Brama [ZAMKNIĘTA] / Podwórze

Przechwałkom dość albowiem moja prawda jest najmojsza. Barabal w końcu dał za wygraną odchodząc ku mrokom cmentarnego zamku. Emmanuela to ucieszyło gdyż nie chciałby walczyć z własnym ojcem bądź otwarcie mu się przeciwstawić. Co do krótkiej wizyty Emmanuela w zamku to ojciec mógł się nim zainteresować zanim sprowadził do zamku czerwonowłosa niewiastę. Tak musi zaczekać wraz z matką gdyż są rzeczy ważniejsze niż spotkania rodzinne... zwłaszcza gdy rodzina stroniła od Ciebie przez wiele lat.
- Bywaj Ojcze. - rzucił za Barabalem machając mu na pożegnanie. Następnie udał się do auta gdzie siedziała Esmeralda gotowa do odjazdu. Emmanuel usiadł obok niej. Z przodu usiedli Duży Joe i Lenny, Wielkolud prowadził.
- Droga Esmeraldo. Nie urodziłem się wczoraj i obawiam się, iż ciężko mi zawierzyć, iż faktycznie zechcesz spotkać się ze mną w wyznaczonym miejscu i czasie by porozmawiać. Naprawdę potrzebuję Twojej pomocy. Ponadto Ty potrzebujesz mojej chociaż jeszcze o tym nie wiesz. Powiedz... Spotkasz się ze mną jutrzejszego wieczoru w restauracji Orient? - zapytał z delikatnym uśmiechem jakby zapytywał o randkę. Tymczasem samochód kierowany przez Dużego Joe ruszył i opuścił teren cmentarza.


[cała paczka zt na ulice Yokohamy]

Rok... Minął jeden przeklęty rok, odkąd Mikoto przyjechała do miasta zwanego Yokohama. Przez ten cały czas nie próżnowała, szukając wszelakich dowód... Śladów... Czegokolwiek, co sprawiłoby, że doszłaby do końcowego efektu... I tak! Udało się! Po tak długim czasie poszukiwania... W końcu miała pewność, gdzie mogła odnaleźć Hiro. Poszukiwanego wampira, oskarżonego o tak wiele rzeczy. Lista była spora, więc lepiej nie przytaczać jej teraz.
Mimo to, wiedziała, że ryzykowała tym, że tutaj przychodziła. To miejsce... Nie, zwykły człowiek nie powinien nawet myśleć, by pojawić się tutaj. Mimo tego, Mikoto postanowiła to zrobić, by zyskać cokolwiek więcej...
I właściwie, zatrzymała się przy samej bramie. Westchnęła cicho, rozglądając się wokół i poprawiła kaptur czarnej bluzy, zakrywającej jej twarz. Nie było jej potrzebne to, by ktokolwiek zauważył jej obecność. Ona sama nie zobaczyła nikogo, przez co na chwilę odetchnęła z ulgą.
- Rany... - mruknęła sama do siebie. - Zrobić zdjęcia, przesłać je i czekać na dalsze rozkazy...
Ujęła trzymany aparat mocniej w dłonie i zabrała się do roboty. Wyłączyła flesz i zaczęła robić zdjęcia. Bramy, po czym wykorzystując odpowiednie funkcje sprzętu, oddalała lub przybliżała odpowiednio, by uchwycić jak najwięcej. To wszystko potrwało z jakieś pięć minut, ale dzięki temu blondynka miała o wiele więcej zdjęć niż można było przypuszczać.
Nie ma sensu się dalej rozpisywać. Po prostu schowała aparat i pobiegła, "uciekając" z tamtego miejsca. Wydawało się jej, że nikt ją nie zauważył... Ale czy na pewno?

z/t

Wówczas gdy wysłana agentka przez Rząd znalazła się przy głównej bramie, a gwoli ścisłości myszkowała przy niej, powracał Abaddon ze swoją zdobyczą - Wilkołakiem Seungiem. Wampirzysko dostrzegło ruch między ciernistymi krzewami oraz drzewami. Ktoś tutaj był? Warknął pod nosem, ale nie przyspieszył. Wolał wchłonąć jak najwięcej woni tejże ludzkiej osóbki i przeczekać. Poza tym musiał zostawić Wilkołaka w zamku, aby służki go ogarnęły. Gdy Hiro się dowie... Nie... Nie może się dowiedzieć. Póki co Abaddon musiał podkulić ogon, zwłaszcza gdy mógł być wampir nie w humorze.
Gdy dziewczyna usunęła się z otoczenia, Wampir dopiero wrócił. Zajmie się młódką, ostrzeże też mieszkańców zamku że kręcił się tutaj człowiek robiący zdjęcia.
Wilkołaka pozostawił służką i miał już udać się ku swojej komnacie, kiedy jedna ze służek wspomniała o złym Hiro oraz podwładnych Rady. I jak niby tutaj pokazać się na oczy? Ab przełknął ślinę, po czym ewakuował się z Zamku. Naprawdę warto przeczekać burzę... z dala od niej.

z/t Seung będzie w Lochach.