Życie dzieli się na straszne i żałos­ne

Midori nie spodziewała się, że jej dzień nie będzie jednakże zwyczajny. Wystarczyło, że zmienił go jeden sms od nieznajomego numeru. Oczywiście, próbowała oddzwonić, ale nic... Dlatego też jedynie raz po raz czytała ową wiadomość. Wampir rangi B... Tak, to jest coś, czym mogła by się zająć, ale...
- Skąd on do cholery wiedział o tym? - burknęła cicho. - Myślałam, że mój numer jest zastrzeżony... Zapomniałam? - ta, trochę to denerwujące. Ale co mogła na to poradzić? Stało się? Stało!
W dodatku za mało informacji. Białowłosy wampir? A mało ich było? Ranga B... Eh, przynajmniej nie szlachetny, więc mniej problemów, gdyby szło o zemstę. Nieznane moce... Eh, nawet nie wiadomo, z czym się zmierzyć...
Miejsce też nie sprecyzowane... Szczerze mówiąc to czarnowłosa czuła niechęć do zlecenia. Wszystko było tak niepewne, że prawie jak pułapka. Tylko kto by chciał na nią polować? A no tak, głupie pytanie... Przecież jej klan wkurzył wampiry. Ale obstawiała, że myśleli iż wytępili wszystkich... Ale kto to tam wie...
Dlatego też pomimo zniechęcenia wzięła się za zlecenie. Dlatego też, o ile w pociągu nie nastąpiły komplikacje, łowczyni znalazła się na miejscu po południu. Więc okoliczni nieznajomi mieli okazję podziwiać niewysoką dziewczynkę o ciemnych włosach i piwnych oczach. Była ubrana w długą, zieloną bluzę z kapturem, kieszeniami i zamkiem, by nie było jej zimno, no i też na wypadek deszczu. Pod nią znajdowała się czarna podkoszulka. Jeśli chodzi o dół stroju, to były dresy o granatowej barwie, bez kieszeni. Na nogach czarne, niczym nie wyróżniające się skarpetki i adidasy czarno-białe na rzepy. Sama bielizna w niebieskim odcieniu. I nie można zapomnieć o szpilce do włosów, aktualnie wpiętej w włosy tamtej.
- Więc? - mruknęła. Pozostawało jej odnaleźć dane miejsce i zająć się sprawą, którą normalnie powinni się zająć łowcy z Oświaty. Co oni tam robili te lenie?


Ekwipunek:
- Włócznia (złożona na trzy części i trzymana w pokrowcu na gitarę)
- Plecak a w nim : dowód osobisty, pieniądze, bilet z pociągu, 5 fiolek z wodą święconą, czosnek w pojemniku (tak, by go nie czuć), lina 3-metrowa, dwa noże, gaz pieprzowy i granat (nie pytać skąd),

Może i była mokra, ale udało jej się wyschnąć zanim dotarła na miejsce. Chusteczki od staruszka były naprawdę pomocne! No, ale wracając... Miejsce do którego trafiła było... Puste. Tak, młoda rozglądała się, zastanawiając się, czy ktoś z niej czasem nie zakpił. I właściwie co z mieszkańcami...? Eh... Miała ochotę by się zmyć, gdy nagle usłyszała dźwięk komórki. Cóż, to właśnie wywołało w niej zaskoczenie. Była prawie pewna, że jej nie brała ze sobą, a tutaj... Magia!
Ale przeczytała wiadomość, która wywołała na jej twarzy wyraz niezadowolenia.
- Co jest do diabła... - warknęła cicho. - Gościu mnie wkurza... I w dodatku skąd ma tą pewność, że zaatakuje? - tak, to brzmiało podejrzanie.
Mimo podejrzliwości ruszyła na dane miejsce. Tak, rozejrzała się, bo miała niemiłe przeczucie, że ktoś ją obserwuje. Każdy jej ruch... Może to tylko wyobraźnia? Kto to tam wie...
Bądź co bądź gdy przybyła na miejsce, zastała owe ciało.
- Uh... - wydobyła z siebie jedynie tyle. Widok naprawdę nieciekawy. Ale ciemnowłosa podeszła do niego i bez dotykania zaczęła oglądać. Niestety zapomniała wziąć ze sobą jakieś rękawiczki, więc miała ograniczone pole działania. No, ale pomimo tego zauważyła, że kości były z pewnością połamane, no i też ofiara była pogryziona.
Westchnęła głęboko.
- I co ja mam teraz zrobić... - mruknęła. Nie spodobało jej się to, co ujrzała. No i też zaczęła się nad pewną sprawą zastanawiać. A mianowicie, jeśli on nie zostawiał ofiar, to dlaczego tutaj nagle była? Teraz tym bardziej to pachniało pułapką.
Przeciągnęła się lekko, ale nadal zachowywała ostrożność. Kto wie? Mógł nagle się tutaj pojawić i co by z tego było?

Eh... Samo to wszystko naprawdę zniechęcało ową dziewczynę. Mimo wszystko zabrała się za to, oglądając owe ciało. Skrzywiła się nieco, widząc w jakim stanie to jest... Z bliska wcale nie wyglądała lepiej. Dobrze, że miała mocny żołądek, inaczej by zwróciła swój ostatni posiłek. No, ale na szczęście dała radę i nawet ostrożnie dotykała - oczywiście przez bluzę, gdzie samymi paluszkami? - ofiarę, unosząc niektóre części ciała i obserwując nadal. Skrzywiła się mocno tym razem, gdy zauważyła rozerwane gardło. Głód? Szaleństwo? Albo jakiś poziom E. Tutaj jest wszystko możliwe.
No i też kolejny sms. Wkurzyła się. Teraz miała pewność, że ktoś ją obserwuje. Kij z środkami ostrożności, nikt nie mógł jemu... lub jej... Że kobiet się nie wkurza?
No, ale zobaczyła ów sznureczek. Skrzywiła się i wyciągnęła go. Zaczęła się zastanawiać, co musiała znieść ofiara, że coś takiego w niej się znalazło.
Odeszła kawałek od ciała, by móc pod słońcem przyjrzeć się temu czemuś, co znalazła.
- Dziwne... - nie rozumiała tego.
Rozejrzała się jeszcze ostrożnie. Lepiej, by ktoś ją nie zaatakował nagle, prawda? No, ale również obserwacja sprawiła, że dowiedziała się kilka rzeczy. Obrażenia, stan... To naprawdę wiele mówiło o tym, co spotkało ofiarę.
- Przydałoby się go po prostu zdjąć i tyle - wymamrotała, mając na myśli owego wampira, o którym była mowa. Ale teraz... Cóż, sądząc po obrażeniach, to albo jakiś popapraniec, albo ktoś go w coś wkręca. Bo to nie wygląda na normalną sprawę.

Dopiero teraz zauważyła ów sygnet, gdy oddaliła się od ofiary. Skrzywiła się lekko. Wcześniej po prostu nie zwracała uwagi na to, ale teraz... Huh... Widziała, że jest zakrwawiony. Obrzydlistwo. Tak samo jak i to, co stało się z ofiarą. Ktokolwiek to zrobił, był lekko mówiąc, rąbnięty. Wyrwane serce, sposób ułożenia... Miała do czynienia z jakimś hitlerowcem, czy co?
- Wkurzające to - burknęła. Wróciła do ofiary i wytarła ów sygnet o jej ubranie. Może to byłby brak szacunku do zmarłej, ale... Może i nie? Kto wie. Lepiej nie wnikać. No i też przyjrzała się napisowi. Czy coś jej to mówiło? Nie. Ale może to było imię tej ofiary? Albo po prostu to była narzeczona jego,. która odmówiła mu, przez co wampir się wkurzył? Nie, tutaj pozostawały jedynie domysły.
Wtedy również i karteczkę ujrzała w dłoni martwej osoby. Wyjęła ją delikatnie, by przyjrzeć się temu, co jest w środku. Sam sygnet postanowiła schować do sakiewki... A po coś może jej się przydać?
- Numer? - data... Eh, ale numer to już coś...
I w tym samym momencie wiadomość... Westchnęła głęboko, trochę już w tym wkurzona... Ale to co usłyszała, sprawiło, że zamarła. Wszystko co usłyszała było niejasne, ale... Nic dobrego to nie zapowiadało.
Kilkanaście sekund potem trzymała już w dłoniach swoją włócznię, będąc kawałek dalej od ofiary. Wykorzystała również telefon, by wybrać ów numer, który znalazła przy zmarłej... Może ktoś odbierze?
Bądź co bądź. Uczucie obserwacji było silne, a noc się zbliżała... Nie zapowiadało się wesoło. Miała co do tego złe przeczucia.

Sytuacja nie dość, że wkurzająca to i irytująca. A tak przynajmniej uważała ciemnowłosa łowczyni. Nie chciała obszukiwać całego ciała nie mając rękawiczek. Głupota, że zapomniała o nich, ale trudno. W dodatku stan kobiety był zbyt tragiczny, by móc jedynie coś się dodatkowo spodziewać. Cóż, detektywem aż tak bardzo nie była, więc mogła naprawdę coś przeoczyć. Ale mówi się trudno, ważne, że cokolwiek odnalazła!
Pomimo tego, co się stało i ta wiadomość. Co tylko ją wkurzyło. Pułapka? Z pewnością. Ale gdzie jest wróg? Tchórz, chowa się! Miała ochotę przeszukać całe miasto, wyciągnąć go z jego nędznej kryjówki i skopać. Młoda miała już dość! Naprawdę!
No, ale przynajmniej jedna dobra rzecz, czyli dodzwoniła się. Męski głos... Eh, oby to nie był jakiś gamoń, który by wkurzał i nie chciał rozmawiać.
- Z tej strony Midori Natsu - przedstawiła się. James Braun? Brzmiało znajomo. Ah... Tak, restauracje. - Dzwonię w celu dowiedzenia się pewnych informacji ważnych w śledztwie i pańska pomoc i współpraca będzie przydatna. Czy w ciągu ostatnich dwudziestu czterech godzin kontaktowała się z panem - tutaj wymieniła imię, które zapamiętała z sygnetu (te żeńskie). - Lub spotkał się pan z kobietą o wyglądzie - opisała ofiarę, próbując wyobrazić sobie ją z przed śmierci. - Najlepiej, gdyby Pan powiadomił mnie, komu Pan podawał ten numer, bo zgaduję, że to prywatny, nieprawdaż? - jednocześnie rozglądała się wokół. - Jeśli chodzi o szczegóły sprawy, wolałabym wyjaśnić prywatnie - tylko, czy to się przyda? Będzie możliwe?
Wyłaź ty dupku - pomyślała, ściskając mocniej jedną dłonią włócznię. Wyczuwała go! Tak, z pewnością! Ale nie widziała go. No i też był coraz bliżej... Nie, nie wydawało jej się. Kim był ów osobnik? Chyba nie jakimś napaleńcem, który nagle ją porwie i wyzna jej miłość?! Ha, na samą myśl aż chciało jej się śmiać, ale zachowała spokój.
- Więc jak będzie? - dodała jeszcze, rozglądając się. Oddalić się od ciała? Niegłupi pomysł... Tylko gdzie to wkurzające coś się pojawi?

Ta, telefon jest bardzo przydatny... I nawet udało się dodzwonić. Ale również o co z tym chodziło? Nie wiedziała tego. Czemu owa kobieta znajdowała się tutaj, zamiast pojawić się na spotkaniu z mężczyzną?
- Opowiem na miejscu - odpowiedziała mu na to, zapamiętując uwaznie adres, który jej podał przez telefon. Nie było źle. Chociaż musiala mu przekazać niefajną wiadomość. - Tak będzie lepiej. Jednakże to nie są dobre wieści - tymi słowami skończyła się rozmowa. No i pięknie, była gotowa na spotkanie, na które i teraz mogła się udać... To znaczy, mogłaby, gdyby nie pojawił się pewien problem.
Westchnęła cicho, upewniając się, że się rozłączyła i schowała komórkę. Ścisnęła mocniej włócznię, obserwując spokojnie przeciwników. Poziom E? Stado? Pff! Dziewczyna była szkolona, by zabijać tych najwyższych rangą, samą szlachtę! Więc takie płotki to nic.
- Hm? A jeśli was ładnie poproszę, to mnie przepuścicie? - spytała się, uśmiechając się niewinnie. Z młodym wyglądem z pewnością wyglądałaby dla obcych uroczo i niewinnie... Szkoda tylko, że była o wiele bardziej niebezpieczna niż sądzili.
Nie szarżowała. Stała w miejscu, czekając na ich ruch. O ile dobrze pamiętała, miała jeszcze trochę czasu przed końcowym czasie. Dlatego też wolała poczekać na ich pierwszy ruch. Włócznia jako broń była dość ciekawa, zwłaszcza, że mogła sprawić, że tamci będą trzymać się na odpowiednią odległość. No, przynajmniej była pewna swoich zdolności.
- Naprawdę mi się spieszy - mruknęła jeszcze.
Oceniła odległość. Westchnęła cicho. Szczerze? Nie chciało jej się. Przebijać się czy nie?

Jej złote oczy powędrowały ku "przywódcy" owej bandy. Lekko przymrużyła oczy, obserwując go. No cóż, słowa które usłyszała, bardzo jej się nie spodobały. Czytanie w myślach? Oj, czymś takim naprawdę nie zachęcił jej do współpracy. Nie ma nic bardziej wkurzającego niż osobnik, który zna każdą twoją myśl. W dodatku był blondynem... No i też mógł ukrywać swoją prawdziwą siłę, więc każde jego słowo teraz mogłoby być kłamstwem.
- Mhm... - w jednej chwili już znalazła się przed nim, na odległość włóczni... Której ostrze przystawiła do jego gardła. - A może pozbędę się najpierw ciebie, a potem całą tą zgraję? Byłoby prościej.
Atak? Niech spróbuje. Można sprawdzić, kto jest szybszy, on czy ona. W dodatku ci wszyscy zostali przemienieni przez jednego wampira? Kolejny chory, armię chciał potworzyć? W dodatku...
- Kto ją tak urządził? - spytała się. Oczywiście miała na myśli ową ofiarę. Może sensownego się coś dowie?
Westchnęła cicho.
- Wiesz... Nie tego dotyczy moje zadanie. No i też nie podoba mi się, że próbujesz mnie wykorzystać jako własnego psa - powiedziała wprost do niego. - W dodatku jesteś bardzo naiwny.
Atakować? Nie atakować? Nie chciała zbaczać z toru własnej misji, nawet jeśli chodziło to o szlachetnego. To nie brzmiało zbyt dobrze. W dodatku zaufać wampirowi to ostatnia rzecz, jaką miała zamiar się podjąć. A co do naiwności... On naprawdę uważał, że tak to działa? Czarnowłosej się to nie wydawało, by uśmiercenie twórcy wywołałoby odwampirzenie. Cóż, zawsze mogła się mylić. Kto jej bronił?
- Nie wiem co musiałoby sprawić, że mnie zachęcisz, ale jak na razie nic z tego - no i co teraz? Jak zareaguje na słowa Midori? Zaatakuje? Czy też odpuści? A może jeszcze coś innego?

Hm... Nie. Nadal jej się to nie podobało. Niestety, ale nic nie mogła na to poradzić. I naprawdę jej się nie podobało, że jakiś wampir czytał jej w myślach. Już za coś takiego mógłby zginąć. Każdy mógł się o to wkurzyć, nieprawdaż? Nikt nie chciałby, żeby jakiś obcy poznał coś istotnego!
No, ale spojrzenie, które mu posłała, było naprawdę zniechęcone. Nie licząc nawet tego, że to święty obowiązek jej, to...
- Dla mnie to brzmi, jakbyś chciał mnie wykorzystać - odpowiedziała mu Midori. - A raczej pozbyć się dwóch problemów za jednym zamachem - ta, napuścić łowczynię na dwa wampiry wysokiej rangi! Może jeszcze jednocześnie? Pomimo wszystko nie chciała jeszcze umierać, ani zostać przemieniona.
Naprawdę, to wszystko robiło się wkurzające! I ta cała sprawa. Dobrze wiedzieć, co to za gnojek to zrobił, ale to nie zmienia faktu, że i tak się jej nie podobało. No i też... Tak, pewnie ten wkurzający się wampir dowie to przez jej myśli, ale jeśli zabiłaby jednego, musiałaby i pozbyć się drugiego, który chciałby go pomścić. Chociaż, gdyby się dowiedział, z którego klanu jest, pewnie od razu by chciał się jej pozbyć. W końcu ani wampiry, ani Oświata za bardzo nie przepadali za nimi.
Jej złote oczy skupiły się na owym tatuażu. Hm? Łowca, który dał się złapać... Nie pierwszy i nie ostatni. No, ale jeśli to nie mistyfikacja, to czemu uważał, że zabicie stwórcy go odmieni? Jej się tak nie wydawało. A może ona coś myli? Kto wie... Jakoś nigdy się nad tym nie zastanawiała.
- Fascynujące... Łowca wampirów został wampirem... - mruknęła. - Więc dał ci swoją krew, by jeszcze bardziej dobić? - jej oczy błysnęły nieco niebezpiecznie, ale po chwili na jej twarzy zagościł uśmiech. Zaczęła mu ufać? Ni cholera! A mógł go teraz kontrolować, by zwabić łowczynię! I może jeszcze zrobić jej krzywdę? Ta, na pewno. - To nadal nic nie da - odsunęła swoją broń. - Może być wszystko możliwe. Chociaż to, ze zabić nie możesz, to mnie nie dziwi... Tylko skąd masz tą pewność, że akurat mnie się uda?

Jeśli zaraz nie zdezaktywujesz tej cholernej mocy, to naprawdę pożałujesz. Tak, właśnie tak pomyślała. Nic tak nie wkurza, jak czytanie w cudzych myślach. Zwłaszcza, gdy te myśli są twoje.
- Nie wiesz? Powinieneś dowiedzieć się to dzięki swojej mocy. Ile już czasu mnie tutaj obserwowaliście? - jeszcze pamiętała owe uczucie. No chyba, że nagle wyskoczy, że to nie byli oni. Ciemnowłosa jednak nie mogła stwierdzić, czy mówiłby prawdę, czy też nie... Cóż, był wampirem mimo wszystko. I to wszystko też może być próbą ściągnięcia jej do jego pana. Nigdy nie wiadomo. No i też nic dziwnego, że była podejrzliwa. To wszystko przez to, że komuś mogłoby się zachcieć dokończyć dzieła niszczenia klanu.
Przeciągnęła się lekko. Wydawałoby się, że wygląda na dość rozluźnioną. Szkoda, że to tylko pozory. Nie mogłaby być spokojna, skoro została otoczona innymi, a zarazem obcymi istotami... A nie, chwila. Wampiry. Znała tak właściwie jakiegoś? Hm... Tak, ale ten jeszcze bardziej ją wkurzał!
Postukała jednym z ostrzy o ziemię.
- Hm? Pomoc? Skąd mogę mieć pewność, że mnie nie oszukujesz, nieznajomy? - odezwała się do niego Midori. Mógł ją uznać za głupią, nie przeszkadzałoby jej to. Ale powinien zrozumieć, że nie mogła mu zaufać od tak. Pół biedy, ze to wampir, ale nigdy nie wiadomo, co mogłoby się stać.
- Chętnie bym przyjęła pomoc, ale... - zaczęła. - Jestem teraz umówiona na spotkanie z jakimś facetem, który zna tamtą biedaczkę. Muszę cokolwiek się dowiedzieć na ten temat. No, chyba, że kojarzysz gościa - wypowiedziała tutaj jego imię i nazwisko. Mimo wszystko jej myśli ciągle krążyły ku kobiecie i owych wiadomościach. Co u licha mogłoby się stać? - Skorzystam z niej. Zaryzykuję - zadecydowała czarnowłosa łowczyni. - I weź się ubierz. Chyba, że lubisz paradować pół nagi - dorzuciła wesoło. Nigdy nie wiadomo, prawda? No i też czas dowiedzieć się co to wszystko łączy. Bo to mimo wszystko musiało być powiązane...- A jeśli chcesz współpracować, to może na początek podasz swoje imię, Staruszku? - nie, nie była złośliwa. Nic z tych rzeczy. Ale próbowała też się poddać jakimś złym przeczuciom, które nadal jej nie opuszczały.

Nie panuje nad własną mocą? Tym bardziej jest to wkurzające. No, ale... Jeśli chociażby trochę teraz nie spróbuje, naprawdę wkurzy tą małą istotkę. No i też ten śmiech... Wrr... A jak dowie się coś nie tak? No i też nadal mu nie ufała. Ale się zgodziła. Trochę dziwne, prawda? Ale postanowiła zaryzykować. Ale niech tylko ją spróbuje zdradzić... To wsadzi mu koniec antywampirzej broni tam, gdzie słońce nie dochodzi. I na tym skończy się zabawa.
- Masz wysokie ego - podsumowała i wzruszyła ramionami. - A może miałeś nadzieję, że nagle polecę na ciebie? - zażartowała.
No i też tłumek zniknął. Na całe szczęście. No, ale czas na ważniejsze sprawy. A mianowicie spotkanie. Dziwne. Myślała, że zachce, by poszła najpierw rozprawić się z wampirami. Odechciało mu się?
I mądrala. Pobiegł. No, ale i ona ruszyła. Nie spieszyła się tak bardzo jak i on... No i też wcześciej schowała broń. Dlatego też, jeśli nie było problemów, dotarła na ową stację pięć minut przed odjazdem. I kupiła bilet, po czym postanowiła poczekać na ów pojazd. I tak sobie stała, czekając... Aż w końcu i będzie mogła (o ile tutaj znów coś magicznego nie pojawiło się) dojechać na miejsce, by spotkać się z tamtym człowiekiem. No i też nieco więcej dowiedzieć się na temat całej tej sprawy.
- Nie podoba mi się to - mruknęła. Może warto coś się dowiedzieć, ale z drugiej strony... Powinna zdjąć tego wampira, a nie wyjaśniać sprawę śmierci kobiety. Ale też miała nadzieję, że dowie się, co ją łączyło... Ale ten dziwny wampir coś wiedział... Rany! Za dużo tego! I właściwie, gdzie tą wredotę wywiało?

Ciemnowłosa wysłuchała jego słów, zerkając również przez okno pojazdu. Krajobraz przewijał się dość szybko, zapowiadając tym samym, że już niedługo będą u celu. Mimo wszystko jej złote oczęta skupiły się na dość niecodziennym towarzyszu. Widziała jego zachowanie. Ból? Za dużo używania mocy? Czy coś jeszcze innego?
- Skoro powiesz wszystko... To chętnie posłucham. Wszystko o nim. Imię, nazwisko, wiek, wygląd, moce... Nie pomijaj żadnego szczegółu - dodała jeszcze. Być może jednakże próba "współpracy" z wampirem była warta ryzyka? Chociaż nie powinna... No, ale nie była aż taka zła przecież. Nie zabijałaby każdego wampira, bo tak.
- Thoichy. Mówi ci coś to imię? - była okazja by wypytać i nie chciała jej zmarnować. Pewnie jakieś pytania zapomni, ale na daną chwilę... Zadawała na tyle, ile pamiętała. Być może między czasie dowiedziałaby się więcej... Może to źle, że wspominała o tym. Ale warto podjąć ryzyko. Również ją zastanawiał stan ofiary. Czemu tak doszło do tego? Czy naprawdę tamten wampir to jedynie psychol?
No, ale dotarli na miejsce, więc pozostawało im jedno - skupić się na aktualnym zadaniu. I dlatego też znalazła się w tamtym miejscu. Słysząc również pytanie tamtego wzruszyła ramionami.
- Jak chcesz to chodź - w najgorszym przypadku po prostu nie pozwoliliby mu tam wejść. A również były łowca mógłby stanowić wsparcie... Oczywiście, jeśli nagle nie wpadnie na pomysł, by ją zdradzić.
Zaufanie? Nie. Ale jednak coś nią pokierowało, że się zgodziła. Dlatego też chwilkę potem znajdowała w środku i pozostawało jej jedynie odnaleźć owe miejsce. Jeśli nic jej nie zatrzymało, znalazła się pod owym pokojem i zapukała do drzwi.
- Przepraszam bardzo... Tutaj Midori Natsu - odezwała się, zapowiadając tym samym swoje przybycie. - Można wejść? - pomimo całej tej sytuacji, postanowiła zachowywać się na swój sposób.

Szczerze mówiąc wampir opowiadał tak chaotycznie, że nie miała pojęcia o co chodzi. Wychodziło na to (a tak przynajmniej zrozumiała), że ów Thoichy był spokrewniony z tamtym krwi B. No, ale jeśli chodzi o samego szlachetnego... Im bardziej to słyszała, tym więcej wątpiła w to, że dałaby sobie z nim radę. Dwa żywioły? Przemiana w wilka? Nie. Ni cholera. Nie zbliżyłaby się do niego nawet z 3-metrową miotłą. Stary, czyli doświadczony. I ten łowca uważał, że dałaby sobie z nim radę? Jakiego farta musiałaby mieć?!
Hm... Nie. Ni cholera. Nie da rady. No, ale wracając zastanawiała się nad powiązaniem. Możliwe, że owa kobieta była narzeczoną szlachetnokrwistego, ale to nie spodobało się jego bratu i dlatego ją tak brutalnie zabił. Kto to wie... Pozostawałyby jedynie domysły.
- I to jest twój pan? - spytała się go, by się upewnić. Jeśli tak... No. To. Jest. Źle. Tak bardzo. I on jeszcze uważał, że by sobie poradziła? Ni cholera.
Westchnęła cicho. Nie spodziewała się po nim takiej reakcji. Serio mu zależało na tym? Czy może miał jakieś ukryte plany, o których nie zamierzał wspomnieć. Nigdy nie wiadomo. Mógł być byłym łowcą, ale teraz jest wampirem. I nawet jeśli miał dobre intencje, niekoniecznie mógł móc panować nad sobą w danym momencie.
Ale wracając. Wreszcie dotarli na miejsce. I nawet weszli do środka! Trochę chcieli pomarudzić, ale udało się Amhalowi wywinąć. Chociaż to było lekkie naginanie prawdy... Ale mówi się trudno.
No więc... Skończyło się na tym, że usiadła na wskazanym miejscu, kładąc obok fotela swój pokrowiec. i zaczęła opowiadać. Nie kryła się z szczegółami, dlatego też mężczyzna dostał dość drastyczny opis widoku, jaki zastała młoda łowczyni, gdy zastała ciało. Nie opowiedziała ani o wampirach, ani o niczym więcej, co wykraczałoby poza to, co mu wspomniała.
- Czy może pan mi powiedzieć, co łączy pana z ofiarą? - pierwsze pytanie. Musiała cokolwiek ustalić. Na razie ciągle jest tego mało.