Przedstawienie -1- Czerwony Kapturek

Ogromne wydarzenie w życiu kobiecej Fabianny nastało. Miał zagrać w przedstawieniu Czerwonego Kapturka! Główna rola? A może poboczna? Nieważne! Fabio uciszył się z wygranego castingu i czym prędzej musiał się przygotować bo do wydarzenia nie zostało wiele czasu.
Najważniejsze było odzienie! Strój nie był męski co prawda, aktor postarał się o damską wersję stroju Kapturka. Sukieneczka sięgała do ud, z mocnym gorsetem nadającym odpowiednie oraz kuszące kształty. Białe podkolanówki z czarną wstążką. I oczywiście najważniejsze - czerwona pelerynka. Na stopach czarne pantofelki na niskim obcasie. Włosy zakręcił w bujne loki, a buziuchnę potraktował delikatnym makijażem (gwoli ścisłości robiły to za niego stylistki). Efekt? Wypisz, wymaluj kobieta nie mężczyzna. Przebranie przyodzieje za parawanem, tak szybko żeby czasem nikt nie dostrzegł. Lecz czy nie będzie miał problemów ze związaniem gorsetu? A włosy? Co jeśli się potargały? Jeśli wszystko było dobrze, Fabio nie będzie zmuszony wołać pomocy. I wyskoczy jak Filip z konopi, rumieniąc się cały na buziuchnie. Takie stroje mu  w głowie, a później się dziwi że gwałcą po kątach! Phi!
- Gdzie mój koszyczek? - załkał cicho, szukając reżysera, rekwizytora. Kogokolwiek! Liczył tez na kopię scenariusza żeby móc ogarnąć w ciszy, choć wątpił żeby się udało, zważywszy na wielkość zaplecza dla aktorów. W każdym razie, przycupnie sobie na boczku i poczeka na dalszy rozwój. Przecież wszyscy muszą się dokładnie przygotować. Takie ogromne przeżycie. A jak serducho wampirze zaczęło walić! Co jeśli złapie go trema?

Śpieszył się na przedstawienie i oficjalnie… Zdążył… Udał się najpierw do garderoby, bo jego kostium był w zasadzie pełny więc makijażu i innych spraw u charakteryzatorów miał mniej. Jego kostiumem był kostium smoka. Nie byle jakiego, a czarnego. Składał się z górnej części na której znajdował się łeb smoka jako kaptur z oczkami, rogami i zębami, skrzydła dość pokaźnej wielkości i długi do ziemi ogon. Rękawy były zszyte jak rękawice, a palcami były szpony. Do tego dochodziły proste czarne spodnie i czarne buty. Szybko ogarnął się jeszcze w lustrze i pobiegł do charakteryzatorów. Tam tylko włożyli mu tylko kontakty do oczu. Zielone, a jakże i zajęli się włosami. Dostał też ładnie skrytą uprząż, by można było go podwiesić, by imitować latanie…
Tak wyszykowany zaczął biegać w poszukiwaniu swojej torby w której miał swoje kwestie… Słabo je pamiętał, ale co tam… Pójdzie na żywioł i zobaczy się co będzie. Usiadł gdzieś na boku wertując starannie kartki i starając się mniej więcej ogarnąć choć producent mówił... "Po prostu bądź sobą". Brał to za aluzję do swojego zachowania, ale fakt przemilczał...

Co się z tym światem dzieje? Marco w przebraniu babki kapturka? Zabiję, zabiję, zabiję, osobę za to odpowiedzialną. Ten się śmieje, kto się śmieje ostatni, Fabianku, ha! Worek na łeb i za ojczyznę, Marco. Da radę przetrwać. Nie śpieszył się jakoś szczególnie. Do występu było jeszcze dużo czasu, więc nie ma co się poganiać. Charakteryzacja jego postaci też nie potrwa kilka godzin. Postać babci nie wymagała specjalnych przegotowań. W teatrze był już mały tłok. Ludzie hasali w każde strony, chcąc wszystko dopiąć na ostatni guzik. Blondyn musiał poszukać dla siebie odpowiedniego stroju. Zaczął przetrząsać ubrania. Ech, tak trudno coś znaleźć. Jednak po krótkich i jakże meczących poszukiwaniach, znalazł pasujące ubranko. Taki o to szlafrok. Idealnie pasował do roli babki! Przymierzył go i ku jego zdziwieniu, okazało się, że ciuszek wręcz idealnie leży. Co jeszcze musiał znaleźć? Jakieś kapcie? Yup, znalazł takie białe w różowe kwiatki. Idealne! Przebrał się szybko w strój.
Wtem zauważył Kapturka! Podszedł do... Fabia? Spojrzał na niego, jakby przed nim stał duch, a nie jego własny brat! Jak go rozpoznał? Bardzo łatwo - po zapachu. Nie było możliwości, żeby nie zorientował się, kto przed nim stoi! Kiedy pierwsza fala zdziwienia odpłynęła, zdołał przyjąć do wiadomości szokujący fakt. Fabio grał główną rolę i to na dodatek dziewczynkę!
- Ta sukienka jest za krótka - pisnął. No naprawdę, mógł się postarać, aby ubrać coś bardziej przyzwoitego! Pokręcił głową. Czy Landryna musiała ubrać akurat taką kieckę? Zdecydowanie powinien nosić czarny habit, który zakrywałby go w stu procentach!

Lucjusz miał dość nudny tydzień, nic tylko siedział albo na łonie natury i mordował inne istoty, albo siedział w swoim apartamencie i uzupełniał papiery. Do jego uszu doszła informacja o dobrej zabawie na przedstawieniu. A czemu nie? Może być fajnie!!!
Pojawił się w teatrze nieco spóźniony, ale pojawił się,a to najważniejsze. Poszedł za kulisy widząc, że mało czasu mu zostało, na przygotowania itp. Pojawił sie w rozpuszczonych włosach i w czarnym ubraniu. Koszula, spodnie na to płaszcz i adidasy. Widząc co ma ubrać, parsknął cicho śmiechem. Wziął do ręki spódnicę, mini i zaczął się śmiać.
-Toż to mi na tyłku potarga...- Zaśmiał się i zaczął się rozglądać. Jego oczom rzuciły się spodnie i spojrzał na jego właściciela tajemniczym spojrzeniem i podszedł do niego.
-Przysługa za przysługę? Widzę, że niezbyt dobrze znasz kwestie.- Odparł spokojnym gruby głosem, pokazując na jego kartki i siadając obok. -Mógłbym Ci pomóc zrobić, małą probe, przed przedstawieniem, dla pewności, czy umiesz czy nie umiesz. Lepiej byś tu palną, błąd, by go móc poprawić, niż na scenie. Ale w zamian za Twoje spodnie, bo nie mam ochoty, paradować w spódnicy, która ledwie zakrywa tyłki kobiet, a co dopiero mój.- Dodał patrząc na niego. JEśli chłopak pozwoli zabierze u kwestie by się z nimi zapoznać.
-Myśl szybko, bo mało czasu mamy...- Mruknął patrząc na zegarek.

Sophie zdyszana wpadła do teatru, taranując przy tym gości zmierzających na inne spektakle, byleby tylko dostać się do sali. Z głośnym hukiem otwarła dwuskrzydłowe drzwi od pomieszczenia, po czym zbiegła schodami w dół prowadzącymi przez widownie, wgramoliła się na deski sceny, a następnie szybciutko wbiegła za kulisy. Dosłownie w biegu złapała strój mamuśki składający się jedynie z białej, kusej kiecki z dekoltem na plecach oraz czarnych, niebotycznie wysokich obcasów. Nie interesowała się zbytnio innymi aktorami, zrzuciła z siebie niepotrzebne manatki, wymieniając je w ten sposób na kostium swojej postaci. Przechwyciła koszyczek Kapturka wypełniony po brzegi prawdziwymi dragami, właściwie z czystej ciekawości przeliczając jego zawartość. Może jak coś zostanie, to sprzeda za rogiem czy coś!
- Fabianno! - pisnęła, rozglądając się za swoją teatralną córcią. Przecież grają w pierwszej scenie, a tej fioletowej Landryny nigdzie nie ma. Znaczy jest, ale jak się schował gdzieś między skrzynią z ciuchami, parawanem i makijażystą, to nie ma nic dziwnego w tym, że go nie dostrzegła.

Alex biegła najszybciej jak to możliwe do teatru. Była i tak już spóźniona, nie odpowiednio sobie wyliczyła czas dotarcia na miejsce i takie są o to efekty. Z impetem wpadła do teatru otwierając drzwi na oścież. Co tam, że już zwróciła na siebie uwagę. Zatrzymała się na sekundę jakby nigdy nic się nie stało i spokojnym krokiem skierowała się w stronę kulis. Gdy już była za zakrętem znowu przyśpieszyła. Dotarła na miejsce, nawet nie zwróciła uwagi czy byli wszyscy czy nie. Lekko zadyszana, podniosła rękę do góry
-Jestem! O matko... - krzyknęła, a potem wzięła głęboki oddech. Alex w poszukiwaniu stroju odpowiedniego dla leśniczego. Jej kostium stanowił zielona pelerynka zapinana pod szyją, czarne, skórzane muszkieterki, z których mogła wsadzić ciemno zielone spodnie, do których był dodatkowy czarny pas. Do tego brązowa koszula z kołnierzykiem. Została jeszcze broń. Tutaj zdobyła strzelbę myśliwską, na pasku co by ja przez ramię przewiesić. Za to charakteryzacja? Jej długie włosy, ogarnięte w kok i schowane pod czapeczką, wyglądająca jak ta Roobin Hooda. Sztuczne wąsy i ta dam! Myśliwy gotowy do polowania, chociaż cela to nie ma żadnego.

Wpadła spocona za kulisy teatru omal się nie spóźniając. -Hej, hej hej HEJ!-przywitała się z wszystkim pędząc po swój strój sarenki. Kiedy go zobaczyła oczy omal nie wyskoczyły jej z orbit. Dwa kawałki brązowego futerka z kropkami na zadku, które ledwo co zakrywały oraz buciki z raciczkami i opaska z różkami. May ubrała się i założyła perukę z brązowych kłaczków, po czym dołączyła do ludzi powtarzających swoją rolę. Widząc się w lustrze miała ochotę się rozpłakać, bo wyglądała strasznie.

No i przybył za kulisy jako ostatni, ale wcale się tym nie przejmował, był kiedy był. Po pierwsze próbował znaleźć strój który miał być dla niego przeznaczony, znalazł wilcze uszy i futrzastą kamizelkę która by bardziej pasowała do jakiegoś klubu go-go, za to zamiast spodni leżało coś w szkocką kratę czego nawet nie miał zamiaru się tknąć. Wolał już zostać we własnych czarnych spodniach. Będzie to komuś przeszkadzało? Miał to gdzieś, nie załatwili gaci na scenie to będzie paradował we własnych w końcu nie przyszedł tu w kiecce.
ubrał na siebie tą część stroju która była dostępna, a nawet udało mu się znaleźć jakieś futerko dla jakiejś damy akurat w podobnym kolorze co kamizelka, zawiązał je na swoim pasku od spodni robiąc prowizoryczny ogonek. Dało się? dało.
Po przebraniu się dołączył do reszty grupy powtarzających role, towarzystwo wyglądało ciekawie, aż się uśmiechnął rozbawiony.

Był tak pochłonięty czytaniem swoich kwestii, że dopiero po chwili zauważył jak ktoś do niego podchodzi. A jakże Pan Wilk we własnej osobie westchnął pozwalając poświęcić mu parę minut, by go wysłuchać. Słysząc o przysłudze i swoich spodniach, zerknął na spódniczkę. Patrzył przez chwilę to na niego to na ciuch i wybuchnął śmiechem. On miał latać w spódniczce? Miał na linie zlecieć na sceny na dół i w ogóle udawać, że lata, bo co to za smok co ma skrzydła i ich nie używa. Miał pozwolić, by widzieli jego bieliznę? Rozbawiło go to niezmiernie, ale i wizja wilka z mini była kusząca.
Druga cześć jego wypowiedzi o małej próbie trochę go tknęła. Niby miał rację, ze lepiej, by mu to wytknął teraz niż później zrobić wtopę. Westchnął głośno zastanawiając się burzliwie czy zgodzić się czy nie. Aż zagryzł z poddenerwowania wargi. Dopiero po paru minutach jęknął cicho, że będzie tego żałować.
- Dobra... Niech ci będzie. - odparł podając mu kartki i zaczynając mówić poszczególne kwestie. Trochę to zajęło, bo parę razy się pomylił, albo coś zjadł. Jednak gdy był już koniec wstał i złapał go za rękę ciągnąc za parawan, ale tylko on tam wszedł. Na widok Leśniczego Alex uśmiechnął się uroczo. Tam zdjął swoje spodnie i rzucił mu zabierając od niego mini. Jako, że była o wiele za duża wziął parę szpilek i zsuwek i agrafek i poprzypinał je tak, ze z pozoru obcisłej na duże kobiety mini zrobiła się dopasowana pofalowana niczym spódnica rozkloszowana. Musiał też przebrać bieliznę, ale to już nie na oczach Lucjana, bo była zbyt... męska i wystawała spod spódniczki. Pani z charakteryzatorni podała mu czarne ozdobne majtki za co miał ochotę ją zabić, ale zniósł to z dumą i poszedł dalej powtarzać.

Simran po odebraniu telefonu od reżysera szybko przybiegła do teatru. Poszła za kotarę by przebrać się w ubrania matki, które jeszcze niedawno miała na sobie Sophi, która niestety zrezygnowała. Sim była w razie czego pod ręką reżysera aby kogokolwiek zastąpić dlatego to ona się tu pojawiła. Gdy już tylko była gotowa wyszła na scenę z lekką tremą. Nie pamiętała całego scenariuszu więc będzie wymyślać na bieżąco swe kwestie.
Kaptureczku, moja córeczko kochana. Miałam pilny telefon od Twojej babuni. Zaczęła kwestie. Zabrakło jej białego by umilić sobie czas przez co może zachorować. Wzięła do ręki koszyk pełen dragów i wręczyła go Fabiowi. Musisz jak najszybciej go dostarczyć babce. My mamy do tego dostęp bez problemu więc nam nie zabraknie. Powiedziała z uśmieszkiem na twarzy.

Oczko w podkolanówce?! Na sto Diabłów akurat teraz?! Nie było czasu żeby szukać nowych! Nie było czasu na zacerowanie ani na załatanie łatą! A tak pokazać się nie może! Dlatego kreatywność poszła w ruch! Fabio roztargał podkolanówki gdzie trzeba czyniąc z nich bardziej rockową wersję, ha! Główka pracuje nie tylko przy zabawie dla dorosłych. Różowa pelerynka za nadto nie przeszkadzała~ Idealnie skomponowała się z fioletowym kolorem włosów. I zanim jednak wyszedł na scenę, wydobył z pod dołu sukienki piersiówkę z Brandy! Miał ją doczepioną do podwiązki, yolo! Pociągnął spory łyk dla odwagi, ukrywszy ją na swoje bezpieczne miejsce.
Co do koszyczka... No co poradzić. Nic nie poradzi! Pora wyjść na scenę, skoro przedstawienie się już zaczęło.
Czuł się dość... niezręcznie. Bowiem gdy wszedł na scenę rzucając nieco nerwowe spojrzenie w stronę publiczności. Czemu tak patrzą? Może ma tyłek na wierzchu?! Sukienka taka krótka i zadarta tam na tyłach, a jego fioletowe stringi takie widoczne! Albo... Albo na pewno coś ma na głowie! Może jakiś lok poszedł nie w tą stronę co trzeba? Albo sterczał śmiesznie?! Coś strasznego! I mimo kręcenia kuprem, ruchu dość figlarnego podszedł do swojej matki która wołała swoją najukochańszą córuchnę na świecie. W każdym razie...
- Ale mamooo, ileż razy mam zjawiać się u tej starej matrony? Śmierdzi od niej zdechłymi myszami. A mi się chłoptaś grzeje w łóżeczku. Ma spory hajs, zapłaci i będzie na wycieczkę gimnazjalną do Piotrkowa. - jęknął z głęboką rozpaczą, kręcąc kolejnego loka palcem! Na domiar złego, rozsunął z ramienia nieco kawałek odzienia, prezentując biel i gładkość swojej skóry. Minka smutna, wręcz pełna tęsknoty.
- Da radę przełożyć handel mąką? - prośba? Gdzieżby! Fabianna von Czerwony Kapturek nie tylko daje dupy za hajsy ale i roznosi dragi!
Życie gimnazjalistki ever.

Nie mów tak o mej starej, a Twojej babce.  Interes musi się kręcić dalej bo tak się składa, że babunia ma spotkanie z paroma ważniakami i jeśli jeszcze chcesz komukolwiek kiedykolwiek dać dupy to lepiej tam leć. Powiedziała donośniejszym tonem.Ja się z chęcią zabawie z Twoim chłoptasiem wiesz o tym bardzo dobrze. Zaczęła poprawiać makijaż. Ale pieniądze idą do mej ręki Ty sobie zarobisz jeśli dostarczysz na czas do babuni koszyczek. Mieszkając w domu publicznym tak to już jest córusiu, że nic za darmo. Poklepała Fabio po główce. Usiadła sobie na krzesełku, wyjęła sobie ziółko i zaczęła palić.Na co jeszcze czekasz? Zaczęła ją poganiać. Aaa, no i powiedz tej starej chytrej babie, że ma oddać tym razem całą działkę mi. W końcu to mój najlepszy towar. Dodała szybciutko już trochę zjarana. Myślała, że to był tylko rekwizyt, a to prawdziwe zielsko przez co się rozluźniła i zaczęła trochę chichotać. A może sobie sztachniesz przed wyjściem?

Alex nie zważając na to się działa za kulisami, jakoś to przeżyła. Leśniczym była może i nie dorobionym, z długimi włosami bez dodatkowego makijażu i ledwo trzymającego się wąsa pod nosem. Jeszcze tylko chwila i zaczną mówić, że to jakaś transseksualistka. Trudno się mówi, jednocześnie wygląda jak facet i kobieta, znaczy się nie dorobiony facet. Jak przyszła jej kolej wejścia na scenę czuła lekkie zdenerwowanie, zwłaszcza, że dopiero co w miarę się ogarnęła i to w pośpiechu. Wkroczyła na scenę, lekko zdyszana, ale trzymała wyprostowaną pozycję i starała się kroczyć jak mężczyzna. Komedia jak nic. Jak to się stało, ze gra taką rolę? Nie ważne już. Był to pod domkiem dwóch ślicznych panien, mamusia i córeczka. Co tam, obie są fajne i młode. Stanęła pod otwartym oknem, skrzyżowała ręce i słuchała co to się tam wyprawia w środku.
-A czy nie wiedzą panie, że palenie szkodzi? Przede wszystkim lasom! To dom dla wielu zwierząt, a dzięki drzewom mamy dodatkowy tlen, A wy co? Tylko go psujecie, więc co tam dobrego popalacie? - oparła rękę o parapet, położyła drugą na biodrze i czekała na reakcję.
-Kapturku, a chłopaka to Ty sobie w końcu znalazłaś? - spytał spoglądając na Fabio dość wymownie.

Prychnął obrażony na wzmiankę o zabawie z chłoptasiem. Czy ta wredna matrona zawsze musi zepsuć dobra zabawę swojej ukochanej i jedynej córeczce? A to sprzedaj dragi, idź do sklepu po mleko! Czy nawet ODRÓB LEKCJE BO CHODZISZ W KOŃCU DO SZKOŁY! Totalne zepsute dzieciństwo! Czemu w innych patologiach matki tak nie dbają o dzieci jak ta? Fabianna tupnęła nogą i po sali rozległ się dość głośny stukot obcasa. Foch pełną gębą.
- Nie mów mi co mam robić. Ty w moim wieku lepsza nie byłaś. Ba, miałaś już dzieci. Mi na szczęście to nie grozi. - pstryknął palcami i tak czy siak zabrał koszyczek od matki, zerknąwszy oczywiście na jego zawartość. Białe prochy, paczki i woreczki z trawą. Może jeszcze jakaś  heroina?
- I nie waż się dotykać MOJEGO klienta. - dodał na odchodnym, mając już zamiar wyjść ale tuż przed jego nosem wyrosła postać długowłosego chłoptasia z odpadającym wąsem! Fabio przystanął, mrugnąwszy parę razy jak cnotka niewydymka.
- Nie   p a l ę. To moja zbyteczna sztacha sobie w najlepsze. - wzruszył ramionami, uśmiechnąwszy się za chwilę. Czy ma chłopca? Rumieniec jak na zawołanie, pokazał się na twarzy Kapturka.
- A o którego Pan pyta? - spytał, podchodząc niebezpiecznie blisko do Alex przebranej za Pana Myśliwego Erotomana. Wysłał cmoka w powietrzu i wyminął wolnym krokiem Przybyłego gościa. Niech matką się zajmie~ Oczywiście pod nieobecność Kapturka.
- Znasz jakieś skróty moja droga BURDEL mamo? - lepiej wiedzieć gdzie chodzić i napotkać jakiegoś napaleńca. A Fabianna chodząca chcica! Do czasu jak wiadomo.

Simran wstała i zaczęła sobie zabawnie tańczyć między osóbkami przebranymi za meble.
Oj, Kaptureczku mój kochany, Nie chciałabyś wiedzieć co wyprawiałam w Twoim wieku. Uśmiechnęła się szeroko. Wiesz, że jak klient czeka obojętny czyj to i tak idę. Puściła oczko do Fabio po czym zerknęła na przybyłą Alex, która nie do końca była przygotowana. Skoro Ty nie chcesz się sztachnąć to pan Myśliwy pewnie skorzysta. Dała Alex skręta do buzi.
To była jej pierwsza styczność z jakimkolwiek środkiem odurzającym pomijając alkohol więc odwalało jej totalnie na scenie.
Ja nie jestem burdel, po prostu korzystam z okazji zarabiając przy tym. Świetna zabawa plus napiwek. Jeśli pan Myśliwy ma dużo kasiory to zapraszam. A co do Ciebie córuchno to cały czas idź tą ścieżką i nie zbaczaj z niej. Jeśli z niej zejdziesz to prze ruchają, a potem zjedzą Ciebie wilczyska. Rzekła donośnym głosem.
Powróciła do bujania się dalej między mebelki. Widowisko mogło się bardzo z niej śmiać lecz jej to nie przeszkadzało, miała teraz swój świat.

May widząc starego, pulchnego, obleśnego faceta, który musiał oczywiście dotknąć jej ciała, bo jakże by to mogło być inaczej. Kiedy tylko się do niej odezwał skrzywiła się i uderzyła go w twarz po czym podeszła do reszty aktorów, którzy stali za kulisami. Czekała na swoją koleje patrząc co oni wyrabiają, w myślach powtarzając swoją kwestię

Wszystko wyglądało zbyt pięknie i łatwo. Ale ważne, ze zdobył spodnie nawet się nieźle przy tym pośmiał widząc, jak chłopak od którego dostał spodnie, robił wpadki. Ale lepiej tu niż tak przed tłumem, wtedy pewnie by się spalił wstydu. Ale zostawmy te brednie na inny czas.
Lucjusz kiedy tylko dostał spodnie, miał zamiar się w nie przebrać, jednak widząc, że ten układ był jednym słowem do dumy, zaśmiał się cicho. Co do miejsca przebrania, westchnął.
-No nic.. tutaj się przebiorę. - Odparł jak by dla siebie i przyjrzał sie gacią, także dziewczynie, która czekała na spodnie Lucjusza Widząc, że spodnie od razu będą za ciasne warknął cicho.
-Nie ma mowy, nie ubiorę tego, a najlepiej zabierz mi to z oczu.- Odparł zimno ale z uśmiechem i wręczył dziewczynie spodnie, których nie ubrał. PO czym zniknęła. Nie ma bata, że go zmuszą do ubrania tych spodni. Teraz jego zadaniem, które wpadło mu do głowy, to znalezienie maski wilka. Jak pomyślał, tak zaczął szukać. Znajdzie?

Myślał, że spokojnie sobie tu posiedzi obserwując przygotowania innych do swoich ról, a jednak nie. Jakaś zbyt pewna siebie panienka gapczyła mu się chamsko w oczy, choć nie miał najmniejszego nastroju teraz na takie igraszki. Oj był raczej wybredny w wyborze potencjalnej partnerki do zabaw, a ta tutaj miała pecha, jej zachowanie nie przypadło do gustu wampirzego.
Kage tylko warknął zniesmaczony i plecami położył się na parkiecie by nie mieć "napalonej kocicy" przed oczami, jeśli ta się nad nim nachyli, wampir użyje swojej mocy i odejdzie gdzieś dalej nie mogąc być przez nią zatrzymany. Może nawet przyłączy się do stojącej w oddali samotnej sarenki? Pani charakteryzator i pan reżyser najwidoczniej byli siebie warci, a wilk i sarna padli ich ofiarą.

Nie udało mu się porozmawiać na spokojnie z bratem. Nic dziwnego skoro wszystko toczyło się tylko wokół przedstawienia. Nie było teraz czasu na rozmowy. Może później uda mu się dopaść Fabia i zamienić z nim choć kilka słów. Fioletowy wyszedł na scenę, a Marco miał czas, żeby się do końca przygotować. W tym postanowił przeszkodzić mu jakiś facet. Przewrócił oczami, słysząc go. Rety, nie chciał się znowu przebierać. Ech, nic nie poradzić na upartych ludzi. Lepiej zrobić tak, jak każe nieznajomy. Jakiekolwiek kłótnie byłyby bezsensowne. Chciało mu się śmiać, wiedzą jak wymachujący mężczyzna cały się czerwieni. Wyglądał prawie jak burak! Powstrzymał głupi uśmieszek, który już zakradał mu się na usta. Tak, blondynowi udało się zachować neutralny wyraz twarzy. Jeszcze tego brakuje, żeby parsknął śmiechem przed wściekłym facetem.
- Jaka ma być ta chusta? - wolał się upewnić, a najlepiej gdyby ten sam mu ją dał. Jeszcze będzie tak, że Marco pewnie i tak wybierze złą, o. No, nie miał wprawy w ubieraniu się w ubrania dla starszych kobiet. Wola się ubierać w bardziej męskie ciuchy niż szlafrok oraz kapcie. Zdjął swoje buty, odebrał te, które podawał mu siwy i je ubrał. Teraz chyba powinno być dobrze. Poczeka jeszcze na jakieś żale albo porady.
- Coś jeszcze? - chyba nie każą mu się malować?
Co.

Sorry za zwłokę. Całkowicie zapomniałem. Nie bijcie. :c