Klub Nocny - Night Crow

Reakcja Yukyuko była wręcz zaskakująca. No żeby robić takie wielkie halo z takiego powodu? Rozumie się zdziwienie, ale nie trzeba tak głośno tego komunikować. I jeszcze myślała że żartują. A co więcej, że Kyubi zrobił jej dziecko? To już normalnie Nadirę zamurowało. Nie zdążyła jej odpowiedzieć, bowiem Kyubi ją ucałował, córce potargał włosy oznajmiając iż porozmawiają o tym w domu i zmył się do swoich kolegów i fanów. Nadira tylko pokręciła głową, ale przynajmniej fanki poleciały za nim. Zatem pozostała sama z Kyuko przy barze.
- Jeżeli nie wierzysz, to może to Cie przekona? - Pokazała przybranej córce obrączkę na swoim palcu. Jako dowód, że nie żartują. No i wypadałoby dorzucić małe sprostowanie.
- No i dziecka mi nie zrobił. Z przymusu też się nie pobraliśmy. - Uprzedziła jej kolejne domysły, bo to także mogło być brane pod uwagę, że ich ojcowie zapragnęli połączyć swe rody poprzez związek małżeński swoich dzieci. Plus tutaj był taki, że nikt z zewnątrz nie interweniował. Kyubi w swojej rodzinie sam rządzi i wystarczyło iż z Naizenem tę sprawę obgadał.
- Tak w ogóle to jak sobie radzisz? Sądząc po Waszej reakcji, pogodziliście się? - zagadnęła od tak. Na taniec nie miała ochoty. Brat widocznie nie miał nic przeciwko by jeden z wokalistów robił takie dziwne przedstawienie. Choć było można po jego minie dostrzec, że nie był z tego zadowolony. Bowiem Spades zamiast na scenę wejść i przemówić, ubrudził butami ladę baru. Nic dziwnego że i barman wścieklizny dostawał.

-Spoko wodza, szefie. Tu wszystko jest stabilne. – Zapewnił Skowrona, w trakcie swoich 5-ciu minut po czym kontynuował wprowadzanie w życie swojego genialnego pomysłu. I bez przesady…Spad wcale nie był pijany…tak bardzo! Był dziabnięty tylko troszkę przez co nieco zaburzenia równowagi posiadał, jak i ten stan popychał go do szaleństwa większego niż wykazuje się na co dzień, no ale, czy człowiek pijany wpadłby na tak genialny pomysł i popisywał się swoją niebywałą elokwencją? Nie, choć może…w każdym bądź razie nie z taką jaką prezentował rudzielec, który zaraz po zeskoczeniu z blatu zaciągnął Meg na parkiet, który zapełniał się z każdą chwilą . Wciągnął ją nieco w tłum z którym miał nadzieję się trochę stopić. Dziewczyna nie stawiała oporu no ale kiedy się zatrzymał i spojrzał na nią…Wydała się wyraźnie zaniepokojona.
-Bardzo się denerwujesz i to nie potrzebnie. W końcu to tylko gibanie. Możesz się ruszać jak chcesz, byle ci to tylko radość sprawiało patrz, przykładowo o tak…albo tak...lub...- zaczął charakterystycznie kiwać głową do przodu i do tyłu, rękami wymachiwał sobie przed oczami wyglądając zza palców, a potem zaczął nurkować, a jeszcze później pokazał [You must be registered and logged in to see this link.]. Niektóre były śmieszne, a właściwie spora ich część. Andrew rzeczywiście nie bardzo znał się na rzeczy jeśli chodzi o taniec. Fakt, męczono go nauką tańców towarzyskich, bo w końcu jakby nie było jakiś tam śmieszny hrabia to z niego był, zaś jeśli chodzi o tańce nowoczesne nigdy się nigdzie żadnych nie uczył. Umiał tyle co podpatrzył, co wydawało mu się zabawne i co sprawiało mu po prostu przyjemność. Ruszał się więc w sposób naturalny, nie wymuszony, a poczucie rytmu godne perkusisty sprawiało że całość wypadała całkiem, całkiem. W każdym bądź razie chciał ośmielić Megumi. Bo w końcu skoro on będzie ruszał się tu jak pajac, a nikt go za to nie pokara to w końcu to może nic złego trochę zaszaleć.

Jak Banshee porwała do tańca Isao, nagle przy barze i przy stolikach zrobiło się pustawo. Najwyraźniej wszyscy czekali tylko na sygnał i poszli tańczyć. Na wyznaczonym parkiecie było już bardzo ciasno, ludzie i wampiry tłoczyły się jak sardynki w puszce. Niby Isao starał się jeszcze zachęcić ją i Katherine do wyjścia na parkiet, ale nie zdążył bo został porwany do tańca. Blondynka już miała inne zajęcie, gdyż Kyubi uderzył w jej kierunku. Spad zszedł z baru i tylko patrzył wzrokiem pełnym podziwu, że wywołał takie ożywienie na imprezce, ruszył w tany ze swoją koleżanką, znajomą czy też dziewczyną. Ona co stała dalej przy barze, nie ruszając się z miejsca. W sumie mogłaby iść tam i potańczyć, dla samego tańczenia, poskakać dla samego skakania, ale zanim to nastąpi chyba będzie musiała się napić. Aby znów jakiś magiczny smak drinka oczarował jej podniebienie. Pochylił się przodem do baru i zamówiła u barmana jakiegoś drinka, nie za słodkiego, ale mocnego. Nie patrzyła na przygotowania, bo na parkiecie Spodek wydziwiał tak dziwne rzeczy, że zielone oczy Minako nie mogły się od niego oderwać. Domyślała się, że demonstrował swojej partnerce zbiór nowoczesnego stylu tańca. Robił to tak zabawnie, że Minako parę razy zaśmiała się całkiem głośno. Może i nie powinna się z niego śmiać, bo przecież to była impreza w jednej trzeciej dla niego, ale tak zabawnie się ruszał. Taniec palcami, czy szejkowanie biustem było przezabawne. Dziewiczy taniec, powalił Minako na kolana w przenośni oczywiście, ale musiała przysiąść na jednym z krzeseł stojących przy samej ladzie baru. Wtedy dostała swojego kolejnego już drinka, pociągnęła łyk, ale nie poczuła w nim w ogóle alkoholu. Może wyczerpała już swój limit drinków na dziś i dostała bezalkoholowy. W sumie to może i dobrze, nie zrobi jakiejś wsi na VIP’owskim przyjęciu. Wypiła go raz, dwa i o dziwo dołączyła do tłumu tańczących na parkiecie osób. Może uda jej się zakręcić koło jakiegoś mężczyzny, a jeśli nie to przynajmniej wykorzysta w stu procentach ten czas na zabawę w gronie znajomych.

Minako została zatem dobrze obsłużona przez Isao, co przecież można rozumieć na wiele sposobów. Dostała drinka, miała także miała rozmowę ze starymi znajomymi od których się odcięła. To, że rozstała się z Kyubim, nie znaczyło wcale, że teraz byli dla siebie całkowicie obcymi ludźmi. A także wciąż mogła utrzymywać dobry kontakt z chłopakami z zespołu. Nikt jej tego nie zabroni. Była na nie jednej ich próbie, mimo, że ich związek zbyt długi nie był.
Spojrzał na Isao jak na obcego i postukał do delikatne w czoło wskazującym paluchem. Chyba mu odbiło! Nie zamierzał spowiadać się ze swojego związku, a już tym bardziej z związku swojego kuzyna. Nie zamierzał sprowadzać na głowę Naidry paparazzich, którzy byli jak szczury. Wlzezą wszędzie i roznoszą jakieś głupie plotki. Odpada.
- Nie. Powinniśmy chronić przed tymi chienami nasze kobiety. Uwieszą się na nich, będą śledzić i prześladować. Nadira nie chce zwracać na siebie ich uwagi. A jeśli zadadzą takie pytanie, uśmiechniesz się głupio, podrapiesz po głowie i zmienisz temat.
Klepnął go mocno po plerach jak to miał w zwyczaju i już po chwili cała jego Casanovska uwaga została pochłonięta przez... Katherine. Długie, blond włosy, zielone, piękne oczy... Przypominała mu TĘ Katherine.
- Jak się nazywasz?
Nie słyszał przecież jej imienia, a już tym bardziej nazwiska. Chciał je poznać. Uchwycił delikatnie dłoń dziewczyny, którą mu podała z wahaniem i przyciągnął ją ku sobie. Drugą dłoń oparł na jej tali, w tak zwanym "bezpiecznym miejscu, by nie zarobić w twarz". Potem to już nachylił się ku niej i złożył na jej wargach krótki, acz namiętny pocałunek.
- No. A teraz idziemy tańczyć.
Stwierdził i nie chcąc słyszeć o słowach sprzeciwu, pochwycił zarówno Kath jak i Minako pod ramiona i zaprowadził w stronę parkietu. Tańczył z nimi obiema, obracając je w rytm muzyki, to przechylając, to znów obejmując i obracając.

Dziewczyna przyglądała mu się chwilę, nie wiedząc nawet, czy da radę zaszaleć w taki sam sposób, w jaki to on zrobił. Aż tak nie czuła się pewnie wśród tego całago zgiełku, jaki ich otaczał, żeby się popisywać tańczeniem. A nie umiała tańczyć ani towarzysko, ani też nowocześnie. Była lekko otępiała, ogłupiała można by nawet rzec, zastanawiając się, czy jest sens się ośmieszać przy tych wszystkich uczestnikach imprezy.
No i w dodatku trzeba przyznać, że pewnie jest tu jakaś prasa, czy coś takiego. Jeszcze ktoś ich nagra jak tańczą razem, albo przynajmniej zrobią zdjęcie i dadzą do mediów, pisząc : nowa partnerka Spadesa nie potrafi nawet pokręcić tyłeczkiem, co za obciach! Btw., nowa partnerka? Co to za określenie? Oby tylko sobie czegoś rudzielec nie pomyślał!
Słuchała go, przybliżając się przy okazji, by nie tylko móc go dobrze słyszeć, ale także, aby zaraz samej coś spróbować. Po jego słowach zachęcenia kiwnęła tylko głową, na znak, że zrozumiała przekaz. Nawet podał przykłady jak może tańczyć, proszę bardzo! Cóż za dżentelmen! Szkoda tylko, że w większości pokazu się śmiała z niego.
Wzięła głęboki wdech, nabierając przy tym odwagi, po czym i ona sama zaczęła się kołysać w rytm muzyki, która jednak bardzo pomagała dziewczynie w tej chwili. No i sama świadomość, że nie tylko ona mogła się wygłupiać, widząc wygibasy perkusisty. Tylko co teraz? Tak po prostu sobie koło niego, czy też naprzeciw, tańczyła? Nie, postanowiła trochę zaszaleć!
Z każdą sekundą coraz bardziej się rozkręcała, co mógł bez problemu jej partner ujrzeć. Dziewczyna także przybliżała się bez przerwy w jego stronę, co także jest faktem oczywistym i łatwo zauważalnym. Co dalej się działo? Odważyła się aż na odwrócenie się do niego tyłem, akurat gdy wykonywała obroty, że przylegała do przodu jego ciała, dalej się kołysząc i bawiąc. Czasami też ruszała włosami za pomocą dłoni. Sama nie wiedziała co robi, po prostu się dobrze bawiła, a to chyba jest najważniejsze, prawda? I sam Spad tego chciał. Miejmy nadzieję tylko, że on nie zaprzestanie jej działań, na które się odważyła z tak wielkim trudem! Poza tym, w końcu oboje są pijani, więc potańczą i jutro o tym zapomną.... chyba.

Impreza trwała jeszcze długo, długo. Skończyła się późno, o porze gdy wszystkie dzieci jeszcze grzecznie spały. Czy była to impreza udana? Kto wie, to już oceniał każdy w swoim zakresie. Zespół, a na pewno Isao był zadowolony i chętny do tego aby powtórzyć coś takiego w przyszłości. Koncert dostarczył mu wiele radości a impreza po nim tyle samo, jak nie więcej. Na prawdę lubił swoją pracę. Wręcz kochał to, co robił. Część fanów na pewno była zadowolona. Znacznej większości (jak nie wszystkim) udało się porozmawiać ze swoimi idolami, niekiedy nawet ich dotknąć. Okazywało się też, że niektórym szczęśliwcom przypadł także pocałunek (w policzek lub w usta jak to Kyubi uhonorował Katherine). Po nocy pełnej pozytywnych emocji, tańców i alkoholu wszyscy byli zmęczeni. A na pewno ta ludzka część gości. Niemniej jednak wszystko co dobre kiedyś się kończy. Nastała więc już godzina, w której ogłoszono ostatnią piosenkę. Goście zostali poproszeni o powolne zbieranie się i opuszczanie klubu. Wszak potrzeba było czasu aż każdy zabierze swoje rzeczy z szatki, zdąży jeszcze kupić coś ze sklepiku zespołu, pożegnać się. Na końcu na scenę wyszedł Take-chan w imieniu zespołu dziękując za przyjście. Jednak już na samiutkim końcu na scenę wyszli także muzycy, każdy mógł powiedzieć coś od siebie, podziękować a ostatecznie pożegnali gości machając im, kłaniając się czy co tam jeszcze chcieli.
Sami muzycy zostali odwiezieni do domów (wszak byli po alkoholu) wraz ze swoimi bliskimi. Isao więc wracał z Banshee, Spades być może z Megumi, Kyubi prawdopodobnie z Nadirą. Noc pełna wrażeń dobiegła końca. Każdego czekał powrót do, zdawać by się mogło, dość szarej rzeczywistości. Po wcześniejszym odespaniu tej imprezy pełnej wrażeń. ~

Tym sposobem kończymy event! Nie jestem pewien czy to wina organizacji, czasu (oceny, sesje i te pe) czy po prostu na forum nie warto organizować tego typu rzeczy. Niemniej jednak dzięki wszystkim, którzy odpisywali. Kończymy bo temat jednym słowem zdechł. Grubo zastanowimy się jeżeli będziemy kiedyś chcieli coś takiego powtórzyć...

zt all

Sytuacja w mieście nie przedstawiała się zbyt ciekawie, kiedy w niektórych miejscach, Naizen jadąc samochodem dostrzegał dziwne zachowania ludzi czy wampirów. Wielu z nich nosiło maski, co by miało w jakiś sposób ochronić ich przed zarazą. Coś niepokojącego miało miejsce w jego klubie. Prawda jest taka, że nie chciał opuszczać Dastana, ale bywają sprawy których nie może olewać.
Zaparkował pod klubem. Wysiadł, zamknął samochód i szybkim krokiem wszedł do pomieszczenia, zastając kilku pracowników w towarzystwie swojego zastępcy - Nicolasa.
- Co się dzieje? - Zapytał blondyn podchodząc do nich, a niebieskowłosy odwrócił się w jego kierunku.  
- Mieliśmy dwie ofiary zarazy. Służby medyczne jedną zabrały. Z drugiej zostało tylko to.
Wskazał na kupkę popiołu niedaleko jednego z wolnych stolików. Naizen podszedł by się temu przyjrzeć a Nicolas kontynuował.
- Osoba ta to jeden z naszych. Świadkowie twierdzą że dostał wysokiej temperatury, był cały czerwony i po prostu się spalił.
Wirus dla wampirów okazał się być śmiertelny, jeżeli szybko nie znajdzie się sposobu na wyleczenie. Naizen spojrzał na swoich pracowników.
- Ofiarami byli klienci? - Zapytał by się upewnić.
- Tak. Pracownicy mam nadzieję, że nie ucierpieli. Przynajmniej tak mi mówili.
Szlachetny westchnął analizując sytuację. Przejrzał myśli każdego tu obecnego i nie doszukał się kłamstwa. Jednak to nie byli wszyscy. Pozostali znajdowali się w innej części pomieszczenia.
- Na czas zarazy zamkniemy klub. Dzięki temu może unikniemy rozprzestrzenianiu się choroby.
Pewny tego nie był ale trzeba było. Pracownikom pozwolił wrócić do domu a sam z Nicolasem siadł przy barze przygotowując papiery do tymczasowego zamknięcia klubu.

Jako że jeden z pracowników siedział w łazience, Naizen nie był w stanie go teraz sprawdzić. Tak samo jak kelnerki przebywające w szatni. Te osoby zdecydowanie pominął. Siedząc przy barze z Nicolasem, wiedział o obecności swojego kolejnego pracownika. ochroniarza. Początkowo nie zwracał na niego uwagi, będąc zajętym papierami i nie przewidywał obecnie zagrożenia. Dopiero gdy owa osoba się do niego zbliżała od tyłu, wyczuł niebezpieczeństwo. Odwrócił się nagle i cofnął na krześle barowym w stronę lady plecami, jednak wampirowi udało się go drasnąć w tors, robiąc mu krwawe ślady, niszcząc tym samym koszulę. By uniknąć kolejnego ataku, telekinezą go odepchnął od siebie i i podpalił swoim ogniem. Ten z kolei mógł szybko zginąć zamieniając się w popiół. Zdezorientowany Nicolas, nie wiedział początkowo co ma robić. Sytuacja wystąpiła nagle, że jego reakcja była o parę sekund opóźniona, choć także wyczuwał, że coś jest nie tak.
Naizen złapał się za ranę i spojrzał na zakrwawioną rękę.
- Przyniosę ręcznik. - Rzekł niebieskowłosy i od razu pognał do łazienki, przynosząc materiał.i przykładając zaraz do rany blondyna.
- Zagoi się zaraz. Wygoń wszystkich i zamykamy klub. Tak będzie bezpieczniej.
Nicolas się zgodził i powrócił do dokończenia sprawy. Naizen przytrzymał ręcznikiem ranę obserwując jej gojenie się. Niestety zaniepokoił go wewnętrznie fakt, że owa rana nie goiła się tak szybko jak powinna. Ważne chociaż, że już nie krwawiła.
Wstał ze swojego miejsca i ruszył do wyjścia. Nicolas obserwował go ale nie śmiał teraz zatrzymywać. Dokończył swoje, pracownikom dał wolne i zamknął klub.

KLUB NIECZYNNY
[z/t]

Interesy, interesy. Odkąd sprawa z zarazami minęła, klub został na powrót otwarty. Strat zbyt wiele nie było, jeżeli chodzi o finansowe, ale niestety było się trochę do tyłu przez te kilka tygodni niefunkcjonowania klubu. Naizen jednak posiadając duże konto, nie przejmował się tym. Problem jedynie nastąpił w przypadku lunaparku, gdzie z powodu zimy, prace remontowe w lunaparku zostały wstrzymane. Będzie musiał czekać do wiosny albo szybkiego ocieplenia klimatu. Mógł co prawda pozatrudniać wampiry, aby szybko się z tym uwinęły, ale nie chciał robić w nocy hałasów, zważając na to, że to miejsce także jest zamieszkałe.
Tego dnia, Naizen zawitał w klubie i siadł przy biurku w swoim gabinecie. Wymienił parę wiadomości z synem i niestety, rozmowa nie zakończyła się tak, jakby tego chciał. I nie wiedział teraz, czy młody zjawi się u niego czy nie. Westchnął i schował telefon do kieszeni, po czym wziął się za przeglądanie dokumentów.

Naizen mógłby się spodziewać kogokolwiek znajomego w klubie, ale nie Bada. Jego obecność tutaj go zaskoczyła. Oczywiście zezwolił na wejście do pomieszczenia i kiedy zobaczył wampira, nie ukrywał tego zaskoczenia. Mimo to, uśmiechnął się lekko do niego, zapraszając do środka, wskazując mu wolne miejsce przed swoim biurkiem.
- Nie. Wejdź. Coś się stało?
Zapytał od razu, bo może Brad dostał jakąś informację od Yuki i przyszedł mu osobiście aż, przekazać. Dlatego też Naizen spiął parę ważnych kartek razem i odłożył na bok, by teraz całą swoją uwagę, przenieść na przybyłego gościa.

Jak Naizen znał Brada, to ten przeważnie telefonicznie się kontaktował i przekazywał informacje, bądź pytał o pewne sprawy, związane z rodziną dla której pracuje. W tym przypadku Naizena zaskoczył, odwagą i chęcią przyjścia osobiście prosto do jego klubu. Zatem Naizen odłożył na chwilę swoją pracę, by wysłuchać swojego gościa, który z tego co się dowiedział, przybył poznać powód, odwołania spotkania z Mariusem.
Naizen w tym momencie zdjął okulary i spojrzał z lekkim uśmiechem na ochroniarza.
- Yuki sama do mnie przyszła i przeprosiła za swoje zachowanie. W dodatku okazało się, że jest w ciąży. Stąd ta zmiana miejsca zamieszkania. Dastan z nią zamieszka i będzie jej pilnował, więc nie powinniśmy się niczym przejmować. Tym samym prosiła abym nie ryzykował rozmowy z jej ojcem. I jakby się tak zastanowić, to Marius, zapewne nie będzie chciał mnie słuchać, po tym co się stało.
Brad zapewne wiedział, dlaczego Naizen dał wolność Yuki. Pewnie i do jego uszu dotarła informacja o jego odmienności, co nie tylko zburzyło jego związek małżeński ale także i reputację oraz imię rodziny. Za daleko się posunął i nie uważał. No ale tak już bywa.

Jedno słowo wystarczyło, aby zrozumieć zachowanie i decyzję podjętą przez Yuki. Szkoda tylko, że owa wampirzyca nie powiedziała tego służbie, która tyle lat jej pomaga, chroni i usługuje. Powinni wiedzieć, dlaczego zdecydowała się na zmianę miejsca zamieszkania. Naizen jednak mógłby jej to wybaczyć, bo przecież akcja wokół niej rozwijała się w zbyt szybkim tempie. Na szczęście sama wszystko mu wyjaśniła i mimo zapewnienia, że będzie dobrze, gdzieś wewnątrz nadal przeczuwał obawy.
Szlachetny uśmiechnął się na słowa Brada, dotyczące oceny ich związku. Tak, długo ze sobą wytrzymali, ale kłamstwa i tak musiały ujrzeć światło dzienne.
- Zastanawia mnie jedno. Stałeś się wobec mnie bardziej otwarty i rozmowny. Wcześniej tak nie było. Co spowodowało u Ciebie tę zmianę?
Musiał go o to zapytać, skoro już powoli przeszli na temat jego związku, to i ciekaw był tej zmiany w dawnym ochroniarzu swojej byłej żony.

Zachowanie Brada było dla Naizena zagadką, odkąd rozwiódł się z Yuki. Wampir nagle zaczął otwarcie z nim rozmawiać a nawet kontaktować. Jakby znalazł osobę, z którą może swobodnie rozmawiać czy zwierzać się. Nawet przybycie do tego miejsca, dawało już pewne znaki zapytania. Korzystając więc z okazji, Naizen zadał mu pytanie. Zaskoczenie się wymalowało na jego twarzy, ale też i uśmiech.
- Chyba się domyślam... Jesteś homoseksualistą?
Gdyby nie wysokie stanowisko w świecie wampirzym i ten brak tolerancji ze strony ojca oraz inne z tym związane obowiązki, Naizen nie kryłby się z tym kim jest. A przez to wszystko, jego życie było jakby "ograniczane". Nie mógł robić dosłownie wszystkiego, co by chciał. Nawet przeliczył się w związku małżeńskim z Yuki. Tym samym nie miał żadnych wahań, by zapytać Brada wprost. Tak w sumie zrozumiał jego odpowiedź. A jedyna sprawa jaka wyszła na jaw, to właśnie orientacja.
W zależności od tego, czy Brad udzieli odpowiedzi, czy nie, Naizen wstał od swojego burka i podszedł do stoliczka w kąciku, gdzie miał szklaną butelkę z alkoholem i rozlał go na dwie szklanki, gdzie jedną podał Bradowi, podchodząc do niego.
- Masz.
To był poczęstunek. Może po tym lepiej się on poczuje. Naizen nie miał zamiaru go besztać, karać, upominać czy cokolwiek innego robić złego. W tej chwili po prostu sobie rozmawiali.

Naizen jak chce, to potrafi być bezpośredni. I nawet nie wstydzi się mówić wprost o takich rzeczach. Widocznie trafił z pytaniem, bo Brad się zawahał ale przyznał. Wtedy Naizen poczęstował go szklanką alkoholu, która ku jego zdziwieniu, została szybko opróżniona. Szlachetny nawet nie zdążył upić łyka swojego, ale stan Brada, trochę go bawił.
- Przesadzasz.
Pokręcił głową z uśmiechem. Upił łyka i odstawił pełną jeszcze szklaneczkę na biurku.
- Chodź. Coś Ci pokażę.
Po tych słowach, Naizen skierował się ku wyjściu z gabinetu i jeżeli Brad się posłuchał, to Naizen zaprowadził go korytarzem do dużej sali w klubowej, gdzie bawiła się młodzież i dorośli. Po prostu musiał Bradowi coś pokazać.
Stanęli przy wejściu na salę z korytarza i szlachetny rozejrzał się po sali, jakby kogoś szukał. I znalazł. Objął jedną ręką Asakawę i wskazał mu palcem kierunek jednego ze stolików w kącie, gdzie siedziało dwóch mężczyzn, siedzących obok siebie i trzymających się za dłoni.
- Spójrz tam... Widzisz?
Po czym wskazał mu kolejną parę, która zasiadła właśnie przy barze. Jak się mogło okazać, tutaj gejów mogło nie brakować. Odkąd wyszła na jaw orientacja Naizena, jego klub nie podupadł, a zyskał nieco więcej klientów. Wcześniej tego sam Naizen nie zauważał, ale po tym, sukces okazał się być dla klubu niżeli jego związku małżeńskiego.
- Tutaj bez problemu możesz znaleźć takich jak my.
Szepnął mu do ucha i klepnął go w tors, jakby chciał aby ten się rozluźnił i spojrzał na niego na równi, nie z wyższością jaką potrafią obnosić się szlachetnokrwiste wampiry. Tym samym Brad mógłby tutaj przychodzić kiedy chce i ile chce. A u Naizena może zyskać sympatię.

Jak nie kobietom, tak i mężczyznom chyba nie da się dogodzić. Naizen westchnął z rezygnacją na reakcję Brada. Chciał mu tylko uświadomić, że nie jest sam jedyny tej orientacji. Że są tacy, którzy się z tym nie kryją. Ten widocznie odebrał to po swojemu.
Niech mu będzie. Szlachetny wrócił z nim do gabinetu. Zabrał swoją szklankę z alkoholem z jednej strony biurka i usiadł na swoim fotelu, za biurkiem.
- Chcesz się z tym dalej ukrywać? Kiedyś i tak wyjdzie na jaw. O ile nie ujawnisz tego z kimś. Sam wiem po sobie, że mógłbym postępować jak Ty. Nie okazując tego i nie wiążąc się z żadnym mężczyzną. Wtedy Yuki ani nikt inny o tym by nie wiedział. Nie jest to łatwe, to przychodzi moment, że tego ukrywania się ma dość.
Z jednej strony, to mógłby podziwiać Brada za wieloletnie ukrywanie swojej odmienności. Na prawdę, jest to godne podziwu, zważając na to, że jest od niego sporo starszy. Jednak na oko tego tak nie widać. Jakby oboje byli do siebie wiekowo zbliżeni.

Naizenowi Brad wydawał się być bardzo poważną osobą. Nie tylko małomówną, ale o dziwo teraz, przy rozmowie z nim, rozkręcił się i otwarcie rozmawiał. Udzielał odpowiedzi na pytania i sam je zadawał. To bardzo duży krok ku odwadze z jego strony.
Na wieść o 200 latach życia w takim stadium, Naizen omal nie zakrztusił się alkoholem. Normalnie z zaskoczeniem spojrzał na Brada i podziwem, że jest on wstanie nadal z tym się ukrywać.
- Podziwiam Cię za tę wytrwałość.
Chyba zacznie się od niego uczyć. Jemu to się bardziej przyda niżeli Bradowi. Jako głowa rodu, powinien bardziej przyhamować ze swoimi wyczynami tego typu. Co prawda nie szukał sobie na silę partnera. Jak się takowy trafił, to rezygnował z okazji poznania do bliżej i chęci bycia z nim później oraz utrzymywania kontaktu.
- Nie mam. W sumie to nie powinienem o tym myśleć. Nie mam tak prostego życia co Ty. Cokolwiek nie zrobię, nie zawsze będzie odbierane pozytywnie.
Taka prawda. Może i Rada zaakceptowała jego byt głowy rodu z odmienną orientacją, jako iż wypełnił swoją wolę i ma dziedzica, to jednak ten mały niesmak pozostawał. Chociażby u innych rodów wampirzych. Dopił alkohol i odstawił szklankę.