Szkolenie Chizuru [poza fabularne]

Chizuru była dorastającą nastolatką, więc dla niej 'zabawki dla chłopców' mogły oznaczać pistolety na kulki, jak również przedmioty o podtekście erotycznym. Ach, te nastolatki. W okresie dorastania wszystko ma dla nich jakieś dwuznaczne brzmienia. A hałas owszem, mogą zrobić i to całkiem niezły.
Kiedy tata obiecał, że będzie mogła do niego postrzelać, na twarzy Chizu pojawił się szeroki uśmiech. Jak fajnie! Chizu się wyżyje, a Marcus pochwali swoją zwinnością i szybkością w unikaniu kul. Fakt faktem, widziała go kilka razy w akcji ale zawsze za szybko, więc nie potrafiła dokładnie się przyjrzeć. Naturalnie nie umknęło jej uwadze słowo 'raz' i kiedy już miała zacząć jęczeć i protestować, Marcus wyraził swoje wątpliwości co do wyboru miejsca na ćwiczenia. Chizuru został już z loda tylko wafelek, więc czym prędzej go zjadła i rozejrzała się wokół siebie.
- Normalnie bym powiedziała, żebyś się nie przejmował tym, że inni uznają nas za głupków jak zamiast grać w tenisa będziemy do siebie strzelać, ale fakt. Mogą się przestraszyć wystrzałów i uznać to za atak terrorystyczny, czy coś. - odparła, na końcu wzruszając ramionami.

Szczerze to Marcusowi takie skojarzenie by nie przyszło do głowy. Dlatego nie tracił zbyt dużo czasu na analizowanie jej słów, decydując się porzucić owy temat. Choć w prawdzie to chyba powinien swoje dziecko pilnować. Zakładał że nie ma ona żadnego chłopaka. A nawet jakby miała, to by mu o tym powiedziała. Przynajmniej taką miał nadzieję. Dzieci przeważnie od razu nie zdradzają rodzicom z kim się zamierzają wiązać. Tylko wybierają ku temu odpowiedni moment. No ale kiedyś ten temat będzie musiał poruszyć przy młodej Chizuru. Bo nie wiedział nawet czy matka jej o tych sprawach cokolwiek mówiła.
- Robienie z siebie głupka to pół biedy. Właśnie chodzi o ten hałas. A dodatkowych problemów nie chcemy.
Sam kończył powoli swojego loda. A zatem odczekał jeszcze aż Chizuru posprząta resztę piłeczek jeżeli jakieś gdzieś jeszcze leżały. Potem zdecydował że jednak wrócą do Oświaty. A zatem udali się do jego samochodu. Siedząc za kierownicą, reklamówka może mu przeszkadzać, więc dał ją do potrzymania córce. Nie miał nic przeciwko jak sobie zajrzy i przyjrzy broni jaką zakupił oraz kulki. Co prawda tych kulek było z kilka opakowań, niemal zapasowych.
Zajechali do Oświaty i od razu po pozostawieniu samochodu na dziedzińcu, skierowali się do sali w jakiej wcześniej trenowali. Zdjął swój płaszcz aby mu nie przeszkadzał, będąc w koszuli. Wziął kija bambusowego pod pachę, po czym zabawkę pistoletu i naładował go robiąc to oczywiście przy Chizuru. Pokazał jej jak strzelać i zezwolił aby jeden komplet kulek wystrzelała do końca.
- Stań gdzie chcesz. - Polecił i gdy znalazła sobie odpowiednie miejsce na sali, on zajął na przeciwko niej o dobre półtora metra dalej. Ujął kija w lewą dłoń będąc przygotowanym na odbicie ataków.
- Nie wahaj się i strzelaj do mnie. - Mówić chyba nie musiał że to zabawka i ran mu żadnych nie wyrządzi. Gdyby dał jej prawdziwą broń, to nic dziwnego że miałaby wtedy spore obawy, czy będzie on wstanie uniknąć pocisku.

Owszem, Chizuru nie miała chłopaka i raczej nie planowała go mieć. Siedemnastolatki myślą zazwyczaj o chłopcach, randkach i takie tam, jednak Chizu była inna. Ją bardziej obchodziła walka z wampirami niż romanse, chociaż nie można powiedzieć, żeby żadnego doświadczenia nie miała. Owszem, całowała się i to nie raz, jednak poza pierwszą bazę raczej nie wyszła. No dobra, raz dotarła do drugiej ale tylko dlatego, że poczuła dużą presję ze strony koleżanek z klasy. Chłopak nic a nic jej nie pociągał, więc po wszystkim obiecała sobie: żadnych więcej chłopców. No cóż, zobaczymy jak to będzie. A czy Haruka coś jej o tych sprawach mówiła? No chyba raczej. Kiedy Chizuru miała piętnaście lat matka stwierdziła, że jest już na tyle duża by móc z nią o tym rozmawiać, więc Marcus nie miał się o co martwić. Oczywiście, dopóki Chizu kogoś sobie nie znajdzie, na co na razie się nie zapowiadało.
Dziewczyna pokiwała głową na znak, że zgadza się ze słowami taty, a ponieważ swojego loda już zjadła, zabrała się za sprzątanie reszty walających się po korcie piłeczek, gdy Marcus kończył jeść. Potem wsiedli do samochodu i ruszyli do Oświaty. Chizu dostała na kolana reklamówkę z bronią i naturalnie nie omieszkała jej wyjąć i sobie pooglądać. Dość szybko dojechali na miejsce, więc brunetka musiała z powrotem schować broń do reklamówki i oddać ją ojcu. Po wejściu do sali, w której wcześniej ćwiczyli, Chizuru rozebrała się z płaszcza, zostając w koszulce i spodniach. Marcus naładował broń i pokazał jej jak strzelać, a gdy to zrobił, dziewczyna odeszła do niego na pewną odległość. Gdy już znalazła dla siebie miejsce, odwróciła się przodem do taty i wycelowała w niego pistolet na kulki. Pozwolił jej zacząć strzelać, więc wykonała to, o co prosił. Pistolet nie był jakoś super ciężki, więc łatwo naciskała spust wystrzeliwując pojedyncze kulki prosto w sylwetkę ojca. Nie stała w miejscu, tylko poruszała się to w prawo, to w lewo, być może chociaż trochę chcąc utrudnić Marcusowi odbijanie kulek.

To zabawę zaczęli. Jednego tylko Marcus się nie spodziewał, że dziewczyna będzie w ruchu. Tutaj to szczerze zaskoczyła, jakby chciała pewnie sprawdzić jego umiejętności odbijania pocisków kierowanych w jego stronę. Stał w miejscu i skupił się mocno na broni z której wystrzeliwane były kulki. Sprawnie odbijał je kijem a nawet robił odpowiednie uniki. Cięzko było jak nah jedno oko się patrzy. Także gdy zaczęła pod koniec strzelać z prawej strony, szło mu ciężko, że chyba z dwa razy oberwał w nogę.
- Wystarczy. - Zarządził będąc w pozycji kucającej. Ten trening także i jemu dobrze robi. Dzięki temu ma okazję przećwiczyć swoje jedyne oko. Przez jakiś czas miał przerwę odkąd mu sie odbudowało, a teraz na powrót znów widzi na jedno.
Pomasował sobie nogę po czym zamienili się. On wziął broń a jej dał bambusowego kija. Ewentualnie może wziąć dziewczyna swojego. A tak w ogóle to dało się ujrzeć na podłodze rozprzestrzenione kulki. Jak na to spojrzał, to już wiedział ile będzie sprzątania. Cóż, przyśle tu sprzątaczkę i tyle.
- Teraz zamienimy się miejscami. Ja strzelam, a Ty się bronisz. Widziałaś jak to robiłem. Tobie powinno pójść lepiej, ja z jednym okiem momentami mam ciężko. Kwestia przyzwyczajenia.
Rzekł z uśmiechem i w momencie gdy ładował broń, czekał aż Chizuru odejdzie na odpowiednią odległość.

No co, musiała Marcusa czymś zaskoczyć, nie? Wprawdzie to nie był jego trening tylko Chizu, ale w prawdziwej walce nie będzie przecież stać w jednym miejscu. Wystrzelała cały magazynek i w tym samym czasie ojciec stwierdził, że już dość. Chizuru oddychała ciężko trzymając pistolet w jednej ręce, jednak na jej twarzy można było zauważyć uśmiech. Marcus obronił większość pocisków, jednak większość to nie wszystkie. Dziewczyna widziała, że kilka z nich trafiło go w nogę, a ponieważ były to tylko kulki to była zadowolona, że udało jej się dobrze wycelować i trafić. Tata podszedł do niej, dając Chizuru kija bambusowego, a sam odebrał od niej pistolet, co naturalnie dało brunetce sygnał, że teraz jej kolej na unikanie pocisków. Na słowa Marcusa pokiwała głową ze zrozumieniem, po czym odeszła parę metrów, ustawiając się w pozycji kucającej, trzymając kij bambusowy w obydwu dłoniach i lekko go unosząc.
- Jestem gotowa. - powiedziała głośno, bo znajdowali się w dużej sali w znacznej odległości od siebie, więc zrobiła to tak żeby ją usłyszał.

Skoro była gotowa, to czas zacząć. Magazynek uzupełnił kulkami, sprawdził odległość między nimi, po czym wycelował wprost na jej klatkę piersiową. Strzelił raz. Później drugi. I następny. Nie robił tego nagle by wszystkie pociski zaraz odbijała. Strzelał stopniowo z co najmniej dwiema sekundami do pięciu przerwy, aby Chizuru oswoiła się z tą metodą treningu. Chodziło tu oczywiście o to, czy jest ona wstanie dostrzec lecący pocisk, lub siłą umysłu, intuicji zmusić ciało do samoobrony a ręce to odbicia bronią nadlatujący nabój z broni palnej. Jeżeli sobie dobrze radziła, wystrzeliwał po dwa pociski naraz. Na obecną chwilę stał w miejscu. W momencie kiedy Chizuru opanuje ten krok treningu, przejdą do kolejnego poziomu i tak jak ona przed chwilą, tak i Marcus będzie do niej strzelał z różnych stron. Na początek spodziewał się iż może jej się to nie udać. Jest młoda i zapewne nie spożywała wampirzej krwi, która wzmocniłaby jej zmysły i zwinność. Lata treningu też coś pomogą. Nabierze ona większej sprawności, zwinności i widzenia. Choć szczerze to nie zawsze należy polegać na wzroku, który może Cię mylić. Bardziej należy wierzyć słuchowi, przeważnie podczas walk.

Marcus zaczął strzelać, a stojąca w pewnej odległości na przeciwko niego Chizuru, starała się te pociski odbijać. Na początku szło jej ok z racji tego, iż kulki leciały w jej stronę w pewnej odległości czasowej. Udało jej się odbić kilka kijem bambusowym a te, których nie zdążyła, unikała poprzez odsunięcie się czy ukucnięcie. Schody pojawiły się w momencie, gdy Marcus zaczął wystrzeliwać po dwa pociski na raz. Większej części z nich nie udało się Chizuru odbić, więc musiała ich uniknąć a i to nie zawsze jej wychodziło. Kilka kulek trafiło ją w nogę, jedną prawie dostała w brzuch, jednak w ostatniej chwili zdołała umknąć w prawą stronę. Zmęczona dyszała ciężko, ignorując ból po kulkach w prawym udzie i cały czas starała się odbijać nieszczęsne pociski. W rezultacie nabawiła się więcej siniaków i uniknęła więcej kulek niż udało jej się odbić kijem, a to tylko jeden magazynek! Oj, chyba Marcus będzie musiał pomóc córce nauczyć się korzystania ze wszystkich zmysłów.

To kwestia czasu i częstych ćwiczeń oraz treningów. To dopiero był początek wszystkiego. Pokazał jej na razie podstawy wykorzystywania broni białej do obrony i ataku. Przy okazji będzie też wzmacniała swoje umiejętności zwinności i korzystania dobrze z pozostałych zmysłów. Jest młoda, więc to normalne że za pierwszym razem wszystkiego nie opanuje.
Gdy magazynek się skończył, przestał strzelać i opuścił dłoń. Jego córeczka wyglądała już na porządnie zmęczoną. Zatem zdecydował się na ten dzień zakończyć trening.
- Na dzisiaj koniec. Jutro powtórka. Do tego czasu odpocznij porządnie. - Rzekł zbierając graty i chowając do woreczka. Już nawet nie kazał jej zbierać kulek. Potem się to wszystko pozbiera.

Gdy Marcus przestał strzelać, Chizuru trochę z opóźnieniem zatrzymała się w miejscu. Oddychała szybko jak po jakimś maratonie, oparła się dłońmi o uda, uprzednio wypuszczając z rąk kij bambusowy, po czym pochyliła się i zwiesiła głowę, chcąc uspokoić oddech. W ogóle, najchętniej położyłaby się na podłodze ale jeśli teraz to zrobi, to już raczej nie wstanie i tata będzie musiał na rękach zanosić ją do pokoju. Pokiwała głową na znak, że zrozumiała, jednak zanim ruszyła się z miejsca rozejrzała się po sali.
- Kto będzie to wszystko sprzątał? - zapytała, robiąc jednocześnie skrzywioną minę jakby myślała, że Marcus będzie jej kazał pozbierać wszystkie kulki, tak jak wcześniej piłeczki tenisowe.

- Poproszę kogoś, to posprząta. Dzisiaj Ci odpuszczę, bo wiem jak to jest być zmęczonym po pierwszych lekcjach.
Ulżył córce, która nie musi się przejmować tym bałaganem w sali a może udać się do swojego pokoju, wziąć prysznic i porządnie wypocząć.
Mężczyzna pozbierał swoje rzeczy i jeśli Chizuru również była gotowa do opuszczenia sali, to opuścili ją wspólnie. Wątpił co prawda by chciało się młodej Namikaze zbierać teraz drobne kuleczki, które w porównaniu z tenisowymi zajęły by trochę więcej czasu. Ale i tego też się nauczy. Zbierania na czas. Będzie musiała podbijać swój rekord o najniższy jaki będzie wstanie wykonać.


[Od Ciebie zależy czy kontynuujemy dalej.]

Słysząc odpowiedź taty na zadane przez siebie pytanie, Chizuru uśmiechnęła się szeroko. Nie to, żeby była leniem, ale sprzątania wyjątkowo nie trawiła. Nawet Haruka była w stanie zmusić ją tylko do sprzątnięcia własnego pokoju (w sumie to ich wspólnego pokoju, bo Chizuru nie mieszkała sama) a i tak robiła to z wielką łachą. W każdym razie, poczekała aż Marcus pozabiera swoje rzeczy i razem opuścili salę treningową.
Naturalnie kontynuujemy dalej, w końcu zostanie łowcą wampirów jest numerem jeden na liście marzeń Chizu! W każdym razie, po skończonym treningu oboje poszli do swoich pokoi (Chizu trochę pożałowała, że jednak nie wzięła pokoju na tym samym piętrze co Marcus), a ponieważ było trochę późno wyczerpana brunetka rzuciła się plackiem na łóżko i niemal natychmiast zasnęła. Nazajutrz obudziła się całkiem wcześnie, wykonała wszystkie poranne czynności, takie jak umycie się, zjedzenie śniadanie i inne. Umówili się pewnie dzień wcześniej na konkretną godzinę, o której brunetka pojawiła się przed salą treningową, czekając na ojca. Nic nie mówił, że nie może, więc powinien przyjść.

Umówili się na trening juz poprzedniego dnia, nawet mogli to zrobić w każdej chwili. Czy to przy śniadaniu, czy odwiedzając drugiego w pokoju. Marcus cieszył się, że Chiruzu wykazuje się chęcią do podejmowania szkolenia.
Tego dnia również spotkali się przed salą treningową. Powitał córkę uśmiechem i wpuścił ją do środka sali, którą otworzył. Zdjął z siebie płaszcz i broń, broń, przygotowując dwa bambusowe kije. Ale nie dał jeszcze dziewczynie.
- Na początek mała rozgrzewka. Trochę sobie pobiegasz, poskaczesz i przejdziemy do poważniejszych zadań. Szybkość też jest ważna, więc na początek zrób 10 okrążeń wokół sali. Na czas.
Wyciągnął z kieszeni stoper, pokazując córce swoją nową zabawkę.
- Codziennie będę zapisywał czas ile przebiegniesz okrążeń w jakim czasie. Każdego dnia przyjdzie Ci pobijać swój własny rekord. Jeżeli nie uda Ci się, będziesz biegać przed spaniem.
Może niepocieszająca wizja, ale wiedział to z doświadczenia jaka to katusza. Bowiem ojciec tę samą metodę stosował na nim.
- A jako że jesteś dziewczyną, będę trochę łagodniejszy niż mój ojciec w stosunku do mnie.
Ma z czego się dziewczyna cieszyć. A i sprzątać też się nauczy. To kwestia czasu.

Zaraz po treningu Chizuru walnęła się na łóżku i poszła spać, więc o odwiedzinach w pokoju nie było mowy. Mogli umówić się przy śniadaniu, ale Chizuru była wielkim śpiochem, więc zanim by wstała nie byłoby już czasu na trening. Także chyba dobrze się stało, że umówili się już poprzedniego dnia. Przynajmniej miała powód, żeby wcześnie wstać.
Chizuru jako druga pojawiła się na miejscu. Wychodząc z pokoju miała nietęgą minę i powłóczyła za sobą nogami, jednak gdy dotarła pod salę treningową, na jej twarzy pojawił się lekki uśmiech, gdy dostrzegła czekającego na nią Marcusa. Nigdy nie miała taty, więc chciała być dla niego jak najczęściej miła. Jakby nie było, to przecież sama bez żadnego ostrzeżenia zwaliła mu się na głowę. Przywitała się z tatą i gdy już weszli do środka, wyciągnęła rękę po kij bambusowy. Marcus nie dał jej go od razu, a zamiast tego zaczął od małej przemowy. Jej oczy rozszerzały się w miarę słuchania, aż w końcu wydała z siebie żałosne heee? Nie bardzo podobała jej się pomysł z bieganiem, jednak zacisnęła zęby. Sama przecież chciała wziąć udział w szkoleniu, nie?
- Wiesz, że jesteś trochę okrutny? - spytała żartem, z lekkim uśmiechem na ustach. Mimo to przybrała minę mówiącą o gotowości do biegania.

Mógł się spodziewać z jej strony takiej reakcji. Jednak bieganie także wpływa na całokształt treningu, jeżeli chce się być szybkim i móc dogonić wampira. Początkowo Marcus nie chciał jej przemęczać, ale z drugiej strony, trochę większego wysiłku jej nie zaszkodzi. A być może z każdym dniem będzie jej szło coraz lepiej i będzie się do tego przyzwyczajała.
Patrzył na nią z lekkim uśmiechem na zadane pytanie.
- Podobne pytanie zadałem mojemu ojcu, kiedy wymagał ode mnie codziennego biegania. Rozejrzyj się. Sala może i wydaje się duża, to w przeciwieństwie do terenu na zewnątrz jest mała. Ja musiałem biegać przez niemal całe osiedle. Za brak przekroczenia swojego czasu, nie dostawałem obiadu.
Pamiętał dobrze niektóre surowe treningi z ojcem. Mimo to nie poddawał się i starał robić wszystko by tylko zadowolić ojca. Nawet oszukiwał ze skracaniem swojego czasu, wybierając tajemne skróty. Gorzej bywało kiedy ojciec jechał samochodem za nim i go pilnował...
Jeżeli była gotowa, łowca przygotował stoper i czekał aż ta zacznie biegać. Miała ruszać się tak długo i tak szybko jak będzie wstanie i przerwać, kiedy nie będzie miała już siły. Wtedy zliczy jej okrążenia i czas biegania.