Apartament Caitlyn

Zaśmiał się wpadając do wanny, cały czas zapominał, że nie była człowiekiem, ale wampirem. I miała siłę w rączkach.
- No, jak to co pożyczasz mi swoją kieckę, żeby mógł wrócić do hotelu, jakoś... - Zaśmiał się, mając na twarzy pianę, poza tym bardzo komicznie musiałby wyglądać, przechadzając się ulicą w środku dnia w sukience. Niewątpliwie cóż za zgorszenie dla społeczeństwa, a co z młodzieżą? A co mnie obchodzi młodzież? pomyślał.
- Wiesz do tego zrobię sobie włoski, jakiś drobny makijaż, i nie będę mógł się odpędzić od adoratorów. - Wzruszył ramionami - Takie są uroki, bycia seksi... - Wyszczerzył się, zaciskając pięść i kierując kciuk ku górze. - Wchodzę w to! Co o tym sądzisz? - Wziął pianę z jej ramienia na palec i trącił jej nos. Spodnie były na straty, ale ... Poklepał się po kieszeni spodni i wyciągnął cóż, wypchany wodą portfel...
- To będzie najdroższy portfel w twoim życiu... - Rzucił udając poważnego. Kiedy go otworzył wszelkie banknoty, jakie miał, nie były w najlepszym stanie.

- Jak na Ciebie działam? - Zapytał się jej, a kiedy jego usta się poruszyły gdy mówił trącał jej usta w ten sposób, jej oczy wydawały się takieeee wieeeeelkie, Po chwili zaczął kręcić głową, jak to zwykły robić sowy i zaczął huczeć.
- Hu hu... hu... hu - uśmiechnął się do niej. Podobało mu się to balansowanie na granicy pożądania. W zasadzie biorąc sytuację pod lupę, to utrzymywał powagę, kiedy i ona o coś pytała o czymś mówiła, dopiero w następnym kroku, zaczynały go nawiedzać głupkowate pomysły, więc w zasadzie nie miała by powodu do puszenia się. Zaczynał zdawać sobie sprawę, że ta ich znajomość, to coś poważniejszego. Musiało być w tym zaufanie, inaczej by go nie było w tym miejscu w jakim się obecnie znajdował. Ujął jej dłoń, którą kręciła we włosach, przejął kosmyk włosów i doprawił sobie wąsy, marszcząc czoło.
- Jak żem działam na waćpannę? - zapytał zniżając trochę głos, Nie spuszczał jej z oczu. Nie chciał.

- Ja go tylko ubarwiam - wyszeptał i przylgnął torsem do jej pleców, zasłonił jej dłonią oczy i szepnął jej na ucho - A teraz po prostu, czuj... - Złożył na jej szyi serię krótkich i delikatnych pocałunków, w zasadzie to muskał ustami jej szyje i ramię.
Oparł delikatnie brodę o jej ramię i szepnął.
- Wierz mi nie pozwolę tego zepsuć - Jego oczy znowu zmieniły barwę, ale ta nie mogła tego dostrzec, szczerze mówiąc, nie chciał by zobaczyła, by wpatrzyła się w jego oczy. Wiedział, że istnieją wampiry, które potrafią czytać z istot, jak z otwartej księgi, nie chciałby widziała to do czego jest w stanie się posunąć kiedy emocje biorą górę, te złe. Zabrał w końcu dłoń z jej oczu poprawił się na ile mógł w wannie i położył jej dłoń na wcięciu w talii, ocierając się powoli policzkiem o jej szyje, z przymkniętymi oczami. Mogłoby się teraz walić i palić, ale nic nie miało prawa tego przerywać.

W przerwie między pocałunkami, mruknął coś na zasadzie Mhm Nie miał ochoty nigdzie wychodzić, tym bardziej z czystej kultury, jak gospodyni zaprasza, nie można odmówić. Ale tak między Bogiem a prawdą, kultura obyczajowa miała, jakiś związek z tym co się między nimi rodziło. Objął w dłonie jej lico na chwilę oderwał od niej usta i spojrzał jej głęboko w oczy. Gdyby jej nie przerwał wtedy w klubie, nie zaprosił, ją na tzw. kielicha, kto wie, jakby jego życie się potoczyło.
Ma dziewczyna ładny głos, ale wtedy powód był troszkę inny niż można by tego oczekiwać. Jego złe samopoczucie i pewne problemy rozsadzały mu wtedy głowę, potrzebował ciszy, towarzystwa kobiety i alkoholu.
- Cokolwiek sobie życzysz... - Szepnął, wrócił do całowania bo cóż tu innego robić w takiej sytuacji, na dobry początek, prawda?

Rozłożył się wygodnie w wannie i patrzył na nią spod grzywki, dużo dziwnych myśli krążyło mu po głowię, pozwolił sobie na obserwowanie jej, jak wychodziła z wanny. Uśmiechnął się szeroko i roześmiał. Urocza dziewczyna, jak słowo daje. Ciekawy początek głębszej zażyłości, strzela do mnie, uderzyła w twarz, że mi się ciemno przed oczami zrobiło, a później ta jej kokieteria.
- Dobrze wiesz, że i tak bym nie odpuścił i za Tobą poszedł. Czy byś mi to powiedziała czy nie. - W zasadzie to jej już w łazience nie było, dlatego mówił nieco głośniej. ściągnął spodnie były już do wyrzucenia, bieliznę, jak ściągnął tak zostawił na miejscu. Podszedł do lustra, przejrzał się w nim, wytarł włosy i ciało, owinął się ręcznikiem w pasie i dziarsko wyskoczył z łazienki. I ruszył niczym na skrzydłach anioła do góry.
- Też mi przyjaciółka, a mi miejsca i kołdry nie wygrzejesz? - Rzucił oburzony - Będziesz musiała to sama robić osobiście. - Podszedł do łóżka usiadł na drugim brzegu, wskoczył pod kołdrę. Ułożył się wygodnie, jakby jej nie było obok.
- Wiesz co, chodź tutaj... - Rzucił nagle i przyciągnął ją do siebie - Jak zaczęłaś już całować to skończ...

Leżał spokojnie obserwując jej poczynania z jego własnym ciałem. Była odważna w gadce, o tym się już przekonał, kiedy go zastrzeliła pytaniami zaraz po tym, jak do niej przyszedł. Nie miał jej tego za złe. Podpiął to pod zawodowy tik, bezpośredniość i nie owijanie w bawełnę. Nie spodziewał się, że odważy się naruszyć jego ciało i go ugryzie w szyje. Z drugiej jednak strony, wynikało to z ich natury. Jego reakcja była wręcz natychmiastowa, czując, jak ta delikatnie zassała jego ranę, oczy jego automatycznie zaszły szkarłatem i spojrzał jej w oczy.
- Mam Cię... Mam Cię w garści... - wyszeptał - Nie zaprzeczysz temu. Nie rób czegoś czego mogłabyś żałować - Spoważniał, jakby nie była to cały czas ta sama osoba. Miał zasady, których wolał nie mieszać z naturą drapieżcy. To by mogło dopiero wszystko zniszczyć. Musiał się czym prędzej opanować. Kas miewał coś na zasadzie reakcji obronnej, a cena takiego działania zwykle go przerastała. Przetarł dłonią po ranie zbierając napływającą krew i przystawił, ją do jej ust. Rana zaczęła się momentalnie goić.

Westchnął cicho patrząc co robi z jego dłonią, po czym uśmiechnął się delikatnie i objął ją ręką. W momencie kiedy się do niego przytuliła objął ją ramieniem, a wolną ręką podłożył sobie pod głowę. Ta cisza wymusiła na nim to, że oddał się pewnym myślą i wyłączył się na chwilę.
- Z czym Ci jest dziwnie, ze mną? - zapytał starając się za bardzo nie zakłócać spokoju tej chwili. Na zdrowy rozsądek wszystko działo się w takim tempie, że stracił orientację gdzie prawo, gdzie lewo. Dwa tygodnie znajomości w wolnej chwili. A tymczasem leżą w jednym łóżku Obyczajowość chyba uległa zmianie, może jednak nie ma w tym nic dziwnego. Ale czy powinno się to tyczyć również wampirów? Ludzkie gusła i obyczaje? Skoro starają się obie strony by żyć wspólnie, nie przelewając krwi w nadmiarze. Kas sam nie wiedział do końca co o tym myśleć.

Przyglądał się jej, utrzymując sytuację w delikatnym napięciu, po czym wyszczerzył te swoje zębiska i poczochrał ją po włosach. Dla niego to nie był, żaden problem. W sumie swoje zrobili, wprowadzając całą machinę w ruch, teraz tylko doglądać jej i pilnować by wszystko grało, jak w zegarku.
- Już Ci mówiłem, cokolwiek, zechcesz... - Rzucił wesoło, spodobało mu się czochranie jej włosów, więc ani myślał przestawać. Znał pewne stereotypy u kobiet, ich mania na punkcie ułożonych włosów. Ale wydawało mu się, że ona jest wyjątkiem od reguł. A przynajmniej w większości przypadków.
- Swoją drogą, śpiewasz... - wzruszył ramionami - Nawet nie najgorzej, więc dlaczego policja? - Ciekawiło go to, a chciał się czegoś o niej więcej dowiedzieć.

Usiadł sobie okrakiem a nią tak, że dotykał torsem jej pleców, objął ją rękoma na wysokości brzucha.
- W sumie to nic specjalnego były nauczyciel kung fu, z wykształcenia prawnik, z zamiłowania filozof. To tak, gdyby to w skrócie ująć. A no i lubię jeszcze grać na flecie poprzecznym, tak dla samego siebie. Ale, że szkoda mi czasu, to po prostu nie gram. - Zaczął wymieniać jej to czym się zajmował przez ostatni okres swojego życia. Nadmienił tez ze zwykle przenosił się z miejsca na miejsce, gdy mu się przestawało podobać otoczenie. Oparł brodę o jej ramie.
- Komputery nie mają przede mną żadnych tajemnic. To chyba wszystko - Dodał i uśmiechnął się.

- Kiedyś... Może... - Przyglądał się jej, kiedy tak maszerowała po pokoju, uśmiechnął się i odwzajemnił jej pocałunek. Wyprostował nogi złączył je razem krzyżując na kostkach. Oparł się rękoma za plecami i zmrużył oczy.
- Długo mieszkasz w tym mieście? Może znasz kogoś do kogo warto się zwrócić o pracę? - Spojrzał na dziewczynę, palcem, jak gdyby nigdy nic, zsunął jej ramiączko koszulki z ramienia. Lubił ją drażnić i dokuczać. Był świadomy tego, że może sobie na to pozwolić co dawało mu swobodę, nie czuł się tak samotnie w tym mieście. Pewnie gdyby jej nie poznał, nadal by się szlajał po pubach i klubach, swoją drogą jakiś czas temu dowiedział się, że jest również kasyno. Pewnie i tam by w końcu zawitał. Bogaty, raczej nie jest, przynajmniej nic mu na ten temat nie wiadomo. Poza tym co mu w portfelu zostało. Mógł się w każdym razie szybko odkuć i wyjść na prostą.
- Wiesz co, ale byś miała smutne życie beze mnie, nie? - rzucił do niej puszczając jej oczko.

Założył jej ramiączko i znowu zsunął. Zamyślił się robiąc przy tym dziwaczną minę.
- No wiesz, pierwsze co zobaczyłem, to lufę twojej strzelby, jakoś nie w głowie wtedy miałem kto stoi po drugiej stronie i pociąga za cyngiel. - Mówił niby z wyrzutem, ale nie mógł się powstrzymać od chichotu.
- Głos miałaś wtedy w klubie, ładny, pierwsza sugestia, że jesteś ładna. Ale to może być mylące, więc muszę być w czepku urodzonym że na paszkwila nie trafiłem, co ma twarz, jak tatarskie siodło. Pomyślałem sobie anioł... - wziął poduszkę do ręki i zaczął ją ściskać, a wzrok jego wydawał się nieobecny - To było, jak grom z jasnego nieba - czuł w kościach, że zaraz znowu będzie miał K.O. poprzedzone jej sierpowym.
- Wiesz wtedy ciężko mi było mówić o jakiś wyobrażeniach. Byłem ślepy, powiedzmy... - jak sobie o tym przypomina znowu zażenowanie bierze górę. - Ale lepiej trafić nie mogłem, prawda? - Znowu zaczął się bawić jej ramiączkiem, to była niezwykle fascynująca zabawa.

Zrobił wielkie oczy, kiedy ta zabrała mu ręcznik, ale całe szczęście miał przy w rękach poduszkę, która położył sobie na uda i po części na brzuchu.
- Jak chcesz wywietrzyć niektóre rzeczy to okno otwórz - rzucił do niej rozbawiony.
- Mówisz, jakby Ci ta koszulka przeszkadzała. Och Kas, ściągnij ją ze mnie - Zaczął ją udawać, po czym się wyszczerzył. Rzucił jej poduszkę w twarz, po czym zawinął się pod kołdrę. Ale tuż przy niej. Położył się na boku kładąc głowę na jej udach, podniósł koszulkę pod jej piersi, Odkrywając jej brzuch i trącił go ustami. Jakby przez chwile nie mógł się pohamować i składał o coraz wyraźniejsze pocałunki, nawet się nie zorientował, że trzyma jej koszulkę pociągnięta w ten sposób trzymając ją za pierś.
Nagle się ocknął, spalił się na czerwono i wyszczerzył się.
- Nie bij, aua... - wyrzucił przez zęby.

Obrócił się na plecy, jakby układał się wygodniej do jej strzelby. Milczał, chwycił w rękę lufę jej strzelby i przyłożył dokładniej do czoła. Patrzył jej w oczy, był wyjątkowo spokojny, domyślał się, że dla niej zabijanie czy trwalsze okaleczani takich, jak on i ona sama to chleb powszedni w policji. Ale tym razem nie była na służbie.
- Pamiętam i trzymam Cię za słowo - Powiedział to czekając na jej ruch, powiedział już jej, że cokolwiek ze chce, on to zrobi. Cała koegzystencja wampirów i ludzi to długofalowy proces, bardzo krwawy i równie niestabilny, przez cały czas. Kas miał swoją filozofie na temat wampiryzmu, ale nie przeszkadzała mu ona w funkcjonowaniu, codziennym życiu.
- Nie potrzebuje pięciu minut, ale jeśli strzelisz będziesz sama cierpiała ze śrutem w nogach. - Zamilknął, jeśli to czuła, jeśli choć przez chwilę czuła to co on do niej, nie zrobi tego.