ogłosić całemu miastu, że moja rola burmistrza ulega zakończeniu innymi słowy składam rezygnację ze stanowiska.
Oświadczył śmiertelnie poważnie i ludzie oraz wampiry znajdujące się w pomieszczeniu, nawet podwładni byli mocno zaskoczeni. Zrobił się atak pytań, tez na które szlachetny nie miał ochoty odpowiadać. Dopiero po jednym Dlaczego, udzielił głosu.
- Ze względu na mój stan zdrowia nie jestem w stanie kontynuować.
Nie zamierzał dalej dyskutować, chciał się stąd jak najszybciej zmyć. Lecz nim to się wydarzy, szlachetny miał jeszcze coś w zanadrzu.
- Nim jednak spotkanie dobiegnie końca, chcę powiedzieć że nie odejdę w ciszy. Zapamiętacie sobie mnie do końca waszego marnego życia, czyli za kilka chwil.
Samuru na koniec uśmiechnął się lekko i wraz z ochroną skierował się do wyjścia. W sali zszokowani ludzie wpatrywali się jak szlachetny znika wraz z jego podwładnymi za drzwiami. Jak one zatrzaskują się same. Nastał hałas, chaos i krzyki, ze to kłamstwo. Audycja nadal trwała, więc wszystko działo się na żywo. Przez szyby wentylacyjne przedostał się duszący gaz, a później zajął się on żywym ogniem. Nastała głośna panika oraz jeden wielki krzyk rozpaczy. Reporterzy przybyli tutaj na skazanie.

Niebawem w całym Ratuszu pojawił się płomień, trawiący cały budynek. Ktoś wezwał straż, karetki i policję. Samuru w środku nie było ani jego wybranych podwładnych, reszta ginęła w morderczych płomieniach. Budynek także ucierpiał. Wszystko zostało doszczętnie spalone, nawet podziemie ucierpiało.
Zatem nowy burmistrz nie tylko będzie musiał ogarnąć miasto po poprzednim zwyrodniałym wampirze, ale także wyremontować cały ważny budynek.

Marcus dostał to co chciał z głośnym hukiem. Samuru już nie jest burmistrzem.

z/t