Stary Szpital

Och, niech już nie gada, że to do facetów nie podobne. Jej tak nie przeszkadzało, że czasem jego jednak nawet słodkie usta wydają z siebie pomruki z zachwytu. To tylko i wyłącznie dla niej był znak, że nie tylko jej jest przyjemnie, ale i także jemu. A to na prawdę coś fascynującego i wynagradzającego dla kobiety. Niech nie myśli, że tylko facetów to kręci - płec piękna także lubi wiedzieć, że ich partner łóżkowy czuje się dobrze.
No właśnie, bardzo chciał ją zobaczyć w tej roli, lecz jednak tego nie zrobi, dlaczego? Bo właśnie tego oczekuje, a chciałaby, aby to było niespodziewane, takie nagłe, aby poczuł jeszcze większe zaskoczenie niż w ogóle tym, że przeszła na dominujący styl podczas zbliżenia płciowego. Prawdę mówiąc mogła idealnie wykorzystać ten moment, kiedy ma związane dłonie, bo to jakby był przedsmak tego, lecz zmieniła zdanie. Czy mu w ten sposób chce dopiec za jego poprzedni wybryk? W pewnym sensie tak. Ale o tym ciii...
Zauważyła jego wyraźne zdenerwowanie tym, że przerwała i zamiast robić cokolwiek dominującego, co wyswobodziła jego męskość z środka i zaczynała gadać. Ha! Bardzo dobrze, zapamięta na przyszłość, że z nią nie wolno pogrywać w takie zabawy, jak związywanie jakimś obrzydliwie okropnym pasem.
Zacykała ustami i położyła palec na jego ustach z uroczym wyrazem twarzy i spokojem bijącym z jej oczu.
- Kochaniutki, spieszy Ci się gdzieś? - odparła kuszącym tonem głosu, nie przerywając rozpoczętej powolnej pieszczoty jego przyrodzenia. Doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że działa mu to z każdą chwilą coraz bardziej na nerwy, lecz... Ona się dobrze bawiła, ot co. A już na pewno w szczególnie, gdy zaczęła zabawę w okolicach swojej kobiecości.
Dlaczego mu się nie podobały, tak z ciekawości chcemy się dowiedzieć. Yuuki aż takich złych rzeczy mu nie robiła, a poza tym - jedynie mu pokazywała, że nie tylko szybkimi ruchami można doprowadzić siebie do obłędu. A on tylko by wszystko chciał jak najszybciej i jak najmocniej! Co zresztą pokazał w tym momencie, gdy tylko przycisnał dziewczynę do siebie i rozpoczął ponownie poruszanie bioder. Zaczęła ponownie głośno jęczeć, pozwalając mu na to. Zaczynało jej się to, bądź co bądź, podobać. Mruczała, jęczała, wydawała z siebie jak najwięcej dźwięków świadczących o tym, że było jej niemiłosiernie przyjemnie. Przymknęła oczy, przyciskając się bardziej swoimi piersiami do jego torsu i wbiła ręce w jego ramiona.
- Ładnie... To... Tak... Zabierać... Mi... Moją... Kolej...? - każde słowo wystąpiło pomiędzy jękami, aż się wyswobodziła z jego silnego uścisku, lecz nie przerywając jego pracy, która z narastającym momentem jej się coraz to bardziej podobała. Patrzyła na niego, gdy ponownie zaczęły się jej oczy błyszczeć szkarłatem, a z pomiędzy warg wysunęły się kły. Tak, to większe poświadczenie na to, iż niedługo ona sama dojdzie. Wreszcie. Przynajmniej teraz. Oby nie pokrzyżował jej planów. No i też miała nadzieję, że u Nuviego nie dojdzie do końca. Czyżby, pomimo wszystko, Yuuki nie czuła się spełniona całkowicie, tak, jakby tego chciała? Oczywiście, akurat z tym nie chciała się ukrywać. W końcu się dawno nie widzieli, a co za tym idzie, trzeba nadrobić zaległości.
- Widzisz, tylko Ty potrafisz tak mnie, jak to nazwałeś, zerżnąć. Sama bym nie dała rady. - odparła, jakby to była propozycja do dalszych działań w takim stylu. Posłała mu znaczący uśmiech, gdzie jej kły wciąż były dłuższe niż zazwyczaj.

Nic nie wymyślał. Tak po prostu było, ale nie interesował się przecież czy wypada mu to robić, czy też nie. Miał ochotę pojękiwać przy kolejnych ruchach jej bioder, więc jęczał. Czuł nie lada przyjemność i musiał to zasygnalizować wampirzycy. Jego oddech był płytki, ale jednocześnie szybki. Głos zaś zdawał się być stłumiony, łamiący się, a to głównie z powodu wkładanej energii w zabawę.
Przyglądał się penisowi zanurzającemu się wewnątrz niej. Nieco szkoda, że postanowiła przerwać i zaczęła stosować te niecne gierki. Oczekiwał, że poużywa sobie jak najlepiej, dlatego zamierzał realizować najróżniejsze myśli. Jedną z nich była właśnie dominująca Yuuki. Nie sądził jednak, że postanowi ona odpłacić mu się w taki sposób. Miał nadzieję raczej na coś innego, jakiś ostrzejszy ruch z jej strony, zmyślną formę zabawy, może nawet jakieś podchodzące pod sadyzm zachowania, ale najwidoczniej zapędził się ze swoimi przewidywaniami. Zamierzała raczej wszystko wydłużać, przeciągać, przez co wystawiała na próbę cierpliwość łowcy. A on nie miał jej zbyt wiele. Jak już było wcześniej wspomniane – nie znosił czekać, wolał, gdy coś się działo.
Zmarszczył nieco czoło, a wtedy ona przyłożyła mu palec do ust. Uznał ten gest za dodatkowe nadszarpanie jego nerwów. Uniósł brwi i spojrzał w jej oczy.
- Nie mów, że tobie podoba się takie przeciąganie. Jeszcze niedawno stękałaś jak opętana. – odparł, uśmiechając się do niej zadziornie.
Nie, żeby nie podobało mu się, gdy zajmowała się jego męskością, pieściła u swego wejścia, ale w tym momencie był tak nakręcony, że nie potrafił znieść podobnego tratowania. Potrzebował czegoś, co zdejmie z niego część zebranych w nim emocji oraz podniecenia, potrzebował dynamiki, ruchu. Żądze wzięły nad nim górę. Po prostu sam sobie wziął to, czego aktualnie chciał – czyli właśnie czarnowłosą. Czuł jej piersi na swojej klatce piersiowej, co nie było niczym dziwnym, gdyż wbiła się nabrzmiałymi sutkami w jego skórę. Poruszał się na tyle szybko, na ile pozwalała mu niezbyt dogodna pozycja. Nie mógł wejść w nią tak głęboko jak tego chciał, ale mimo wszystko czuł pewną ulgę. Z tego wszystkiego nawet szpitale łóżko zaczęło nieco skrzypieć. Nie należało do nowych, jak wszystko tutaj z resztą, a chłopak wystawiał je na porządną próbę. Zupełnie nie zwracał jednak uwagi na wydawane przez mebel dźwięki. Przez wzgląd na paznokcie, które wbiła w jego ramiona, spojrzał na nią.
- Nie mogłem już wytrzymać… - wydukał, oddychając coraz głośniej i ciężej.
Tymczasem wysunęła się spod objęć jego rąk, wciąż jednak poddając się jego ruchom. Nie zamierzał zupełnie zwalniać. Oparł łokcie na prześcieradle, aby mieć większą stabilność, dzięki czemu mógł dodatkowo nieco bardziej uintensywnić kolejne pchnięcia. Wzrok skierował dokładnie w jej oczęta, które ponownie przyjęły mocną barwę, kły zaś znacznie zwiększyły swoją długość. Nie był pewien, co to miało oznaczać, ale wyglądało to tak, jakby wampirze instynkty przejmowały nad nią kontrolę. Może zamierzała wgryźć się w niego? W sumie nie miałby nic przeciwko, ale jakoś nie potrafił w tej chwili zajmować tym sobie głowy. Skupiał się tyko na wpychaniu penisa do jej ciepłego i mokrego skarbu. Serce uderzało coraz mocniej, a on czuł, że niedługo najpewniej dosięgnie granic podniecenia. Teraz już nie mógł przerwać.
- Uwielbiam posuwać twoje ciałko, więc się nie dziw… - wymamrotał nieco ciszej, po czym oparł skrępowane dłonie na jej odkrytym ramieniu, chcąc ją nieco przyciągnąć do siebie, by po raz kolejny zatopić swoje usta w jej własnych.
Nie zostało mu już zbyt wiele czasu do spełnienia…

Cóż w tym momencie miała Yuuki do roboty? Nic konkretnego, a i tak odczuwała wielką satysfakcję jak i podniecenie całą tą sytuacją, która powodowała do coraz bardziej mokrej kobiecości, co mógł wyraźnie odczuć Nuvi. Oparła dłonie na jego klatce piersiowej, podnosząc delikatnie pupę, by mógł mocniej i głębiej wsuwać swoje przyrodzenie w jej wejście. Zupełnie jakby czytała mu w myślach. Jednak nie tylko on tego pragnął - sama wampirzyca chciała to poczuć w sobie, co, jak miała nadzieję, zostanie szybko spełnione. Jest wyraźnie rozluźniona, jej twarz, pomimo wampirzych cech, jakie pojawiły się ni stąd ni zowąd. Przyglądała mu się uważnie, wbijając ponownie paznokcie, jednak nie tak mocno jak w ramiona. Uśmiechała się, co dopełniało do tego całego jej wyglądu nutkę młodości. Ot co, przecież Yuuki nie wygląda na taką starą, na jaką jest.
- Czasem trzeba się poświęcić, aby ujrzeć Twoją osobę w takim amoku, podnieceniu. - odparła słodko na jego słowa, po czym ponownie ułożyła się na jego torsie, mając ciągle podniesione ku górze biodra. Było jej zbyt dobrze, zbyt rozkosznie, aby przerywać, co pewnie by mogła zrobić. Nawet miała w głowie ułożony idealnie plan działania na wszelki wypadek.
Słysząc jego, jakby, wyznanie, uniosła wyżej brwi i zaczęła mu się uważnie przyglądać. A to heca! Tego się akurat nie spodziewała. Chociaż... Jak zawsze podejrzliwa Yuuki nie uwierzyła w to do końca. Przezorny zawsze ubezpieczony, jak to się mówi.
- Każdej to chyba mówisz, co? - odparła, wcześniej cicho chrząkając, aby jej głos był całkowicie normalny, nie zdejmując ze swoich ust błogiego uśmiechu, zastanawiając się dlaczego w ogóle to powiedział. No nic, każdy facet podczas takich sytuacji jest miły dla kobiety, aby jakoś ta sytuacja wyglądała... Normalnie. No, nawet dobre określenie.
Znalazła się bliżej niego, gdy to on sam tego zażądał, łącząc ich usta w pocałunku. Starała się podczas niego nie skaleczyć swoimi kłami Nuviego, przymykając mocno powieki i ponownie jęcząc w jego wargi. Sama także była coraz to bliżej spełnienia, nie oczekując, że także i łowca ma zamiar kończyć.

Nie musiała robić zupełnie nic. W tym momencie Nuvio już całkowicie przestał używać główki, poddając się kotłującym się weń uczuciom. Nie kontrolował się, działania podejmował instynktownie, kierując się pożądaniem. Mimowolnie wypychał swoje biodra mocniej, chcąc wbijać się w nią jak najgłębiej. Oczy czerpały z widoku jej falującego ciała, unoszących się bioder, podskakujących piersi. A gdyby nie skrępowane ręce, koiłby również świerzbiące palce spragnione dotyku jej skóry. Każda komórka wewnątrz organizmu krzyczała. Pot pojawiający się na jego czole, spływał leniwie w dół, pas na nadgarstkach wydawał się zaciskać coraz bardziej, stając się wyjątkowo uciążliwym, wzrok rozmazywał się niekiedy, ale zupełnie ignorował wszystkie te niewygody. Nawet wbijające się paznokcie i jej słowa docierały do niego w spowolnionym tempie, odbijając się jakby głuchym echem w głowie. Nie zrozumiał nic, w tym także jej drobnej pretensji odnośnie owego wyznania, które tak właściwie nie było niczym szczególnym. Właśnie powiedział, że uwielbia się z nią kochać, co tylko potwierdzało, że wszystko jest tak jak omówili jeszcze na samym początku.
Nie potrafił wydusić z siebie żadnego słowa, aby jej odpowiedzieć. Oddychał zbyt ciężko i szybko. Jedna myśl spowodowała, że wpił się w jej usta, zahaczając zębami o jej wargi. Nie przejmował się niczym. Całował ją mocno, zachłannie, by rozchylić jej usta przy pomocy języka, który ocierał się i wił jak jadowity wąż.
Podniecenie sięgało już szczytu. Czuł, że niedługo dojdzie, dlatego resztkami sił uintensywnił swoje ruchy. Nie chciał zwalniać, ani się hamować. Zagryzł zębami jej wargę, napinając jednocześnie wszystkie mięśnie. Biodra wysunęły się gwałtownie do góry, a jego oddech wstrzymał się. Nie potrafił już tego przeciągnąć. Trysnął wprost do jej dziurki lepkim i ciepłym nasieniem, wzdychając przeciągle. Obraz całkowicie się rozmył, a ciało trwało w napięciu przez kilka sekund, by nareszcie się rozluźnić. Penis co jakiś czas wciąż jeszcze pulsował wewnątrz niej. Oczy nieprzytomnie patrzyły na jej twarz, a oddech nieco zwolnił. Dawno nie czuł się tak błogo jak w tej chwili, pomimo ogromnego zmęczenia. Chciał unieść rękę, jednak wtedy ponownie dał o sobie znać pas na nadgarstkach. Całkowicie zapomniał o nim. Przymknął powieki, wsłuchując się w łomotanie serca.

Yuuki, jak tylko było to możliwe, poddawała się ciągłym jego działaniom. To podnosiła biodra, aby było im wygodniej, całowała go zachłannie i natarczywie, zupełnie jak i on, aby tylko nadążyć za jego ruchami. Wszystko po to, by obydwoje przeżyli swoje uniesienia jak najlepiej. Czuła, że jednak to będzie totalny koniec igraszek, chociaż, musiała przyznać, były cudowne i inne niż wszystkie, jakie miały miejsce pomiędzy nimi. I nie, to nie zasługa miejsca - to wszystko dzięki przełamaniu się Yuuki. Gdyby nie to, nie poznałabym z nim tego wspólnego czegoś, co się utworzyło w tej chwili. Była podekscytowana tym wszystkim niczym mała dziewczynka nową lalką.
Czuła narastające przyciskanie, a na sam koniec doszło do zakończenia w jej wnętrzu całego zbliżenia się tych dwojga. Poczuła o wiele mocniejsze i głębsze wbicie się w jej wnętrze, po czym tylko pulsowanie i wytrysk uświadomił jej, że to ostateczny koniec. Uśmiechnęła się, gdyż i ona doznała drugiego, czy tam trzeciego, nie liczyła już orgazmu dzięki niemu. Popatrzyła na niego równie zmęczonymi oczami, opierając się na jego ciele, wręcz się na nim kładąc, przez co poczuła na jego torsie perlący się pot. Przeczesała dłońmi jego włosy, nie spuszczając go z oka, a widząc jego starania do dostania się gdziekolwiek tam chciał, pomogła mu uwolnić dłonie z uścisku pasa który wszystko hamował.
- Było cudownie. - mruknęła, delikatnie muskając jego policzku, a pas rzucając za siebie na podłogę, by potem przenieść dłonie na jego klatkę piersiową, by móc wyznaczać na niej małe kółka paznokciami. A pomimo wszystko, pomimo tego całego wysiłku jaki spożytkowała na to, posiadała uśmiech na twarzy. Za pewnie przez jeszcze jakiś czas będą tak leżeć, co nie przeszkadzałoby wampirzycy, ani trochę.
- Dziękuję... - wyszeptała na koniec, by móc teraz położyć głowę blisko jego serca, wsłuchując się w przyspieszone bicie. Cudownie to brzmiało, musiała to przyznać. Rzadko kiedy miała okazje przysłuchać się biciu ludzkiego serca. Przynajmniej w tym momencie miała idealną okazję na skorzystanie z tego przywileju.

W momencie, kiedy doszedł wewnątrz niej, poczuł, że i ona osiągnęła spełnienie. Ścianki jej ciepłego i mokrego wnętrza cyrkulacyjnie zaciskały się na jego członku. Poczuł na sobie jej spojrzenie, jednak nie potrafił dokładnie dostrzec wyrazu jaki przybrało. Obraz, który widział wciąż był zbyt rozmyty, niewyraźny. Na swoim ciele wyczuł dotyk jej skóry, ciepło ciała. Mimowolnie opuścił wzrok, poszukując rysów jej twarzy. Miał wrażenie, że uśmiecha się do niego, jednak nie potrafił tego stwierdzić na pewno. Zmrużył nieco powieki, gdy jej smukłe palce wplotły się w jego włosy. Organizm zaczynał ponownie się dotleniać, przez co coraz lepiej widział. Ujrzał, że pas odlatuje gdzieś w kąt, a jego nadgarstki są wolne. Na klatce piersiowej, która unosiła się z każdym oddechem, czuł jej paznokcie przesuwające się powolnie.
Na jej słowa uśmiechnął się nieznacznie, zerkając w jej oczy. Mu również było dobrze, czuł się zaspokojony. Uniósł ręce, które spoczęły na jej pośladkach. Masował je palcami, środkiem dłoni.
- Wiedziałem, że lubisz być ostro rżnięta. – wymamrotał cicho z delikatnie wyszczerzonymi ząbkami.
Patrzył na nią wtuloną w niego jeszcze jakiś czas, po czym uświadomił sobie, że wciąż tkwił w jej wnętrzu. Biło z niej przyjemne ciepło, a skoro ona się nie skarżyła, aby z niej wyszedł, to zamierzał jeszcze sobie nieco w ten sposób poleżeć. Niegdzie mu się nie spieszyło, chociaż jak wiadomo teoretycznie mógł do niego dzwonić ktoś z Oświaty, ale miał to gdzieś. Nie będzie merdał dla nich ogonem, kiedy akurat tak miło spędza czas.
Nawet nie do końca był pewien ile czasu spędził w jej towarzystwie, ale powoli zaczynało się robić coraz chłodniej w szpitalnym wnętrzu. Spojrzał na nią, po czym odgarnął kosmyk jej włosów z czoła.
- Powinienem już spadać. - powiedział do niej, po czym chwycił ją za ramiona i delikatnie uniósł, aby mógł wygramolić się z łóżka.
Wzrokiem odszukał poszczególne elementy swojego ubioru. Włożył bieliznę, spodnie, koszulkę oraz bluzę. Zerknął jeszcze raz na jej nagie ciałko.
- Gdybyś miała jeszcze ochotę na co nieco, to wiesz, jak mnie złapać. - uśmiechnął się i machnął ręką, po czym zniknął za drzwiami, pozostawiając rozebraną wampirzycę w środku.

Zastygła wręcz w takiej pozycji, będąc ulokowaną na jego ciele, mając twarz przypartą do jego klatki piersiowej. Było niesłychanie przyjemnie. Nawet nie przejmowała się tym, że została dosłownie zalana w swojej kobiecości. Nic nie zwróci jej większej uwagi. Była zbyt wyczerpana na obecną chwilę, aby myśleć o czymkolwiek. Nuvi także nie lepiej wyglądał, ba, nawet jeszcze miał ochotę na małe pieszczoty. Poczuła dłonie na swoich pośladkach, dzięki którym głaskał pupę. Zamruczała cicho, jednak nie z taką satysfakcją jak to było wcześniej słychać. Tak, wymęczył ją i to bardzo. Ale, z drugiej strony, sama się o to prosiła, także nie miała mu za złe.
Oddychała już bardziej miarowo, podnosząc swoją głowę i przyglądając się mu. Dostrzegła jak zabiera kosmyk z jej twarzy, po czym informuje o swoim odejściu w tym momencie. No nie powiem, trochę się przykro zrobiło dziewczynie. Ale co mogła poradzić? Przecież go nie zatrzyma w swoje sidła. A szkoda. Takie ciacho...
- No dobrze. - zanim cokolwiek zrobiła, została delikatnie przez niego podniesiona, że mógł się swobodnie wyswobodzić spod jej ciała. Przyglądała się uważnie jego poczynaniom, gdy szukał i ubierał każdą część garderoby, która uprzednio spoczywała na podłodze. Lecz jak tylko spojrzał na nią, na całkowicie jeszcze nagą Yuuki, posłała mu miły i trochę wstydliwy uśmiech. Zupełnie, jakby była jakąś cnotką, która pierwszy raz pokazuje się w negliżu przed mężczyzną.
- Tobie nigdy dość, hę? - rzuciła z rozbawieniem, jednak nie uzyskała odpowiedzi. Odprowadziła go na koniec wzrokiem i tyle go widziała.
Westchnęła ciężko, wstając z tego czegoś, co przypominało kształtem łóżko szpitalne. Podniosła najpierw bieliznę, potem resztę, zakładając na siebie po kolei.

Kombinezon ochronny:
Kombinezony tego typu to prototypy łowieckie. Mają one dwie warstwy: przeciskażeniową(wewnętrzną) i taktyczną(ochronną). Warstwa przeciwskażeniowa posiada cienką podwarstwę wyściółkową z oddychającego materiału by nie przylegać bezpośrednio do ciała co powodowałoby odparzenia. Najważniejsza część warstwy przeciwskażeniowej składa się z gumy wykańczanej elementami lateksowymi chroniąc niemal całe ciało. Warstwa taktyczna daje dość znaczną ochronę w zwarciu i średnią przeciwko pociskom czy płomieniom. Składa się przede wszystkim z elementów kevlarowych, lateksowych i skórzanych zapewniając na tyle dobrą ochronę na ile można nie ograniczając zbytnio mobilności. Kombinezony są zamykane za pomocą klamr i wewnętrznych zamków magnetycznych. Za pomocą zamka magnetycznego też łączy się kołnierz ze swoistym hełmem. Kombinezony mają kilka własnych zewnętrznych kieszeni. Ponadto są zaopatrzone w impregnowany płaszcz wojskowy z kapturem by ułatwić przemieszczanie się po mieście w razie konieczności. W kombinezonach są także nadajniki wysyłające szyfrowany sygnał w zmiennych częstotliwościach co dziesięć minut.
Hełm niemal w całości wykonany z cienkiej stali i kevlaru zaopatrzony jest w zaawansowane filtry powietrza z wymiennym wkładem, który powinien wytrzymać kilka godzin filtracji. Istnieje możliwość zamknięcia filtruj. Wbudowany także jest komunikator pozwalający na kontakt w podwójnie szyfrowanym kanale wewnętrznym. Durzo ma możliwość kontaktu tylko z Vladem. Posiada także noktowizor, lecz z braku czasu ma on ograniczoną ilość mocy. Można zeń korzystać zaledwie dwa posty.

List zawierający instrukcję korzystania z podstawowego wyposażenia kombinezonu. Ponadto są także instrukcje od Vlada:
"Wybacz, lecz telefony są zbyt zawodne. Nastąpiła zmiana planów. Zebrałem większa grupę i prawdopodobnie już rozpocząłem akcję. Jednakże czas działa na niekorzyść naszą, Twoją i mieszkańców miasta. Masz własne zadanie:
Szarzy prowadzą ludzi i wampiry zarażonych niczym bydło. Dowiedz się gdzie i przekaż mi informację. Na sygnał przeprowadzisz dywersję czyli to co potrafisz najlepiej. Zabijesz ilu się da i się ulotnisz."