Apartament Dyrektora

Poniekąd Kaien miał rację. Czujność jest teraz najważniejsza. Nie można pozwolić sobie na odpoczynek i wakacje. Teraz sam mógł być na siebie zły, że jest słaby i ze względu na swój stan zdrowia, nie mógłby brać żadnego udziału w dużych walkach. Jedynie tylko stać i się przyglądać, lub chronić innych w wyznaczonym miejscu. Niestety musiał się z tym pogodzić. A za cel obrał sobie teraz ochronę dzieci kuzyna. Ekiguchiego i Chizuru. Chłopak przebywa obecnie w Oświacie. Do niego niedługo dołączy Chizuru.
Uśmiechnął się do dziewczyny, która zawitała do nich i oznajmiła iż czuje lepiej a książka była nudna.
- Przynajmniej wypoczęłaś. - Odpowiedział tak, jakby to przez niego zasnęła specjalnie. Znał tradycyjne metody zamiast wykorzystywania chemii.
Pił powoli swoją herbatę i spoglądał na wygłodniałą dziewczynę, która w parę minut wszamała omleta.
- Jesteś jeszcze głodna? - Zapytał dla upewnienia. W razie czego, to po drodze kupi jej coś albo uda do stołówki w Oświacie.
Słysząc jej prośbę skierowaną do Crossa, Azel nie mógł pohamować swoich uwag, że spojrzał na Kaiena poważnie.
- Wolałbym, abyś z tym poczekał.
Nic dziwnego że przejmował się stanem Crossa. Obawiał iż ten przekroczy swoja granicę w korzystaniu magii i nie będzie po nim nikogo, kto zapanuje nad Akademią. A Samuru tylko na to czeka...

- Cieszy mnie to. Gdybyś zauważyła w sobie coś niepokojącego. Nie czekaj i zgłoś się od razu do doktora Matsushity. Dobrze?
Poprosił ją z ojcowską troską i uśmiechem, chcąc aby dziewczyna na siebie uważała i pilnowała. Polubił ją, jak poprzednie uczennice, którym pomagał. Między innymi Fumą czy Louisą. Niepokoił się tylko o Mayę. Dziewczynę która chciała być jego uczennicą, nie odzywa się w ogóle. Miał niepokojące przeczucie, że mogło się jej coś stać. Nawet w Akademii się nie pokazywała ani też nie było jej w akademiku.
Wysłuchał pytania Chizuru i westchnął w momencie kiedy Azel się wtrącił. Pokręcił mu głową na znak, że chłopak przesadza. A powtarzać się nie będzie. Mówił mu już, że przejmować się nie powinien.
- Jaką zdolność posiada Twój artefakt Chizuru? - Zapytał wprost dziewczynę, łagodnym spojrzeniem patrząc na jej twarz. A Azela na razie zignorował. Tu chodziło o dobro i bezpieczeństwo uczennicy. Nie jego.

Była w trakcie jedzenia gdy Azel do niej mówił, więc nie mogąc odpowiedzieć mu z pełną buzią pokiwała głową, że owszem, wypoczęła. Wprawdzie nie do końca się wyspała, ale o to wujek nie pytał to nie mówiła. Zaraz też pokręciła głową co z kolei miało oznaczać, że nie jest już głodna. Nikt jeszcze nigdy nie najadł się jednym omletem gdy umierał z głodu, ale to Chizu. Ona może.
Kiedy Azel się wtrącił odwróciła głowę w jego stronę, patrząc z lekkim zaskoczeniem. Chyba nie myślał, że zamierzała jeszcze bardziej osłabić Cross'a? Aż tak samolubna nie była, żeby oczekiwać, że już zaraz jej artefakt zostanie wzmocniony, czego konsekwencją będzie kolejna utrata sił legendarnego łowcy. Tak przynajmniej Chizuru widziała postawę wujka. Jakby zrobiła coś, za co wszyscy są teraz na nią źli.
- Ale przecież nie powiedziałam, że chcę to zrobić teraz. Chciałam tylko dowiedzieć się więcej, to wszystko - odpowiedziała nadal patrząc na czerwonowłosego, po czym przeniosła wzrok na Kaiena.
- Chroni mnie przed atakami psychicznymi - odpowiedziała, z niechęcią przyglądając się błyskotce na lewym nadgarstku. Kiedyś bransoletka była dla niej bardzo ważna, bo wcześniej nosiła ją jej matka. Dopiero teraz zauważyła, że skoro nie przydaje się do walki z wampirami, to tak naprawdę jest tylko kolejną niepotrzebną ozdobą.
- Nie mówię, że teraz koniecznie chcę zwiększyć jej moc. Chodzi mi tylko o to, w jaki sposób mogłaby się poprawić - dodała szybko podejrzewając, że dyrektor mógłby chcieć zająć się tym od razu.

Azel po prostu był troskliwy i opiekuńczy względem osób które lubi, ufa im i są mu bliskie. Nie tylko należące do jego rodziny. Dlatego też nieco przejmował się stanem zdrowia Kaiena. Jakby ten człowiek był jedyną i ostatnią nadzieją dla tutejszego społeczeństwa. Że bez niego nie ma mowy, aby Akademia przetrwała.
Kaien zignorował jego słowa, za to Chizuru podjęła się tłumaczeń i podążyła rozmową z dyrektorem dalej na temat swojego artefaktu. W tym zaś momencie Azel zdecydował się trochę sprzątnąć ze stołu, by wyręczyć w tym samego Crossa. Pozbierał papierowe talerze i opakowania, które zaraz wyrzucił do kosza. A puste kubki umył.

Dyrektor wysłuchał dziewczyny, zerknąwszy na bransoletę, która spoczywała na ręce Chizuru. Domyślał się, że to musi być ta rzecz, będąca artefaktem, skoro wzrok uczennicy na niej spoczął. Przedmiot ten chroni ją przed atakami psychicznymi. Nie obroni ją przed gryzieniem, czy kontrolą umysłu. Artefakt ten musiał być wykorzystywany w innym celu, przeciwko wampirom korzystającym tylko z mocy psychicznych. Albo wraz ze zmianą właściciela, jego moc osłabła. Opcji może być kilka.
- To jest Twój artefakt, czy miał go ktoś przed Tobą? Zdarzają się sytuacje, gdzie przejmowany artefakt przez kogoś po właścicielu, nie działa jak powinien. Jest słabszy albo nic z siebie nie daje, ponieważ moc przestała w nim istnieć.
Pierw przedstawił swoją hipotezę na temat tego artefaktu, a następnie dopowiedział już pytaniami, by wiedzieć, w jakim kierunku by Chizuru chciała wzmocnić owy przedmiot.
- Powiedz mi jeszcze, przed czym ma Cię chronić artefakt? Czego byś chciała po nim oczekiwać?
Równie dobrze sam może jej coś zaproponować, ale wolał pierw usłyszeć od dziewczyny, w jakim kierunku chciałaby wzmocnić swój artefakt.

Gdy Azel wstał od stołu, Chizuru odprowadziła go wzrokiem a kiedy zniknął, całą swoją uwagę skupiła na Crossie. Na zadanie pytanie o pochodzenie artefaktu pokręciła głową lecz gdy stwierdziła, że nie jest to jasna odpowiedzieć musiała dodać coś na głos.
- Wcześniej należał do mojej mamy. Oddała mi go dzień wcześniej, zanim... - urwała raptownie swoją wypowiedź, zaciskając usta w wąską kreskę. Nie będzie o tym rozmawiać. Kaien chciał tylko informację skąd dziewczyna ma artefakt i taką dostał. Nie był osobą wścibską, więc Chiz nie musiała martwić się o to, że będzie wypytywał ją o to, co się stało. No chyba, że będzie mu to niezbędne lecz bardzo wątpię, aby brunetka była skora do współpracy. Temat śmierci matki nadal był dla niej tematem tabu, którego nie należało poruszać. Milczała przez chwilę zastanawiając się nad kolejnym pytaniem dyrektora.
- Od kiedy jestem w Japonii spotykam się tylko z wampirami o wzmocnionych zdolnościach fizycznych, chociaż jeśli przyłożę się do treningu to myślę, że sama mogę dać sobie radę. Najbardziej chciałabym, żeby chronił mnie przed wszelkimi manipulacjami umysłu i ciała - odpowiedziała. Naturalnie chciała zapytać jeszcze o coś innego a mianowicie, czy byłaby szansa by jej artefakt miał taką samą zdolność jak utracony Azela ale nie wiedziała, czy to nie będzie czasem za dużo. Co do tych zdolności fizycznych wampirów, niech Kaien lepiej nie polega na słowach nastolatki. Chizu to Chizu, z nią nigdy nic nie wiadomo. Nawet gdy już stanie się silniejsza i opanuje różne techniki walki i tak pewnie będzie potrzebowała niemałej pomocy innych.

Słuchając ich wymiany zdań, robił swoje co by nie siedzieć tak bezczynnie i zostawiać, szczególnie Kaienowi, podstawowych rzeczy do roboty, jak uprzątnięcie ławy po jedzeniu. W ogóle to wolał się czymś zająć, zamiast siedzieć tak bezczynnie. Albo nie chciał zapewne słyszeć o tym, jak to Kaien zaraz zechce pomóc dziewczynie wzmocnić artefakt. Mógł być skłonny do tego by zrobić to teraz, byleby uczennica a tym bardziej córka Marcusa, dowódcy oświaty, mogła poczuć się bezpieczniej.
W końcu usiadł na swoim poprzednim miejscu obok Chizuru i wtrącił się, kiedy skończyła.
- I zapobiegał gryzieniu. Mogłaby mieć taki lub podobny artefakt jaki sam miałem. Niestety został mi odebrany. Posiadał ochronę powodującą osłabienie każdego wampira który się do mnie zbliży.
Jak już o tym rozmawiali to postanowił wspomóc swoją wiedzą. Cross mógł nie wiedzieć jaki artefakt posiadał Azel. Więc teraz już wiedział.

Więc artefakt ten należał wcześniej do matki dziewczyny. Już podczas jej odpowiedzi i jego przerwaniu, zrozumiał w czym rzecz.
- Rozumiem. - Rzekł zaraz unosząc jedną dłoń w geście spokoju, że rozumie i nie musi ona tego kończyć. Lekko się uśmiechnął, okazując jej szczere zrozumienie i nie zamierzał ją pytać o szczegóły śmierci jej rodzicielki. Ważne ze miała drugiego rodzica. Że w ogóle miała rodzinę.
Słuchał więc dalej, czego chciała by oczekiwać od owego artefaktu. Również Azel dorzucił swoje parę zdań, przedstawiając tym samym artefakt, jaki on posiadał. Mógłby w sumie wzmocnić ten dziewczyny i jemu stworzyć nowy. Bo szkoda chłopaka, który nie dość że jest chorowity, to jeszcze bardziej podatny na ataki wampirze.
Zamyślił się na moment, analizując ich wypowiedzi, patrząc na błyskotkę Chiruzu. Jakby wzrokiem ją badał i zastanawiał, czy zna lub widział jakieś zaklęcie wzmacniające. Ewentualnie zmieniające właściwości przedmiotu.
- Myślę że byłbym wstanie wzmocnić Twój artefakt Chizuru. Musiałabyś mi go zostawić. Kiedy go wzmocnię, powiadomię Cię przez Azela lub Twojego tatę po jego odbiór. Dobrze?
Uśmiechnął się ciepło i jedyne na co czekał, to oddanie mu pod opiekę bransoletki. Inaczej tego artefaktu nie wzmocni. W razie czego, jeszcze jedno będzie konieczne.
- Dobrze będzie jak dostanę trochę Twojej krwi, aby przedmiot miał nowego prawowitego właściciela. Musi być przelana krew.
Jeżeli się Chizuru na to zgodzi, to Kaien uda po strzykawkę by pobrać jej krew.

No, Kaien był spoko ziomkiem! Naprawdę, Chizuru nie mogła go lubić bardziej niż w tej chwili. Zresztą, wszyscy łowcy, z którymi miała do czynienia w Japonii okazali się być wyjątkowo mili. Nie to co w Anglii, gdzie wszyscy poza jej matką traktowali dziewczynę jak natrętną muchę tylko dlatego, że była dzieckiem i nie potrafiła im pomóc. Żaden też nie zainteresował się jej losem po śmierci całej rodziny Sato. Tak, nawet dla córki Haruki nie zadali sobie tyle trudu, by chociaż spróbować ją odnaleźć. Natomiast teraz było inaczej. Tutaj Marcus potrafiłby postawić na nogi wszystkich łowców, gdyby córka chociaż na chwilę zniknęła mu z oczu. Podejrzewam, że gdyby nagle go zabrakło, losy Chizuru nie byłyby reszcie obojętne.
Nie powiedziała, jaka moc artefaktu najbardziej by ją satysfakcjonowała, jednak zrobił to za nią Azel, za co była mu naprawdę niezmiernie wdzięczna. Spojrzała na dyrektora i skinieniem głowy potwierdziła słowa czerwonowłosego. Na prośbę blondyna odpięła bransoletkę i wyciągnęła ją w jego stronę.
- To nie musi być na teraz. Mogę trochę poczekać - odezwała się, jakby tymi słowami chciała przypomnieć mężczyźnie, że dopiero co odzyskał siły a jej się nie spieszy, więc nie musi zajmować się tym od razu. Następnie pokiwała głową na znak, że zgadza się na pobranie krwi. Teraz była w stanie zgodzić się na wszystko, jeśli coś jest w stanie wzmocnić moc jej artefaktu.

Wiele uczniów lubiło jego towarzystwo. Pogodny i opiekuńczy człowiek z tego dyrektora, który zawsze dba o zdrowie, dobro i bezpieczeństwo swoich podopiecznych. Tak i tutaj, nie zamierzał zostawić Chizuru bez pomocy. Odwampirzył ją po raz drugi, wyczerpując niemal cały swój organizm. A i tak jeszcze nie doszedł do siebie w pełnię sił.
Odebrał od dziewczyny bransoletkę i skinął jej głową w zrozumieniu. Wiedział kiedy będzie mógł się tym pobawić.
- Od razu się za to nie wezmę. Muszę pierw poszukać odpowiednie zaklęcia i przebadać artefakt.
Nie powiedział, że nie wykona tego z powodu swojego stanu, bo o tym wszyscy wiedzieli, za to wspomniał o jednej z ważnych części tego procesu. Musi poszukać odpowiednie zaklęcie i dopasować odpowiednie umiejętności do tego przedmiotu. W ciemno nic nie będzie robił bez przygotowania.
Zostawił ich na chwilę samych w pomieszczeniu i udał po strzykawkę i pojemnik na krew do skrzydła medycznego. Gdy z tym wrócił, przeprowadził zabieg pobierania krwi od dziewczyny z żyły od ręki. Nie pobierał tego zbyt dużo. Pół strzykawki nawet mu wystarczało. I wtedy można by rzec, że to byłoby wszystko na ten dzień.

Wszystko wychodziło na to, że mają załatwione. Kaien przyjął bransoletkę Chizuru z zamiarem wzmocnienia jej aby dziewczyna czuła się bardziej bezpieczniej w pobliżu jakiegokolwiek wampira i nie padła znów jego ofiarą.
Azel nie odzywał się nic i jedynie przysłuchiwał wymianie zdań, aż Ci dwoje załatwili co mieli między sobą.
- Dobrze. Skoro wszystko omówione, dyrektor teraz odpocznie a Ciebie Chizuru zabieram do Oświaty.
Jak powiedział, tak uczynili. Wraz z Chizuru pożegnał się z Kaienem dziękując za poświęcenie swojego czasu i opuścili tym samym budynek. Wsiedli do samochodu Azela i odjechali w stronę Głównej Oświaty.


[z/t + Chizuru]

Po opuszczeniu pomieszczenia przez Azela i Chizuru, Kaien pozwolił sobie na dodatkowy odpoczynek. Wziął jakąś książkę związaną z magią i zaczął ją studiować, by znaleźć coś, co by pomogło mu wzmocnić artefakt, pozostawiony przez dziewczynę. Ewentualnie podmienić moc. Drugiego elementu jeszcze nie testował, ale nie chcąc go za bardzo uszkodzić, zdecydował się go jakoś wzmocnić. Zwykłe podstawy już znalazł, ale czekać go będzie przewertowanie jeszcze dwóch książek, jakie posiadał w swoim apartamencie. Niestety, musi to na razie odłożyć na później. Książkę, jak i artefakt schował w bezpieczne miejsce, po czym się ogarnął i opuścił apartament. Nie może pozwolić sobie na zaniedbywanie obowiązków dyrektora.


APARTAMENT ZAMKNIĘTY

[z/t]