Kancelaria prawna

Nene nawet nie zwróciła uwagi na to jak Nieznajomy zagroził Lisowi. Przecież to kosmici, mogą sobie inaczej okazywać uczucia niż ona sama. Poza tym nie doszło do żadnego rozlewu krwi, no i poza tym Fioletowo włosy anioł wziął ją na ręce! Kij z tym, że po prostu się podlizywał, aby być bliżej portfela nieświadomego Kyubiego. O gez, Lelek nie chce wiedzieć co zrobi Kyu, jak się dowie iż jego słodka córka zaprasza do domu obcych facetów i to w dodatku wampiry. No ale jego nie ma! Impreza trwa!
Oczywiście nie udali się nigdzie, w końcu Mochi to kawał lenia i raczej daleko nie zajdzie, a wezwanie taksówki przez Nene jest idealnym wyjściem. Temu też właśnie zaprosiła go do domu Ojca. Lis podążał za nimi, mrucząc coś pod nosem. Wszak dziewczyna dała się swoim uczuciom, zapominając o rozsądku. I nie chciała słuchać Kundla! Oby jakoś z tego wybrnęła, w końcu nie wiadomo z jakim monstrum mają do czynienia i jakie ma naprawdę zamiary wobec nastolatki. Dowie się na pewno...
Dotarli szybko do kancelarii. Lelek tłumaczyła mu wszystko gdzie, co jest, żeby czuł się jak u siebie i takie tam ważne sprawy odnośnie zaproszonego gościa.
- Zamieszkamy razem! Kyubi na pewno się ucieszy, kiedy cię zobaczy i mnie taką szczęśliwą. Ach i jestem pewna, że nie poskapi na ciebie funduszy. - Co za wymysł. Dziewczyna już żyła w swoim świecie i pełna humoru, wybrała się do kuchni. Już miała na taką okazję właśnie jak ta ciasto tuńczykowe! Kij z tym, że leżało ono już dobry tydzień w lodówce i zawarty w nim tuńczyk, jakby ożył... To w końcu Nene, nie marnuje niczego, co według niej jest bardzo potrzebne. Azorek jak na opiekuna przystało, obserwował z uwagą obcego wampira. Gotów był nawet go zaatakować.
- Ach, słonko! Mam dla ciebie taki smakołyk na powitanie! Nene dba o swoich! - Taka pełna radości pokazała Leniwcowi swoje kulinarne dzieło i wręczyła mu cały talerz ciasta. Lis aż się uśmiechnął, bo nie wypada odmawiać księżniczkom.

Nene jest ślepa! Miłość dosłownie założyła jej klapki na oczy... Nie widziała, jak ten obrzydliwy gad wykorzystywał sobie jej pieniądze i jeszcze miał czelność żądać więcej. Lis wciąż z uwagą obserwował wampira, co raz bardziej brzydząc się jego osobą. Może lepiej powiadomić Kyubiego? Albo tą Nadire! No bo przecież jak temu prymitywnemu Leniwcowi odbije, nie da rady ochronić Lelka. A skoro tak niegrzecznie się zachowuje będąc normalnym, to co robi jak dopada go głód? Przecież to także idzie w takie strony, poziom E coś sam o tym wie.
Nie skrzywiła się kiedy nie ściągnął butów, jeśli tak chciał, proszę bardzo. Gość w domu, Bóg w domu. I ona się tego trzyma, zwłaszcza gdy ma okazję gościć kogoś, kogo kocha! Szkoda, że osoby ją otaczające tego nie wiedzą, jedynie ten Azor jest szczery wobec pani i prawie, że ją wychowuje.
Więc zamieszka razem z nią! Dziewczynka ucieszyła się, serio. Tak dawno ktoś nie zrobił jej tak wielkiej radości! I skoro się zgodził, na pewno nie ma żadnej innej panny na boku. I w sumie osobiście to się nie dziwie...
Azor złapał się za głowę, kręcąc nią. Nie wierzył, po prostu nie wierzył, że Lelek na to wpadła i to z powodzeniem. Ten Leser będzie miał jak w raju, zacznie wykorzystać naiwność dziewczyny. No cholera, co się z nią stało?
No niee, już przesadził. Rozsiadł się przed telewizorem, postawił nogi na stole. Pupil Nene aż podszedł za nią do kuchni, bo przecież nie mógł tego oglądać. Zresztą i tak wątpił aby to... stworzenie miało ochotę wstać.
Ależ ma żarcie, niosła już mu je pod sam nos. I z wielkim uśmiechem obserwowała, jak wampir zajada się najbardziej paskudnym w smaku tortem trucicielem. Lis zaśmiał się triumfalnie... Gorzej jednak, kiedy nic mu się po tym nie stanie. W sumie Nene mimo iż z kocim uśmiechem, także uważnie obserwowała nowego... podopiecznego. No cóż, na razie nie zanosiło się na żadne choroby, które Lelek mógłby wyleczyć. Za to złapał ja w pasie, ciągnąc ku sobie. Musiała wylądować na jego kolanach. Ta tylko zarechotała mu do ucha. Obijęła go jednym ramieniem, a Lisowi dała znak puszczeniem mu oczka. Ten skinął głową i posłusznie udał się po chloroform. Biedny Mochi, nie miał pojęcia że trafił na zajebiście przeuroczą nastolatke. Jeszcze z ręki będzie jej jadł.
I oczywiście nasz poziom E wrócił, wiec jeśli wampir krwi czystej nie zareagował, został zaatakowany od tyłu i przy pomocy nasączonej szmatki chemikalią, uśpi go.

Prawda, prawda. Mochi ma prawo trzymać dystans przy Nene i jej koledze, w końcu trafił do obcych ludzi i nie ma pojęcia co może się tutaj stać. A wiadomo, jak to bywa! Pary które zabijają! Normalnie jak w telewizji na kanale ID! Rodzinna telewizja pełna przemocy! Może kiedyś Nene i Lis pojawią się w takim programie, po tym jak poćwiartują cielsko fioletowo włosego wampira? Nie no, spokojna! Lelek go nie zabije, wszak się zakochała! Kij z tym, że znali się krótko, wiara w miłości od pierwszego spojrzenia ponad wszystko! Czy leser czuł do niej to samo? To się okaże, gorzej jak tylko chciał ją wykorzystać, wtedy Nene będzie zmuszona użyć radykalnych środków aby wzbudzić w nim wzajemne uczucie. Co poradzić... Takie są już te psychopatki.
Jeśli Mochi zalał by salon, Lelek mogłaby się ostro wkurwić. A chyba tego nie chciał. Ba! Dziewczynka jest w stanie wyrządzić okrutną krzywdę podczas snu ofiary! Poza tym dzięki Kyu mniej więcej wie, co może zaboleć kosmitę... Niech się jej gniewu wystrzega.
Oczywiście, że dostał dokładkę. Skoro ma stalowy żołądek wciśnie mu wszystko co znajdzie pod ręką, nawet samo uciekające banany! No i w ogóle Lelek uwielbia się troszczyć o swoich pupili, nawet jeśli tego nie chcą. Przymus zawsze spoko.
Większa część planu osiągnięta! Wampir padł uśpiony na dłuższy czas, a jeżeli się ocknie, Azor powtórzył czynności z uśpieniem, mimo wszystko jako wampir ma więcej siły niż ludzka dziewczynka i łatwiej mu szło przytrzymanie otumanionego olbrzyma. Co z nim zrobili... Na pewno nie chcesz wiedzieć... Nie no, bez żartów. Krzywda mu się żadna nie stała. Został rozebrany do gołego, wykąpany (z pomocą Lisa), wypielęgnowany... Wiadomo, Nene uwielbia mieć wszystko w porządku, jak chodzi o podopiecznych, poprawka... Mochi to jej chłopak! Jej i już, każda inna niech spierdala. Po wszystkim wylądował przywiązany do łóżku Kyubiego. Goły! Jedynie jego męskość (którą już zresztą Nene widziała) została zakryta narzutą. Dodam też fakt, iż Śpiący królowicz został nafaszerowany prochami, żeby czasem mu nie wpadło do głowy się uwolnić lub użyć mocy... Jego mózg był zbyt przyćmiony narkotykami i środkami uspokajającymi. Lelek natomiast leżała na nim płasko, jedząc sobie ryż z miseczki. Za pomocą pałeczek! Mógł czuć, jak jej wielkie piersi dotykają jego nagiej klaty. Robiła to specjalnie? A kto ją tam wie.
- Pora wstać, leniuszku. - Rzekła swoim słodkim głosikiem, szturchając lekko policzek ofiary pfuu... chłopaka. Za chwilę przeniosła wzrok na jego szyję, ach, tam miał prezent! Śliczna fioletowa obroża z ćwiekami i z przesłodkim, złotym dzwoneczkiem. Te szalone pomysły nastolatki!

Po tym wszystkim co Nene mu zrobi, kto wie jak bardzo stanie się przy niej nieśmiały. A może, może będzie inaczej i taki żywot podopiecznego mu się spodoba? Wszak dziewczyna nie zamierza go krzywdzić, jedynie pokochać i to z oczekiwaną wzajemnością. W końcu zacznie wampira rozpieszczać i dosłownie nie będzie musiał palcem kiwnąć aby coś zrobić. Lelek wyręczy i przy okazji wyściska.
Ma prawo być obolały. Został nafaszerowany prochami i nawet ona sama nie wiedziała, co które robiły, jedynie Azor tam się trochę znał. Grunt iż nie mógł wstać, a to oznacza, że został zdany na łaskę szalonej, przesłodkej dziewczynki.
No wiecie co? Podniecił się na sam dotyk? Uśmiechnęła się podle, choć nie zrobiła nic złego. Jedynie zjadała sobie swój ryż, nie zamierzając wstać z Mochi'ego. Niech się przyzwyczaja do jej obecności, bowiem od tej chwili już się nie oderwie.
- Zajęłam się Tobą, cukierku. - Odpowiedziała, robiąc swoje usteczka w mały dzióbek. Normalnie jakby się oburzyła!
- Nene musi nauczyć Cię dobyrch manier, bo już mój Azorek się pluje, że jesteś strasznym prostakiem. A przecież i o niego musze dbać, prawda? - O tak, zrobiła swoją poważną minkę. Lis naprawdę się wkurzał, kiedy ten rozwalał się na kanapie i bekał! Przy kobiecie! Ach i ten brak ściągania butów, co w Japonii powinno się robić! Brak szanowanie gospodarza, ot co.
Lelek poprawiła się na cielksu wampira i nachyliła się ku jego twarzy. Złożyła mu na wargach krótki, przelotny pocałunek. Ot, jakby był jej uśpionym księciem! Oczywiście spojrzała także w jego oczy.
- Jak się lepiej poczujesz, zabiorę cię na krótki spacer. Nene chce zobaczyć co potrafisz. - O tak, dziewczyna chciała widzieć jak jej wampirek umie polować, no i gada trzeba wyprowadzać, żeby mógł zaspokoić głód na posokę. Lecz jak na razie musi nacieszyć się psychiczną Panią (?). Rozcieła ona swojego drobnego palca wskazującego i skropiła kilkoma kroplami krwi ryż, który miała wcześniej zebrany pałeczkami. Podsunęła mu pod nos krwawą porcję ryżu, czekając aż grzecznie ją weźmie. To takie "podpisanie" cyrografu z nastoletnią świruską, no i szansa na posmakowanie najsłodszej krwi dziewicy, a trzeba dodać iż żadna inna głupia cipa nie ma tak smakowitej krwi jak ona.

O rany, jaki delikatny! Nene liczyła tutaj na wampirzego potwora! Takiego jak Lis! A on piszczał i skomał, jak mały... mały szczeniak! I co za tym idzie? Musi go porządnie wychować, choć szczerze to wątpię aby to wszystko wypaliło. Skoro już odczuł niechęć do postaci dziewczynki, to wątpię żeby na zawołanie się zmienił. No bywa, biedna Nene ma po prostu pecha do wszystkiego. Jedynie Azor pozostał u jej boku i mu pasuje, jak z wielką miłością traktuje go właścicielka. Prawdziwy facet z jajami, o!
Na pewno czuł okropny bo w końcu miał mnóstwo w sobie prochów, choć żeby zabić? Absolutnie! Lelek nie chciała jego śmierci, pragnie jedynie zatrzymać przy sobie jego jakże niespotykaną osobę. Nie rozumie jej! W sumie to nikt nie potrafi tego dokonać... Nawet Kyubi przed nią uciekał!
Taki o to żywot świruski.
I nie, ona nie potrzebuje psychiatry. Lelek nie czuła potrzeby pójścia do lekarza, dobrze jej jak było. Ach... Porażka. Na bank po całej sprawie Nene zacznie spożywać alkohol, a Kyu ma tego mnóstwo. Kij z tym, że nigdy nie piła. Ooo! Zacznie palić papierosy i dawać dupy za pieniądze, oczywiście ona sama będzie płacić. No bo nikt jej nie kocha i ani grosza nie da.
Wypuścić? Mina dziewczyny od razu zrobiła się na kształt podkówki, choć jeszcze nie teraz się poddawać. Czemu ma go tracić, bo on tak chce? Jeny! Kolejne słowa dosłownie ją mocno zabolały. Zacisnęla wargi w wąską linię, brwi zmarszczyła. Wyprostowała się, będąc teraz na nim okrakiem. Nie skomentowała oczywiście jego słów, bo jak Lelek poczuje się źle, dostaje zacisku przepony i nic nie może powiedzieć. A w gardle miała gule!
Zeszła z niego, po tym jak nie przyjął jej krwi. Pałeczki wrzuciła do miseczki, a tą z kolei postawiła na szafce nocnej. Lipa. Nastała taka cisza, że aż Fox musiał zajrzeć. Widząc minę Nene wiedział, że jej plan miłości nie wypalił.
- Dobić go? - O tak, Azor już wiedział jak może zabić tego wampira. Zna mnóstwo okrutnych chemikalii, ale jak na szczęście Mochi'ego Nene się nie zgodziła. Może wpadnie jej coś innego do głowy? Albo po prostu każe go wypuścić. Na razie Lis miał za zadanie pilnować naćpanego wampira i stał nad tym łóżkiem. Z pogardą patrzył na prostaka, jakby sam nie był nic niewartym poziomem E tylko kimś lepszym. Choć dla Nene był nader wyjątkowy.
No i co dalej? Na razie nic, bo plan zszedł na całkiem inny tor. Lelek sobie poszedł do kuchni aby jednak napić się soku.

Zajebiście! Wampir z uczuciami! Nene jeszcze bardziej go pokocha i o wiele, wiele więcej zacznie gnębić, by jak najwięcej nie był sobą! Przecież to takie słodkie, kiedy nocne stworzenia atakują i nie panują nad tym co robią. Uwielbia patrzeć właśnie jak Kosmici atakują niewinnych ludzi i nie odstawia cyrków typu Tak nie wolno! Nie gryź! Ludzie są tacy niewinni. Dupa! To teksty dla pimpusiuów. Ile razy radowała się, patrząc jak Azor atakuje ludzi! Krzyczała i dopingowała! Normalnie, szok dla ludzi w koło.
No wiadomo, że Lis jest słabszy od wampira krwi B. Wszak nie ma mocy, nie ma takiej siły, a przede wszystkim nie urodził się jako wampir, a człowiek. Więc o co chodzi? Oczywiście musi uważać, bo ten fioletowo włosy jakoś nadal mu się nie podobał. A poziomy E mają nosa!
Nene łowcą? Bójcie się wampiry! Byłaby najgorszym katem! Jej rozkoszne tortury rozłożyłyby na łopatki najbardziej twardego wampira, zresztą widzicie co zrobiła z krwią B? Ha! No normalnie chodzący talent! Ach, w dodatku męczyłaby samych łowców, gdyby nagle brakło wampirów.
Psia cholera, Lelek popsuła Mochi'ego. Biedny wampir, serio. Ona nie chciała! Jej pragnieniem było go na siłę uszczęśliwić, skąd mogła wiedzieć, że tak nie wolno traktować innych. Nikt jej nigdy tego nie wytłumaczył! To takie mało wiedzące dziecko... Trochę wyrozumiałości...
Zmarszczyła nosa na jego następne słowa. Musi pomyśleć zanim teraz coś uczyni, a miała chęć go wyściskać i to za pomocą imadła! Nie ma nic lepszego od łamania kości ukochanego! Usiadła sobie więc w kuchni, pijąc soczek przez słomkę.
Azor został w sypialni w celu pilnowania wampira... I tak jak myślał! Mochi wpadał w gniew! Nie ma co się dziwić po takim traktowaniu, w końcu został pojamany wbrew własnej woli. Lecz co się działo z jego oczami?! Przybierały czarny kolor i to nie tylko tęczówki. W dodatku te zęby... A namawiał Nene żeby go przegoniła póki była okazja!
- Nene! On się zaraz uwolni! - Krzyknął aby dziewczyna mogła go usłyszeć z kuchni. Jakoś walczyć z tym wampirem nie chciał, nie ma szans! Ale spokojna! Lelek nad wszystkim panuje. Wstała od stołu, kierując się w stronę sypialni. No i taki widok powinien przestraszyć dziewczynę w jej wieku! Ha, nic z tych rzeczy! Nastolatka pisnęła jak oszalała! Rzuciła się w stronę Mochi'ego, mimo protestów Lisa. Sama rozkuła mu ręce i owinęła się rękoma w okół jego ciała.
- Nene nie chciała zrobić przykrości, nie wiedziałam, naprawdę! A bałam się, że mi uciekniesz! - Dramat? Nie, Lelek oczywiście dotarła do sedna problemu i zrozumiała, że źle zrobiła. W ogóle go teraz nie wypuści! Jedynie biedny Lis był jeszcze bledszy niż był normalnie.

A tam zaraz zrazi. Nene właśnie w tak brutalny sposób pokazuje miłość, ale też się i lepi jak mucha do lepka. Ciężko oderwać! Ale czy to właśnie nie jest urocze? Stara się ona dbać o "ukochanego" i będzie go przymusowo rozpuszczać. Więc Mochi naprawdę może mieć dobrze u jej boku, zwłaszcza z tak rozlazłym charakterem.
I w ogóle, jak ona się może go bać?! Jak może zostawić takie rozkoszne zwierzątko bez uwagi?! Lelek sama nie wiedziała czemu lubi takich złych, o! I żeby dawali się jej głaskać, tulać, karmić, wyprowadzać na dwór itp! Niemal jak domowe zwierzę!
Azor niepokoił się strasznie. Z tym wampirem nie było dobrze, zaraz się wyrwie i wymorduje ich wszystkich, a jak przeżyje to Kyubi go dobije za Nene. Powaga... Chyba zaraz wróci po jakieś kolejne proszki i wepchnie mu siłą do gardła całą paczkę. Może po tym by padł na dłużej... No ale cały plan uległ zniszczeniu, po tym jak Lelek wparowała i uwolniła swojego delikatesika z kajdanek. Nienormalna... Przytula się do wampira, który jest pod wpływem szału. No ale właśnie to jest Nene! Ona nie wie co to jest rozsądek i tula swojego ukochanego do cycków! I co za obrót w akcji! Teraz to dziewczyna leżała pod wampirem, nie mogąc się uwolnić. O rany, jaką jest słabą osóbką! Spojrzała na niego z lekkim szokiem, bo w życiu nie myślała że posunie się do czegoś tak... śmiałego! Kocha ją! Krzyknęła pełna humoru, oplatając ciało Mochi'ego swoimi nogami. Poziom E widząc tą sytuację ruszył do pomocy, choć pierw poszedł szukać jakiś chemikalii. Nie wyskoczy na czystą krew z pustymi rękoma. Ach, ominął go ich pocałunek, na który dziewczyna zrobiła się czerwona jak burak. Szybki koleś jest! Ale Nene jeszcze szybsza! Dlatego jeśli wcisnął swój język do jej ust, ona go nadgryzła! Młoda a tyle wie, ha!

Ale to właśnie była jej kwintesencja zajebistości! Nene to urodzona psychopatka, prześladowczyni, małolata do obsesyjnych skłonności. Nie można jej tego odebrać bo straci sens swojego bytu. Się powiesi na wieszaku i tyle będzie! A takiej seksownej dziewuchy szkoda, serio. Takiego pecha ma do płci męskiej... Może z ciężkim sercem... przerzuci się na dziewczynki? One bardziej chętne do oddania i zniewolenia.
A guzik prawda. Nene nie da się skrzywdzić, nie wolno i chuj. Broni się franca regulaminem forum, ot co!
Nie ma czasu na strach. Była zbyt pochłonięta miłością, no i oczywiście nie korzystała często ze Strachu. Nie dla niej takie słabości. Smutne... Tak samo, jak dotykanie dziewczynki. Jej się to podobało, fakt... Lecz co by było jakby Kyu ich nakrył? W końcu to taka nieodpowiednia chwila.
Na obmacanie kobiecości zrobiła się jeszcze większym brakiem. Totalnie poczuła wstyd, a zarazm podniecenie. I co? Będzie z niej świetna kochanka! Ja wam to mówię. Dopiero po wszystkim westchnęła smutnie. Było tak dobrze... prawie. Słowa wampira zbiły ją nieco z humory. Uniósła brew, jakby właśnie usłyszała głupotę największą w jej małym życiu. A może się przesłyszała? Nie, na pewno nie. Świetnie... Normalna para. Lelek pewnie liczyła, że zrobi sobie takiego pupilka jak Azor. Taki pech! Wymusiła na buźce sztuczny koci uśmiech, uwięzione łapki w kajdanki z łatwością uwolniła, wszak nie na jej rozmiar.
- Co rozumiesz przez określenie Normalna para? - Co za ton! Nie Nenowaty - piskliwy, męczący i powodujący migrenę - a chłodny, poważny i jakby właśnie rozmawiał z dorosłą kobietą, nie dzieckiem. W sumie sam jej wzork był bezwyrazowy niczym u lalki.
Azor oczywiście wrócił i po ujrzeniu miny pani, cofnął się.
- Ubierz się. - Odezwał się cicho do Mochi'ego. Normalnie dalej się rządził... Fakt, że z odległości. Jakoś pożywką zostać nie chciał.

Ależ ona nie chciała zmieniać jego lenistwa! To był jego wielki plus, a Nene to kręciło jak na karuzeli. Jedyna rzecz do zmiany, to prostactwo. Nie mogła by zboleć gdyby Mochi'ego ktoś uraził, jakby powiedzmy nie ściągnął butów! Czy by mu się odbiło. O to jej chodziło, a nie o lenistwo. Jeny, jaka ona jest biedna. Taka dobra, a drugą parę rogów jej przyprawiają. Smutne!
Owszem, kochała Azorka, bo w końcu był jej pupilem. Troszczyła się o niego, dbała i okazywała miłość na swój zacny sposób. Mochi chciał to uniknąć... zatem niech się nie dziwi, że czasem Lisa postawi wyżej od niego... Chyba, że pozwoli sobie na troskę jaką obdarzy go Nene. Ona nie potrafi żyć normalnie, jak chce tego fioletowo włosy. Gdyby nie ten zuchwały poziom E, także byłaby sama.
Bo do Lelek kręci każdego faceta! Słodka, mała i lepka jak rzep. Temu wampir miał chętkę na więcej, phew. I tak złapała focha, co zresztą było po niej widać. Wszak kiedy objął dziewczynkę, ta stała jakby połknęła kij od szczotki. Zaraz zacznie się wyrwać, przeklinać i rzucać wszystkim czym popadnie. Normalnie jak mały kot!
Nie wywaliła żadnego słowa. Gapiła się jedynie na wampira, który to chyba zaczął ją przepraszać. Ach, chyba zaraz się rozklei i dopiero walnie focha. W końcu to jeszcze dziecko! Dorastająca nastolatka! Już cycki jej rosły i niedawno dojrzała. I cholera... Nikt jej nie pomógł, jedynie obca pani w sklepie okazała się tak dobra i wyjaśniła małej co i jak. Każdego zdrowego człowieka żal by ścisnął, jak ujrzałby taką małą osóbkę samą.
Lis cofnął się na wzork wampira i szybko poszedł do salonu po kimono Mochi'ego. Dziewczyna wyminęła wampira, kiedy to ją puścił i odebrała od poziomu E ubranie. Ten wiedział, że straciła humor i szybko nie wróci. Chyba że musiałby wydarzyć się jakiś cud.
- Do dupy są ci kosmici. - Palnęła bez pojęcia z gulą w gardle, wciskając odzienie należące do "gościa". Ciekawe czy domyślił się że młodej chodziło o wampirzy gatunek. Zapatrzeni w siebie bydlaki. Jakby jakiegoś naszedł kaprys zrobienia służki z Nene, zrobiłby to bez pytania, ale kiedy chce się dobrze dla kogoś, to źle! Człowiek to naprawdę słaba istota.
Zanim jednak skończyła z tym wampirem, wskoczyła na łóżko i zerwała brutalnym ruchem obrożę z jego szyi. Dupa, niech robi co chce. Następnie bez krępacji zruciła sukienkę i położyła się na łóżku. Zawinęła się pościelą w naleśniki i odwróciła się do wszystkich tyłkiem. Jutro się wyprowadzi, bo i na właściciela też jest obrażona. Z wojska ludzie listy piszą, a ten patałach? Gówno. Pewnie zajął się swoim krówskiem, zapominając o człowieku. O ja pitole... człowiek! Teraz do niej dotarło, że może być nawet ciężarem. Kurza twarz, ale złapała doła... Nawet Lisowi opadły ręce i opuścił sypialnie, by udać się do salonu. Kimnie się na fotelu... albo lepiej nie, będzie czuwać.

No tak, ma być słodko, buzi buzi i trzymanie się za rączki. Przykre! Serio myślała, że ten wampir wyda się inny, tam w barze oczami wyobraźni widziała już potwora rządnego krwi ofiar i oddania swojej wybrance. Ale niestety okazało się inaczej... wampiry mają uczucia, a phew. Albo po prostu była człowiekiem i to... to dzieckiem! Mógł nie traktować jej wcale poważnie. To takie smutne...
Starała się zamknąć na świat za nią. Nie widziała sensu dalszej rozmowy, no i taka naiwna jest! Dupa nie udało się... Zapewne ten sobie pójdzie do swojej prawdziwej miłości, która NA BANK wyglądała jak Nadira. O tak, tej kwoki nie nawidziła z całego serca... Zabrała jej Kyubiego i ten przestał spędzać czas z Nene. Jebany wampiry! I Lisa nie wytrenuje, jest dobry jaki jest. Przynajmniej nie rządzi się jak te inne wampiry i zajmuje się dziewczynką, jak tylko potrafi... W dodatku nawet nie wiedziała kiedy zasnęła i kiedy Mochi opuścił apartament.
Po kilku godzinach obudziła się... Zaś pustka w domu. Normalnie lipa i smutna rzeczywistość. Wstała z łóżka, wędrując do pokoju, gdzie miała szafę ze swoimi ubraniami. Znalazła jakieś odpowiednie na jej humor (Fioletowy sweter i oczywiście fioletowa spódniczka!) Buty także pod kolor.
- Jedziemy stąd. Mam dosyć. - Zdecydowała, jak tylko ujrzała Azorka. Ten uśmiechnął się lekko i może w pocieszeniu. No i poszedł ich pakować. Lelek znalazła karteczkę z numerem... przeczytała go oczywiście. Więc Mochi zostawił numer, ta? Mina jej posmutniała i mimo tego podarła kartkę. Następnie poszła pomóc wampirowi przy pakowania.
Po całej robocie opuścili kancelarie. Nie ma zamiaru zawiadomić Kyubiego i taka dupa. Nie wróci.

zt

No i masz, wróciła do domu, tak?! A gdzie Kyubi? Nie ma! Zaś ją oszukał... drań! Dziewczynka z wyraźnym zadumaniem na buźce, weszła do środka mieszkania. Tyle nowych zapachów, nawet poznała woń Kyubiego! Od tego wydarzenia w Sycylii, cały świat Nene uległ potężnej zmianie. Wszystkie ludzkie zmysły stały się mocniejsze i bardziej wyostrzone, a ludzi jakich mijała, przypominali cukierki, nie nowych towarzyszy. Choć nie mogło jeszcze do niej dotrzeć kim się stała i wciąż nie zwracała uwagi na swoje pragnienie krwi. Była bardziej zainteresowana otoczeniem, niżeli zaspokojeniem głodu.
Zerknęła z nad ramienia na wampiry, które przez całą podróż jej towarzyszyły. O dziwio, nawet pogodziła się z Mochi, który to został zabrany na koszt dziewczyny. Poznali się lepiej i od chwili zostania wampirem, pomagał jej wraz z Azorem, który to od razu po powrocie, udał się na kolejny spacer. Wiadomo, poziomy E muszą znacznie częściej się odżywiać, niż D.
- Zaś mieszkanie całe dla nas. - Stwierdziła niby smutna, rozglądając się po sypialni, później po salonie. Szukała lustra! O tak, bo będąc kosmitą, nabrała jeszcze piękniejszej urody, niemal jak żywa lalka! Porcelowa cera, duże błyszczące oczy... I sama jej delikatna postura. Normalnie jakby przeszła upiększającą operację plastyczną!
- Masz na coś chęć, cukierku? - Na pięcie odwróciła się w stronę wampira, krzyżując swoje drobne ręce na klatce piersiowej. Jeszcze nie mogła się przyzwyczaić do bycia innej, kto wie jak długo utrzyma ją ten stan "zdziczenia". No i oczywiście jak zareaguje nasza gwiazda muzyczna na widok odmienionej córeczki...

Sama nie miała pojęcia, kiedy dopadł ją wampirzy oprawca i przemienił w To cudo. Może wykasował jej pamięć? Albo sam organizm w celach obronnych, nie dopuszczał do powrotu do tego wydarzenia. Jedynie czasem odruchowo dotykała szyję, na której widniały dwie rany po ugryzieniu. Trochę minie zanim one znikną całkowicie...
Owszem, nie atakowała od chwili przemiany. Jej jedynym wampirzym posiłkem była krew szlachetnego, jaki obdarzył ją śmiertelnym życiem. Krew najwidoczniej była tak silna, iż wystarczyło na małą osóbkę Nene, co oczywiste szło na korzyść... bowiem Lelek nie dotknie nigdy krwi! Nie żeby ją brzydziła, ale jakoś nie chciała mieć jej w ustach. Zresztą otaczające ją wampiry lubowały się w krwi i czasem te szalone uczty działały jej na nerwy, wszak wampiry stawały się wtedy otępiałe, nierozumne i niesamowicie seksowne (Co także Lelka niezmiernie denerwowało!).
Dziewczynka westchnęła cicho, kiedy Mochi objął ją i przytulił. Nastolatkę słodka miłość zaczęła męczyć, oczekiwała czasem coś naprawdę niegrzecznego i coś, co może wszystkich rozzłościć, no ale obiecała coś fioletowo włosemu... zero dzikich perwersów, które to o wiele, wiele mocnej nasiliły się po przemianie.
- Nie wątpię. - Bąknęła pod nosem, uwalniając się z uścisku wampira, o dziwo szybciej i sprawniej. Jej bezwyrazowa buzia nie okazywała niczego, a wielkie oczy pozostawały lodowate. Skierowała się wreszcie do kuchni, otwierając lodówkę na całą szerokość. Wiało pustkami... Kyubi nie polecił chyba zrobić zakupów. Z hukiem zamknęła królową lodu, maszerując teraz do łazienki. Tam odnalazła lustro. Przyglądała się swojemu odbiciu w maleńkim szoku. Jej twarz była bardziej bielsza niż poprzedni, ugryzienie na szyi stało się bardziej widoczne. A jej białe ząbki zostały urozmaicone małymi kiełkami. Twarz nieznacznie się skrzywiła.
- Nene wyładniała na wakacjach. - Oznajmiła jakby zadowolona, kierując swoje oczy na postać wampira, z całą pewnością łaził za nią, a jeśli nie, ona powędrowała za nim.
- Nudzę się, Mochi. Po powrocie nie ma co robić. - Teraz to ona lepiła się do niego. Co jak co, ten wampir stał się jej ulubieńcem. Pokochała zwłaszcza jego włosy i oczy... No i tą krwiożerczą stronę. Nene nie bała się jego szałów. Ba, skrycie pragnęła oglądać ich więcej.

Nie napije się krwi, choć miałaby zwijać się z bólu. Może ktoś będzie łaskaw i opowie jej o tabletkach krwi? W końcu to też nijakie rozwiązanie i w miarę odżywcze, pozwoli dziewczynie przeżyć swoje wampirze życie. Choć znając żyjących w koło wampiry, nie opowiedzą jej o tym... przecież to krwiożercze monstra. Ba, nawet Kyubi pił krew z worków, co nie? No ale mniejsza o to, Lelek jak na razie zachwycała się swoją nadnaturalną urodą oraz całym światem w koło, głównie na przedmiotach. Wszystko wyraźniej widziała, lepiej czuła. Normalnie jak za sprawą czarodziejskiej różdżki! Ciekawe czy Kyubi ucieszy się z takiej jej odmiany, w końcu jest o wiele, wiele ładniejsza niż była! Lecz jakim kosztem... Nene zawsze pozostanie taka... mała. Jej wieczne humory, a w połączeniu z wampirzą naturą, może być znacznie gorzej. Ciężko małej może być, no ale jeśli nie zostanie sama... Powinno być w miarę dobrze.
Miasto... Bycie zabawką... Spojrzała wyniośle na wampira.
- Twoją zabawką? - Wymruczała mu do ucha, jak tylko ją podniósł z podłogi. Był od niej o wiele wyższy i silniejszy, lecz Nene nie lubi być cudzą zabawka. To ona jest dziewczynką i ma zabawki, nie ktoś inny.
- Jeśli masz ochotę wyjść na miasto, nie krępuj się. Mogę Ci nawet potowarzyszyć. - Rzekła sucho, klepiąc lekko po dłoniach wampira żeby ją już wypuścił. Jak tak się tylko stało, Lelek pognał do swoich walizek i zaczęła przeglądać ich zawartość. Zaś mnóstwo pieniędzy wydała... Kyu urwie jej łeb przy samej dupie, no ale co zrobić. Poświęć swoje marne grosze dla rozrzutnej księżniczki... Poza tym Nene się nie żałuje, o!
- Dlaczego to ja mam być zwykle zabawką. Nie jestem jakąś lalką, Mochi. Teraz Twoja kolej. - Warknęła zirytowana, nie patrząc na wampira. Od momentu jego zaprotesotwania odnośnie bycia jej pupilem, nie bardzo miała pomysłów co z nim robić. Lecz pogodzić się z tym musiała... Przykre.