Gorące źródła

Faceci jakoś inaczej podchodzą do wielu tematów. Jeśli porównać by tok myślenia kobiety i mężczyzny w jednej kwestii, pewnie różniłby się diametralnie. Biorąc na przykład (znów) ten omyłkowy striptiz. Nou miał gdzieś, czy ktoś go bez ciuchów widział, czy nie. Ba! Jemu było obojętne ile osób go w takim stanie oglądało. Nadia miała wszystko wyliczone i dokładnie zapamiętane. Osobiście ceniła sobie prywatność a tym bardziej swoją intymność. Nagość bez dwóch zdań do niej należy. Ale zostawmy to już. Jak tak dalej pójdzie to okaże się, że z niej jakaś cnotliwa istota a to mijało się z prawdą.
Jesteś facetem. To co innego.
Wyjaśniła powoli i z lekkim uśmiechem.
Gęste chmury na nocnym niebie zaczęły się powoli przerzedzać. Zza postrzępionych fragmentów obłoków przedarła się czerwona poświata padając nie tylko na źródełko ale cały, iglasty las. Wampirzyca zadarła powoli głowę wpatrując się jednocześnie w szkarłatną tarczę planety. Jej tęczówki natychmiast zmieniły kolor.
Nadia
Zrewanżowała się wyjawiając swoje imię, bo po pierwsze tak wypada, a po drugie to żadna tajemnica. Na szczęście żeby "grzebać" w tych ciuchach wcale nie musiała nawet kiwnąć palcem. Telekineza to super sprawa i nawet jeśli nie przydaje się w starciach z innymi osobnikami to doskonale spełnia swoje zadanie w życiu codziennym. Niektórzy uważali to za wygodnictwo a samą właścicielkę ów mocy za leniucha, ale niech każdy myśli co chce. Jeśli mamy możliwość ułatwiać sobie życie to róbmy to.
Nourh jestem wampirem, nie pocę się, nie robię siusiu itp. Ogólnie jestem martwa.
Po ostatnich słowach powinny przejść ją ciarki, ale nie przeszły. Chociaż stwierdzenie prawdziwe to dość ponure i upiorne. Prawie jak "Hej, jestem Nad i nie mam tętna". Kiepskie zdanie na podryw, zaś na szczerą rozmowę w sam raz!
Jeśli to zbyt mało to proszę bardzo.
Sięgnęła do kilku kosmyków, które wysunęły się z niesfornego koka i opadły po prawej stronie szyi. Odgarnęła je i przechyliła głowę eksponując jasną, napiętą skórę. Miała już prawie pewność ale jeszcze wahała się czy aby na pewno powinna przytaczać swoją dawną historię. Jeszcze się powstrzyma.
Tu chyba pachnę sobą.

Nadia mruknęła pod nosem świdrując swym czerwonym spojrzeniem mokrą hybrydę. Z nieco przymrużonymi oczami nie wyglądała zbyt sympatycznie ale na ile ta cała "złość" była udawana to wiedziała tylko ona.  
Nie znam cnotliwych facetów.
Ponoć temat miał być już kończony ze dwa razy a skubany wlecze się i wlecze. Jak tak dalej pójdzie to przerodzi się w coś zupełnie innego a skończy się na warunkach pogodowych. Oby nie. Chociaż te wcale nie były tym razem takie nudne jak zazwyczaj. Bo kto kiedykolwiek widział na ciemnym, nocnym niebie czerwony księżyc? O ile sam jego kolor był zaskakujący to równie ciekawe było to co robił w głowach spoglądających na niego. Wzmożony głód i chęć polowania to tylko jeden z licznych objawów tej szkarłatnej poświaty otulającej całe miasto. A co się działo w samym centrum to wiedzieli jedynie przebywający w nim ludzie. Masowe mordy albo coś jeszcze gorszego? Ciekawe gdzie w tym wszystkim byli łowcy...
Uznajmy to za gratis od stwórcy. Kimkolwiek on był.
Zastanowiła się chwilę nad prawdziwością słów rozmówcy i musiała przyznać mu rację. Wyjątkiem był seks i wydawanie na świat potomstwa. Takie z dwojga rodziców, dziecka. Nie sługi jak jest to możliwe w kontekście przemiany.
Albo i nie, sama nie wiem.
W tej kwestii Nadia nie miała zdania chociaż to rzadkość. Zazwyczaj ma wiele do powiedzenia ale nad tym nigdy nie myślała. Teraz będzie musiała bo na wszystko trzeba posiadać pogląd i swoje zdanie. Przynajmniej w jej mniemaniu.
To co ma być zakryte jest pod wodą. Możesz to zrobić teraz. No chyba, że się wstydzisz. Jeśli chodzi o Ciebie już nie muszę piszczeć i zasłaniać ciała.
Trwała we wcześniejszej pozycji nie obawiając się ani jednej głupiej zagrywki ze strony jasnowłosego osobnika. Po tych kilkunastu minutach spędzonych na relaksie i rozmowie była o dziwo niemal pewna, że ten tutaj nie jest kimś skorym do krzywdzenia innych. Czasem tak mamy, że spotykamy osobę i nie dość, że prześladuje nas myśl typu "już Cię chyba kiedyś widziałam" to jeszcze jesteśmy wstanie określić jego nastawienie. A on na pierwszy rzut oka był pokojowym stworzeniem o łagodnym usposobieniu. Chyba, że to WILK w owczej skórze!

Jej dar przekonywania spowodował, że nie musiała długo nakłaniać Nou do podniesienia się i podejścia. No dobrze, prawdopodobnie to wcale nie jej retoryka a brak lepszych zajęć i ciekawość sprawiły, że mężczyzna postanowił ruszyć chude cztery litery. Prostując nogi w kolanach i wyłaniając się jednocześnie z wody pokazał ile sobie mierzy. Gdy Nadia widziała go wyprostowanego po raz pierwszy miała wrażenie, że jest niższy ale teraz gdy w pewnym momencie stanął nad nią to odniosła zupełnie inne wrażenie.
Ile Ty masz wzrostu?
Otworzyła szerzej oczy zupełnie zapominając, że siedzi i perspektywa, z której obserwuje świat nie jest obiektywna. Małym dzieciom też się wydaje, że wszystko dookoła jest olbrzymie choć wcale nie jest.  Po krótkotrwałym wpatrywaniu się w hybrydę natychmiast odwróciła wzrok przekręcając głowę. Dzięki temu nie tylko lepiej wyeksponowała szyję ale dodatkowo nie gapiła się tam gdzie gapić się nie chciała. Czasem takie zachowanie jest silniejsze od nas ale trzeba z tym walczyć. Cierpliwie czekała na każdy kolejny ruch a sam wampir mógł zauważyć, że klatka  piersiowa wampirzycy unosi się zupełnie tak jakby oddychała, choć po co? Przecież nie musi, nie żyje.
Dopiero czując bardzo bliską obecność drugiej osoby zamknęła oczy. To tak jak wtedy gdy ludzie chodzą do dentysty. Zbyt mała odległość pomiędzy nimi a obcym lekarzem sprawia, że albo patrzą w sufit albo całkowicie zamykają oczęta. Wystarczyła krótka chwila aby mężczyzna przemyślał sprawę i wydał ostateczny werdykt. Białowłosa grzecznie zadarła głowę i słuchała tak bacznie jak nigdy dotąd.
Tak myślałam.
Uśmiechnęła się totalnie szeroko pokazując rząd jasnych i równych ząbków, z których teraz tylko kły były ciut większe niż u zwykłego śmiertelnika.
Pamiętam jak byłam mała i bardzo chciałam złapać ten Twój puchaty ogon. Nigdy mi nie dałeś tego zrobić. Kurczę, nawet nie wiesz jak się cieszę. Uściskam Cię później, jak wyjdziemy z wody. Gdzie się podziewałeś przez te wszystkie lata? Zostaniesz na dłużej? W ogóle masz gdzie mieszkać?
Zupełnie zignorowała uwagę dotyczącą jej dojrzałego już ciała (bo chyba o to chodziło), zalewając kuzyna pytaniami. Miała ich w zanadrzu jeszcze kilka ale wszystko po kolei. To dziwne uczucie zobaczyć kogoś po tak długim czasie.

Och oczywiście, że chodziło o całość. Nie śmiałaby przecież o żadną inną część ciała.
Z tej perspektywy jesteś bardzo wysoki.
Wędrując wzrokiem za wskazującym palcem kuzyna, ciemnooka wampirzyca natrafiła na własną klatkę piersiową. Chwilę robiła zeza obserwując niemal czubek własnego nosa po czym uniosła znów głowę.
Hmm...
Zastanowiła się głośno nie dając upustu swym wątpliwością. Całą zagadkę postanowiła rozwikłać w głowie. Początkowo nie mogła właściwie ukierunkować swego toku myślenia. Była niemal rozerwana pomiędzy „czy chodzi mu o to, że mam fajny biust” czy może chodzi o „po co unosisz klatkę skoro jesteś martwa”. Ryzykując opcje numer dwa (załóżmy, że ta pierwsza absolutnie nie pasuje do natury rozmówcy) podjęła tłumaczenie.
Pracuje często z ludźmi. Udaje, że oddycham żeby nie wzbudzać podejrzeń i tak weszło mi to w krew, że nie umiem przestać.
Wzruszyła ramionami będąc najwyraźniej zadowoloną, że ktoś zwrócił na to uwagę. Ba! Każdy wampir mający świadomość kim ona jest zwraca na to uwagę.
Nie stresujesz mnie, coś Ty. Twoja osoba działa wręcz uspokajająco.
Dodała pospiesznie tak żeby nie urazić w jakimś stopniu mężczyzny. Jeśli na początku nieco na niego naskoczyła to teraz było jej głupio.
Jeżeli będziesz chciał się gdzieś zatrzymać to zapraszam do mnie. Co prawda to tylko wynajmowany dom ale jest duży. Przeprowadziłam się niedawno i nie wiedziałam czy zostanę dlatego nie kupowałam. Podrapała łagodnie prawy polik długimi paznokciami nie spuszczając wzroku z odnalezionego kuzyna. Jeśli ten postanowi zagrzać w tym mieście dłużej to będzie miała daleką bo daleką ale rodzinę w pobliżu!

Chwila napięcia, jej konsternacja i powolna ale dobra odpowiedź sprawiła, że odniosła niepewne wrażenie. Czyżby kuzyn był aż tak wstydliwy, że mógł czuć niepokój przez możliwość błędnego toku myślenia Nadii? W konsekwencji trafiła przysłowiową dziesiątkę sprawiając ulgę rozmówcy. Nawet zabawnie poruszył uszami. Ona nadal miała ochotę ich dotknąć. Nie wspominając o ogonie ale już wcześniej została uprzedzona, że nie będzie to mile widziane. Dojrzałość poza wieloma przyzwoleniami niesie równie wiele zakazów. Małe dziecko  z zasady jest głupie i niedoświadczone. Robi coś tak dużo razy aż nie zrobi sobie krzywdy bądź dostanie klapsa w tyłek. Nawet próba złapania czyjegoś ogona traktowana jest niczym natręctwo uciążliwego komara. Na „starość” tak niewiele wypada a szkoda.
Pewnie jest Ci ciężko. Ludzie są mało tolerancyjni.  
Wędrując po świecie z merdającym ogonem  ciężko przemknąć niezauważonym. Nadia miała tak wiele pytań ale nie była do końca pewna czy to odpowiedni czas i miejsce na takie rozmowy. Przez to nieco odpuściła i zrezygnowała z tak entuzjastycznego podejścia. Na raz pojawiła jej się w głowie myśl, że męczy kuzyna.
Naturalnie, jeszcze raz zapraszam. Mieszkam w sumie, w lesie, w domu z cegły…
I tutaj pojawił się pięciominutowy wykład z opisem posesji oraz drogi. Bo wcale nie tak łatwo trafić poza miasto w konkretnie wyznaczony cel. Przynajmniej byłoby to bardzo trudne dla Nadii, która nie zna dobrze okolicy. Owszem, są miejsca, w które uczęszcza niemal bez przerwy ale tam gdzie nie bywa trudno trafić.
Masz tu jakiś starych znajomych? Ach i muszę Cię ostrzec! Kolega z pracy wysłał mi ostatnio dziwną wiadomość. Ponoć  w mieście pojawiła się dziwna substancja więc bądź ostrożny. Nie wiem jak działa ale lepiej dmuchać na zimne.
Do tej pory wampirzyca nie była w stanie dowiedzieć się o co chodzi tak dokładnie z tym gazem. Nie chcąc eksperymentować na własnej skórze najlepiej byłoby zapytać kogoś z centrum. I to nie byłby taki głupi pomysł gdyby miała komórkę. Tą jednak zostawiła w posiadłości znajomego i niczym amisz żyje teraz bez kontaktu ze światem. O dziwo to wcale nie takie złe.

Odmienność nie jest dla wszystkich. Jedynie Ci najbardziej uparci podejmują walkę z brakiem tolerancji w społeczeństwie. Reszta woli się ukryć i żyć we względnym spokoju. I taką i taką postawę szanowała bohaterka. Nigdy nie wyróżniała się niczym szczególnym. Nie biorąc pod uwagę tego, że była wampirem ale dla rasy dzieci nocy to coś tak oczywistego jak wschód i zachód słańca po przeciwnych stronach globu.
Tutaj też nie będzie łatwo. Nawet burmistrz Samuru poluje na swoich a co dopiero mówić o hybrydach.
Machnęła ręką gdy tylko padło imię tego szlachetniaka.  Na temat tego gościa można było mówić i mówić a tej nocy i tak byłoby mało. Sama sprawa z gazem to nic innego jak jego kolejny szatański pomysł. Już od dłuższego czasu Nadia miała w zamiarze przeprowadzić wywiad z Panem i Władcą tego miasta ale coś takiego graniczyło z cudem. Audiencja u samego „Króla tej wsi” była zarezerwowana tylko dla zasłużonych. Ona zaś do tej grupy nie należała.
Świetnie. Poznasz mojego kota. Jest czarny i ma na imię gruby bo w sumie jest bardzo gruby.
Zastanowiła się nad swoim lenistwem. Nie można było przecież wymyślić mniej skomplikowanego imienia dla futrzaka niż przymiotnik, który go doskonale opisuje. Chociaż jak nadała mu imię to był jeszcze małą, futerkową kuleczką i nic nie zwiastowało rychłej nadwagi.
Każdy mój kot ma na imię gruby.
Usprawiedliwiła się sama przed sobą dając tym samym wolność sumieniu. Imię było kwestią tradycji, nie lenistwa.
Nie ma sprawy. Można się jakoś z Tobą skontaktować, telefon czy coś?
Powoli odwróciła się tyłem do rozmówcy i zaczęła wychodzić z cieplutkiego źródełka. Czy Nou będzie się na nią patrzył czy nie to już totalnie olała. Podchodząc do swoich ułożonych rzeczy zaczęła je ubierać. Zaczęła naturalnie od bielizny, później spodnie, bluzka, coś na stopy, buty itd.
Nie każdy używa nowinek technologicznych do kontaktu z innymi. Najciężej jest przekonać do tego stare wampiry. To zupełnie tak jak u ludzi. Najszybciej dostosowywała się młodzież. Im człowiek starszy tym trudniej jest mu się przekonać.

Najlepsze pożegnania to krótkie pożegnania. Po tym jak wyszła z wody i założyła na siebie ubrania kątem oka zauważyła co zakłada na siebie kuzyn. Nooo musiała przyznać, że w takim wdzianku będzie mocno widoczny. Szczególnie jeśli uda się do miasta. Na całe szczęście Nadia nie miała na tyle odwagi i śmiałości aby zwrócić uwagę mężczyźnie. Sam pewnie przemyśli sprawę i dojdzie do wniosku, że trzeba odwiedzić jakiś sklep z nowoczesną, przeciętną odzieżą. Taką, która pomoże mu wtopić się w tłum.
Do zobaczenia!
Krzyknęła jeszcze raz na pożegnanie kiedy Nou nie było już widać. Sama rozpuściła nieco wilgotne włosy wsuwając gumkę do kieszeni i podreptała w kierunku samochodu. Niedługo później odjechała gdzieś w dolinę opuszczając z każdą godziną góry.

z/t

Dłuższy czas już błąkała się po różnych miejscach, Natsuki nie widziała od ostatniego ich spotkania zastanawiając się gdzie ta dziewczyna się podziewa i co robi. Chyba dziabnie ją za brak odzywania się nawet trochę martwiła się, że coś się stało lecz niestety nie miała pewności. Na dodatek jej pan również zamilkł tak samo ktoś inny jakby wszyscy nagle ucichli tylko dla niej samej.
Zdążyła już przyzwyczaić się do tego kim jest, jej pociąg do krwi był nadal cholernie kuszący jednak zaczęła uczyć się pomalutku jak uniknąć niechcianego napadu. Uczyła się jak żyć jako wampir, nie miała wyjścia bo i tak kiedyś w końcu by to nadeszło.
Dzisiaj jednak wybrała się po za miasto ostatnio na prawdę dzieją się tam dziwne rzeczy i tylko po za nim można czuć się bezpiecznie. Jej charakter już unormował się na zupełnie inną osobę teraz umiała walczyć o swoje, nawet polowania na ludzi były po części dość zabawne chociaż nigdy nie próbowała ich skrzywdzić jedynie traktowała ich jak jedzenie. Zaszła dość daleko od miasta. wampirzym krokiem nie było problemu aby dostała się w tak dalekie miejsce i to położone w górach. Słyszała tu coś o gorących źródłach co zaciekawiło ją i chciała spróbować.
Rozejrzała się po tym miejscu, było tu dość ciekawie na dodatek była już noc no i nie było tu nikogo także nikt nie zobaczy jej bez ubrań. Ściągnęła z siebie koszulę jak i resztę garderoby zostając tylko w bieliźnie jednak i ona nie została na niej długo. Zdjęła z siebie zostając całkowicie naga po czym zatopiła jedną nogę a ciepło wody było nawet dość przyjemne chociaż ostatnio pokochała zimno. W końcu zanurzyła się w wodzie całkowicie cała aż po głowę a gdy wynurzyła się na powierzchnie odgarnęła białe jak śnieg włosy do tyłu. Zanurzyła się do ramion tak aby nie było widać jej kobiecych atutów i nie tylko. Zamknęła delikatnie oczy.

Nie wiele trza było by Mateo zapuścił się w las. Był tu nowy. Jednak to nie miało znaczenia, kiedy wiedział że może się zmienić w każdej chwili. Z innej strony chciał się przejść, poznać tereny poza miastem. Szedł przed siebie. Obserwował naturę i nawet miał okazje zobaczyć kilka zwierząt leśnych takich jak sarnę, czy jelenia. Dziwne, że tak wysoko ułożony mężczyzna ucieka w las... Był już stary i nie wiedział co akurat obecnie ma robić.
Nagle zobaczył małego wilczka który uroczo wył, nawoływał starej. Było jej jednak nie słychać, dlatego Mateo zaczął iść za nim. Wyczuwał, obecność innego wampira, kiedy zbliżał się do źródeł, ale nie reagował. Mały wył żałośnie, co po jakimś czasie Caterina usłyszy i ujrzy. Nie wiele trza było by po chwili do gorących źródeł podszedł wampir, który szybszym krokiem podszedł do szczeniaka i złapał go za furto, przez co i tak wył. Mateo miał dziwną charyzmę, przez co niektóre zwierzęta uciekały od niego. W końcu w środku miał jaszczura i to nie małego i milusiego.
Oparł go o swój tors i objął, głaskając go po futerku. Niestety naraził swoją koszule na ubrudzenie, no ale czego nie robi się dla pupili, nie? Spojrzał na dziewczynę która odpoczywała naga w wodzie.
Jej nagie ciało nie zrobiło na nim wrażenia. Nic tez nie powiedział bo po co. W Norwegi, jako członek mafii, takie widoki miał codziennie. Nie jedna Panna wiele by dała, by skończyć z takim mężczyzną w łóżku. Nic nadzwyczajnego. Piękny widok, jednak nie ma co się ślinić...
-Nawet tutaj, wszędzie można napotkać nagie kobiety...- Głos monotonny, wyprany z uczuć. Złapał mocniej za futro zwierzaka i wrzucił go do wody. -Wykąp się brudasie.- Dodał nie zmieniając głosu. Szczeniak zaczął się ciapać by po chwili przypłynąć do brzegu i zaczął kręcić łbem chlapiąc wszystko dookoła. Mateo zdjął swoją marynarkę by wytrzeć nią wilczka futro.

Jako wampir miała teraz bardzo dobry słuch także, tak jak wspomniano po jakimś czasie usłyszała wycie jakiegoś zwierzęcia, czyżby mały wilczek? Nie miała czego się obawiać no chyba, że stado zechce odszukać malca i Cat będzie miała miłe spotkanie rodzinne. Również wyczuła kogoś obcego a raczej kolejnego wampirka, który za pewne miał ochotę tez tutaj pobyć jednak to wolny kraj i nie zamierzała mieć jakich kolwiek zastrzeżeń w końcu to prywatna sprawa co kto robi.
Siedziała w wodzie spokojnie i wyczekiwała aż gość pojawi się w końcu a gdy to zrobił jej czerwone oczęta spojrzały na niego. Był przystojnym mężczyzną i niczego sobie jednak Cat nie zamierzała rzucać się na niego czy patrzeć zawstydzona, właściwie zachowała się jakby zobaczyła znajomą twarz. Bardziej zainteresowało ją to co trzymał na rękach. Miała rację, to zwierzę, które zapewne słyszała.
- Mam się ubrać?
Spojrzała na niego i nie, nie powiedziała tego w wredny sposób po prostu zapytała skoro chyba nie bardzo pasował mu taki widok to może się ubrać. Jednakże była zanurzona w wodzie no i to tylko naga kobieta. Czy Cat dała by wiele aby skoczyć mu do wyra? Nie. Była raczej z tych, które znały swoją godność i nie pchały się tam gdzie nie potrzeba.
- Śliczny szczeniak.
Uśmiechnęła się delikatnie kącikiem ust, miło do niego! Lubiła zwierzęta a ten mały był uroczy no i skoro taki facet zadbał nieco o takiego malucha nie może być aż taki zły.

Nagość czyjegoś ciała nie przeszkadzała mu, nawet męskiego. No chyba, ze w nieodpowiedniej sytuacji lecz to chyba zrozumiałe, prawda? Widział, ze wiele osób nie szanowało swojego ciała. Nie raz słyszał propozycje od prostytutek i nie tylko. Kobiety zazwyczaj kiedy widzą mężczyznę, który już samą postawą i zachowaniem sprawia wrażenie niedostępnego czy tez mrocznego. Nie bez powodu jednak, bo Mateo, jako członek mafii miał wiele za uszami. Do tego potrafił trzymać ludzi za pysk, by pokazać swoją władze nad nimi. Swoimi zagraniami, potrafił zniszczyć niemal każdego w swojej branży. W Norwegii trzęsie całym podziemiem, jeśli trzeba. W końcu musi utrzymać stanowisko lidera, czyż nie? Jednak co my tu za opowiadanie tworzymy... Wróćmy do źródła i do nagiej kobiety w nim...
-Kultura by wymagała. Jednak nie fatyguj się, dla mnie możesz chodzić non stop nago. W końcu, masz piękne ciało.- Odparł na jej pytanie. Było mu obojętne czy kobieta jest w ubraniu czy nie, lecz to o niej świadczy. Sam Mateo nie jest niczemu winny. Nie jego wina, że zwierze tu przybiegło. A co do niego... Mężczyzna złapał go w marynarkę i zaczął go lekko osuszać. owinął ostatecznie nieco szczeniaka i objął go jedną ręką, jak by trzymał dziecko. Tylko takie małe zwierzaczki, ogólnie zwierzaczki miały z nim farta i wygodę, bo resztę raczej traktował bezuczuciowi, jednak nie jak śmieci.
-Zwykły kundel któremu była potrzebna pomoc.- Głos nadal szorstki, jednak zaś pogłaskał malucha wolną ręką. Kiedy jeszcze po chwili potarmosił szczeniaczka, postawił go na ziemi.
-Zmykaj...- szepnął cicho do szczeniaczka, który już po chwili zaczął biegać po miejscu.
-Widzę że nie tylko mnie wygoniło z miasta...- Zauważył i usiadł na jakimś kamieniu patrząc prosto na kobietę, ale nie patrzył na jej ciało, raczej na twarz. Rozsiadł się na swojej marynarce, która robiła mu za poduszkę.
-Ciepła woda?- Zapytał zamykając oczy, a ręce położył na karku, opierając się o kamień.

Kiedys za pewne byla by czerwona jak burak, wstydzila by sie przed obcym mezczyzna pokazac w calej okazalosci czy nawet myslec o wspolnych kapielach. Wychowujac sie we Wloszech byla posluszna, zawsze wracala do domu na czas no i trzymala sie zdala od mezczyzn jednak juz nie jest czlowiekiem i to wszystko sie zmienilo. Szanowala sie, szanowala tez innych i na szczescie nie miala zboczonych mysli. Nigdy sie nie spotkali, mogla byc tego pewna. Wydawal sie jej tajemniczym mezczyzna chociaz nie znala calej prawdy o nim no i zapewne ta tajemniczosc pozostanie.
- Heh...chyba czesto widujesz nagie kobiety.
Usmiechnela sie kacikiem ust i rzeczywiscie, nie miala ochoty sie jeszcze ubierac chciala troche relaksu wlasnie w tym miejscu po za tym jej niwemu znajomeu to calkowicie nie przeszkadza. Natsuki juz by jej dala popalic gdyby sie dowiedziala.
Przygladala sie uwaznie jak traktuje to stworzenie, dzisiaj ludzie nie maja szacunku do zwierzat i zle je traktuja jednak po tym co widzi to u niego mialy by dobrze. Uniosla brew na jego odpowiedz i na razie musiala uwierzyc w ta wersje chociaz pewnie lubil zwierzeta bardziej od ludzi czy wampirow.
- Mam juz troche dosc tego miasta, tutaj jest spokoj i cisza...mozna sie zrelaksowac i zebrac mysli.
Nabrala w dlonie cieplej wody obmywajac twarz i przeczesujac dlonmi swoje mokre wlosy do tylu.
- Tak, jest odpowiednia i przyjemna.
Oswiadczyla po chwili.

-Za często. Wiele właścicielek tych ciał, nawet nie wiedzą, jak bardzo się szmacą. Nie ma tu żadnej aluzji do Ciebie jednak. - Odparł z lodowatym przekąsem, zwłaszcza mówiąc słowo szmacą. Oczywiście zadawał się z takimi kobietami, bo dało się nimi bawić, jak tylko się chciało, jednak nie widział przyszłości dla takich kobiet. były dla niego spalone. Zresztą, to by chciał być z kobietą, która się szmaci i chwali się każdemu swym ciałem?  No chciałbyś?
W jego zawodzie nie ma czy się kogoś lubi czy nie. Był dla wszystkich taki sam. Zimny, bezuczuciowy, bezwzględny, a jeśli trza było to i nawet brutalny. W takim świecie potrafił trzymać za mordę, jak i niestety musiał to robić, by nie wleźli mu na łeb. Norwegia, miała z nim wyjątkowo przejebane. Co jednak do zwierzaczkom, to ów istoty, były spostrzegane w oczach wampira, jako istoty posłuszne i jeśli takie były, nie widział powodów by je gnębić. Nawet ten wilczek, który nawet jeśli chciał uciec, to i tak nie irytował tym Teo, który wiedział czym jest to wywołane. Zwierzaczki w porównaniu do ludzi miały z nim o wiele lepiej.
-W podziemiach Japonii, jest wiele spokoju, dopóki nikt z zewnątrz z góry się nie wpierdala. - Nie sądził, że wampirzyca go zrozumie, bo zapewne tak będzie, no ale to już mniejsza. Już sam jego ubiór mówił, ze musi należeć do jakieś poważniejszej organizacji.
Słysząc słowa o wodzie, westchnął ciężko i wstał zaczynając zrzucać z siebie stertę ubrań. Zdejmując swoją koszule, ukaże swój tors, na którym miał szelki od Kaburów w których były umoszczone dwa pistolety. Odepnie szelki i też je zrzuci. Zdejmie buty, jak i spodnie, jak i bieliznę, bez oporów, po czym wejdzie do wody, delektując się ciepłem wody.
-Pozwolę sobie dotrzymać Ci towarzystwa. - Odparł, kiedy ulokował się wygodnie w wodzie.

- W porządku, rozumiem. Dam Ci znać jak poczuje aluzję.
Jej kącik ust nieco uniósł się jakby w uśmiechu, nie odczuła urazy wobec siebie bo szanowała się i swoje ciało a nawet jeśli ktoś ma o niej złe zdanie to czemu miało by ją to obchodzić? Miała dobre serce, ale czasem trzeba mieć twardy tyłek, huh. Po przemianie w wampira nabrała pewności siebie, odwagi i waleczności ale godność miała od małej dziewczynki.
- Jestem Caterina.
Wypadało się przedstawić więc ona wykonała ten pierwszy krok tylko czy jej rozmówca jest równie chętny przedstawić się tak jak ona? Ciekawe co działo się w głowie tego mężczyzny lecz nie potrafiła czytać w myślach a mogła obserwować go kątem oka. Nie ruszyła się ze swego miejsca zostając jako obserwator ale nie bała się nawet, w końcu to tylko odprężający relaks.
- Teraz chyba bariera prywatności została przerwana...słyszy się wiele tu i tam... Chwila samotności jest przyjemna.
Elegancki ubiór świadczył o tym, że jest kimś ważnym jednak nie wiedziała do końca kim no ale to tak niegrzecznie wciskać swój nos tam gdzie nie trzeba. Nie miała potrzeby wypytywać go o wszystko.
Patrzyła jak się rozbiera, no i nie umknęło jej uzbrojenie jego ale mniejsza o to... Rozebrała się do rosołu na co Cat uniosła brwi ku górze. Wcześniej zrobiła by się czerwona ale teraz nieco uspokoiła się.
- A ja nie wzięłam aparatu.
Zaśmiała się nawet, musiała przyznać, że miał co pokazać i był przystojny ale nie rzucała się na niego jak jakaś wariatka tylko starała się traktować to jak coś co jest w porządku. Nie miała nic przeciwko jego towarzystwu więc pokiwała głową na znak, że nie ma sprzeciwu.
Odgarnęła mokre kosmyki włosów do tyłu, wodą polała swoją twarz...było przyjemnie.

-Liczę na to.-  Szepnął spokojnie na jej słowa. Choć w głębi duszy, miał w nosie to jak odbierze to dziewczyna. Nie zależało mu na bliższej znajomości, bo wiedział że taka w jego przypadku jest nie możliwa. Nie ufał nikomu, nawet swoim lojalnym współpracownikom. W świecie, gdzie nie ma miejsca na szczerość i kompletnie czyste intencję trzeba sobie radzić zasadą lasu. Zjedz, albo zostań zjedzonym.  MAteo był osobą silną fizycznie i psychicznie. Ciężką do złamania, a nawet do zdradzenia jeśli coś jest mu na prawdę ważne. Wobec lojalnych pracowników jest gotowy by stanąć w ich obronie. Pracując w drużynie, która jest Ci oddana czasem warto się dla nich poświęcić.
-Jestem Baltazar. - Przedstawił się, kiedy i dziewczyna to zrobiła. Nie wypadało by się nie przedstawić, skoro nieznajoma się przedstawiła. Kultura, spokój i opanowanie, przede wszystkim. Takie rzadkie imię, lecz jakie piękne i w sam raz oddają to jaki jest Mateo. BYł dominatorem, królem w norweskiej mafii i wszystko co się działo, było zatwierdzane przez niego.
-Myślę, że nie mówimy o tej samej barierze.- Rzekł tylko tyle, jednocześnie ucinając temat. Osoby nie wskazane, nie miały prawa wiedzieć o szczegółach, które mogły by zaszkodzić zarówno organizacji, jak i samemu śmiałkowi który by nabył te informacje.
Ułożył swoje rzeczy w dziwnym porządku, jednak tak by broń została ukryta. Lepiej, zawsze być zabezpieczonym. Dopiero po tym wszedł do wody. Na komentarz dziewczyny mruknął dumnie, prezentując tak jak Pan Bóg go stworzył. Dobrze zbudowane ciało, bez blizn. Istny ideał. Każda kobieta w ramionach takiego mężczyzny, czuł by się bezpiecznie.
-Ależ nawet jak byś miała. Co myślisz, że pozwoliłbym zrobić sobie zdjęcie?- Zapytał zadziornie i ułożył się wygodnie w wodzie, patrząc na dziewczynę. Spojrzał na wilczka, który za skinięciem ręki wampira, podszedł. Widocznie mężczyzna miał pozytywnie nastawioną charyzmę do zwierzaków. Złapał go za futro i posadził na swoim torsie, ignorując że jego ostre pazurki zaczęły drażnić jego ciało.
-Chyba, zabiorę go sobie do domku.- Zaśmiał się i przeczesał jego futerko. -Długo już mieszkasz w mieście?- Zapytał czekając rozluźniony na odpowiedz.

Poswiecenie i lojalnosc....dwa slowa, ktore w zyciu sa teraz rzadkoscia chyba tak na prawde. Ona nie umiala nie zaufac komus kogo dobrze znala tak jak Natsuki czy jej panicz. Bezgraniczne zaufanie miala do jej pana, ktory podarowal jej nowe zycie, mozliwosc odzyskania wzroku, bedzie mu wdzieczna na wiecznosc. Nawet gdy ja porwali byla lojalna wobec niego i nic nie powiedziala. Czasem mozna zaryzykowac zaufaniem wobec drugiej osoby chociaz bywa to niebezpieczne.
- Baltazar? Dosc niespotykane imie ale kazde ma swoj urok.
Usmiechnela sie nawet nieco, ukazujac snieznobiale zabki w jego strone. Ciekawe czy jego imie bylo przypadkowe czy mialo ono glebsze znaczenie. Moze kazda inna czula by sie bezpieczne w jego silnych i meskich ramionach ale chyba nie dla Cati taki owoc zakazany po za tym nie czula sie w jakis sposob skrepowana w koncu to mezczyzna jak kazdy inny. Bylo w nim jednak cos tajemniczego, moze jakis mroczny sekret? Zmruzyla nieco oczeta.
- A czy pytala bym o pozwolenie?
Spojrzala na niego czerwonymi oczetami wyczuwajac nutke zadziornosci od tego faceta jednak nawet wydala jej sie zabawna ta sytuacja. Patrzyla co robi i przyznala, ze dobrze traktuje tego malego.
- To stworzenie bylo by na pewno dobrym towarzyszem, sprobuj.
Usmiechnela sie delikatnie. Gdy juz bedzie duzym zwierzeciem moze rowniez byc dobrym pomocnikiem, podobno czasem miedzy ludzmi czy wampirami a zwierzetami tworzy sie silna wiez.
- Troche juz pomieszkuje a ty?
Gdy tylko mężczyzna się ulotnił zrobiła to też Cat nie mając tu nic więcej do roboty.

z.t

Mateo w Mafii postępował zasadą "ograniczonego zaufania". Jako lider nie mógł sobie pozwolić, by w jego zespole były jakieś intrygi, między członkami. Dlatego też miał na nich baczne oko. Ufał im, lecz widząc jeśli ktoś kombinował, to od razu u Mateo zapalała się czerwona lampka. Był ostrożny, dlatego też każdy miał jedną szanse, potem był spalony i gówno warty. Zyskanie ponownie jego zaufania, jest piekielnie trudne. Nigdy w pełni nie zaufa osobie, która go raz zdradziła, wydała.
-Typowe, tylko że mało powszechne. I dobrze.- Skomentował słowa dziewczyny na temat swojego imienia. Lubił swoje imię, choć nie wyglądało to jego lubienie, jakoś szczególnie. Miał mało powszechne imię i czuł się dumny z tym. Lecz z innej strony imię jak imię.
-Zniszczyłbym Twój aparat, nim nacisnęłabyś na niego. Choć nie zrobiłbym coś gorszego.- Odparł z szerokim uśmiechem, lecz z nieco sztucznym, jak i chamskim. -Chciałabyś mi zapłacić kare, za łapanie praw autorskich o które oskarżyłbym Cię?- Zapytał już nie z takim uśmiechem. Głos stał się chłodniejszym i poważniejszym. Znał doskonale prawo i wiedział, ze jeśli dziewczyna zrobiła by mu zdjęcie, a on by tego nie chciał i jeszcze podał by ją do sądu, to by wygrał tą sprawę. Za dobrze znał prawo...
-Toi zabiorę go i nazwę go... - Zamyślił się chwile i spojrzał na dziewczynę. -Terin.- Odparł cicho wycinając część słowa z imienia towarzyszki i spojrzał an wilczka, głaskając go po łebku, po czym wtulił to drobne zwierzątko w siebie. Po chwili jednak go puścił, pozwalając mu się bawić.
-No ja jestem tutaj nowy. Choć nie... Byłem tu już nie raz, ale nigdy nie miałem okazji, aby tu zostać na dłużej. Rozumiesz... Praca i te sprawy.- Westchnął i przeczesał swoje włosy, mokrą ręką.

Rude tu rude tam, rude wszędzie gdzie się da. A tym razem rude przyszło tu. Po co? któż to wie, najwyraźniej taki miało dziś kaprys. Fajnie by było wziąć kiedyś kąpiel. jednak na nieszczęście źródełka były zajęte, a jeszcze większym pechem był fakt, że została mu tylko jedna fajka którą właśnie kończył, zdecydowanie za szybko mu to szło. No a byli przecież w lesie. Jedyną szansą dla rudzielca było sprawdzenie, czy istoty kąpiące się nie są przypadkiem palące, w tym celu zaczął węszyć niedaleko nich i zdołał wyczuć ten tak upragniony zapach. Bez większego wahania rudzielec podkradł się blisko nich zastanawiając się jak zdobyć przewagę w sytuacji kiedy zauważył biegnącego w jego stronę szczeniaka. Na ustach Miro wyskoczył uśmiech i przywołał pieska do siebie, albo raczej wilczka bo miał raczej cechy dzikiego stworzenia. Kiedy mały podbiegł i zaszczekał rudy wziął go na ręce z lekko szalonym uśmiechem
-Jakiś ty słodki, ciekawe czy twój właściciel też jest tak miły. Jak myślisz zależy mu bardzo na tobie?
Mówił niemal bezgłośnie, a jeśli właściciel wilczka go usłyszy to zobaczy rudzielca ten się uśmiechnie do niego szaleńczo
-Mam zakładnika i nie zawaham się go użyć! No chyba, że dasz mi fajki!
Zawołał w ich stronę wszak stał jednak kawałek od źródeł. Po tym zawołaniu uśmiechnął się jeszcze bardziej szalenie i ruszył długą z wilczym szczeniakiem mając nadzieję, że nie za szybko zostanie złapany

[zt. do tematu Polana]